ตอนที่ 29 ฝึกทาส
“นั่นมัน....” สิ่งแรกที่คนดูจ้องคือใบหน้าของสุนัขหนุ่มที่หล่อเหลา
“ใช่แล้ว นักแสดงวันนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือหงเว่ยนั่นเองงงง” ซู่เริ่นทำหน้าที่โฆษก
“สุดยอดดดด วันนี้ลูกเจ้าเมืองลงทุนมาแสดงด้วยตัวเองเลย เป็นบุญตาของข้าแท้ๆ” คนดูตื่นเต้นดีใจ
คนดูไล่แทะโลมสายตาไปยังร่างของหนุ่มหล่อ ไล่ไปตั้งแต่ส่วนหัวที่มีผมยาวดกสีดำ ตัดกับสีผิวขาวทั้งตัวของเจ้าของร่าง ขยับมาที่ใบหน้าก็พบแต่ความงดงามสมกับผู้ดี ใบหน้าหล่อเหลาคมคายในระดับราชบุตร ดูขัดกับสภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้
คนดูไล่สายตาลงมายังลำตัวที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อไร้ซึ่งสิ่งปกปิด สีหัวนมชมพูกลืนไปกับสีขาวของหน้าอก ฐานนมที่กว้างดูเย้ายวนให้น่าสัมผัส พร้อมขนรักแร้ดกดำสมชายชาตรี ต่อด้วยกล้ามท้องที่หดเกร็งไร้ไขมันปกปิด ทำให้มองเห็นมัดกล้ามอย่างชัดเจน
หงเว่ยยังคงถูกข่มขืนทางสายตาจากบรรดาเหล่าคนดู เพราะตอนนี้ทุกคนพุ่งไปที่เป้าใหญ่ไข่ยานของเขา พวงฆวยแม้ในสภาพไม่แข็งตัวแต่ก็มีขนาดใหญ่ใช่เล่น ไข่สองใบยานโตกเตงยามที่เจ้าของคลานไปมา ขนหมอยล่ามไปทั่วบริเวณโคนฆวย เส้นหยิกสีดำฟูฟ่อง ด้านหลังคือรูทวารที่แม้จะผ่านการสอดใส่มาบ้างแต่ก็ยังคงจีบสวย และเห็นได้ชัดยามที่อยู่ในท่าคลานเข่าเช่นนี้
ด้านหงเว่ยนั้นอายสุดชีวิต คนระดับเขามีชื่อเสียงเกียรติยศมากมาย เขาเป็นราชบุตร เขาเป็นว่าที่กษัตริย์ แต่กลับต้องมาเปลือยร่างให้คนที่ด้อยว่ารับชม ความเจ็บปวดนี้มันกรีดแทงหัวใจเมื่อรู้ว่าตอนนี้เขาต้องพลิกสถานะกลายเป็นของเล่นของคนชั้นต่ำเหล่านี้
ด้านซู่เริ่นนั้นต้องการให้เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว เขาต้องการสร้างความอับอายให้ทาสคนนี้ของเขา เพื่อปลูกฝังความรู้สึกของการเป็นผู้ที่อยู่ต่ำกว่า ด้อยกว่า เข้าไปในจิตใจของหงเว่ย ให้หงเว่ยซึมซาบความเป็นทาสเข้าไปอย่างไม่รู้ตัว
ด้านคนดูก็ชอบใจ พากันวิพากษ์วิจารณ์กันสนุกปาก ทั้งชมถึงใบหน้าหล่อๆ ชมหุ่นและรูปร่าง และไม่พลาดที่จะพูดถึงฆวยสวยๆ และตูดแน่นของหงเว่ย
“วันนี้ ไอ้หมาเว่ย จะแสดงการเป็นทาสให้พวกท่านดู เชิญรับชมได้ ฮ่าๆๆๆ” ซู่เริ่นกล่าว
การแสดงแรก หงเว่ยต้องคลานท่าหมาไปมารอบลานแสดง ต้องถูกบังคับให้แลบลิ้นเหมือนหมาที่กำลังเหนื่อย บางก็ถูกคนดูสั่งให้ส่ายตูดไปมาต่อหน้าทุกคน หงเว่ยยอมทำตามแต่โดยดี น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด
“ดูเหมือนไอ้หมาเว่ยจะเหนื่อยแล้ว ท่านผู้ใดจะกรุณาประทานน้ำให้มันดื่มบ้าง” ซู่เริ่นสั่งต่อ
ผู้คุมถือชามปล่าวใบใหญ่เข้ามาใส่ลานฝึกทาส ทุกคนเข้าใจแล้วว่าน้ำที่ซู่เริ่นต้องการให้ทาสหมาตัวนี้ดื่มคือน้ำปัสสาวะจากคนดูนั่นเอง
ตอนที่ 29 ฝึกทาส(2)
คนดูกว่าครึ่งยกมือ และยอมจ่ายอัฐเล็กน้อยเพื่อแลกกับการที่ได้ฉี่ใส่ชามใบนั้น สายเยี่ยวสีเหลืองหลายสายพุ่งออกจากฆวยคนหลายระดับ ทั้งจากทหารชั้นเลวไปจนถึงบัณฑิตหนุ่มรูปงาม ทะย่านลงใส่ชามใบโต ทุกคนปล่อยเยี่ยวใส่ชามและสบัดฆวยบีบน้ำเยี่ยวจนหยดสุดท้ายไหลลงสู่ภาชนะ
“ขอบคุณผู้ให้น้ำของแกซะซิ ไอ้หมาน้อยของข้า” ซู่เริ่นสั่ง บัดนี้ชามนั้นเต็มไปด้วยน้ำเยี่ยวสีเหลืองอร่าม ส่งกลิ่นฉุนๆ อุ่นๆ กำลังดี
หงเว่ยถูกบังคับให้ก้มกราบผู้คนบนอัฒจรรย์จนหน้าผากติดกับกองดิน สร้างความสะใจให้คนดูมากเป็นพิเศษ ฝั่งหงเว่ยเองก็ได้แต่เจ็บช้ำน้ำใจ ทนทำไปเพื่อความอยู่รอด
และฉากต่อไปที่ทุกคนรอก็มาถึง เมื่อผู้คุมถือชามใบใหญ่เต็มไปด้วยเยี่ยวเหม็นๆ ไปวางไว้กลางลานฝึก ก่อนที่จะสั่งให้หงเว่ยคลานเป็นหมาไปกินน้ำจากชามนั้น
หงเว่ยแทบไม่เหลือความภาคภูมิใจใดๆ อีกแล้ว เขาฝืนใจคลานเข่าไปเช่นหมาตัวหนึ่ง และไปหยุดอยู่ตรงชามใบใหญ่ สายตามองจ้องไปเห็นแต่ของเหลวสีเหลือง กลิ่นฉุนปะทะกับจมูก ชวนให้อ้วกอยู่ไม่น้อย
“รีบกินเข้าไปซะ หากปล่อยไว้นานกว่านี้ กลิ่นจะยิ่งฉุน กินตอนที่ยังอุ่นๆ แบบนี้แหละดี คิดซะว่าดื่มชาชั้นดีก็แล้วกัน” ซู่เริ่นแนะนำ เขาเองเข้าใจหัวอกหงเว่ยดี เพราะเขาเองก็เคยผ่านสภาพเช่นนี้มาก่อน
หงเว่ยค่อยๆ ก้มหน้าลงไป ปลายจมูกโด่งรับสัมผัสได้ถึงกลิ่นและไออุ่นของเยี่ยวในชาม ผู้คนต่างจับจ้องตาเป็นมัน ปลายลิ้นของหงเว่ยค่อยๆ แลบออกมาแล้วสัมผัสกับเยี่ยวเล็กน้อย
ปุ่มรับรสที่ปลายลิ้นเริ่มทำงานทันที หงเว่ยรับรู้ได้ถึงรสชาติของเยี่ยวจากคนดูทั้งหลาย ด้านรสชาตินั้นไม่ได้แย่อย่างที่คิด เพราะจริงๆ แล้วแทบจะไม่มีรสด้วยซ้ำ หงเว่ยจึงพอที่จะกลั้นใจก้มน้ำเลียน้ำเยี่ยวเข้าปากตนเองได้
รสจืดๆ ของเยี่ยวทยอยเข้าปากของหงเว่ยที่อยู่ในสภาพเป็นหมากำลังกินน้ำ ความลำบากอย่าวเดียวที่หงเว่ยต้องเผชิญไม่ใช่เรื่องของรสชาติ แต่เป็นกลิ่นที่ฉุนและภาพของเยี่ยวที่ถูกคิดว่าเป็นสิ่งสกปรกทำให้เขาอยากจะอ้วกมากกว่า
“กลั้นหายใจไว้แล้วจะดีขึ้น และไม่ต้องคิดอะไรมาก ดื่มๆ เข้าไป จำไว้แกมันคือทาส แกชอบถูกกระทำเยี่ยงคนไร้ค่า แกมันไม่เหลือเกียรติอะไรอีกแล้ว” ซู่เริ่นสอนทาสตัวนี้อีกครั้ง ตอกย้ำความเป็นจริงเข้าไปในใจของหงเว่ย
หงเว่ยได้ยินดังนั้นก็น้ำตาไหล เป็นไปตามที่ซู่เริ่นพูด เขามันไม่มีค่าอะไรอีกด้วยซ้ำ อยู่ที่นี้ในฐานะทาสเริงกาม ต้องทำตามคำสั่ง คิดได้ก็หลับหูหลับตากลั้นหายใจ ดูดดื่มน้ำเยี่ยวเข้าไปไม่หยุด สร้างเสียงหัวเราะชอบใจจากคนดูไม่น้อย ด้านซู่เริ่นก็เผยยิ้มออกมาที่มุมปาก
“หมาหน้าหล่อกินเยี่ยวพวกเราใหญ่เลยว่ะ” คนดูกล่าว
“สะใจกูจริงๆ โว๊ย ได้เยี่ยวให้ราชบุตรดื่มต่อหน้า” อีกคนเสริม
“เห็นราชาต้องมาดื่มเยี่ยวคนชั้นต่ำอย่างพวกเรา ไปเล่าให้ใครฟังก็คงไม่เชื่อ” คนดูพูด.
“หมาจริงๆ มันยังไม่กินเยี่ยวคนเลยพวกเรา ดูไอ้หนุ่มเทพบุตรนั่นสิ ยิ่งกว่าหมาจรจัด กินเยี่ยวมนุษย์อย่างพวกเรา ไม่น่าเชื่อๆ” อีกคนตะโกนตอนที่ 29 ฝึกทาส(3)
แม้ว่าหงเว่ยจะไม่กระอักกระอวนที่จะกินเยี่ยวจากคนแปลกหน้าแล้ว แต่ด้วยปริมาณมหาศาลของเยี่ยวในชาม ทำให้กินเท่าไรก็ไม่หมดสักที ท้องของหงเว่ยมีแต่น้ำเยี่ยวเต็มไปหมด ส่งผลให้เขาเองก็เริ่มปวดปัสสาวะขึ้นมาเช่นกัน
“คงจะเริ่มปวดฉี่แล้วสินะ ข้ายังมีเมตตายอมให้เจ้าฉี่ก็ได้ แต่ต้องฉี่ต่อหน้าทุกคนใส่ชามนั้นซะ และฉี่อย่างหมาตัวผู้ด้วย” ซู่เริ่นรู้ทันและสั่งได้อย่างต่อเนื่อง
น้ำที่ออกมาตอนนี้ไม่ใช่ฉี่ แต่เป็นน้ำตาของหงเว่ยที่ไหลรินอาบแก้มขาวอมชมพู มันเป็นอย่างที่ซู่เริ่นว่าจริงๆ เขาปวดฉี่มาก แม้จะพยายามกลั้นไว้เท่าไรก็ไม่อาจทนได้ มีแต่จะปวดท้องน้อยปล่าวๆ คิดเข่นนั้นจึงยอมทำตามคำสั่งแต่โดยดี แม้ในใจจะอายและสมเพศตัวเองมากแค่ไหนก็ตาม
หงเว่ยคลานขยับร่างขนานไปกับชามใบใหญ่ และยกขาข้างหนึ่งขึ้น ท่านี้ยังทำให้ทุกคนมองเห็นฆวยของกษัตริย์อย่างเขาได้ชัดเจนไม่ต่างจากหมาตัวผู้ที่กำลังจะเยี่ยวออกมา ความสะใจเกิดขึ้นกับทุกคนในที่แห่งนั้น ยกเว้นหงเว่ยที่อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
สุดท้ายสิ่งที่ทุกคนรอก็มาถึง เมื่อสายเยี่ยวเหลืองใสพุ่งไหลออกมาจากปลายฆวยของหนุ่มน้อย ปริมาณมหาศาล น้ำเยี่ยวของหมาไหลรินเข้าไปกระทบรวมกับน้ำเยี่ยวของคนดู สร้างเสียงหัวเราะดังลั่นจากผู้ชม เมื่อได้เห็นภาพราชบุตรยกขาเยี่ยวใส่ชามที่ตนพึ่งกินน้ำเยี่ยวเข้าไป
น้ำเยี่ยวยังคงไหลอย่างต่อเนื่อง หงเว่ยหลับตาไม่อยากรับรู้อะไร ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติถึงแม้จะยังคงได้ยินเสียงด่า เสียงเยาะเย้ยต่างๆ นานา เขาเบ่งเยี่ยวออกมาระลอกสุดท้าย จนเหลือเป็นหยดเล็กๆ
“สะบัดฆวยไล่น้ำเยี่ยวออกมาให้หมด” ซู่เริ่นพูดเสียงดัง
หงเว่ยต้องสะบัดก้นและฆวยให้ไกว่ไปมา เพื่อให้น้ำเยี่ยวที่ติดอยู่ตามปลายฆวยหลุดออกมาใส่ชาม ดูแล้วช่างน่าสมเพชที่สุด เมื่อน้ำเยี่ยวหยดสุดท้ายไหลไปรวมกับเยี่ยวจากทุกคน หงเว่ยก็ต้องตกใจเมื่อซู่เริ่นยังคงสั่งต่อ
“ก้มเอาหน้าหล่อๆ ของเจ้าเข้าไปแช่น้ำน้ำเยี่ยวเดี๋ยวนี้”
หงเว่ยแทบจะทรุดร่างลงตรงนั้น แค่นี้เขาก็แทบจะไม่เหลือความเป็นคนอยู่แล้ว นี่ยังต้องเอาหน้าเข้าไปแช่เยี่ยวตัวเองอีก หงเว่ยได้แต่แน่นิ่ง จนกระทั่งผู้คุมเดินมาจิกผมและกดหน้าหงเว่ยเข้าไปในชามอย่างไม่ทันตั้งตัว
หงเว่ยรู้สึกได้ถึงความอุ่นจากเยี่ยวตัวเองที่พึ่งปล่อยออกมาเมื่อสักครู่ ความอุ่นสัมผัสทุกรูขุมขนบนใบหน้าของเขา ผู้คมจิกหัวส่ายไปมาในชามใบนั้น ทำให้หงเว่ยทั้งสำลักและน้ำเยี่ยวก็กระฉ่อนเปื้อนหน้าเปื้อนหัวเขาไปหมด
น่าแปลกที่แม้จะถูกกระทำอย่างรุนแรงเช่นนี้ แต่ฆวยของหงเว่ยกลับค่อยๆ แข็งตัวขึ้นมาประชันกับสายตาของผู้ชม ฆวยที่เดิมอ่อนตัวอยู่กลับค่อยๆ พองขยาย ชี้หน้าซู่เริ่นที่มองอย่างชอบใจ
หรือในน้ำเยี่ยวจะมีสารกระตุ้นความเงี่ยนให้หงเว่ย...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น