Season Two2 (Rising of SM) : Episode 4 : Consideration

Kinky Opera

>>Season Two2 (Rising of SM)<<

.....ความรัก ความแค้น ความหวัง.......พลัง กำเนิด สรรค์สร้าง
....สมหวัง เจ็บปวด เลือนราง........เส้นทาง ความทุกข์ ระทม

Episode 4 : >> Consideration <<

.
.
ชายใส่หน้ากากตัวตลกนามว่าโจ๊กเกอร์ กำลังนั่งครุ่นคิดกับการเสนอขาย “ทาส” ตัวใหม่นี้ให้กับลูกค้าเมมเบอร์ระดับ A-List คนหนึ่ง ซึ่งเป็น 1 ใน 9 ของแขกคนสำคัญของคลับลึกลับแห่งนี้ เมมเบอร์คนนี้เป็นถึงเศรษฐีไฮโซมีหน้ามีตาในสังคม รวมถึงมีภรรยาและลูกๆ แล้วด้วย แต่ก็ยังติดใจรสชาติของคลับแห่งนี้อย่างไม่มีลืมเลือน

แน่นอนว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในนี้จะต้องเป็นความลับ ห้ามแพร่งพรายไปสู่ภายนอกเด็ดขาด ใครที่ฝ่าฝืนกฏเหล็กอันนี้ก็ต้องมีอันต้องถูกส่งไป “นรก” อย่างไม่ได้ผุดได้เกิด ทุกคนอยู่ภายใต้กฏเดียวกันไม่เว้นแม้แต่โจกเกอร์

ในขณะที่โจ๊กเกอร์กำลังนั่งคำนวณตัวเลขอยู่นั่นเอง ชายรูปร่างใหญ่โตราวกับนักกล้าม 3 คน ซึ่งสวมหน้ากากหนังสีดำ เปิดรูให้เห็นเฉพาะตาและปาก สวมกางเกงในจีสตริงซีทรูตัวจิ๋วสีดำ รวมถึงรองเท้าบูทหนังสีดำขลับ ได้เดินเข้ามาหาโจ๊กเกอร์ในห้อง พร้อมกับส่งสัญญาณว่า “ท่าน” ได้มาแล้ว

ชายนักกล้ามคนหนึ่งหยิบแผ่นกระจกบานใหญ่มาจากข้างๆ ห้อง ซึ่งแผ่นกระจกนี้มีเข็มขัดหนังเส้นใหญ่ยึดอยู่ตรงกลางแผ่นพอดี ชายนักกล้ามอีกคนหนึ่ง ซึ่งถ้าสังเกตดีๆ แล้ว จะมีรอยสักอยู่ตรงแขน เขียนว่า “table” ชายคนนี้รีบเข้ามาคาดเข็มขัดไว้ทันที พร้อมกับก้มคุกเข้าลงแล้วใช้ฝ่ามือ 2 ข้างยันพื้นไว้ ทำให้ลำตัวขนานกับพื้นและมีส่วนหลังที่รองรับกระจกบานนั้นไว้ ส่วนชายอีก 2 คนก็ทำท่าเดียวกัน ต่างกันเพียงแค่ 2 คนที่เหลือไม่มีแผ่นกระจกอยู่บนหลัง และที่แขนของ 2 คนนั้นสักคำว่า “Chair” ตอนนี้ราวกับว่าในห้องได้มีชุดเก้าอี้และโต๊ะกาแฟที่ทำมาจากมนุษย์ผุดขึ้นมาก็ไม่ปาน

ชายแก่รูปร่างท้วมผมหงอกแต่งชุดสูทอย่างดี เดินเข้ามาในห้องพอดีพร้อมกับสูบซิการ์มวนใหญ่ไปด้วย

“โอ้…...เชิญครับท่าน….เชิญครับ” โจ๊กเกอร์รีบเชื้อเชิญให้ชายแก่นั่งลงไปที่ชายนักกล้ามที่ก้มโก้งโค้งอยู่

ชายแก่ก็นั่งลงไปที่กลางหลังอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร นั่นเป็นเพราะเคยชินกับธรรมเนียมปฏิบัติของที่แห่งนี้เป็นอย่างดี น้ำหนักของชายแก่ก็มิใช่น้อย ทำให้ชายนักกล้ามผู้นั้นต้องออกแรงเกร็งกล้ามเนื้อทุกสัดส่วนจนปูดโปน

“ว่าไงครับ…..คุณโจ๊กเกอร์มีอะไรจะแสดงให้ผมดูเหรอครับวันนี้??” ชายแก่ถามไปอย่างนั้นเอง จริงๆแล้วรู้จุดประสงค์ที่ตัวเองมาในวันนี้เป็นอย่างดี ชายแก่ไม่พูดปล่าวยังใช้มือซุกซนดึงสายจีสตริงที่ทอดผ่านร่องตูดของชายนักกล้ามแล้วปล่อยให้มันดีดกลับจนมีเสียงดัง "เพี๊ยะ"

ในระหว่างนี้ก็มีชายใส่เสื้อคลุมีสดำและแว่นตาดำ นำกาแฟมาเสิร์ฟให้ทั้งโจ๊กเกอร์และแขก

ชายชุดดำอีก 2 คนที่เหลือได้เข็นลังไม้ขนาดใหญ่พอๆ กับตู้เย็นใบหนึ่งเข้ามาในห้อง โดยลังใบนี้มีลูกล้อติดอยู่ที่มุมทั้ง 4 ด้านล่าง จึงสามารถเข็นได้อย่างสบาย ฝาลังด้านหน้าหันมาทางชายแก่พอดี ซึ่งฝาลังด้านนี้เป็นเหมือนบานพับซึ่งมีแม่กุญแจล็อคอยู่

หนึ่งในชายชุดดำได้ใช้กุญแจไขออกมาแล้วเปิดแง้มไปทางด้านข้างราวกับเปิดตู้เย็นตู้เล็กๆ เมื่อฝาบานพับเปิดออก ชายแก่ก็ต้องตกตลึง!!! เป็นภาพของชายผู้หนึ่งกำลังอยู่ในท่าคุกเข่าลำตัวเหยียดตรง มือถูกมัดไพล่หลังด้วยกุญแจมือ ร่างกายปกคลุมไปด้วยชุดหนังสีดำแนบเนื้อฟิตเปรี๊ยะจนเห็นกล้ามเนื้อชัดเจน ครอบคลุมตั้งแต่ปลายเท้ามาจนถึงต้นคอเลยทีเดียว ส่วนใบหน้าเผยให้เห็นหน้าตาที่หล่อเหลาเอาการ

ถ้ามีใครได้เห็นหน้าชายผู้นี้ในตอนนี้คงต้องนึกออกแน่ว่าคือคนเดียวกับชายหนุ่มที่ขับแทกซี่คนนั้นนั่นเอง! เพียงแต่ในตอนนี้ร่างกายของชายหนุ่มหนาและล่ำขึ้นมาก แถมใบหน้ายังคมเข้มดูดีทุกมุมกว่าแต่ก่อน และตัดผมทรงสกินเฮด

“กี่เดือนแล้ว?” ชายแก่ถาม
“เดือนนึงครับท่าน” โจ๊กเกอร์ตอบ
“โอ้โห!! เดือนนึงนี่ได้ขนาดนี้เลยเรอะ!!” ชายแก่ตกตะลึง
“แน่นอนครับ ต้องขอบคุณวิทยาการที่เราแอบพัฒนาอย่างลับๆ ครับ”
“เป็นยาสร้างกล้ามเนื้อตัวใหม่ที่ไม่มีผลข้างเคียงเหมือนสเตียรอยด์ครับ” โจ๊กเกอร์อธิบาย
“เท่าไหร่??” ชายแก่รีบถามทันที
“ 3 ล้านครับ สัญญา 6 ปี” โจ๊กเกอร์ตอบ
“โห!!….ไม่แพงไปหน่อยเรอะ?” ชายแก่รีบค้านทันที!
“ไม่แพงหรอกครับ” โจ๊กเกอร์ตอบ
“นี่ถ้าเป็นทาสตัวอื่น 3 ล้านห้า นะครับ พอดีว่าตัวนี้หน่วยก้านกับหน้าตาดีอยู่แล้วเลยไม่ต้อง “ศัลยกรรม” มาก” โจ๊กเกอร์อธิบายต่อ

“ถ้าท่านชอบตัวนี้ เราแถมชุดหนังรุ่นใหม่ล่าสุดที่เราพัฒนาขึ้นให้ด้วยเลยนะครับ” โจ๊กเกอร์รีบยื่นข้อเสนอ
“แล้วมันดียังไง??” ชายแก่สงสัย

“ท่านลองลูบดูสิครับ” โจ๊กเกอร์เชิญชวนให้ชายแก่เข้ามาดูใกล้ๆ
ชายแก่ลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อหน้าท้องรวมถึงกล้ามเนื้อโคนขาของชายหนุ่มอดีตคนขับแทกซี่อย่างเมามันจนมีเสีง “ซี๊ด” ออกมาจากปากของชายหนุ่ม

“เออ…มันลื่นมือดีนะ อย่างกับไม่ใช่หนังแน่ะ” ชายแก่พูด
“ครับ นอกจากนี้ ท่านดูนี่สิครับ”
โจ๊กเกอร์พลิกด้านในของชุดหนังฟิตเปรี๊ยะให้ดู ถ้าสังเกตให้ดีด้านในของชุดหนังสีดำจะเต็มไปด้วยหนามเล็กๆ กระจายอยู่ทั่วไป

“นี่คือหนามเล็กๆ ที่เราใส่เข้าไปในชุดอย่างแม่นยำ จะแทงเข้าไปถึงชั้นหนังกำพร้าเท่านั้น ส่งผลให้มีอาการแสบคันครับ”
“ถ้าลูบอย่างนี้…..” คราวนี้โจ๊กเกอ์รลูบไปที่ร่างกายของชายหนุ่มอย่างทั่วๆ
คราวนี้ชายหนุ่มทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก แถมเม็ดเหงื่อก็เริ่มผุดขึ้นที่บริเวณหน้าผาก โจ๊กเกอร์จึงเริ่มอธิบายต่อ

“……ถ้าทำแบบนี้ทาสจะรู้ึสกเหมือนถูกยุงนับร้อยๆ ตัวกำลังรุมกัดอยู่เลยทีเดียวครับ”
“อ้าว….คันก็เกาสิคุณ” ชายแก่ดูเหมือนจะยังไม่เข้าใจ
“เกาไม่ได้ครับ ยิ่งเกาหนามก็จะยิ่งทิ่มแทง ก็จะยิ่งคันเข้าไปใหญ่” คราวนี้ชายแก่พยักหน้าเห็นด้วย
“สิ่งที่ทาสทำได้ก็แค่อดทนจนกว่าจะหายคันไปเองเท่านั้นครับ ถ้าลูบไปแล้วก็อีกประมาณ 20 นาทีกว่าจะหายคัน”

“โอ้…มีของอย่างนี้ด้วยเหรอเนี่ย น่าสน น่าสน” ชายแก่เข้าใจดีแล้วในตอนนี้
“ว่าไงครับ ไม่แพงเลยใช่มั้ยครับ สำหรับราคา 3 ล้าน” โจ๊กเกอร์ย้ำ
“แต่ผมก็ต้องกินต้องใช้นะ คุณให้ผมแบ่งจ่ายได้มั้ยล่ะ” ชายแก่ไม่ลืมที่จะต่อรอง
“งั้น… 6 ปี ปีละ 5 แสนเป็นไงครับ? ฟรีค่าห้องตลอดสัญญา” โจ๊กเกอร์ตอบ
“ก็ยุติธรรมดี แหม…คุณนี่ก็ได้เงินผมไปหลายอยู่นะ นี่ก็ทาสตัวที่ 3 แล้ว” ชายแก่พูดหยอกโจ๊กเกอร์
“ก็ต้องขอยกย่องความกรุณาของท่านแหละครับที่เป็นลูกค้าผมตลอดมา” โจ๊กเกอร์ตอบกลับ

“เอ้อ….ว่าแต่โปรเจกเด็กไปถึงไหนแล้ว ผมยังคอยอยู่นา….ผมยังติดใจไม่หายเลย เด็กคนที่แล้วที่ใส่กางเกงสีน้ำเงินน่ะ” ชายแก่พูดขึ้นมา
“ใกล้จะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้วครับ ถ้ายังไงผมจะแจ้งให้่ทานทราบเป็นคนแรกเลยนะครับ”
“ว่าแต่……เราไปเซ็นสัญญากันเลยดีมั้ยครับ?”

โจ๊กเกอร์รีบตัดบท เพราะรู้ดีว่าโปรเจกนี้ยังไม่ได้คืบหน้าไปถึงไหนเลย แต่ก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งที่วันนี้สามารถปิดการขายไปได้อย่างสำเร็จลุล่วง โจ๊กเกอร์และชายแก่เดินไปทำสัญญากันอีกห้องหนึ่ง โดยปล่อยให้คนที่เหลือเคลียร์เก็บของในห้องนี้ไป

………………………………..................................................................................................................

หลายเดือนก่อนหน้านี้…………

“สวัสดีครับพี่ ผมชื่อเมฆครับ ผมมาสมัครเป็น รปภ. ครับ”
ชายหนุ่มคนหนึ่งใส่เสื้อยืดเก่ามอซอ กางเกงยีนส์ขายาวขาดๆ รองเท้าผ้าใบเก่าๆ ยืนอยู่เบื้องหน้าโต๊ะของหญิงวัยกลางคน รูปร่างท้วมใส่แว่นหนาเตอะ ทรงผมตั้งกระบังเคลือบด้วยสเปรย์จนมันย่อง หญิงท้วมเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นเบื้องหน้า

“กรอกใบสมัครมาแล้วรึยัง?” หญิงท้วมถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์
“เรียบร้อยแล้วครับ นี่ครับ” เมฆยื่นเอกสารให้
“ถอยไป 2 ก้าว แล้วหมุนตัวช้าๆ 1 รอบ”
เมฆทำตามที่หญิงท้วมบอกอย่างงงๆ
“ทำงานกะดึกได้รึเปล่าเราน่ะ?” หญิงท้วมถาม
“ได้ครับ ทำได้หมดเลยครับ” เมฆรีบตอบ
“ให้มันจริงอย่างที่พูดแล้วกัน เอ้า! เริ่มงานพรุ่งนี้ มารับเครื่องแบบแปดโมงเช้า ห้ามสาย เข้าใจมั้ย?”
“ครับๆ ขอบคุณครับ” เมฆดีใจอย่างมากที่ได้งานเสียที

เมฆเป็นหนุ่มที่โตมาจากบ้านนอก ความจริงที่บ้านของเมฆประกอบอาชีพทำนา มีที่ดินอยู่ 20 ไร่จริงๆ ถ้าครอบครัวของเมฆรู้จักหาความรู้และรู้จักบริหารการปลูกข้าว ชีวิตก็คงจะไปได้สวยไม่ตกต่ำถึงเพียงนี้

ครอบครัวของเมฆนั้นถูกกลุ่มนายทุนหลอกให้ขายที่ดินในราคาถูกกว่าท้องตลาดมาก แถมได้เงินมาใหม่ๆ พ่อกับแม่ก็หน้าใหญ่ใจโตตามประสา ใช้จ่ายเงินอย่างสุรุ่ยสุร่ายโดยไม่คิดจะใช้เงินก้อนนั้นมาทำทุน ผลสุดท้ายคือครอบครัวต้องสิ้นเนื้อประดาตัวภายในไม่กี่ปี จนเมฆต้องเดินทางเข้ากรุงเทพเพื่อมาหางานทำ ส่วนพ่อกับแม่ของเมฆตอนนี้ก็ไม่ทำอะไร วันๆ ได้แต่ขอเงินเมฆและพี่ๆ แต่ยังดีที่ไม่ได้ขอเพื่อไปเล่นการพนัน ไม่อย่างั้นนชีวิตครอบครัวของเมฆจะต้องลำบากกว่านี้อย่างแน่นอน

ในที่สุดเมฆก็ได้มาเป็น รปภ. ที่หมู่บ้านสุดหรูแห่งหนึ่ง วันเวลาผ่านไปหลายเดือน การงานก็ยิ่งก้าวหน้า เพราะด้วยความเป็นหนุ่มไฟแรง มีความรับผิดชอบ รวมถึงเป็นคนที่มีวุฒิการศึกษาสูงสุด (ม.6) ในบรรดา รปภ. ด้วยกัน ทำให้เมฆได้รับเงินเดือนมากขึ้นตามลำดับ รวมถึงหน้าที่ที่สบายขึ้นด้วย โดยไม่ต้องอยู่กะกลางคืน และดูแลความเรียบร้อยของคลับเฮาส์ในหมู่บ้านเท่านั้น

ครั้งหนึ่งหลังจากที่เมฆออกกะแล้วในตอนเย็น เมฆก็ใช้สิทธิพิเศษของผู้ดูแลคลับเฮาส์โดยเข้าไปอาบน้ำและซักผ้า หลังจากที่ไม่มีใครอยู่แล้ว เพราะไม่อยากเปลืองค่าน้ำของห้องเช่า ในขณะที่กลับถึงห้องเช่าและกำลังตากผ้าอยู่นั้นเมฆก็พบว่ากางเกงในของตัวเองั้นนหายไป อาจเป็นไปได้ว่าถอดลืมไว้ในล็อคเกอร์ เมฆจึงรีบเดินกลับไปที่หมู่บ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องเช่ามากนัก
ขณะที่เปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำก็พบว่ามีเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังหันรีหันขวางอย่างมีพิรุธ ดูเหมือนว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะยังไม่รู้ตัวว่าเมฆอยู่แถวนั้น
เด็กหนุ่มคนนั้นหยิบกางเกงในสีเหลืองของเมฆออกมาจากล็อกเกอร์แล้วยัดลงในถุงที่ถือไว้ แล้วเดินอย่างลอกแล่กออกไปจากห้องน้ำ โดยไม่รู้ว่าเมฆได้แอบอยู่ในมุมมืด

เมฆรู้ได้ทันทีว่าเด็กหนุ่มคนนั้นจะเอากางเกงในของเมฆไปทำอะไร ได้แต่คิดอยู่ในใจว่า

……พวกคนรวยวิปริต พวกมึงต้องโดนสั่งสอนซะบ้าง!!!…….

……………………………….................................................................................................................

ปัจจุบัน…….

ต่อกำลังครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน พยายามเรียงลำดับเหตุการณ์ และหาเหตุผล แต่ก็ไม่สามารถคิดออกได้ รู้แต่ว่าตอนนี้ภายในร่างกายอัดแน่นไปด้วยฮอร์โมนหนุ่มที่พร้อมจะทะลักทะล้นตลอดเวลา คำเชิญชวนนั้น ดังก้องอยู่ในหัวของต่อ วนซ้ำราวกับคำเชิญชวนของซาตานก็ไม่ปาน โดยที่ไม่้รูตัว ต่อก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าคลับเฮาส์เป็นเวลา 18.50 พอดี

ความอยากรู้อยากเห็นอยู่เคียงคู่กับวัยรุ่นเสมอ แต่ต่อคงจะลืมไปแล้วว่าข้อเสนอของซาตานนั้นแฝงไว้ด้วยความโกหกหลอกลวงและพร้อมที่จะตลบหลังเราได้ตลอดเวลา

ในที่สุดต่อก็เดินเข้าไปในคลับเฮ้าส์ของหมู่บ้านและเปิดประตูเข้าสู่ห้องน้ำชาย ห้องนี้ยังคงโอ่โถงอยู่เสมอ ที่ฝาผนังด้านข้างมีตู้ล็อกเกอร์เรียงราย มีกระจกบานใหญ่ให้เห็นได้เต็มตัวอยู่ที่ฝาผนังีอกข้าง รวมถึงห้องส้วมและห้องอาบน้ำที่แยกเป็นสัดเป็นส่วนอยู่อีกหลายห้องเลยทีเดียว

ต่อเดินเข้าไปในขณะที่ไฟยังเปิดอยู่ ดูเหมือนจะไม่มีใครอยู่แล้วเพราะทั้งห้องเงียบสงัด ได้ยินเพียงเสียงน้ำที่หยดออกมาจากฝักบัวเป็นจังหวะเท่านั้น ต่อดูท่าแล้วคงจะไม่มีใครอยู่ หรือที่ยามคนนั้นพูดจะเป็นเพียงเรื่องขำขันเท่านั้น เมื่อต่อดูท่าไปซักระยะไม่เห็นมีใครอยู่จึงตัดสินใจว่ากลับบ้านดีกว่า…..

ในขณะที่กำลังหันหลังกลับนั้น อยู่ดีๆไฟทั้งห้องก็ดับลงโดยฉับพลัน ทำให้ตาของต่อปรับสภาพไม่ทัน ตอนนี้ต่อมองไม่เห็นอะไรรอบตัวเลย

อยู่ดีๆ ก็มีร่างกายมหึมาลากต่อเข้าไปในห้องอาบน้ำ ใส่กุญแจมือทั้ง 2 ข้างของต่อไพล่หลัง และล็อคอีกอัน ระหว่างมือของต่อกับราวเหล็กในห้องอาบน้ำ แถมเอาเทปกาวมาพันรอบปากของต่อทำให้ต่อพูดไม่ได้ และแล้วไฟทุกดวงก็ถูกเปิดขึ้นมาใหม่

เป็นยามเมฆนั่นเอง!! ทำไมเค้าถึงทำกับต่อแบบนี้

“เป็นไงมึง ความเงี่ยนมึงสูงมากเลยเรอะ ถึงอดใจไม่อยู่อ่ะ”

ไม่เพียงเท่านั้นยามเมฆยังเอาไม้กวาดมาทาบที่ตรงข้อเท้าทั้งสองข้างของต่อแล้วใช้เทปกาวพันแน่นหนา ทำให้ต่อเหมือนถูกบังคับยืนอยู่ในท่ากางขา

ยามเมฆยืนดูผลงานของตัวเองด้วยความสะใจ ตอนนี้เมฆรู้สึกเหมือนว่าได้แก้แค้นพวกคนรวยกลายๆ

“มึงอยากได้กางเกงในของกูมากใช่มั้ย??….ได้!!”

ยามเมฆถอดกางเกงและกางเกงในออกมา ซึ่งต่อเพิ่งสังเกตว่ายามเมฆอยู่ในชุดเล่นกีฬา

โดยที่ต่อไม่ทันได้ตั้งตัว ยามเมฆก็หยิบกางเกงในแบบบ้านๆ สีแดงที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหลังจากการเตะตะกร้อกับเพื่อนๆ ขึ้นมา แล้วจัดการครอบลงไปที่หน้าของต่อ อยู่ในลักษณะที่เป้ากางเกงในอยู่ด้านล่างบริเวณปากกับจมูก ทำให้ต่อได้สูดกลิ่นอับเหงื่อกางเกงในของยามเมฆเข้าไปเต็มๆ ส่วนตาของต่อมองผ่านออกมาจากรูขากางเกงทั้ง 2 ข้างได้พอดี ตอนนี้ยามเมฆกลับไปใส่กางเกงกีฬาเหมือนเดิมแล้ว ไม่เพียงเท่านั้นยามเมฆยังหยิบถุงพลาสติกอีกใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋า ต่อชักรู้สึกสังหรณ์ไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ซะแล้ว

“ยัง…..ของฝากสำหรับมึงยังมีอีก!!”

ยามเมฆควักบางสิ่งออกมาจากถุง กางเกงในอีกหลายตัวนั่นเอง ยามเมฆค่อยๆ บรรจงคลี่ออกแล้วสวมกางเกงในของตัวเองครอบลงไปบนหน้าของต่อพร้อมกับบรรยายสรรพคุณไปด้วย

“เอ้า! นี่สองวัน แถมน้ำว่าวกูด้วย….” ยามเมฆสวมกางเกงในสีดำที่มีคราบขาวๆ เกรอะกรังติดอยู่สวมทับเข้าไป

ตอนนี้่ตอแทบจะเป็นลมเพราะกลิ่นสุดจะทนจริงๆ ต่ออยากจะอ้วกก็ทำไม่ได้ เพราะเทปกาวที่พันอยู่อย่างแน่นหนารอบปากนั่นเอง

“ส่วนนี่ กี่วันไม่รู้ รู้แต่กูแม่งเยี่ยวทั้งวัน” กางเกงในตัวนี้สีขาวแต่มีรอยด่างสีเหลืองๆ เปื้อนเต็มไปหมด แถมยังมีกลิ่นเยี่ยวโชยมาแต่ไกล

และแล้วยามเมฆก็สวมกางเกงในที่หัวของต่อจนครบ 7 วัน 7 สี การหายใจของต่อไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะตอนนี้มีกางเกงในมาขวางทางเดินหายใจของต่อถึง 7 ชั้น ทำให้ต่อต้องสูดหายใจเพื่อเอาอ็อกซิเจนแรงขึ้นๆ จนเสียงดังฟืดฟาด จึงเท่ากับว่าต่อได้สูดกลิ่นต่างๆ ของกางเกงในเข้าไปอย่างเต็มปอดอย่างช่วยไม่ได้เลยทีเดียว

“อุ๊ๆๆๆ” ต่อพูดอะไรก็ไม่ทราบได้
แต่ยามเมฆไม่ใส่ใจใดๆ ทั้งสิ้น

“มึงยืนสำนึกไปนี่แหละ! ไว้กูพอใจกูจะมาปล่อยมึงเอง!!”

ยามเมฆดับไฟทั้งหมดแล้วเดินจากไป ปล่อยให้ต่อยืนกางขาถูกมัดไพล่หลังอยู่ท่ามกลางความเงียบสงัดและความมืด ทนสูดกลิ่นกางเกงในของยามเมฆไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าความทรมานนี้จะจบลงเมื่อไหร่

สิ่งที่ต่อทำได้ตอนนี้ก็คือการคิดในใจเท่านั้น!!

……ช่วยด้วย!!…….
……ช่วยด้วย!!!!……

……………………………….............................................................................................................................
จบตอน
Kink Team เขียน