อิน คุณหนูตัวร้าย กับการล้างแค้นของเด็กมัธยมปลาย 5

ผมใจคอไม่ดีแล้วตอนนี้.ภาพตรงหน้ามันเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้แน่..ไอเชี่ยอินกำลังปลุกเร้าตัวเองอยู่เห็นๆ..สักพัก***มันก็พาดเป็นลำอยู่ทางขวา..ส่วนตามันมองผมแบบหื่นกระหายมาก.แถมยังขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ...กูตายแน่ๆวันนี้..."มึงจะ..ทำไร.วะ"...ผมถามไปงั้นเพื่อซื้อเวลา..."น้องก็ตื่นแล้วอะ..มึงก็เห็น"..มันตอบกลับมาเรียบๆ..."มึงช่วยสงเคราะห์น้องกูหน่อยดิ...ปากเด็กๆอย่างมึงน่าจะนุ่มดีว่ะ"...ตอนนี้เป้าตุงๆของมันอยู่ระดับสายตาผมอย่างชัดๆด้วยความที่ตัวมันสูงกว่าผมมาก...ค.วยมันเลยใกล้กับหน้าผม...."ถ้ามึงทำให้กูเสร็จ..กูสัญญาว่าจะปล่อยมึงไป..ไม่ทำไรมากกว่านั้น"...มือสองข้างมันตอนนี้วางอยู่บนไหล่ผมพร้อมกับกดลงมา..ผมรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่ง..เห็นทีงานนี้ผมคงต้องยอม..."...."..ผมก้มหน้ามองพื้น.ก่อนที่จะผงกหน้ารับชะตากรรม...แล้วพอผมรู้สึกว่ามันตายใจจริงๆแล้ว..ผมก็......"โอ๊ยยยยยยยยย...ไอเด็กเชี่ย".....ผมขยำเป้ามันแรงๆทีนึงแล้วผลักมันให้พ้นทาง..พอมีช่องว่างผมก็รีบวิ่งมาตรงประตูห้องน้ำพร้อมกับร้องช่วยด้วยยยยดังเท่าที่จะดังได้....ประตูไม่เปิด..สงสัยล็อกจากด้านนอก..ผมทุบประตูไปด้วยร้องตะโกนไปด้วย...รีบทำเพราะกลัวว่าอีกสักพักไออินมันคงฟื้นมาจัดการผมต่อ..ตอนนี้มันนอนตัวงออยู่ตรงพื้น ไอเด็กเวรนั่นทำผมเจ็บแสบมาก..โอ๊ยเจ็บสัส..ไม่เคยมีใครทำกับผมแบบนี้มาก่อนแน่ๆ...ไข่ผมจะแตกไหมเนี่ย..ผมคิดอย่างเดียวว่า..มันต้องเจ็บกว่านี้สองเท่าแน่ๆ..ในขณะนี้ที่ผมนอนบิดตัวด้วยความเจ็บปวดพวงไข่อยู่นั้น...ไออ๋องก็ทุบประตูอย่างบ้าคลั่ง.แต่โชคดีที่ประตูไม่เปิดออก...เซนกับทูทำหน้าที่ดีจริงๆ...ผมลุกขึ้นมายืนได้อีกครั้ง..ตั้งหลัก.จากนั้นก็เดินไปกระชากตัวมันกลับมา..ก่อนที่จะต่อยตุ๊บนึงที่ท้องมัน..เห็นทีว่าจะได้ผลเพราะมันเซล้มไปนั่งกับพื้นเลย.."ไง.แสบมากนะมึง..ให้อมค.วยดีๆไม่ชอบ..มึงทำกูก่อนนะ.กูเลยต้องทำมึงแรงแบบนี้"....มันยังคงแผดเสียงต่อไป..ซึ่งดังเอาการ..."ร้องต่อไปเหอะ...ไม่มีใครอยู่หรอกเว้ย"....ตอนนี้ผมอยู่ประจันหน้ามันส่วนมันนั่งกองกุมท้องอยู่กับพื้น..."หุบปากได้และสัส...ถ้าไม่หุบ.ก็จะเอาค.วยกูยัดปากมึงเอง"....มันยังคงร้องช่วยด้วยต่อไป..แต่เว้นวรรคและลดระดับเสียงลง..สงสัยคงจุกใช่เล่น.....ส่วนผมก็ค่อยๆถอดเสื้อนักเรียนออก..ถอดกระดุมทุกเม็ด..ค่อยๆบรรจงวางตรงเค้าเตอร์แถวนั้น...ผมสังเกตเห็นว่าตามันมองซิกแพคผมอยู่เหมือนกัน..ยิ่งทำให้ผมได้ใจ..จริงๆแล้วมึงก็อยากกูอยู่เหมือนกันน่ะสิ...มึงนี่บุญหล่นทับมากเลยนะ..กะเทยคนอื่นยังไม่เคยได้ลิ้มลองไอ้หนูของCuteboyคนนี้เลย...มึงจะเป็นผู้ายคนแรกเลยว่ะ5555.....ผมค่อยๆถอดเข็มขัดออกจากกางเกง..วางลงต่อจากเสื้อ...จากนั้นก็ปราการชิ้นสุดท้ายของผม..กางเกงน้ำเงินขาสั้นตัวเก่งของผม..ผมกำลังจะถอดอยู่พอดี.แต่ว่า!!! ปั้ง!!!....ประตูเปิดออก...แว่บแรกเลยคือ..เด็กม.ปลายคนนึง..ตัวพอๆกับอินเลย.แต่ทำไมผมไม่คุ้นหน้าเลยวะ..หรือว่าจะเป็นเด็กใหม่..ไม่ใช่อาจารย์แน่ๆ.เพราะสวมชุดนักเรียน....เอาเหอะที่แน่ๆ..มีคนมาช่วยและ.สงสัยจังว่าทำไมมาอยู่แถวนี้.เพราะที่จริงที่ตะโกนไปก็ไม่ได้หวังจะมีใครมาจริงๆหรอก..ก็เวลาโรงเรียนเลิกแม่งโหลงเหลงจะตายไป...."เฮ้ย...ทำไรอะ"...พี่คนนั้นส่งเสียงดุๆไปทางอิน..สายตาก็มองกลับไปกลับมาระหว่างผมที่กองอยู่กับพื้นห้องน้ำกับไออินที่เปลือยท่อนบนและกำลังจะปลดกางเกงออก...มองแค่นี้ก็เดาได้แล้วว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น....ไวกว่าที่ใจคิด..ไอเชี่ยอินทำท่าจะพูดไรสักอย่างแต่วินาทีถัดมาก็เตรียมพุ่งเข้าจับผม..แต่พี่คนนั้นอ่านเกมออกและไวกว่า..วิ่งเข้ามาจับอินเอามือไพล่หลัง.ตัวแอ่นไปข้างหน้า.ตัวสั่นไปมา.ส่วนอินก็พยายามดิ้นสุดแรงเกิด.ทั้งยังร้องเรียกพรรคพวกให้เข้ามาช่วยแต่ก็ไม่มีใครเข้ามา.สงสัยเหมือนกันว่าหายไปไหนแต่ช่างเหอะ.สักพักก็เปลี่ยนใจมาด่าบอกให้ปล่อยมัน...ส่วนผมเพิ่งได้สติเป็นครั้งแรก..มองเห็นว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น..ก็รีบวิ่งไปหยิบเชือกที่อยู่ในกระป๋องทำความสะอาดของแม่บ้านมามัดข้อมือมัน..เราสองคนช่วยกันมัดอย่างทุลักทุเล..ใจผมเต้นแรงมาก...แป๊ปเดียวไออินก็ถูกมัดตรึงไว้กับเสาห้องน้ำ....สภาะตอนนี้ของมันคือ..มันนั่งกับพื้นห้องน้ำเหม็นๆ..ใส่กางเกงน้ำเงินตัวเดียว..เสื้อกับเข็มขัดมันถูกถอดไปแล้ว..ก็มันถอดเองนี่นะ......มันพยายามดิ้นไปมาพร้อมทั้งพยายามแก้มัด.แต่ก็ทำด้วยความยากลำบาก..ผมรู้สึกว่าตอนนี้ปลอดภัยแล้วจึงหันไปมองพี่คนนั้นแบบเต็มๆเป็นครั้งแรก.."ขอบคุณมาก"ผมกับพี่คนนั้นที่เพิ่งจะรู้จักกัน..ยืนมองสภาพประธานนักเรียนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลายอย่างปะปนกัน...ผมรอดมาได้อย่างหวุดหวิดจริงๆ..แต่ปัญหาตอนนี้คือต้องเอาตัวรอดจากที่นี่่ก่อน..เพราะไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตามที่สองตัวนั้นหายไป.อีกสักพักมันต้องกลับมาหาลูกพี่มันแน่นอน..แล้วไหนไออินอาจเอาเรื่องนี้ไปฟ้องอาจารย์ได้..ไอเชี่ยนี้พูดอะไรใครก็เชื่อ..พวกผมสิที่ทำอะไรก็ผิด..ผมแค่รู้สึกว่าต้องทำไรสักอย่างให้มันไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ออกไป..."รีบไปจากนี้เหอะ..ไอนี่มันประธานนักเรียนป่าววะ..ถ้าใช่พวกเรากำลังตกที่นั่งลำบากแน่ๆ"..พี่คนนั้นพูดแล้วก็จับมือผมพาออกจากห้องน้ำ...เราสองคนทำท่าจะวิ่งออกไปให้ไวที่สุด.."แป๊ปนึงพี่..ขอนาทีนึง..ผมคิดไรออกแล้ว"....ผมรีบเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ.ไออินก็ยังตะโกนแหกปากให้เพื่อนมันมาช่วยไม่หยุด.....ผมเดินเข้าไปหยุดตรงหน้ามัน..มองมันด้วยความรู้สึกที่ต่างจากตอนแรกที่เข้ามาอย่างลิบลับ....."หุบปากได้แล้ว..ไอประธานนักเรียนบ้า....มึงไม่อายเหรอวะ.ถ้ามีผู้หญิงเดินผ่านมาเห็นมึงในสภาพนี้"....ถึงจะรู้กันว่าตอนนี้ตึกร้างแล้ว..จะมีก็แค่ภารโรงแก่ๆที่ไม่ค่อยมีแรงขึ้นมาหรอก..แต่ก็เหมือนจะได้ผลแฮะ...ไอรูปหล่อนี่เงียบซะงั้น....มันนิ่งเงียบไปสักครูก่อนจะตอบด้วยเสียงเรียบนิ่ง..."กูไม่อายหรอก..กูไม่ได้ทำอะไรผิด...กูโดนพวกมึงแกล้ง..คอยดูนะกูจะบอกทุกคนไว้แบบนั้น..และอีกหน่อยเพื่อนกูก็จะมาช่วยกูแล้ว...รอก่อนเหอะ..อย่าให้กูหลุดจากนี้ไปได้นะ...กูเล่นมึงแน่.ทั้งทีมฟุตบอลห่วยๆนั้นด้วย!!!!"........ผมปิ้งไอเดียเด็ดขึ้นมาในตอนนั้นเลย..พอคิดได้ผมก็แอบชื่นชมตัวเอง.เพราะมันเจ๋งจริงๆ...เร็วกว่าความคิด..ผมนั่งยองข้างๆมันเอาขาหนีบขาที่เป็นอิสระของมันไว้แน่นๆไม่ให้ดิ้นหนี...."มึงจะทำไรวะ"........."แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ..จะอายมั้ย"....ผมปลดตะขอ.รูดซิปกางเกงมัน....ตอนนี้หน้ามันเหวอแล้วครับ..ตลกเชี่ยๆ...พูดไม่ออกกันไปเลย...ผมใช้สองมือจับขอบกางเกงแล้วดึงกระชากมันลงมาก..รูดมันมาตามขาแกร่งๆของมัน..กางเกงในสีขาวของมันก็โผล่มาให้เห็น..กะเปาะนิ่มๆมีดวงน้ำอยู่ตรงกลาง..นี่มึงกลัวหรือเงี่ยนวะเนี่ย..ท่านประธานน้ำเยิ้มเลยว่ะไอเชี่ย...."ไอสัส!!ไอเชี่ย!!ไอระยำ...กูเกลียดมึง..ไอเชี่ยอ๋อง.....เอากางเกงกูคืนมา..สัส!!!!"...ดูมันโกรธมากเลยทีเดียว..แต่ก็ดูมันกลัวอยู่ด้วยเช่นกัน เกิดมาผมไม่เคยโกรธเกลียดใครขนาดนี้มาก่อนเลย..แล้วถ้าใครมาเห็นผมในสภาพนี้ชีวิตผมจบแน่ๆ..แต่ก็โชคดีที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แถวนี้หรอก....ผมจำได้ว่าผมโกรธจนตัวสั่นไปหมด..ตอนนั้นผมถูกจับมัดให้นั่งพิงกับเสาสกปรกในห้องน้ำ..นั่งขาชี้ไปทางประตูเข้าห้องน้ำ..และเหลือเพียงแค่กางเกงในเพียงตัวเดียวที่คอยปกปิดเป้าตุงๆของผม..นี่เป็นสภาพที่ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมาเจออะไรแบบนี้ได้...ผมคือคุณหนูผู้สูงศักดิ์นะ..แล้วยังเป็นประธานนักเรียนและคนสำคัญของโรงเรียนี้...การเจอแบบนี้เป็นอะไรที่ต่ำช้ามากๆ.ผมรับไม่ได้ที่สุด...ผมสาบารเลยว่าผมต้องเอาคืนพวกมันอย่างสาสมที่สุด...."ขนาดกลัว...ค.วยยังใหญ่อยู่เลยนี่หว่า....ตุงทุกสถานการณ์จริงๆท่านประธาน555555"...ไอเด็กเวรนั่นมันกำลังย่ำยีผม..ผมนิ่งเงียบอดทนไม่ตอบโต้กลับ..."อยู่ดีๆก็สุขุมขึ้นมาซะงั้น...ตะกี้ยังปากดีอยู่เลยนะ"....เสร็จยังวะ!...สักพักเด็กใหม่นั้นก็ตะโกนเรียกไออ๋อง..ไอเด็กนั่นก็อีกคน.ผมต้องสืบให้ได้ว่ามันเป็นใคร..แล้วเอามันออกจากโรงเรียนนี้ไปเลยให้ได้....ผมเกลียดพวกมันๆๆๆๆๆ......."กูต้องรีบไปแล้วว่ะ..อดสนุกด้วยเลย"....ผมยิ้มออกเป็นครั้งแรก.เพราะรู้ดีว่าอีกไม่นานผมก็รอดแล้ว.เพื่อนผมกำลังผม...ผมรู้ดี...."แต่ไหนๆ.ก่อนกูจะไป...กูต้องมั่นใจอย่างนึงว่ะ"......ในน้ำเสียงมันมีอะไรแปลกๆ..จนผมรู้สึกหวิวๆขึ้นมา..."ว่ามึงจะไม่เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟัง"....ผมเบิกตาขึ้นเมื่อคิดถึงสิ่งที่อาจเกิดขึ้นต่อไป...."นั่นแปลว่า...นี่ต้องเป็นเรื่องน่าอายที่มึงอยากเก็บเป็นความลับชั่วลูกชั่วหลานไงล่ะวะ55555"....พูดยังไม่ทันจบประโยค...เด็กเวรนั่นก็