อิน คุณหนูตัวร้าย กับการล้างแค้นของเด็กมัธยมปลาย 6

ผมลุกขึ้นยืน..และตั้งใจมองกวาดสายตาไปทั่วๆร่างกายมันให้สาสมใจ..ตั้งแต่กล้ามล่ำๆหัวนมชมพูผิวขาวเนียนของมัน..ไปจนถึงขนอุยที่แล่บออกมาจากเป้าตุงๆในเกงในสีขาวของมัน...ก่อนที่จะจับขอบเกงในของมันยกสูงขึ้นเพื่อที่จะดูของดีท่านประธานด้านใน...."เหยดดดดดดด...ไข่ใหญ่สัดอะ5555...ส่วนจู่มึงหดชิบหาย...กลัวเหรอวะ5555"....ผมล้วงเข้าไปจับหัว***ที่มีน้ำเยิ้มของมันออกมา..."เยิ้มเลยนะมึงไอเชี่ย"...แล้วเอามาป้ายหน้าหล่อๆของมัน..แล้วยังเด็ดหมอยเล่นมาสองสามเส้น...ก่อนที่จะปล่อยขอบเกงในมันแรงๆให้มันมาดีดไข่ไอเชี่ยนี่.....ไหนๆก็จะแกล้งแล้วก็ต้องให้ถึงที่สุด.เพราะถ้ามันรอดไปได้..ซึ่งแน่นอนว่ารอดแน่..มันต้องเอาคืนแน่ๆ..และคงต้องแรงกว่าครั้งไหนๆอย่างไม่ต้องสงสัย...ไม่อยากนึกเลยว่าถ้าพี่อาร์มรู้จะหัวเราะลั่นขนาดไหนเมื่อรู้ว่าประธานนักเรียนหน้าหล่อมาตกเป็นเบื้ยล่างได้ขนาดนี้....."โอ๊ย...เชี่ย..กูจะฆ่ามึง!!!"...อินโกรธหน้าแดงเลยว่ะ.คงเจ็บไข่น่าดู...."แปปดิวะ..จะเสร็จและ"...."มึงไม่รอดแน่..กูบอกเลย.ทันทีที่กูใส่เสื้อผ้าได้เมื่อไหร่..มึงตายเมื่อนั่น..มึงคอยดู!!!".......น้ำเสียงมันขึ้นสูงแบบที่เคยได้ยินมาก่อน..."พูดจาไม่ไพเราะเลยนะครับ"..."เรื่องของกูสัส"....."แต่ผมคงต้องบอกว่างคงต้องรออีกนานเลยเพราะกว่าจะได้ใส่เสื้อใส่กางเกง...ก็ต้องหากันหน่อยอะนะ5555"....ผมหยิบเสื้อผ้าทั้งหมดของมันโยนลงถังขยะชั้นล่างผ่านหน้าต่างห้องน้ำ...และอีกห้านาทีจากนี้รถขยะก็จะมาเก็บไปหมด..."มีงคงต้องเป็นชีเปลือยกลับบ้านแล้วกันว่ะ"....."ม่าย...ไอเชี่ยยยยยย..ของกูไอสัส"......."ผมเอานิ้วดีดกะโปกมันทีนึงตรงที่ตุงนูนที่สุด..แล้วต่อว่า.."กูปราณีแค่ไหนแล้วที่ให้มึงเหลือเกงในมึงไว้..มึงควรสำเหนียกขอบคุณกูไว้ด้วยนะครับ...ท่านประธานชีเปลือย55555"....ก่อนผมออกจะห้องไปเพราะมีเสียงเรียกเตือนมาอีกรอบแล้ว...แต่คราวนี้จริงจังกว่าเดิม..เพราะดูเหมือนไอสองตัวนั้นจะวนกลับมาแล้ว....ผมรูดซิปตัวเองแล้วฉี่รดร่างกายล่ำๆของเชี่ยอินไล่ตั้งแต่เป้าตุงๆของมันไปจนถึงหน้าอกล่ำๆกับต้นขาสองข้างของมัน.....มันยังคงสบถด่าผมไม่ขาดสาย...แต่ผมก็ไม่ทันได้ฟังอะไรมาก..เพราะฉี่เสร็จก็วิ่งออกไปเลย..."ลาก่อน...ท่านประธานค.วยตุง...หวังว่าคงไม่เอาเรื่องนี้ไปฟ้องใครนะ...เพราะดูทรงแล้วดูไม่จืดเลยว่ะ..นี่เตือนด้วยความหวังดี".....ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...ไอ้คุณหนูอินนั่นร้องแหกปากแผดเสียงออกมาสุดเสียงเท่าที่จะทำได้.....โกรธแค้นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนและเกลียดพวกผมมากที่ทำมันอับอายเสียศักด์ศรี ผมวิ่งออกมาพร้อมกับหัวเราะร่าไปตามทางเดิน..ก่อนที่จะออกมาสมทบกับพี่คนที่ช่วยผมตรงชั้นล่าง..ถึงตรงนี้ก็ยังได้ยินเสียงโวยวายของประธานบ้านั่นชัดแจ๋ว..แม่งคงคลุ้มคลั่งไปแล้วป่านนี้..สะใจดีจริงๆได้เอาคืนแรงๆแบบนี้...ผมหันไปขอบคุณอีกครั้งแล้วก็มองหน้าพี่ชายใจดีคนแปลกหน้าคนนี้ที่เพิ่งช่วยชีวิตผมไว้..แต่ยังไม่ทันจะทำอะไร..."เฮ้ย..ไอสองตัวนั่นวนกลับมาแล้วว่ะ...หลบก่อน!"....เราสองคนหลบตรงมุมเสา.ดูมันเดินเข้ามาใกล้และรอจนมันสองคนหายขึ้นตึกไป..แล้วจึงออกมา.."พี่ว่า...เราหาที่ปลอดภัยก่อนดีกว่า...แล้วค่อยคุยกัน"...."ไม่ต้องรีบก็ได้พี่...กว่าพวกนั้นจะออกมาได้คงต้องใช้เวลาสักระยะ"...ผมพูดไปก็ยิ้มมุมปากไปด้วย..ส่วนพี่เขาได้แต่ทำหน้างงๆเพราะยังไม่รู้อะไร..."อ่อเหรอ....ถ้างั้นน้องชื่ออะไรล่ะ"....เห็นหน้าชัดๆแบบนี้เพิ่งรู้ว่าหล่อนะเนี่ย..แถมยังโคตรเท่..."ผมชื่ออ๋อง...อยู่ชมรมฟุตบอล....แล้วก็ขอบคุณพี่มากๆเลยนะ"...พี่ทำท่าจะพูดแต่ผมแทรกต่อด้วยการขอบคุณพี่เขาเป็นการใหญ่...."ว่าแต่พี่ชื่ออะไรล่ะ...แล้วพี่เป็นใครมาจากไหน..ผมไม่คุ้นหน้าพี่เลย"...."พี่เหรอ....พี่เพิ่งย้ายเข้ามา...พี่ชื่อเจ๋งนะ" อ๋องเป็นเพื่อนคนแรกของผมครับ..เราเจอกันตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอม..แถมตอนเจอกันยังเกิดเรื่องขึ้นด้วย..เป็นอะไรที่ชุลมุนจริงๆ..จะว่าไปมันเริ่มจากตอนที่ผมกินข้าวเสร็จตอนเที่ยงครับ..ความจริงผมควรจะกลับหอที่อยู่ข้างๆโรงเรียนได้แล้ว..เพราะว่าจะได้กลับไปจัดห้องนอนให้เรียบร้อยซะที..แต่ผมดันหนังสือไว้บนห้องเลยต้องกลับขึ้นไปหาบนตึก..ผมใช้เวลาไม่นานก็หาเจอแล้วครับ.ไม่มีปัญหาอะไร..แต่ตอนเดินลงมาเนี่ยสิ..ผมอยู่ชั้นสี่ได้ยินเสียงแว่วมาจากชั้นสอง..คล้ายคนร้องขอความช่วยเหลือ..ตอนแรกผมก็ตกใจแต่อยากลองเช็คให้มั่นใจเลยเดินลงไปตามที่มาของเสียงนั้น...ก็พบเหตุการณ์นั้นเข้า....ผมค่อยๆเหลือบดูจากมุมเสาก็เห็นว่าเจ้าของเสียงนั้นอยู่หลังห้องน้ำนั้นแน่..แถมยังมีเด็กม.ปลายสองคนยืนคุมด้วย..เห็นทีต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ..ผมคิดอยู่ตั้งนานว่าจะทำไงถึงจะจัดการคนคุมหน้าประตูได้...เพราะถ้าจะลุยเดี่ยวคงไม่ไหว..อีกอย่างมีตั้งหลายวิธีที่เด็ดกว่านั้นนี่นา....ผมหันไปเห็นห้องเก็บของแถวนั้นพอดี.พอส่องเข้าไปก็พบกับหุ่นกระบอกเก่าๆฝุ่นจับดูพังๆ...มองจากมุมมืดๆก็น่ากลัวใช่เล่น...ผมค่อยๆเอื้อมแขนหยิบมันออกมา...จากนั้นผมก็ย่องกลับมาที่ตำแหน่งเดิม...จังหวะแรกผมทำเสียงของตกดังๆก่อนหนึ่งครั้ง..."เฮ้ย...ไรวะ"..."มึงว่าตึกนี้ไม่มีคนแล้วไม่ใช่เหรอวะ".....ผมเงี่ยหูฟัง...จากนั้นก็เอื้อมมือไปปิดไฟหน้าห้องน้ำลง...รออึดใจหนึ่งก็โยนหุ่นกระบอกลงไปหน้าห้องน้ำ..แล้วก็เปิดไฟขึ้นอีกครั้ง....เชี่ยยยยยยยยยยยย..."ผีว่ะมึง!!!"....สองตัวนั่นก็วิ่งเตลิดออกไปไกลเลย55555หลอกง่ายจริงๆ พอเคลียร์ทางได้.ผมก็ไม่รอช้า.รีบเปิดประตูห้องน้ำออก.แล้ววินาทีผมก็ได้พบกับอ๋องเป็นครั้งแรก...ไม่ใช่สิคนแรกที่ผมเห็นคือ..เด็กร่างสูงคนนั้นมากกว่า..ซึ่งผมคุ้นหน้ามากแต่ตอนนั้นนึกไม่ออกว่าใคร..แต่ที่แน่ๆผมรู้แค่ว่าต้องช่วยคนถูกกระทำก่อน...ผมพุ่งตัวเข้าไปมัดเด็กคนนั้น..แล้วก็ช่วยน้องออกมา...ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนผมลำดับอะไรไม่ค่อยจะถูก...แต่ที่แน่ๆตอนนี้ผมได้เข้าไปยุ่งและมีเอี่ยวเรียบร้อยแล้ว..จะถอนตัวก็คงจะสายไป....ผมรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เดินมากับน้องและได้เริ่มคุย.ได้แนะนำตัวกัน...น้องตัวเล็กหน้าตาน่ารักทีเดียวบอกว่าชื่ออ๋อง..อยู่ชมรมฟุตบอลอีกต่างหาก..ผมสงสัยว่าตัวกะเปี๊ยกแค่นี้จะไปเตะอะไรไหววะ5555...แล้วน้องก็ยิ่งตื่นเต้นใหญ่เมื่อรู้ว่าผมก็เล่นบอลเหมือนกันตอนอยู่โรงเรียนเก่าแถมยังเป็นหัวหน้าทีมด้วย...."แต่ที่นี่...พี่ผมเป็นหัวหน้านะพี่..พี่อาร์มของผมโคตรเก่งอะ...เดี๊ยวผมจะพาพี่ไปรู้จัก"....อ๋องนำทางผมไปที่ยิม.ที่ทีมฟุตบอลนี้ใช้เป็นที่ฝึกซ้อม..ผมก็เดินตามไปอย่างว่านอนสอนง่าย...อ๋องเดินนำหน้า..ส่วนผมคนมาใหม่ก็ได้แต่ตามหลังต๊อยๆ....จังหวะนั้นผมได้มีโอกาสสังเกตหุ่นเจ้าอ๋องอยู่เหมือนกัน..เห็นตัวเล็กๆแบบนี้แต่มีกล้ามบางๆเหมือนกันนะ..และเอาเข้าจริงๆมันก็คงเป็นคนที่ผิวขาวใช้ได้..ผมเห็นจากตอนที่ลมพัดเสื้อมันเปิดออก.เผยให้เห็นแผ่นหลังขาวๆของมัน..ผิดกับเนื้อบริเวณที่โดนแขนจนคล้ำกว่าอย่างเห็นได้ชัด...."อีกไกลมั้ยอะ"...."อยู่หลังตึกนั้นเองพี่".....ไม่นานผมก็มาถึงที่หมาย..อ๋องเดินนำหน้าพาผมเข้าไปด้านใน..ตอนเราไปถึง..มีน้องๆนักฟุตบอลอยู่ไม่มาก...ทั้งสนามมีกันอยู่สี่คนได้ไม่ขาดไม่เกิน..พอทุกคนเห็นอ๋องกับผม..หลายคนก็ทำหน้าแปลกใจสงสัย.....แต่ก่อนที่อ๋องจะเฉลยว่าผมเป็นใครและเรื่องราวเป็นมายังไง......"พี่ๆ..พี่อาร์มล่ะ..อยู่ไหน"