อิน คุณหนูตัวร้าย กับการล้างแค้นของเด็กมัธยมปลาย 4

เรียนไปซักพัก..เสียงออดให้พักก็ดังขึ้นมาตามสาย..ผมรีบเดินออกมาจากห้องเพื่อไปเข้าห้องน้ำ..เพราะกินน้ำตอนอยู่ในห้องเรียนมาเยอะ..***จะระเบิดอยู่แล้วครับ..ไอเซนกับทูก็ด้วย..มันสองคนเดินเข้าห้องน้ำที่มีประตูปิดด้านในเพื่อที่จะทำธุระได้สะดวก.อันที่จริงก็เป็นการระวังตัวล่ะครับ.เพราะอย่าลืมว่าโรงเรียนมีคนคอยจับจ้องมากแค่ไหนก็รู้ๆกันอยู่...มันทั้งคู่เป็นนายแบบก็ต้องสงวนของไว้หน่อยเผื่อมีภาพหลุดออกไปก็หมดอนาคตกันเลยทีเดียว...แต่ผมคิดอีกอย่างครับ..ของดีๆมีต้องแบ่งปันครับ..คิดว่าเป็นการทำบุญ555....ผมเลยเลือกที่จะฉี่ตรงรางฉี่ด้านนอกเลย..จะได้ถือโอกาสควักออกมาโชว์ด้วย..คนที่มาฉี่ข้างๆถ้ามองก็พอเห็นวับๆแวมๆอะครับ..พอแค่ให้ตื่นเต้นๆนิดๆหน่อยๆ...ฉี่เสร็จผมก็สะบัดไปมาสองสามที.บางครั้งก็ถอกโชว์เข้าออกสักพักแล้วค่อยเก็บ..กลัวมันจะมีกลิ่นอับน่ะครับ..แล้วก็จะได้โชว์ได้นานขึ้น.................พอออกจากห้องน้ำผมกับเซนกับทูก็เดินไปตามระเบียงตึกเพื่อลงไปชั้นล่าง..ตอนนี้เด็กลงไปกันหมดแล้วครับ..ส่วนใหญ่เลิกเรียนก็กลับบ้านไป..บางส่วนก็ลงไปกินข้าว..ผมเดินไปได้สักพักก็บังเอิญไปเจอกับไออ๋อง..น้องของไออาร์ม.หัวหน้าทีมฟุตบอล.อริตลอดกาลของผม "เฮ้ย..นั่นมันน้องไออาร์มนี่หว่า"...เซนทักขึ้นมา..."ไออ๋องใช่ปะวะ"..ทูตอบรับ......."เอาไงดีวะแม่งอยู่คนเดียวด้วย..เล่นแม่งเลยมะ..ถือซะว่าเป็นการล้างแค้น"....ผมยืนนิ่งยังไม่ได้พูดอะไรในหัวก็มัวแต่คิดเรื่องวันนั้นที่ไออาร์มทำผมเสียหน้าต่อหน้าเพื่อนๆนับร้อยได้อย่างแม่นยำ.คิดแล้วก็ยังเจ็บใจไม่หาย...พวกผมยืนนิ่งมองไปที่ไออ๋อง.จนตอนนี้มันรู้ตัวแล้วครับว่ามีพวกผมมองมันอยู่..พอมันเห็นปุ๊บมันก็ออกวิ่งทันที...."เฮ้ยมึงจะไปไหนวะ!!"...ผมหันไปบอกให้เพื่อนสองคนวิ่งไล่มันไป..เพราะผมคิดแผนเด็ดออกแล้ว.......ไอเซนกับไอทูถึงจะตัวใหญ่กว่ามีแรงมากกว่าเด็กม.ต้นอย่างอ๋องแน่ๆ..แต่ด้วยความที่ไม่ค่อยได้วิ่งและอ๋องมันก็เป็นเด็กในทีมฟุตบอล..จึงได้แต่วิ่งตามทิ้งห่างอยู่ระยะนึง..ผมมองออกว่ายังไงไออ๋องมันต้องวิ่งข้ามไปอีกตึกนึงแน่นอนที่ตอนนี้เด็กกลับไปหมดแล้ว..เพราะเป็นตึกเดียวที่อยู่ใกล้ที่ฝึกซ้อมของชมรมมัน..สงสัยคงวิ่งงอแงกลับไปให้พี่มันช่วยแน่ๆ..แต่อย่าหวังล่ะ..เพราะอินคนนี้ฉลาดกว่าที่มึงคิดไว้เว้ย...ผมรีบเดินทางลัดลงไปรอแถวชั้นสอง..คาดไว้ว่าอีกสักไม่เกินห้านาทีมันต้องผ่านทางนี้แน่นอน.และเมื่อเซนกับทูตามประกบมาติดๆ..มันก็จะหนีไปไหนไม่ได้..เว้นแต่จะเข้าห้องน้ำแถวนั้นแล้วปีนออกนอกหน้าต่างแต่ก็ดูจะเสี่ยงไปหน่อย..เด็กตัวจ้อยอย่างมันคงไม่ทำหรอกเชี่ยทำไมกูซวยแบบนี้วะเนี่ย..เพิ่งโดนอาจารย์ด่ามาแท้ๆพอเลิกเรียนเสร็จก็เจอพวก***นี่ต่อเลย..แล้วไอพี่ชายตัวดีก็หายหัวไปด้วย.ไหนบอกจะคอยดูแลปกป้องน้องวะ..ที่พวกอินมันเกลียดและคอยหาเรื่องพวกเราหนักๆแบบนี้.ส่วนหนึ่งก็เพราะไอ้พี่อาร์มไปกวนตีนมากลับด้วยเนี่ยสิ..ทำไมไม่ยอมๆมันไปวะ.ก็รู้อยู่ว่ามันใหญ่แค่ไหนที่โรงเรียน..ผมคิดไปบ่นไประหว่างที่กำลังวิ่งหนีไอลูกสมุนสองตัวของไอ้ประธานนักเรียนบ้าอำนาจนั่น.....ผมวิ่งลงมาอีกชั้นได้แล้ว..ทางโล่งปลอดภัยจริงๆ...ถ้างั้นคงวิ่งกลับไปที่ยิมได้...ตอนนี้ผมรู้สึกว่าไอสองตัวนั่นอยู่ห่างผมไม่มาก.ดังนั้นผมต้องรีบทำเวลามากกว่านี้...ถ้าพ้นตรงนี้ไปเจอพี่ได้..พวกมันสามคนก็คงไม่กล้าทำไรผม..เพราะถ้าวัดกันแล้วเรื่องพละกำลังพี่ผมเป็นเหนือกว่ามาก..แต่ที่ผ่านมาที่พี่ผมไม่ทำอะไร..ก็เพราะไออินมันมีพ่อคอยคุ้มหัวมันอยู่นั่นเอง.....ผมวิ่งลงไปตามระเบียงอย่างรวดเร็วและลงมาอีกชั้นอย่างว่องไว...นักฟุตบอลอย่างผมเหนือกว่านายแบบพวกนั้นก็ตรงนี้ล่ะครับ..แถมผมยังตัวเล็กอีกด้วย.ความเร็วเลยชนะเห็นๆ............อีกแค่สองชั้นเท่านั้นผมก็จะรอดแล้ว..เชี่ยตื่นเต้นสัดๆๆ......เอี๊ยดดดดด!!!"มึงจะหนีไปไหนวะ"....ผมเบรกตัวเองแทบไม่ทัน..ตกใจที่ตรงหน้ามีไออินมาขวางทางไว้ผมนิ่งเงียบไม่ตอบ..อันที่จริงยังเหนื่อยหอบอยู่ด้วย..วิ่งมาขนาดนั้น.."พี่มึงอยู่ไหนล่ะ..ทำไมปล่อยมึงอยู่คนเดียวฮ่าๆ".....พออินรู้ว่าบริเวณนี้ไม่มีอาจารย์หรือเด็กนักเรียนมันก็เลือกใช้เสียงขึ้นสูงกะแทกกะทั้น..ไม่เหมือนตอนมันพูดหน้าเสาธงเลยแม้แต่น้อย...."กูไม่ต้องมีใครคอยคุ้มกะลาเหมือนมึงหรอกเว้ย"...ผมก็ใช่ย่อยที่ไหน..เพราะไม่ว่าจะพูดไรไปมันก็คิดอาฆาตผมอยู่ดี..และผมก็เข้าใจดี..ในเมื่อมันทำร้ายพี่ชายไม่ได้..น้องชายอย่างผมเนี่ยแหละจึงได้กลายเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด...เพราะถ้าพี่ผมรู้ว่าน้องรักโดนทำร้าย..มันต้องโมโหแน่ๆ..แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี..ถ้าเป็นผมผมก็ทำแบบนี้แหละ..."ปากดีนักนะมึงอะ...อยากรู้ว่าจะดีได้ตลอดรอดฝั่งหรือเปล่า"...ไออินหันไปสั่งเพื่อนรักมันสองคนที่กำลังยืนเหนื่อยหอบหมดสภาพอยู่ข้างหลังผมนี้..สงสัยคงพึ่งมาถึงตอนผมไม่รู้ตัว...."มึงสองคนเฝ้าไว้ให้ดี...อย่าให้ใครเข้ามานะ..แล้วถ้าอาจารย์เดินผ่านเรียกกูด้วย"...."ส่วนมึง..เข้าไปก่อนเลยสัส"...มันผลักผมเข้าไปในห้องน้ำระหว่างชั้นแถวนั้น..ก่อนที่จะปิดประตูตอนนี้ผมอยู่ในห้องน้ำกับมันสองตัวสองแล้วครับ...ผมกำลังยืนจ้องมันอยู่อย่างใจเย็น..ผมกำลังเป็นฝ่ายที่ชนะแต่มันดูไม่มีอาการหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย..ถึงแม้ว่าจะรู้ตัวดีก็เหอะว่าหนีไม่ได้แน่ๆ.จะสู้ก็สู้ไม่ไหว...มันแค่เด็กมต้นบักหำน้อย.จะมาสู้กับเด็กมปลายล่ำๆอย่างผมได้ไง...."มึงหนีไม่ได้หรอก...ยอมรับชะตากรรมเสียดีกว่า"...และเมื่อผมเห็นว่ามันทำท่าจะตะโกนเรียกคนช่วย."ตะโกนสุดเสียงก็ไม่มีใครมาช่วยมึงหรอก..เขากลับบ้านกลับช่องกันไปหมดแล้ว.ไอควาย".....มันค่อยๆถอยหลังหนีผมอย่างช้าๆ..ตาก็สอดส่องหาทางหนีทีไล่ไปมา..แต่สุดท้ายก็อับจนหนทาง..."มึงจะต่อยจะเตะก็ทำเลยดิ..กูไม่กลัวมึงหรอก"...มันคงพยายามทำปากดีแกล้งทำเป็นไม่กลัว...ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มเยาะ..ให้ตายเถอะผมชอบช่วงเวลานี้จัง..ช่วงเวลาที่ผมรู้สึกเหนือกว่าแบบนี้..."มึงแกล้งเด็กไม่มีทางสู้..พ่อมึงคงภูมิใจตายห่.าอะ..อยากรู้จริงๆพวกสาวๆพอมาเห็นตัวตนจริงๆของมึง.จะว่ายังไง"...ผมเริ่มมีน้ำโหขึ้น.แต่ก็ยังไม่ทำอะไร..เพราะรู้ดีว่ายังไงมันก็เสร็จผมอยู่ดี..พูดไรไปก็เท่านั้น..."กูไม่ได้จะทำร้ายมึงแบบนั้นซะหน่อย"..น้ำเสียงผมอ่อนลงจนมันจับได้ว่าผิดปกติ...."ทำร้ายร่างกาย..วันสองวันก็หายป่าววะ..กูรู้ว่าพวกมึงถึกจะตายไป"..ผมเริ่มปลดกระดุมบนออกเม็ดนึง.เพราะในนี้ร้อนจริงๆ.ส่วนสายตามันก็มองตามเหมือนจะอ่านภาษากายผมออก..."แต่ถ้าเป็นเรื่องจิตใจ...คงต้องรักษากันอีกนานเลยว่ามั้ยวะ5555"....ผมพูดไปก็เอามือลูบเป้าไปด้วย..สงสัยวันนี้ผมคงไม่ต้องชักว่าวเองให้เมื่อยเป็นแน่..อินน้อยเอ๊ย..วันนี้มีแขกมาหาว่ะ555