Season One1 : Episode 6: Guilt!

Kinky Opera

>>Season One1<<

....ความดำมืดในใจก่อกำเนิด จิตเตลิดเกินห้ามปราบปรามไหว
ก่อกำหนัดพลาดพลั้งไปเมื่อใด ความจัญไรอาจย้อนจรสู่ตัว....

Episode 6: Guilt!

เช้าของวันศุกร์ที่สดใส แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องลงมายังมหานคร รถบนถนนสาธรและถนนสีลมยังคงติดไม่เปลี่ยนแปลง นักเรียนของโรงเรียนบริเวณดังกล่าว ต่างเร่งรีบเดินให้ถึงจุดหมายปลายทางเร็วๆ มิฉะนั้นอาจจะโดนทำโทษเพราะมาสายได้

ต่อก็เป็นหนึ่งในนั้น วันนี้เป็นอีก 1 วันที่รถติดมหาศาล จนต่อต้องขอลงรถที่หน้าปากซอยแล้วเดินเข้ามาเอง ต่อเดินเข้ามาถึงโรงเรียนเวลา 7.45 น. พอดี ยังคงมีเวลาที่จะได้คุยกับเพื่อนๆ ที่โต๊ะประจำใต้ตึกเรียน

“ไอ้ต่อ...”
เจมส์ยกมือทัก โยและเม้งหันหลังกลับมาทักต่อบ้าง ต่อเดินมาถึงโต๊ะก็เข้าไปนั่งข้างเจมส์ทันที
“ไงวะโย ได้ป่ะ?” ต่อรีบถามโยทันที
“ได้ไรวะ?” เม้งถามขึ้น
“ก็เมื่อคืนกูโทรไปขอให้ไอ้โยมันเอาชุดว่ายน้ำมาให้หน่อย....” ต่อตอบ
“โหย....เดี๋ยวนี้มีโทรหากันด้วยเว้ย!” เจมส์แซวขำๆ
“ก็เพื่อนกูเป็นถึงลูกเจ้าของธุรกิจนำเข้าอุปกรณ์กีฬา ก็ต้องขอใช้บริการหน่อยเว้ยย...” ต่อแซวโย แต่โยก็ยังคงทำหน้าซีเรียสต่อไป
“เอ้อ...กูเอามาให้มึงเลือก 2 ยี่ห้อว่ะ Speedo กับ Arena มึงชอบอันไหนวะ?”
“หรือมึงจะเอาไป 2 ตัวเลยก็ได้ เอาไปเผื่อครูสอนพิเศษมึงอ่ะ” โยพูดแบบเป็นจริงเป็นจัง
“เออ....งั้นกูเอาตัวนี้แล้วกันว่ะ”
ต่อเลือกกางเกงว่ายน้ำแบบบีกีนี่สีน้ำเงินสดของ Speedo พร้อมกับแว่นตาว่ายน้ำสีน้ำเงินเข้าชุด แล้วเก็บลงกระเป๋านักเรียน
“เท่าไหร่วะโย แม่กูฝากมาให้....” ต่อพูดพลางหยิบเงินจากกระเป๋าสตางค์
“ไม่เป็นไรว่ะ ป๊ากูบอกให้มึงเลย เป็นของขวัญ แถมหันมาด่ากูอีก ว่าให้ขยันอย่างมึงมั่ง” โยบอกต่อ
“เออ....งั้นก็ขอบใจมึงแล้วก็ฝากขอบคุณป๊ามึงด้วยละกัน.....แล้วมึงว่ากูใส่ตัวนี้แล้วมันจะเซ็กซี่มั้ยวะ?”

ต่อถามโยแบบเปิดโอกาสให้โยได้ปล่อยมุขอุบาทว์ๆ ของมัน ประมาณว่า “เมิงก็แก้ผ้าแล้วใส่ให้กูดูซิวะ” เพื่อหวังจะเรียกความร่าเริงของโยคืนมา เจมส์กับเม้งมองหน้าโย เพราะคาดหวังคำตอบแบบที่ต่อคิดเหมือนกัน

“มันก็ไม่ได้โป๊เกินไปว่ะ แล้วมันยังมี fast skin ด้วยนะเว้ย มันจะช่วยให้ว่ายได้เร็วขึ้น....” โยตอบ
ต่อ เม้ง และเจมส์มองหน้ากันแบบผิดคาดกับคำตอบ “สาระล้วนๆ” ต่อจึงตัดสินใจถามโย
“โย.....ถ้าเมิงมีปัญหาอะไรอย่าเก็บไว้คนเดียวนะเว้ย กู ไอ้เม้ง ไอ้เจมส์ พร้อมช่วยมึงเสมอ หลายหัวดีกว่าหัวเดียวนะเว่ย!”
โยได้แต่ยิ้มแห้งๆ โยรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่รู้จะหาทางออกสำหรับเรื่องนี้ได้อย่างไร
“อ่อดดดดด.....” เสียงสัญญาณเตือนให้นักเรียนไปเข้าแถวเคารพธงชาติ ทั้งกลุ่มจึงลุกขึ้น หยิบกระเป๋า และเดินไปสมทบกับเพื่อนๆ ห้อง ม. 1/1

...........................................................................

เวลาเรียนผ่านไปอย่างรวดเร็วจนมาถึงคาบสุดท้าย หลังจากเวลาหมดลง นักเรียนทั้งหลายก็เก็บกระเป๋าเตรียมตัวเพื่อกลับบ้าน และมีความสุขกับวันหยุดสุดสัปดาห์

“ต่อ! เมิงกลับไงวะ?” โยถามขึ้นมา
“เดี๋ยวคนรถที่บ้านกูมารับว่ะ” ต่อตอบโย
“แล้วพรุ่งนี้เมิงเรียนว่ายน้ำกี่โมงอ่ะ” โยถามต่อ
“ก็.....บ่ายโมงถึงบ่ายสามว่ะ ดีนะสระในหมู่บ้านกูเป็นสระในร่ม ไม่งั้นกูดำแน่เลยว่ะ” ต่ออธิบาย
“เออๆ โชคดีว่ะ เรียนเป็นไงแล้วเล่าให้กูฟังด้วยนะเว่ย” โยบอกต่อ แล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง

.....................................................................

เอกเดินมาถึงทางเข้าหมู่บ้านก็เกือบ 5 โมงเย็นพอดี เอกแลกบัตรกับรปภ.หน้าหมู่บ้าน แต่คราวนี้รปภ. คนที่เคยมองดูถูกเอก กลับต้อนรับดีเกินคาด

“เชิญครับ อาจารย์” เอกงงเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มให้รปภ. คนนั้น เอกสงสัยว่าพี่ศรีจะกำชับรปภ. ไว้แล้วว่าจะมี “อาจารย์” มาสอนที่บ้าน
“ติ้ง...หน่อง.....”
เสียงกดออดดังขึ้น ตามมาด้วยพี่หมิง สาวใช้พม่ามาเปิดประตูบ้านให้

“หวะดีค่า คูเอ่ วานี้คูศีมะอยู่บ้านะคะ ห้าคูเอสอน้อต่อด้ะเลอค่า” (หวัดดีค่ะครูเอก วันนี้คุณศรีไม่อยู่บ้านนะคะ ให้ครูเอกสอนน้องต่อได้เลยค่ะ)
เอกใช้สมองประมวลผลอยู่ซักครู่จึงเข้าใจสิ่งที่พี่หมิงต้องการสื่อสาร
“แล้วจะให้สอนที่ไหนดีครับ?” เอกถามพี่หมิง
“ข้าโบเลอค่า เด๋พี่พาปาย” (ข้างบนเลยค่ะ เดี๋ยวพี่พาไป)

“ก๊อกๆ”

เมื่อขึ้นไปถึงชั้นสามเอกเคาะประตูแล้วจึงเปิดเข้าไปในห้องนอนของต่อ ห้องนอนของต่อกว้างมาก เกินอาณาบริเวณเกือบทั้งหมดของชั้นสาม มีเตียงขนาดใหญ่ ห้องน้ำในตัว รวมถึงตู้เสื้อผ้าแบบวอล์ค-อิน
บริเวณถัดจากเตียงมาเป็นพื้นที่โล่ง มีคอมพิวเตอร์รุ่นยอดนิยม และ สเตอริโอสำหรับต่อกับไอโฟน พี่หมิงได้จัดเตรียมโต๊ะขนาดใหญ่ พร้อมเก้าอี้ 2 ตัวไว้ให้สำหรับเรียนพิเศษ

เจ้าตัวดียังคงนอนขาไขว่ห้างอยู่บนเตียง เสียบหูฟังเพลงจากไอโฟนคู่ใจ โดยไม่สังเกตเลยสักนิดว่าเอกได้เข้ามาถึงในห้องแล้ว เมื่อละสายตาจากการเลือกเพลงจากไอโฟน ต่อก็เห็นเอกยืนอยู่ข้างเตียงแล้ว ต่อจึงเด้งขึ้นมาอยู่ในท่านั่งทันที พลางถอดหูฟังออก

“ทำไมพี่ไม่เคาะประตูก่อน!” ต่อบอกเสียงกึ่งตวาด
“พี่เคาะแล้วครับ แต่น้องต่อฟังเพลงอยู่ คงไม่ได้ยิน....แล้วก็พี่ชื่อเอกครับ!” เอกบอกด้วยความใจเย็น

ต่อทำหน้าบอกบุญไม่รับ แต่ก็ลุกขึ้นไปนั่งเก้าอี้แต่โดยดี บนโต๊ะมีหนังสือเรียนของต่อเตรียมไว้อยู่แล้ว
เอกเดินตามต่อไปนั่งที่โต๊ะ พลางคิดในใจว่า แค่จะเริ่มเรียน บรรยากาศก็อึดอัดแล้ว ไม่รู้ว่าในระว่างที่สอนเจ้าตัวดีจะแผลงฤทธิ์อะไรอีก

ต่อมองหน้าเอกแล้วคิดในใจ
.......ไอ้มนุษย์กล้าม...อย่าคิดนะเว้ยว่ากูจะลืมเรื่องที่มึงขโมยจูบกูคราวที่แล้วอ่ะ.......

“ตอนนี้น้องต่อเรียนคณิตถึงเรื่องอะไรแล้วครับ?” เอกถาม
“สมการ.....” ต่อตอบห้วนๆ แล้วเปิดหนังสือให้เอกดู

เอกดูเนื้อหาตามหนังสือก็เข้าใจได้ทันที เป็นเรื่องที่ง่ายมากสำหรับคนที่จบวิศวะฯ อย่างเอก เอกจึงเริ่มสอนตามเนื้อหา พร้อมกับแจกเอกสารสรุป+โจทย์ที่เอกเตรียมมาเป็นเรื่องนี้พอดี

ต่อฟังเอกสอนเนื้อหาไปเรื่อยๆ....เรื่อยๆ....เรื่อยๆ...จนได้กลิ่นของน้ำหอมแบบชายของเอกลอยมาแตะจมูก

......หอมดีจัง.......น้ำหอมของอะไรนะ........
ต่อคิดในใจพลางมองไปที่แขนอันกำยำของเอกที่กำลังเขียนสมการเพื่ออธิบาย

......ผิวคล้ำ....แต่เนียนดี.....เห็นเส้นเลือดชัดเจน.....จะใช้แขนนี้ทำอะไรมาบ้างนะ......... / ต่อเริ่มจะคิดอกุศล

“ต่อครับ!......ต่อครับ!....” ต่อตื่นจากภวังค์เมื่อเสียงของเอกเข้ามาในหัว
“เอ่อ.....ครับ”
“พี่ถามว่า X จะเท่ากับเท่าไหร่ครับ?” เอกถามย้ำ
“เอ่อ....ผมตามไม่ค่อยทันอ่ะ” ต่อตอบแบบเนียนๆ เป็นเวลาพอดีกับที่พี่หมิงยกของว่างกับเครื่องดื่มเข้ามาให้เอกพอดี
“น้อต่อต้าจายเลียมะคะคูเอ่” (น้องต่อตั้งใจเรียนมั้ยคะครูเอก) พี่หมิงถามพลางยกแก้วน้ำวาง

ยังไม่ทันที่เอกจะตอบ ต่อก็สวนขึ้นทันควัน!

“พี่หมิงไม่ต้องมายุ่งเลย คนใช้ก็อยู่ส่วนคนใช้!”
“พี่ลู้แล้....พี่แค่อย่าห้าน้อต่อต้าใจเลีย” (พี่รู้แล้ว...พี่แค่อยากให้น้องต่อตั้งใจเรียน)

“แคร้งง...”
เสียงแก้วน้ำหก ต่อไม่พอใจพี่หมิงจึงไปปัดแก้วน้ำ ทำให้น้ำหกไปโดนเสื้อของพี่หมิงเข้าอย่างจัง น้ำอีกส่วนหนึ่งเจิ่งนองอยู่บนโต๊ะจนเอกเกือบเก็บหนังสือขึ้นไม่ทัน

พี่หมิงได้แต่ส่ายหน้า แล้วก็หาผ้ามาเช็ด เอกยังคงอึ้งกับพฤติกรรมของต่อ แต่พี่หมิงหาผ้ามาเช็ดด้วยอารมณ์เฉยมาก เอกคิดว่าพี่หมิงคงเจอแบบนี้เสียจนชินแล้ว หลังจากพี่หมิงออกไปจากห้อง เอกก็เริ่มทันที

“ทำไมน้องต่อทำแบบนี้ครับ!” เอกเริ่มขึ้นเสียง
“ก็พี่หมิงเป็นคนใช้แท้ๆ ทำเป็นมาสั่งสอน!” ต่อตอบลอยหน้าลอยตา

เอกไม่รอช้า คว้าข้อมือของต่อลากมาที่เตียง ต่อตกใจมากแล้วใช้มือที่เหลือแกะมือของเอกออกเหมือนปฏิกิริยาอัตโนมัติ แต่ไม่เป็นผลเลย
เมื่อถึงเตียงเอกนั่งลงแล้วใช้ความแข็งแรงของตน ยกต่อขึ้นมานอนคว่ำอยู่ตรงหน้าตักของตน แล้วใช้ฝ่ามือตีลงไปที่ก้นทันที!

“ป้าบ! ป้าบ!” เอกลงมือตีแรงเหมือนกัน
“โอ๊ยย พี่ตีผมทำไม!” ต่อร้องเสียงหลง
“ป้าบ ป้าบ ป้าบ!” เอกยังคงตีต่อไป เกิดมาพ่อกับแม่ยังไม่เคยตีต่อแรงขนาดนี้เลย ที่เอกตีนี้มันเจ็บมาก ทั้งเจ็บ ทั้งอาย และตอนนี้ต่อเริ่มน้ำตาคลอแล้ว

เอกหยุดตีแล้วดึงต่อขึ้นมานั่งข้างๆ น้ำตาของต่อไหลอาบแก้มทั้ง 2 ข้าง

“ต่อถามว่าพี่ตีทำไม แล้วต่อเคยถามตัวเองมั้ยว่าทำก้าวร้าวกับพี่หมิงทำไม” เอกถามน้ำเสียงจริงจัง
“...............” ต่อไม่ตอบแถมเบือนหน้าหนี
“พี่สอนวิชาการน้องต่อได้ แต่พี่ก็อยากจะสอนให้น้องต่อเป็นคนดีด้วย รู้มั้ยว่าพี่หมิงเขาอาวุโสกว่า เราเป็นเด็กเราก็ต้องเคารพสิครับ” เอกอธิบาย
“................” ต่อยังคงเงียบ ตอนนี้ต่อหยุดร้องไห้แล้ว

“แล้วอีกอย่าง....ถึงพี่หมิงเค้าเป็นคนรับใช้ก็จริง แต่ก็เป็นอาชีพสุจริตใช่มั้ยครับ แล้วไหนยังช่วยเลี้ยงดูน้องต่อมาตั้งแต่ยังเล็กอีกล่ะครับ น้องต่อทำแบบนี้ไม่สงสารพี่หมิงบ้างเหรอครับ”
ต่อพอรู้ประวัติของพี่หมิงมาบ้าง

“พี่พูดให้น้องต่อคิดแค่นี้ล่ะนะครับ เดี๋ยวเราไปเรียนกันต่อแล้วพอเลิกพี่แนะนำให้น้องต่อไปขอโทษพี่หมิงซะนะครับ”

ต่อยังคงเงียบ แต่ก็เดินตามเอกไปที่โต๊ะแล้วเรียนคณิตศาสตร์ต่อไปจนหมดชั่วโมง.......

พี่หมิงเดินมาส่งเอกที่หน้าบ้าน เอกลาพี่หมิงเสร็จก็เดินออกไปทางหน้าหมู่บ้าน เพื่อขึ้นแทกซี่ ระว่างที่นั่งอยู่บนแทกซี่เอกก็คิดย้อนไปถึงตอนที่กำลังตีน้องต่ออยู่ เอกรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรแข็งๆ มาดุนอยู่ที่ต้นขา แต่ก็บอกตัวเองว่าคงคิดไปเอง.............

พี่หมิงกลับเข้ามาในครัวเตรียมยกข้าวเย็นไปให้ต่อที่ห้องอาหาร ต่อเดินเข้ามาในครัวเบาๆ พี่หมิงหันมาเจอก็ตกใจ

“น้อต่อหีวและเหลอคะ เดี๋ยพี่โยะเอาะปายห้าเดี๋ยนี้แหละ” (น้องต่อหิวแล้วเหรอคะ เดี๋ยวพี่ยกออกไปให้เดี๋ยวนี้แหละ)

“พี่หมิง.......ต่อขอโทษ......ต่อไปต่อจะทำตัวดีๆ.....” พูดเสร็จต่อก็วิ่งออกจากครัวไปทันทีโดยไม่รอฟังพี่หมิง พี่หมิงอมยิ้มแล้วส่ายหน้าแบบเอ็นดู

“คูเอ่เปเทวดามาโปะจีงๆ” (ครูเอกเป็นเทวดามาโปรดจริงๆ)

...............................................................

วันต่อมาเป็นวันเสาร์ที่ต่อและเอกจะต้องมาเจอกันอีกครั้ง ในช่วงเช้า เอกสอนวิชาวิทยาศาสตร์ ซึ่งเกือบจะไปไม่รอดทั้งครูทั้งลูกศิษย์ เพราะง่วงด้วยกันทั้งคู่ ดีว่าได้กาแฟสดฝีมือพี่หมิงเข้ามาช่วยไว้

หลังจากทานข้าวเที่ยงฝีมือพี่หมิงเสร็จ ก็ถึงเวลาสอนว่ายน้ำ พี่หมิงกำชับต่อให้เอาชุดว่ายน้ำกับผ้าเช็ดตัวของเอกกลับมาด้วย เพราะพี่หมิงจะซักไว้ให้ จะได้ไม่ต้องถือไปถือมา เอกเกรงใจพี่หมิงมากๆ แต่พี่หมิงก็คะยั้นคะยอจนเอกใจอ่อน

......มาไม่เท่าไหร่ก็เป็นคนโปรดเลยนะ.......

ต่อคิดในใจ ในขณะที่เดินมากับเอก

สระว่ายน้ำของหมู่บ้านอยู่ที่สโมสรหน้าหมู่บ้าน เป็นสระขนาดใหญ่อยู่ในร่ม และไม่มีคนมาว่ายน้ำเลย จะมีก็ตอนช่วง 5 โมงเย็นเป็นต้นไป ซึ่งเหมาะกับการสอนว่ายน้ำเลยทีเดียว.....

ต่อกับเอกเดินเข้าไปในห้องน้ำชายที่ใหญ่ โอ่โถง นอกจากมีห้องน้ำย่อยๆ แล้วยังมีห้องอาบน้ำ ล็อคเกอร์ อ่างล้างหน้า กระจกบานใหญ่ที่มีต้นไม้ตกแต่ง รวมถึงเก้าอี้ยาวให้นั่งพักอีกด้วย เอกเห็นแล้วก็ทึ่งในความหรูหราสมชื่อกับที่ลงโฆษณาทางทีวีจริงๆ

เอกกับต่อเดินไปที่เก้าอี้ยาวหน้ากระจกบานใหญ่ วางสัมภาระลงแล้วเอกก็เริ่มลงมือเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ต่อยังคงหันหลังให้เอกด้วยความอาย เพราะยังไม่คุ้นเคย

......โถ่เว้ย!....ทำไมต้องมาโด่ตอนนี้ด้วยวะ!......
ต่อคิดในใจพอนึกว่าจะเห็นเอกในชุดว่ายน้ำ

ต่อเหลือบมองเอกผ่านกระจกบานใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า เห็นเอกกำลังถอดกางเกงออก เผยให้เห็นกางเกงว่ายน้ำแบบบีกินี่เหมือนของต่อ แต่เป็นสีดำ ต่อสังเกตต่อไปถึงกล้ามแขน กล้ามท้อง กล้ามขา รวมถึงแผ่นหลังอันแข็งแกร่งรูปตัว V ของเอก

ต่อรวบรวมสมาธิแล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จ เป็นเวลาเดียวกับที่เอกเดินเข้ามาหาต่อ

“เสร็จยังครับ น้องต่อ” เอกถาม

ตอนนี้ต่อเห็นรูปร่างของเอกแบบชัดเจนอีกครั้งแบบเต็มตา เอกเป็นคนที่มีกล้ามแบบสมส่วนจากการเล่นกีฬามาอย่างหนัก ต่อไล่สายตาตัวเองลงมาเรื่อยๆ กล้ามอกที่แข็งแกร่ง กล้ามท้องซิกซ์แพ็ค รวมถึงไรขนอ่อนๆ ส่วนล่างที่ลามขึ้นมาจนถึงสะดือ ผิวที่คล้ำแต่เนียน ยกเว้นตามรอยขอบบิกีนีซึ่งเผยให้เห็นผิวแท้จริงที่ขาว แสดงว่าผิวที่คล้ำเกิดจากการว่ายน้ำกลางแจ้งมาเป็นเวลานาน ต่อมองลงไปที่ขาของเอก กล้ามที่ขาอ่อนและน่องดูแข็งแรงไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป แถมยังมีขนที่ขาขึ้นปกคลุมอย่างดกดำ

“จะเลิกมองพี่ได้รึยังครับ” เอกแซวเมื่อเห็นต่อมองแบบพินิจพิเคราะห์ราวกับเจอสิ่งแปลกประหลาด

“เอ่อ... งั้นก็ไปที่สระกันเถอะครับ” ต่อไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ พลางเดินนำหน้าเอกออกไปที่สระโดยไม่สนใจเอกเลยสักนิด เอกได้แต่หัวเราะเบาๆ

“เดี๋ยวเราจะมาวอร์มอัพกันก่อนนะครับ......พี่อยากให้น้องต่อสบายๆ นะไม่ต้องเครียด ถือว่ามาว่ายน้ำเพื่อผ่อนคลาย” เอกอธิบายและสอนท่าวอร์มให้ต่อไปด้วยในตัว

.......ก็แหงสิ! เมิงว่ายน้ำเป็นแล้วนิ......กูเครียดจะตายอยู่แล้ว! เครียดยื่งกว่าตอนสอบมิดเทอมอีก....... ต่อคิดในใจ

ระหว่างที่วอร์ม ต่อสังเกตเห็นกล้ามแขนและแผ่นหลังอันทรงพลังของเอก และขนรักแร้ของเอกที่ดกดำ

“ต่อครับ! ต่อใจลอยอีกแล้วนะ!” เอกดุต่อเมื่อเห็นต่อไม่ตั้งใจฟัง
“ก็ตั้งใจฟังอยู่ ทำมะ” ต่อโพล่งออกไปเพราะกลัวว่าเอกจะจับได้ว่าตนแอบมองอยู่

“น้องต่อจะเรียนมั้ยครับ ถ้าจะเรียนก็ต้องตั้งใจฟังพี่ เพราะ.....” เอกกำลังจะอธิบาย ต่อก็สวนขึ้นมาทันควัน!
“ไม่เรียนโว้ยยย...” ต่อตะโกนพร้อมทั้งตั้งใจถีบไปที่กล่องดวงใจของเอก เพื่อเอาคืนที่มาตีตัวเองเมื่อวานนี้ด้วย แต่เนื่องจากขนาดตัวที่ต่างกันทำให้ลูกถีบของต่อพลาดไปโดนที่ขาอ่อนเท่านั้น ต่อเตรียมชิ่งหนีทันทีเมื่อรู้ว่าแผนของตนไม่สำเร็จ

แต่เอกไวกว่าคว้ามือของต่อไว้ได้แล้วล็อคตัวไว้ ต่อยังคงดิ้นอยู่.....
“จะเลิกดื้อได้หรือยัง!!!” เอกเอ็ดขึ้นมา
หลังจากนั้นจึงยกต่อขึ้นแล้วโยนลงสระทันที!

“ตูมมมม.....”
เสียงน้ำกระเซ็นไปทั่วทุกทิศทาง ต่อจมอยู่ในน้ำแต่ก็รู้จักกลั้นหายใจโดยอัตโนมัติ ต่อพยายามลืมตาในน้ำก็เห็นแค่ฟองที่ผุดขึ้นมาจากใต้น้ำ และมองเห็นอะไรบางอย่างกระโจนลงมาในน้ำเหมือนกัน
สิ่งนั้นใกล้เข้ามา.....พี่เอกนั่นเอง! เอกยื่นหน้าเข้ามาหาต่อที่กำลังกวักน้ำอยู่อย่างสาละวน แล้วประกบปากลงไปที่ปากของต่อทันที

“อุบบบ...”
......อีกแล้ว!....กูโดนอีกแล้วว!......
ต่อนึกในใจ ตอนนี้ต่อเริ่มหายใจไม่ออก จึงได้รู้ว่ากำลังจะขาดอากาศ อากาศที่อยู่รอบตัวเราเสมอ แต่เราไม่เคยคิดว่ามีมันอยู่ จนเมื่อเราขาดมันนี่แหละ!
เอกพยุงต่อขึ้นมาให้พ้นน้ำ ต่อยังคงดิ้นพล่าน

“ฮ่าห์ ฮ่าห์......” ต่อสูดอากาศเข้าไปในปอดเต็มเหนี่ยว มือก็กวักน้ำแบบไม่เป็นท่า พลางร้องตะโกน
“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!” ต่อร้องด้วยความตกใจแบบคุมสติไม่อยู่
“ต่อ! ฟังพี่! ต่อ! นี่น้ำตื้น!” เสียงของเอกเข้าไปในหูของต่อ ต่อเลิกเอามือกวักน้ำแล้วเอาเท้าเหยียบเจอพื้นสระ แถมน้ำก็ยังตื้นแค่เอว ทำให้ต่อหน้าแตกยับเยิน

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เป็นไงบ้าง! ข้อแรกนะ....เราต้องตั้งสตินะ อันนี้สำคัญมาก” ต่อมองเอกหัวเราะแล้วก็รู้สึกบอกไม่ถูก มัน...น่ารัก....ดูอบอุ่น แต่ต่อก็ยังทำสีหน้าไม่พอใจ

“งั้น....ถือว่าหายกันนะกับที่ถีบพี่เมื่อกี้นี้”

......หนอย ฉลาดนักนะ แล้วที่จูบกูเมื่อกี้นี้ล่ะ.....

“เอ่อ พี่เป็น.....” ต่อถามแบบลังเล ต่อตั้งใจจะถามว่าเอกเป็นเกย์หรือเปล่า

.......เอาแล้วสิ! สงสัยเราทำเกินไปหน่อยแล้วมั้ง........
เอกคิดในใจ เป็นใครก็ต้องสงสัยทั้งนั้นแหละ!

“เอาเป็นว่าถ้าน้องต่อยังดื้อพี่ก็จะทำแบบนี้แหละ! ถ้าไม่อยากให้พี่ทำก็ตั้งใจเรียนซะ” เอกรีบตัดบท

ต่อพยักหน้า......
“งั้น เราเริ่มตั้งแต่หัดตีขาเลยนะ” เอกบอก
“อะไรนะ! พี่จะตีอะไรผมอีกล่ะ” ต่อรีบท้วงทันที
“ไม่ใช่ๆ พี่หมายความว่าให้เราหัดเอาขาเราอ่ะ ถีบน้ำ...” เอกอธิบายพร้อมกับหัวเราะในความไร้เดียงสา

“อ่อ....ครับ” ต่อเข้าใจแล้วตอนนี้

“เอ้า!...เอามือเกาะที่ขอบสระเลยครับ”

เอกเริ่มสอนต่อโดยใช้มือพยุงตัวของต่อให้อยู่ในแนวระนาบ ต่อใช้มือเกาะที่ขอบสระ แล้วเริ่มยกขาขึ้นลงตีน้ำไปเรื่อยๆ อย่างสบายใจ ปัญหามีอยู่อย่างเดียวคือ ตรงส่วนกลางของลำตัวที่ยังโด่อยู่ตลอดตั้งแต่ที่เอกจูบเมื่อกี้นี้...........
.....................................................................................

จบตอน
Kink Team เขียน