Season One1 : Episode 10: Start Over!

Kinky Opera

>>Season One1<<

....ความดำมืดในใจก่อกำเนิด จิตเตลิดเกินห้ามปราบปรามไหว
ก่อกำหนัดพลาดพลั้งไปเมื่อใด ความจัญไรอาจย้อนจรสู่ตัว....

Episode 10: Start Over!

หากใครจำได้......เวลาขณะเรียนจะผ่านไปช้ามาก.....แต่เวลาสอบมักจะมาเร็วเสมอ!!!
เช่นเดียวกับที่โรงเรียนนี้! เวลาผ่านไปแป๊บเดียวก็มาถึงช่วงสอบมิดเทอมแล้ว ต่อ โย และเจมส์ เดินออกมาจากห้องสอบด้วยอาการเดียวกันคือ อาการมึน!!! ยกเว้นเพียงคนเดียวคือ เม้ง! ที่เดินออกมาอย่างหน้าระรื่น
“เฮ้ย ไอ้เม้ง เดินยิ้มออกมาเชียวนะ......ทำได้เหรอเมิงอ่ะ?” เจมส์ถามเม้งด้วยความสงสัย
“ก็พอได้ว่ะ....” เม้งตอบอมยิ้ม
“กูว่า “พอได้” ของมึงนี่เต็มชัวร์เลยว่ะ เมิงนี่ถ่อมตัวตลอด...” โยออกความเห็น

“กูก็ว่างั้นแหละว่ะ....แม่งอาจารย์ออกแต่ละข้อตรงกับที่พี่เอกเก็งให้เลยว่ะ แต่กูเสือกไม่อ่านชีทสรุปของพี่เค้าเอง.......แม่ง.....ถ้าเห็นคะแนน กูไม่รู้พี่เค้าจะว่าไง ไหนจะแม่กูอีก...” ต่อพูดยืดยาวเพื่อระบายความกังวลให้เพื่อนๆ ฟัง
“มึงก็ต้องโดนทำโทษซิวะ! ...... เพี๊ยะ เพี๊ยะ....” โยพูดพร้อมทำท่าล้อเลียนใช้มือตีไปที่ก้นของต่อ
“โอ๊ยยย ผมขอโทษครับพี่เอก! ต่อไปนี้ผมจะเป็นเด็กดีค๊าบบบ...” โยทำเสียงล้อเลียนต่อ
“ไอ้โย!!! มึงตาย” ต่อไล่เตะก้นโย แต่คราวนี้โยไวกว่าและหนีไปได้ ต่อจึงวิ่งไล่ตามโยไปทางโรงอาหาร เจมส์และเม้งต่างอดหัวเราะกับท่าทางเอาเป็นเอาตายของต่อไม่ได้..........

............................................................................................................................

“............................”

“............................”

.

.

คือความเงียบของเอกและคุณศรีเมื่อเห็นคะแนนสอบมิดเทอมของต่อที่ปริ้นท์ออกมาจากเวบไซต์ของโรงเรียน ในกระดาษมีหลายรายวิชาคะแนนผ่านเกณฑ์ทั้งหมด ยกเว้นวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ซึ่งได้ 13/30 กับ 15/30
“เอ่อ คือ.........” ต่อพยายามนึกคำพูดแก้เก้อกับสถานการณ์นี้ แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก

“ผมต้องขอโทษด้วยครับ แสดงว่าการสอนของผมไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอ ผมขอลาออกจากการเป็นครูสอนพิเศษครับ” เอกพูดพลางก้มหน้า

คุณศรีหันหน้ามามองต่อ ทำให้ต่อยิ่งรู้สึกผิด เพราะคุณศรีเคยมาสังเกตการสอนของเอกบ้างเป็นบางคราว ก็พบว่าเอกสอนเข้าใจได้ดีทีเดียว โดยเฉพาะชีทสรุปที่เอกทำมาให้ต่อสามารถอ่านเข้าใจตรงประเด็นและจำได้ง่ายด้วยซ้ำ

“เอ่อ......น้องเอกใจเย็นๆ ก่อนนะจ๊ะ พี่ว่าปัญหามันไม่ได้อยู่ที่การสอนของน้องเอกหรอก” คุณศรีอธิบาย เอกฟังแล้วก็ยิ่งรู้สึกแปลกใจ
“เอ้อ....ใช่ครับพี่เอก....คือผมไม่ได้อ่านชีทของพี่เองแหละ”
ต่อรีบเสริม ในใจคิดว่าถ้าพี่เอกลาออกไป ต่อจะหาความสุขเล็กๆน้อยๆ จากการมองร่างกายอันกำยำจากที่ไหน แต่แล้วต่อก็คิดขึ้นมาได้ว่าทำไมถึงต้องมีความสุขกับการมองร่างกายของผู้ชายด้วยหว่า เมื่อได้สติต่อก็กลับมาอยู่กับสถานการณ์ตรงหน้า

“พี่เห็นด้วยนะ...เรื่องที่ “ต่อไม่ได้อ่าน” ชีทของเอกน่ะ” คุณศรีเน้นเสียงแล้วหันมาทำตาค้อนใส่ต่อ ต่อเห็นสายตาแล้วเสียวสันหลังวาบ!
“แต่...ผม.....” เอกพูดไม่ทันจบคุณศรีก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน

“พี่ว่าเอกลองสอนไปให้จบเทอมนี้ก่อนได้มั้ย พี่ไม่อยากให้เอกเสียกำลังใจเลยนะ พี่ว่าเอกก็สอนได้ดีเชียวแหละ ตอนสอบไฟนอลน้องต่อต้องได้คะแนนมากกว่านี้แน่นอน! ใช่มั้ยจ๊ะน้องต่อ?”
คุณศรีหันมามองต่อแต่สายตานั้นไม่ได้หวานเหมือนน้ำเสียงเลยแม้แต่น้อย ต่อพยักหน้าแล้วกลืนน้ำลาย
“เอ่อ ถ้าพี่ศรีให้โอกาสผม ผมก็จะของลองดูซักตั้งครับ” เอกบอกแต่ไม่ค่อยมีความมั่นใจ
“เอ้อ! แล้วถ้าน้องต่อยังดื้อ และไม่ตั้งใจเรียน พี่อนุญาตให้เอกดุหรือตีได้เลยนะ” คุณศรีบอกเอกด้วยความมั่นใจ
“โหยยยย........แม่อ่ะ......” ต่อรีบค้านทันที
“ไม่รู้ล่ะ.....แม่ปล่อยให้เราเอาแต่ใจมานานแล้วนะ ต่อไปนี้เราต้องเจอแบบนี้มั่งล่ะ” คุณศรีบอกกับต่อ
“นะจ๊ะเอก ช่วยน้องต่อหน่อยนะ ถือว่าพี่ขอ.....” คุณศรีขอร้องเอก
“ก็ได้ครับ” เอกตอบพลางหันมามองหน้าเจ้าตัวดีด้วยความเหนื่อยหน่าย ต่อยังคงทำหน้าไม่รู่ไม่ชี้

....................................................................................................

“โหย....เมิง.....แม่กูเอาจิงว่ะ......ให้พี่เอกตีกูได้ด้วยว่ะ....” เมื่อเอกกลับไปแล้วต่อก็รีบขึ้นมาโทรศัพท์หาโยทันที!
“เห็นมะ!.....กูบอกแล้ว....ฮ่า ฮ่า ฮ่า....” เสียงโยดังขึ้นที่ปลายสาย
“แม่ง.....ไม่ตลกเลยโว่ย! กรรม! กูตูดลายแน่งานนี้” ต่อสาธยาย
“ตูดลายก็ยังดีกว่าตูดบานนะเว้ยยย” โยแซวต่อ
“อ่ายเหรี้ยยย.......มึงชอบจิงนะเรื่องอย่างเงี๊ยะ แล้วมึงจะไปช่วยงานไอ้มาร์คเมื่อไหร่วะ?” ต่อถามโย
“เออว่ะ อาทิตย์หน้าแล้วนี่หว่า! ดีนะที่มันให้กูหยุดพักทำใจก่อนอ่ะ แถมยังต้องสอบมิดเทอมอีก ไม่งั้นกูไม่มีเวลาอ่านหนังสือแน่เลยว่ะ” โยตอบ
“เออ...ก็ดีแล้ว เวลามึงไปช่วยงานก็ทำดีๆล่ะ นึกเข้าไว้ว่าเมิงอ่ะ ทำกับเขาไว้เยอะนะ” ต่อบอกโย
“เออๆ รู้แล้วๆ .........เออ แค่นี้ก่อนนะเว้ย พี่กูเรียกว่ะ....” โยรีบตัดบท
“เออๆ แล้วค่อยคุยกันเว่ยยย...” ต่อวางสายจากโย พลางคิดว่าตัวเองคงต้องตั้งใจเรียนซะแล้ว

..............................................................................................................

เมื่อวันจันทร์ของสัปดาห์เวียนมาบรรจบอีกครั้ง ห้องเรียนก็กลับมามีสีสันแบบปกติ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้บรรบยากาศอึมครึมมาก เพราะทุกคนต่างเคร่งเครียดกับการอ่านหนังสือสอบมิดเทอม
แต่ต่อกลับไม่เป็นเช่นนั้น ต่อกลับเครียดกว่าเดิมเมื่อรู้ว่านอกจากตัวเองแล้ว เพื่อนๆในกลุ่มไม่มีใครได้คะแนนต่ำกว่า 20 ซักคน! ยิ่งไอ้เม้งยิ่งไม่ต้องพูดถึง ได้เต็มตั้ง 3 วิชา ทั้งคณิต วิทย์ อังกฤษ

“โหยยย แม่ง จะเก่งไปไหนวะไอ้เม้ง...” ต่อพูดขึ้นมาด้วยความน้อยใจ
“เฮ้ย ไอ้ต่อ ไม่เป็นไรนะเว่ย สู้ๆ เดี๋ยวกูช่วยติวให้ รับรองสอบไฟนอลมึงเต็มแน่ๆ” เม้งพูดปลอบใจต่อ
“คราวนี้มันไม่เหมือนตอนประถมแล้วนะเว่ย! อาจารย์ออกข้อสอบยากขึ้น แล้วต้องคิดมากขึ้นด้วย ไม่ค่อยมีแล้ว แบบที่จำมาแล้วก็มาตอบๆ อ่ะ” เม้งอธิบาย

ทำให้วันนี้ต่อตั้งใจเรียนขึ้นมามากกว่าทุกครั้งและพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่อาจารย์สอน แต่ก็ไม่ลืมที่จะจดตามไปด้วย จนมารู้ตัวอีกทีก็คาบสุดท้ายแล้ว

“อ่อออดดด......”
เสียงสัญญาณของคาบสุดท้ายดังขึ้น ทุกคนรีบเก็บของลงกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน
“เอ่อ พวกมึงกูไปคอนโดไอ้มาร์คก่อนนะ” โยพูดขึ้นขณะเดินออกมาทางหน้าตึกเรียนกับเพื่อนๆ
“เออๆ โชคดีว่ะเมิง แน่ใจนะว่าไม่ต้องให้พวกกูไปส่งอ่ะ” เจมส์ถามโยเพื่อความแน่ใจ
“ไม่ต้องเว้ย! กูซะอย่าง.....” โยพูดด้วยความมั่นใจ และในใจก็ไม่อยากให้เพื่อนๆ ตามไปส่งด้วย เพราะจะเป็นวันแรกที่......
“โอเค.....งั้นเจอกันพรุ่งนี้ว่ะ” ทั้งกลุ่มต่างลากันกลับบ้าน
โยเดินมาที่รถของตัวเอง ที่คุณลุงคนขับจอดรออยู่ที่หน้าโรงเรียน
“ลุงครับ ไปส่งผมที่ริเวอร์วิวคอนโดที่อยู่ติดแม่น้ำเจ้าพระยานะครับ” โยบอกตำแหน่งคอนโดของมาร์คกับลุง
“อ้าว!! คุณหนูโยจะไปทำอะไรเหรอครับ ไม่กลับบ้านเหรอครับ” ลุงถามด้วยความแปลกใจ
“โหยยย ลุง...เลิกเรียกผมคุณหนูได้แล้ว ผมโตแล้วนะค้าบ” ลุงฟังแล้วก็หัวเราะด้วยความเอ็นดู
“ตั้งแต่วันนี้ไป ผมจะต้องไปทำงานพิเศษครับ แล้วลุงค่อยมารับผมตอน 2 ทุ่มนะครับ”
“อย่างคุณโยไม่เห็นจะต้องทำงานพิเศษเลยครับ เหนื่อยเปล่าๆ” ลุงเข้าใจว่าโยจะไปทำงานพิเศษเพื่อหาเงิน
“หึหึ ลุงคับ งานนี้ผมเต็มใจทำ” โยบอกกับลุงด้วยความมั่นใจ

....................................................................................................................................

หน้าห้องของมาร์ค....

“ติ๊ง...หน่อง....” เสียงกริ่งที่โยกดดังขึ้นภายในห้องชุดจนได้ยินออกมาถึงข้างหน้าประตู
โยยืนถือกระเป๋าจาคอบอยู่ข้างหน้าห้องของมาร์คพลางดูนาฬิกา
.............. 17.00 น. ...............
............. โหยยย เลิกตั้ง 2 ทุ่ม แน่ะ...............
โยสังเกตเห็นเงาของคนทอดออกมาจากช่องด้านล่างของประตู คนๆ นั้นกำลังเดินมาทางประตูนั่นเอง!!
“แกร๊กก” เสียงของกลอนประตูถูกปลดล็อคดังขึ้น!
“แอ๊ดดด......”

ประตูเปิดออก ร่างของมาร์คยืนอยู่หลังประตูโดยนุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาวอยู่ผืนเดียว ตามร่างกายรวมถึงเส้นผมมีหยดน้ำเกาะอยู่ประปาย กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสบู่และแชมพูโชยมาแตะจมูกของโย ร่างกายของมาร์คล่ำสัน สมส่วนมาก มากเกินเด็กอายุ 13 คงเป็นเพราะได้ฝึกกีฬามาอย่างหนัก แถมยังได้ผิวขาวแบบฝรั่งมาจากแม่ ที่แขนอีกข้างหนึ่งของมาร์คถือผ้าเช็ดตัวผืนเล็กอยู่อีกผืน แขนล่ำๆ นั้นขาวอย่างกับไม่เคยตากแดดมาก่อน ทำให้ตามกล้ามแขนเห็นเส้นเลือดสีเขียวแบบจางๆ ตอนนี้โยกำลังกลืนน้ำลายหลังจากที่ยืนอึ้งมาประมาณ 5 วินาที
“เอ้า.....เข้ามาซิวะ” พอมาร์คพูดขึ้นมาโยจึงได้สติ แล้วเดินตามมาร์คเข้าไปในห้อง
“มึงรอแป๊บนะ....” มาร์คพูดพลางชี้ให้โยนั่งรอที่โซฟาราคาแพง

เมื่อโยนั่งลงที่โซฟา โยก็สังเกตรอบๆ ห้องนั่งเล่นเพราะคราวที่แล้วถูกพาตัวมาอย่างทุลักทุเล และไม่ได้สังเกตอะไรมากนัก ห้องนั่งเล่นถูกตกแต่งด้วยทีวีจอแบนขนาดใหญ่พร้อมเครื่องเสียงชั้นดีอีก 1 ชุด ถัดจากทีวีไปด้านซ้ายจะเจอห้องครัวขนาดย่อมๆ ที่ติดอยู่กับห้องน้ำและระเบียง เมื่อมองไปทางด้านขวาของทีวีจะเจอกับประตูทางเข้าเมื่อกี้นี้ ถัดจากประตูนั้นไปก็เป็นประตูห้องอีก 2 ห้อง ซึ่งห้องหนึ่งปิดไว้ ส่วนอีกห้องประตูเปิดค้าง ทำให้เห็นมาร์คกำลังยืนหันหลังแก้ผ้าอยู่ ตอนนี้โยหันกลับมามองที่ทีวีอีกครั้ง.......
.
.
.........อะไรนะ!!! ไอ้มาร์คแก้ผ้า!!! ..........
โยหันกลับไปมองอีกครั้ง เพราะคิดว่าตัวเองตาฝาดไป แต่ที่ไหนได้ เป็นอย่างนั้นจริงๆ!!! มาร์คยืนอยู่ระหว่างเตียงกับตู้เสื้อผ้า หันหลังเปลือยเปล่า ผ้าเช็ดตัวกองอยู่ที่ปลายเท้า........ ไหล่ของมาร์คใหญ่สมกับที่เป็นนักยิมนาสติก โยรีบมองแล้วเก็บภาพไว้ในหัวโดยอัตโนมัติ
เมื่อมองต่ำลงมามาร์คมีเอวที่คอดและก้นที่กลมกลึงกำลังพอดีๆ ไม่ใหญ่หรือไม่แฟ่บจนเกินไป แถมก้นยังขาวเนียนเหมือนผิวของเด็กไม่มีผิด เวลามาร์คยกขาเพื่อใส่กางเกงจะเห็นกล้ามเนื้อที่ก้นแข็งเกร็งแน่นขึ้นมาเป็นระยะๆ ตอนนี้มาร์คใส่กางเกงบอลสีน้ำเงินเข้มโดยไม่ใส่กางเกงใน! แต่สีของกางเกงบอลก็ตัดกับสีผิวของมาร์คให้ขาวโดดขึ้นมาเป็นอย่างดี
ตอนนี้มาร์คเดินกลับออกมาจากห้องนอนมานั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาข้างๆ โย โยรีบหันหน้ากลับมามองทีวีแล้วทำสีหน้าให้ปรกติมากที่สุด

“ปกติอยู่บ้านกูแต่งตัวอย่างงี้ ไม่ว่ากันนะ...” มาร์คพูดแต่สายตายังคงมองที่ทีวี ซึ่งข่าวช่วงเย็นกำลังมาพอดี ทำให่บรรยากาศค่อนข้างอึดอัด
“เอ่อ.....ไม่เป็นไรว่ะ” โยตอบแต่ตาของโยไม่ได้มองที่ทีวีและหน้าของมาร์ค หากแต่มองที่หน้าท้องอันแบนราบของมาร์คที่กำลังหายใจขึ้น-ลง ขึ้น-ลง เห็นกล้ามเนื้อซิกซ์แพ็คแบบรางๆ เมื่อมองขึ้นมาจะเห็นหัวนมที่แตกพานและมีสีชมพูอ่อนๆ ช่างน่า.........

“แล้วมึงจะให้กูช่วยงานอะไรวะ” โยเรียกสติของตัวเองกลับคืนมาก่อนที่จะคิดลึกไปมากกว่านี้
“งั้นมึงช่วยทำข้าวเย็นให้กูหน่อยละกัน”
“หุงข้าวแล้วก็ทอดไข่ดาว 2 ฟอง แล้วก็เอากับข้าวในตู้เย็นมาอุ่นไมโครเวฟด้วย ของง่ายๆ แค่นี้มึงทำเป็นป่าววะ?”

..........โหยย แม่ง...ดูถูกกูชิบหาย................

ปกติโยอยู่ที่บ้านก็จะหัดทำกับข้าวเองอยู่แล้ว เพราะโยชอบทานข้าวไม่เป็นเวลาเหมือนชาวบ้าน ป๊ากับม้าก็ไม่ว่าอะไร จะไปเรียกคนใช้มาทำให้ก็ขี้เกียจ ก็เลยทำกับข้าวกินเองซะเลย แถมได้เลือกกินแต่ของที่ตัวเองชอบด้วย

“เอ่อ ได้ๆ กูทำเป็น....” โยตอบ

โยใช้เวลาสักครู่ใหญ่เตรียมกับข้าว จนนาฬิกาบอกเวลากือบ 6 โมงเย็นพอดี
“เสร็จแล้วคร้าบ......คุณชายมาร์ค” โยเรียกมาร์คและวางกับข้าวจานสุดท้ายลงบนโต๊ะกินข้าวพอดี
มาร์คเดินมานั่งที่โต๊ะกินข้าว พอเห็นอาหารแล้วก็ยิ้มเล็กน้อย โยเห็นรอยยิ้มของมาร์คก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที ถึงแม้จะไม่ได้ยิ้มให้ตัวเองก็เถอะ

“เมิงก็ตักข้าวมานั่งกินด้วยกันดิ....” มาร์คบอกโย โยจึงเดินไปตักข้าวใส่จานอีก 1 ใบแล้วเดินกลับมานั่งที่โต๊ะกินข้าว
“เดี๋ยวก่อน!!” มาร์คห้ามขึ้นมาขณะที่โยค้างอยู่ในท่ากำลังจะนั่งเก้าอี้
“มึงมายืนข้างๆ กูดิ๊....” มาร์คพูดและชี้ให้โยมายืนข้างๆ โต๊ะ โยก็มาแต่โดยดีแต่ใบหน้าของโยบ่งบอกถึงความงงสุดขีด
“กูอยากกินของหวานด้วย” มาร์คพูดพลางเลื่อนจานเปล่ามาที่ข้างหน้าของโย
“งั้นกูลงไปซื้อให้ก็ได้ ในตู้เย็นของหมดแล้ว มึงอยากกินอะไรล่ะ” โยบอก
“มึงไม่ต้องลงไป มึงทำตรงนี้แหละ น้ำว่าวมึงอ่ะ!!!” มาร์คพูดด้วยใบหน้าเฉย

............................................................................................................................

“มึงไม่ต้องลงไป มึงทำตรงนี้แหละ น้ำว่าวมึงอ่ะ!!!” มาร์คพูดด้วยใบหน้าเฉย
“ห๊ะ!!!! มึงพูดว่าอะไรนะ!!” โยคิดว่าคงหูฝาดไป
“กู-บอก-ว่า-เอา –น้ำ-ว่าว-มึง-ใส่-จาน” ชัดเจนครับพี่น้อง โยอึ้ง!!
“มึงบ้าไปแล้ว!!!” โยโวยวาย
“ไหนมึงบอกว่ามึงจะทำทุกอย่างให้กูไง” มาร์คแกล้งบอกโยด้วยน้ำเสียงผิดหวัง

.......... ใครจะไปกล้าทำวะ ทุกทีเวลาทำก็อยู่คนเดียว ..........
โยคิดในใจ

“ไม่เห็นต้องอายเลย กูก็เคยเห็นของมึงแล้ว ทีกูยังโดนมึงจับแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นตั้งหลายคน....”
ยิ่งมาร์คยกประเด็นนี้ขึ้นมายิ่งทำให้โยรู้สึกผิดและต้องยอมแพ้

.............โถ่โว้ย!!! ......เอาก็เอาวะ!! ..............

โยจึงถอดเข็มขัด กางเกงนักเรียนสีน้ำเงิน และกางเกงในจนลงมากองที่ปลายเท้า
“ไหนขอกูดูชัดๆ หน่อยซิ”
โยจึงจำใจปลดกระดุมเสื้อนักเรียนด้วย และแหวกเสื้อออกเพื่อให้มาร์คเห็นชัดๆ ตอนนี้โยเม้มปากและหน้าแดงก่ำด้วยความอายสุดๆ

“เอาล่ะ เริ่มทำได้!” มาร์คบอก
“แต่กู.......” โยยังคงลังเลและอาย
“ถ้ามึงอายนัก กูถอดเป็นเพื่อนก็ได้” มาร์คพูดเสร็จก็นั่งเอนหลังและถลกกางเกงบอลมาอยู่ที่หัวเข่า

โยเห็นถึงกับตะลึง นอกจากมาร์คจะไม่อายแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่โยได้เห็นควยของมาร์คแบบจะๆ ควยของมาร์คพองเต็มที่ ตรง สวย ขาว หนังหุ้มเปิดแล้วเหมือนของโยเผยให้เห็นหัวควยสีแดงอมชมพู แถมหมอยก็ขึ้นเยอะจนเกือบเหมือนของผู้ใหญ่ จนโยเห็นแล้วก็ต้องอิจฉา......นอกจากความรู้สึกอิจฉาแล้ว ยังมีอีกความรู้สึกหนึ่งที่ผลักดันให้เลือดของโยสูบฉีดไปทั่วร่าง จนมาค้างเติ่งอยู่ที่ส่วนกลางของลำตัวและเริ่มพองขึ้นๆ ทุกขณะ

..............อะไรวะ!! หมอยมึงขึ้นเยอะขนาดนี้แล้วเหรอวะ ของกูยังไม่ถึงไหนเลย...................

.............แต่อย่างน้อย ควยกูก็ใหญ่กว่าควยมึงล่ะวะ!!........................

..............เอาวะ! ถ้าคนดูไม่อาย คนทำก็ไม่อายโว่ย!!....................

เมื่อคิดเสร็จโยจึงเริ่มเอามือขวากำรอบควยของตัวเองและชักเข้าชักออก มาร์คยังคงนั่งกอดอก ดูการกระทำของโยตาไม่กระพริบ เหมือนเป็นผู้สังเกตการณ์ ตอนนี้โยละความอายเอาไว้ก่อนเพื่อทำภารกิจเบื้องหน้าให้สำเร็จ แถมยังมองร่างเปลือยเปล่าของมาร์คอย่างไม่เกรงใจเช่นกัน เพื่อเป็นการเอาคืนบ้าง
ตอนนี้น้ำใสๆเริ่มไหลออกมาเป็นสายจากหัวควยของโย จนมาร์คต้องทึ่งเพราะโยเป็นคนที่น้ำเงี่ยนเยอะทีเดียว โยเริ่มหายใจแรงขึ้น ชักเร็วขึ้น และเริ่มเอาภาพของมาร์คเข้ามาในหัว

.............ทำไมกล้ามมันแน่นอย่างงี้วะ...............

.............ตูดมึงก็ขาว ควยเอ้ย!....มึงทำกูเงี่ยนรู้มั้ย...............

.............ถ้ากูน้ำแตกแล้วมึงไม่กินน้ำเงี่ยนกูนะ.....กูเอามึงตาย!!........

โยเร่งมือจนเข้าใกล้ถึงจุดสุดยอดเข้าทุกที.........
“หยุด!!!!” มาร์คตะโกนเสียงดังแถมเอามือมาตีที่ก้นโย 1 ที จนโยตกใจ!

“อะไรของมึงวะ!!” โยถามด้วยความตกใจปนสงสัย
“มึงนี่ก็โง่เนาะ!! กูบอกให้ทำอะไรก็บ้าจี้ทำตาม.....” มาร์คพูดพลางดึงกางเกงบอลขึ้นมาใส่ไว้ตามเดิมแล้วลงมือกินข้าว ปล่อยให้โยงง

.........อ้าว ไอ้นี่!! มึงวอนซะแล้ว......

โยคิด แถมไม่รู้จะหาทางออกให้กับความเงี่ยนของตัวเองอย่างไรดี
“มะ ใส่เสื้อผ้าแล้วกินข้าว!” มาร์คพูดเหมือนก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พลางกินข้าวแล้วดูละครหลังข่าวอย่างสบายใจ

...........ไอ้มาร์คนะไอ้มาร์ค....นี่มึงจะแกล้งกูใช่มั้ย?........
โยคิดในใจพลางติดกระดุมเสื้อ และดึงกางเกงในขึ้นมาใส่ทั้งๆที่ควยยังแข็งอยู่ น้ำเงี่ยนที่เหลือจึงซึมออกมาเป็นดวงๆ ที่กางเกงในอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทำให้มาร์คหัวเราะขึ้นมา
โยอายหน้าแดงแต่ก็ใส่กางเกงนักเรียนจนเสร็จ จากนั้นจึงลงมานั่งที่โต๊ะกินข้าว แล้วแล้วกินข้าวไปแบบไม่สบอารมณ์

...................................................................................................................................

“ไอ้โย......นี่กุญแจห้องกู พรุ่งนี้มึงมาถึงก็ทำกับข้าวไว้เลยนะ พวกของสดกูจะใส่ไว้ในตู้เย็นให้”
มาร์คยื่นกุญแจให้โยหลังจากที่โยล้างจานเสร็จแล้ว โยรีบเช็ดมือแล้วรับกุญแจมาจากมาร์ค
“อ้าว ทำไมล่ะ” โยถาม
“พรุ่งนี้กูซ้อมตอนเย็น จะกลับมาประมาณ 6 โมง” มาร์คตอบ
“โอเคๆ เด๋วกูทำไว้ให้” โยรับปากและแอบบคิดไม่ได้ว่ามันเหมือนบทสนทนาของคนเป็นสามีภรรยากัน
“งั้นกูกลับก่อนนะ 2 ทุ่มละ” โยพูดพลางเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนบนโซฟา
“เออๆ มีคนมารับอยู่ใช่ป่ะ” มาร์คถาม พลางเดินมาเปิดประตูให้
“อืมมมม” โยตอบพลางใส่รองเท้าแล้วเดินออกมาหน้าห้อง
“กลับไปมึงก็ไม่ต้องไปทำอะไรนะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ......” มาร์คพูดเสร็จก็ปิดประตู ทำให้โยนึกถึงเรื่องที่ตัวเองทำค้างไว้ และควยก็เริ่มพองขึ้นมาดันกางเกงนักเรียนจนนูนออกมา โยอายมากจึงเอากระเป๋านักเรียนมาปิดข้างหน้าไว้แล้วลงลิฟท์
“ลุงเร็วๆ เลยนะครับ ผมรีบ” เมื่อก้าวขึ้นมานั่งบนรถแล้วโยก็รีบสั่งลุงทันที!!
“ครับๆ” ลุงรับปากแล้วรีบบึ่งรถกลับบ้านทันที!

........................................................................................................................

ทันทีที่โยมาถึงบ้านก็รีบวิ่งผ่านห้องอาหารขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่พ้นสายตาของป๊ากับม้า
“โยมาทานข้าวก่อนลูก.........”
“กินไปเลยม้า โยกินมาแล้ว.....” โยตะโกนแบบไม่ใส่ใจนัก

“แกร๊ก..” เมื่อขึ้นมาถึงห้องนอนโยรีบล็อคห้องทันที!
ไม่เพียงเท่านั้นโยยังกระโดดขึ้นเตียง นอนหงายแล้วรีบแก้กางเกงนักเรียนออก เพื่อสานต่องานที่ค้างไว้

.............ไอ้มาร์คทำกูได้นะวันนี้.............

...........กูเงี่ยนนะรู้มั้ย!!! ......................

โยคิดพลางชักควยของตัวเองไปด้วย

...........มึง....ไอ้มาร์ค....................

.............มึงต้องโดน................

“อ่ะห์............”

“ปึ๊ด ปึ๊ด ปึ๊ด ปึ๊ด.........................”

เนื่องจากมีความเงี่ยนเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงทำให้โยถึงจุดหมายได้ไม่ยากนัก น้ำว่าวของโยทะลักออกมาราวกับเขื่อนแตก! พุ่งออกมาจนถึงหน้าอกและท้อง เปรอะเปื้อนเต็มเสื้อนักเรียนไปหมด
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก........” โยลงทุนลงแรงไปมากจนเหนื่อยหอบ แถมยังโดนใช้แรงงานมาอีกทำให้ตอนนี้โยเหนื่อยจนอยากจะหลับซะแล้ว

..............ขอนอนก่อนละกัน....................

.............การบ้านก็ยังไม่ได้ทำ.................

.............ลอกไอ้เม้ง........พรุ่งนี้.......เช้า.......ละ......กัน...............

.

.

“คร่อก.......ฟี้.......”

..................................................................................................................................

จบตอน
Kink Team เขียน