Season Two2 (Rising of SM) : Episode 3 : Nightmare

Kinky Opera

>>Season Two2 (Rising of SM)<<

.....ความรัก ความแค้น ความหวัง.......พลัง กำเนิด สรรค์สร้าง
....สมหวัง เจ็บปวด เลือนราง........เส้นทาง ความทุกข์ ระทม

Episode 3 : >> Nightmare <<

.
.
.
........อืมมม.........
ต่อรู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่แบบกึ่งหลับกึ่งตื่น รู้สึกกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก
.
.

“นี่เองเหรอ เด็กเลวคนที่ว่า ไหน.....ขอดูหน้าชัดๆ หน่อยซิ!!”
เสียงใครก็ไม่รู้ดังขึ้นมา ทำให้ต่อตื่นจากภวังค์
ต่อมารู้ตัวอีกที ก็พบว่าตัวเองอยู่ในชุดนักเรียน ถูกมัดมือมัดเท้าไพล่หลัง ล้อมรอบไปด้วยลุงป้าน้าอาที่ไม่รู้จักหลายคน

........อะไรกัน ที่นี่ที่ไหน???..........
ต่อคิดในใจพลางมองสังเกตรอบๆตัว

........นี่มันห้างที่สยามนี่นา เรามาอยู่ที่นี่ได้ไง???........
ไม่เพียงเท่านั้น ข้างๆ ตัวของต่อยังมีป้ายใหญ่เขียนไว้ว่า “ข้อหา : ขโมยกางเกงใน >ผู้ชาย<”
พอเห็นป้ายนี้ต่อถึงกับช็อค มันไม่ใช่เรื่องจริง! มันไม่ใช่เรื่องจริง!!!
ลุงป้าน้าอาพากันมองต่ออย่างรังเกียจ และต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆ นานา บางคนถึงกับเบะปากใส่
ต่อน้ำตาซึมออกมาด้วยความอับอาย พลันเหลือบไปเห็นใบหน้าของพี่เอก

.......พี่เอก! ช่วยต่อด้วย!!!......

ปากของต่อขยับแต่เหมือนจะไม่มีเสียงเปล่งออกมา เอกมองหน้าต่อแล้วส่ายหัวแบบเอือมระอา ข้างๆ กายของพี่เอกมีเด็กรุ่นราวคราวเดียวกับต่อซึ่งกุมมือเอกไว้แน่น

.......อะไรกัน!! นั่นใคร??.....
“พี่เอกไปกันเถอะฮะ ผมไม่อยากเห็นภาพนี้เลยอ่ะ”

เด็กหนุ่มคนนั้นชวนเอกให้ไปที่อื่น เอกก็เออออ พลางชวนกันปลีกตัวคล้อยไปด้านหลังฝูงชน ปล่อยให้ต่อโดนผู้คนรุมประณามกันต่อไป

“เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป พี่เอก ช่วยต่อด้วย ฮือๆๆๆ”
ต่อร้องให้ขอความช่วยเหลือออกมาได้ในที่สุด แต่พี่เอกก็เดินหายลับสายตาไปเสียแล้ว
.....ไม่จริง!
..........ไม่จริง!!
.................ไม่จริง!!!
.
.
“กริ๊งงงงงงงงงง” เสียงนาฬิกาปลุก พร้อมทั้งเสียงเพลงที่ตั้งปลุกไว้ในไอโฟนดังขึ้นพร้อมกัน

ต่อตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายพร้อมกับเหงื่อที่ผุดเต็มหลังและใบหน้า ต่อนึกย้อนไปถึงเมื่อหลายเดือนที่แล้วที่ขโมยกางเกงในเจเพรสสีเหลืองมาจากในล็อกเกอร์ที่คลับเฮาส์ในหมู่บ้าน ซึ่งเป็นของใครก็ไม่ทราบได้ ตอนนั้นต่อเองก็หน้ามืดทีเดียวที่คิดขโมยมา ในใจก็ยังคงคิดว่าตัวเองนี้วิปริตอยู่ไม่ใช่น้อย

.......ก็อยากมาลืมทิ้งไว้เองนี่หว่า.......
ต่อพยายามคิดเข้าข้างตัวเอง

ไหนๆ ก็ไหนๆ ต่อเลยเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแบบวอล์คอิน เพื่อไปหยิบกางเกงในตัวนี้ออกมา กางเกงในถูกซ่อนไว้ยังส่วนลึกสุดของตู้ เมื่อหยิบออกมาแล้ว ต่อจึงเดินกลับมานอนบนเตียงพร้อมทั้งดูกางเกงในตัวนี้ไปด้วย

รอยด่างจางๆ ยังคงมีอยู่ตรงเป้ากางเกงส่วนบน บ่งบอกเลยว่าเวลาใส่หัวควยจะอยู่ตรงตำแหน่งไหน ส่วนกลิ่นไม่ค่อยมีแล้ว ไม่เหมือนวันแรกๆ ที่จะมีกลิ่นอับเหงื่ออยู่บ้าง
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ควยของต่อก็โด่เต็มที่ จึงไม่รอช้าที่จะจัดการตัวเองซะ รวมถึงกางเกงในตัวต้นเหตุที่ทำให้ฝันร้ายด้วย......
.......................................................................................................................................

ต่อมายืนรอเอกอยู่ที่หน้าโรงหนังแถวสยามอยู่ครู่ใหญ่แล้ว ตอนนี้ต่ออารมณ์เสียนิดๆ เพราะเอกมาสายกว่าที่นัดกันไว้ แถมที่ผ่านมาก็ล่วงเลยจนเกือบจะเปิดเทอมแล้วถึงเพิ่งจะได้มาเจอกัน นั่นเป็นเพราะเอกรับทำงานโปรเจคพิเศษกับอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยตลอดช่วงปิดเทอมกลางนั่นเอง

.........เหอะ!....ไหนบอกจะพามากินข้าวดูหนัง.......
ต่อคิดในใจ

ทันใดนั้นต่อก็เห็นเอกกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาที่หน้าโรงหนังอย่างเร่งรีบ พอได้เห็นหน้าต่อเอกก็โล่งอก
“พี่ขอโทษนะครับ พอดีงานติดพันน่ะ เกือบมาไม่ทันแน่ะ”

“ไม่เป็นไรคับ ผมก็เพิ่งมาถึงนี่แหละ” แต่ในใจของต่อคิดตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง
.......ยืนรออยู่นานแล้วรู้มั้ย? ........

“ป่ะ ไปซื้อตั๋วกัน” เอกชวนต่อ
“อ้อ.....ผมซื้อมาเรียบร้อยแล้วครับ นี่ไง” ต่อตอบ
.......โถ....ถ้ารอพี่มาซื้อ ตั๋วก็เต็มพอดีสิครับ!!.......

“อ้าว เหรอ อ่ะงั้น...เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” เอกควักเงินจากกระเป๋าตังค์แล้วยื่นให้ต่อ ต่อก็รับไปแต่โดยดี
“ป่ะ งั้นเราเข้าไปกันเถอะ”
.
.
ในระหว่างที่ดูหนังเกี่ยวกับพ่อมดแม่มดภาคจบ ต่อก็รู้สึกเพลิดเพลินไปกับเนื้อเรื่องดี รวมถึงเอกด้วย แต่ที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ก็คือ ต่อรู้สึกอยากให้เอกกุมมือต่อไว้บ้าง เหมือนคู่รักคนอื่นๆ ที่เค้ามาดูหนังกัน แต่จนแล้วจนรอดเอกก็ดูแต่หนังไม่มาสนใจต่อเลย.....
.
.
เมื่อหนังจบลง ทั้งสองก็เดินผ่าฝูงชนออกมาจากโรงหนังในตอนบ่ายแก่ๆ เอกเอาแต่พูดถึงหนังโดยไม่ได้สังเกตต่อเลยสักนิดเดียว
“คนแต่งก็คิดได้เนอะ แล้วตกลงใครเป็นเจ้าของไม้จริงๆ น้องต่อฟังทันมั้ยครับ?”
“..............”

“น้องต่อเป็นอะไรป่าว พี่เห็นเงียบๆ ไป”
“ป่าวคับ” ต่อตอบ
“น้องต่อโกรธพี่เหรอครับ พี่ขอโทษจริงๆ นะที่วันนี้พี่มาช้าอ่ะ”
“ไม่ได้โกรธหรอกครับ ผมเข้าใจว่าพี่งานเยอะ” ต่อพูดด้วยสีหน้าฝืนยิ้ม
“งั้น เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านนะ”
“ครับ”
.
.
ระหว่างที่นั่งแทกซี่กลับบ้านเอกกับต่อก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ก็รู้สึกน้อยใจอยู่ไม่น้อย

....2 อาทิตย์ที่แล้ว....

เสียงโทรศัพท์มือถือของต่อดังขึ้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อต่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของเอกจึงรีบรับทันที!!
“ฮัลโหล พี่เอก”
“เป็นไงบ้างครับน้องต่อ”
“สบายดีครับ โหย พี่เอกหายไปเลยนะ เพิ่งจะโทร.มาเนี่ย....”
“ขอโทษทีนะครับน้องต่อ พอดีพี่รับทำโปรเจคสั้นๆ กับอาจารย์ที่มหาลัยพี่อ่ะ”
“แล้วงานหนักมั้ยครับ?”
“ก็พอดูเลยล่ะครับ พอดีแกทำวิจัยเรื่องเครื่องยนต์ไฮบริด พี่ก็เลยต้องออกแรงเยอะหน่อย” เอกอธิบาย
“โหย....จริงๆ พี่มาสอนผมตอนปิดเทอมแทนก็ได้นะ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยอ่ะ เดี๋ยวผมบอกแม่ให้” ต่อคะยั้นคะยอ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” เอกบอก
“แล้วเมื่อไหร่เราจะได้ไปดูหนังกันล่ะครับ พี่เอกก็ยุ่งตลอดเลย”
“แหม....รีบทวงสัญญาเชียวนะครับ ได้ไปแน่นอนน่า ก็พี่สัญญาไว้แล้วนี่นา”
.
.
ต่อคิดแล้วก็ยังน้อยใจไม่หาย ความจริงวันนี้ต่อกับเอกมีโปรแกรมจะต้องกินข้าวเที่ยงด้วยกันด้วย แต่เนื่องจากเอกยังทำงานไม่เสร็จจึงลดเหลือแค่ดูหนังอย่างเดียว แถมยังมีข่าวร้ายอีกคือโปรเจกต้องขยายเวลาทำให้เอกจะไม่ได้มาสอนต่อไปอีก 2 อาทิตย์ หลังจากต่อเปิดเทอมไปแล้ว

เอกลงจากรถแทกซี่พร้อมต่อที่หน้าหมู่บ้านในตอนพลบค่ำ ด้วยบรรยากาศที่ชวนอึดอัดเป็นอย่างยิ่ง

“เอ่อ น้องต่อหายโกรธพี่ยังครับ” เอกถาม
“............” ต่อยังคงเงียบ
“ก็พี่รับปากอาจารย์ไปแล้วว่าจะทำให้เสร็จ พี่ไม่รู้นี่นาว่างานมันจะเยอะขนาดเนี๊ยะ น้องต่อเห็นใจพี่เถอะนะครับ” เอกยังคงง้อต่อไป
ต่อได้ยินคำพูดของเอก พลางถึงภาพที่เอกรีบวิ่งมาหาต่อที่หน้าโรงหนัง โดยตามแขนยังมีรอยเปื้อนของน้ำมันเครื่องอยู่จางๆ ต่อก็อดใจอ่อนไม่ได้
“ผมไม่โกรธก็ได้ แต่พี่ต้องโทรหาผมทุกวันนะ” ต่อยื่นคำขาด
“ก็ได้ครับ พี่จะโทรหาน้องต่อทุกวันเลย....” เอกรีบรับข้อเสนอแถมยิ้มจนแก้มปริจนต่อก็อดขำไม่ได้
ในที่สุดทั้งคู่ก็เข้าใจกัน เอกจึงขอตัวกลับห้อง ส่วนต่อก็เดินกลับเข้ามาในหมู่บ้าน
.
.
.
ระหว่างที่เดินผ่านคลับเฮาส์ ต่อก็นึกถึงกางเกงในสีเหลืองตัวนั้นทันที จะมีใครลืมทิ้งไว้อีกรึเปล่านะ???
แค่คิด ใจต่อก็เต้นตึกตักแล้ว ต่อจึงตัดสินใจเดินเข้าไปที่ห้องน้ำคลับเฮ้าส์ทันที!!

ต่อค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำชาย ไฟยังคงเปิดสว่างอยู่ แต่ห้องกลับเงียบสงัด เมื่อต่อดูแล้วว่าไม่มีคนอยู่จึงรีบเดินไปที่ล็อกเกอร์ทันที ต่อจำได้อย่างแม่นยำว่าเป็นล็อกเกอร์เบอร์ไหน เมื่อต่อมองซ้ายมองขวาแล้วไม่เห็นใคร จึงรีบเปิดล็อกเกอร์สำรวจทันที!!!
.
.
ต่อรู้สึกเหมือนถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 เลยทีเดียว!! เพราะเบื้องหน้าของต่อในตอนนี้มีกางเกงในรอสโซ่สีน้ำเงินเข้มวางอยู่ตัวหนึ่ง เป็นใครก็ไม่รู้มาลืมไว้อีกแล้ว ต่อรีบคิดทันทีว่าจะเอากลับไปอย่างไรดี เพราะว่าวันนี้ไม่ได้มีถุงชุดว่ายน้ำมาด้วย

....เอาวะ ยัดใส่กระเป๋ากางเกงนี่แหละ.....

ต่อคิดในใจ และไม่รอช้ารีบจับกางเกงในตัวนั้นยัดใส่กระเป๋าทันที!! โดยหารู้ไม่ว่าเรื่องนี้จะนำความเดือดร้อนมาสู่ตัวเองในภายหลังแน่นอน!!

“โถๆๆ ไปติดนิสัย ขี้ลักขี้ขโมยมาจากไหนเนี่ยครับคุณหนู”

ต่อสะดุ้งเฮือก!!! ใครวะโผล่มาตอนนี้ จบกัน!!
ต่อมองไปทางต้นเสียงด้วยใบหน้าซีดเผือด เป็นยามหนุ่มคนหนึ่งในหมู่บ้านที่ต่อคุ้นหน้าดี

“เอ่อ.....ขอโทษครับ ผมนึกว่าของผมน่ะครับ แต่ดูแล้วไม่ใช่ แฮ่ะๆๆ” ต่อรีบวางกางเกงในคืนที่เดิม
ยามคนนั้นเดินเข้ามาประชิดตัวของต่อจนหลังของต่อแนบติดไปกับล็อกเกอร์ ตอนนี้ต่อเหมือนกับผู้ต้องหาอย่างไม่มีผิดเพี้ยน

“แต่ผมดูแล้วคุณหนูดูลนๆ นะครับ เหมือนกับกำลังทำความผิดอย่างงั้นแหละ”
ต่อได้แต่หลบตาและอาย เพราะตัวเองทำผิดจริงๆ และต่อก็ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวอย่างไรดีเพราะยังตกใจไม่หาย

“อยากได้มากกว่านี้มั้ยล่ะครับ” คราวนี้ยามหนุ่มคนนั้นเปลี่ยนมาเป็นกระซิบที่ข้างหูของต่อ

“ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ ทุ่มนึงนะครับ” ยามหนุ่มกระซิบเบาๆ แล้วยิ้มให้ต่อก่อนเดินหันหลังจากไป

ต่อยังคงงงไม่หาย รู้สึกว่าดีใจที่ไม่โดนจับ แต่ก็รู้สึกแปลกใจกับคำพูดของยามด้วย เมื่อต่อตั้งสติได้ ต่อก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกมาจากคลับเฮาส์ทันที!!
เมื่อต่อเดินมาถึงบ้านก็รีบวิ่งขึ้นบ้านไป ต่อรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองเป็นอย่างมากในวันนี้ แต่โชคก็ยังคงเข้าข้างอยู่บ้าง ต่อนอนคลุมโปงอยู่บนเตียง พลางได้ยินเสียงยามหนุ่มคนนั้นก้องอยู่ในหู

......ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ ทุ่มนึงนะครับ.....
......ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ ทุ่มนึงนะครับ.....
......ถ้าอยาก “เสียว” ล่ะก็......พรุ่งนี้มารอผมที่นี่ ทุ่มนึงนะครับ.....
.
.
.
จนในที่สุดต่อก็หลับไป........
................................................................................................................................................

จบตอน
Kink Team เขียน