"พี่อู๋ที่รัก" (ตอน 8)
"คิดอะไรอยู่รึ
มืดแล้วไปอาบน้ำกินข้าว
พรุ่งนี้ต้องไปเรียน
มีอะไรให้ช่วยก็บอกไม่ต้องเกรง
หากไอ้อู๋มันยัง..."
คนพูดชะงักคำตัดบท
บีบบ่าผมเบาๆอีกครั้ง
หมุนตัวหันหลังเดินเข้าเขตวัดไปดื้อๆ
แต่ก่อนเคยรู้สึกนึกรังเกียจทึกทักเอาเองว่า
ทำไมเล่าพี่ป็อกถึงเป็นคนวิปริตวิตถาร
ชอบมาอวดกระตุกชักว่าวกระเด้ามือ
คิดทำเซ็กส์โชว์ท่าแผงๆให้คนดู
? มาบัดนี้เกิดเข้าใจ
ด้วยความอัตคัดขัดสนนี่เอง
พี่เขาจึงสลัดอาย
ด้านหน้าเอาของดีที่มีติดตัวมาจากเมืองใต้
นั่นคือ
?ควยอภิมหาอลังการ?
มาเข้าประกวดถอกลูดดูดเล่นเพื่อแลกเงิน
ยังงั้นนะซิ?ยิ่งผู้ดูติดผลงานมากเท่าใด
รายได้ค่ากินอยู่เพิ่มงอกพูนตามมามากเท่านั้น
ตอนนี้เกิดหดหู่ใจ
รู้สึกสงสารพี่เขาขึ้นจับจิต
ผมเพิ่งมองหน้าพี่ป็อกใกล้ๆแบบจังๆ
เพ่งมองตากันวันนี้เป็นคราวแรก
...
แท้จริงแล้วพี่เขาเป็นคนรูปหล่อคมและมีจิตใจที่งดงามน่ารักทีเดียว
ทำไมผมได้มองข้ามพี่เขาไปเป็นแรมปี
ไม่เหลือบแลตาเห็นสิ่งดีที่มีบ้าง
อีกอย่างหนึ่งอาจเป็นเพราะ
แม่มีส่วนส่งเสียให้ได้มีโอกาสเรียนสูง
คงส่งผลให้
พี่เขามีใจห่วงใยต่อผมอย่างจริงใจซึ่งผมเพิ่งมาสัมผัสรับรู้ได้ในวันนี้
ขณะเดียวกันผมมีความรู้สึกว่าวันนี้พี่ป็อกดูแปลกไปกว่าที่เคยรู้จัก
ในสายตามีบางสิ่งบางอย่างที่มองดูผมแอบซ่อนเร้นอยู่
เวลานี้ใจผมประหวัดปริวิตก
ตระหนักเพียงแต่ว่าความลับของผมกับพี่อู๋จะถูกเผย
"...รึพี่ป็อกเขาแอบเห็นเรานอนเย็ดเล่นกับพี่อู๋?...คงไม่น่า"
ผมสลัดหัวเดินเข้าบ้านไป
????..
ตื่นตอนเช้าไม่กล้าออกมาช่วยย่าตักบาตร
แสร้งว่าปวดหัวทั้งอาทิตย์
เช่นเดียวกันพี่อู๋ก็ไม่ถือปิ่นโตเดินตามหลวงพ่ออย่างเช่นเคย
อยู่ที่ ร.ร.
ผมก็หลบหน้าเลี่ยงการพบ
โชคดีที่ตึกมอต้นและมอปลายอยู่คนละฝั่งมีสนามใหญ่คั่นกลาง
เข้าแถวเคารพธงชาติก็คนละฟาก
ตอนเย็นหลังเลิกเรียน
ผมหยุดที่จะย่างกายไปทักที่สนาม
ไม่ไปดูพี่เขาซ้อมบอลอย่างที่เคย
แม้ตามปรกติเราเองเจอะกันยากอยู่แล้ว
ยิ่งแอบหลบอย่างนี้ยิ่งไม่มีวันได้พบเจอกันใหญ่
อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์เรียนไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย
ใจผมเหม่อลอยไม่อยู่กะตัว
ยิ่งห่างวันก็คิดถึงอยากพบหน้าอย่างที่สุด
กลิ่นอายตัวพี่เขายังตราติดตรึงที่จมูก
ยามหลับตาก็มองเห็นท่อนกายงามเปล่าเปลือยทุกซอกส่วน
ยังแจ่มชัดตลอดร่าง
ยามใดแวบนึกถึงรอยประทับจูบ
แรงหายใจเราที่ร่วมสูดและลมอุ่นที่รินรดบนในหน้า
ความซาบซ่านหวนกลับมา
ให้รู้สึกหวาบหวิวในทรวงอก
เหมือนมันเพิ่งเกิดตอนนี้ไม่จางหาย
มันอัดแน่นอยากตะโกนอย่างซ้ำๆให้ดังก้อง
"ป้อคิดถึงพี่อู๋จังเลยโว้ยยย..."
สุดแสนทรมาน...นี่นะหรือคือความรัก...ถ้าใช่มันจริงแล้ว
มันจะผิดไหมหนอที่
?ชายหลงรักชาย?
?ในหัวเกิดสับสนขึ้นมาอีก
ตกกลางคืนก็ช่างรุ่มร้อนนอนไม่หลับ
จำได้ถึงไออุ่นจากกายที่เคยทับ
?จำได้ถึงการกอดกระหวัดโอบรัด
เนื้อแนบเนื้อ
?จำได้ถึงมือสัมผัสลูบคลำกัน
จนซ่านทุกส่วน
?จำได้ถึงพลังกายหนึ่งอัดเบียดบดอีกกายหนึ่ง
?จำได้ถึงตูดหนึ่งกระดกร่อนเด้งรับจากแรงกระเด้าอีกตูดหนึ่ง
?จำได้ถึงควยครูดควยลูดถอกปลิ้น
สุดเมามันหัวควยเมื่อถูไถ
ยังจำได้?ความกระสันเสียววาบๆตลอดปลายหัวจรดโคนควย
?คิดแล้วพลุ่งพล่านหื่นกระหาย
เกิดกลัดเงี่ยนใคร่อยากได้ร่วมเย็ดซึ่งกันอีก?
วุ่นวายใจสุดจะกล่าว?
อยากจะล่วงรู้นักเหลือเกินว่า
พี่อู๋นึกคิดและรู้สึกเช่นใดกับตนเองซึ่งเป็นผู้เริ่มต้นก่อ
ริอ่านชวนเราไปว่าวเย็ด
และกับผมผู้ร่วมมือสนองรับโดยไม่โต้แย้งหรือขัดขืน
เขาคงนึกกระดากอายไม่กล้าเข้าหน้าเข้ามาหา
หรืออาจคงจะเกิดสับสนไม่ต่างจากผมก็เป็นได้
วันนี้เป็นวันเสาร์
เกเรไม่ไปซ้อมดนตรีที่ ร.ร.
มันช่างเพลียอ่อนล้าจากความหมกมุ่นครุ่นคิดเรื่องเย็ดกับพี่อู๋จากเช้าจรดค่ำทั้งอาทิตย์
นั่งๆนอนๆอยู่ในห้องส่วนตัวจนเกือบเที่ยง
เสียงย่าร้องเรียกจากชานระเบียงติดห้องไม่ห่างนัก
?ป้อๆ ?ย่าลืมบอกไป
เมื่อเช้าไอ้ขวดหรือใครนี่จำชื่อไม่แม่น
ฝากจดหมายไว้ให้
ย่าเหน็บไว้ข้างฝาตรงประตูครัว
ไปเอามาดูสิ ?
ถ้าเป็นไอ้ขวดเด็กวัดเอาจดหมายมาฝากรู้ทันทีได้ว่าผู้ไหว้วานมาจะเป็นใครอื่นไปเสียมิได้
ผมกระโดดผึงทะลึ่งลงจากเตียง
วิ่งไปเอามาแกะอ่านด้วยมือสั่นเทา
มันเป็นข้อความสั้นๆอย่างเดิมที่เคยส่ง
?ป้อ?
วันนี้ถ้าว่างมาเล่นหมากฮอสกันไหม
บ่ายสองที่เดิม ?พี่อู๋"
รู้สึกเหมือนไฟที่สุมอกได้ดับมอด
ภูเขาทับอกได้ถูกยกออก
หากสาสน์ส่ง
มาในรูปการนี้ก็หมายเอาได้ว่า
เรื่องที่เกิดในวันอาทิตย์ก่อนไม่จำเป็นต้องห่วงกังวลถึงให้เปลืองสมองอีกต่อไป
ผมรู้นิสัยของพี่อู๋ดีว่าเมื่อใดที่เขาดำเนินกิจวัตรกับเพื่อนๆได้ตามที่เคยทำ
ปัญหาหรือความเป็นทุกข์ร้อนกังวลใจของเขาได้หมดสิ้นไป
"ที่เดิม"
ก็คือเรือนรับรองชาย
การจะไปที่เรือนหลังนั้น ณ
ที่ซึ่งเราเคยได้ร่วมเย็ดอย่างบังเอิญ
แม้หากว่าพี่เขาจะเลิกนึกคิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเราสอง
ตัวผมเองซิ
จะเผชิญหน้ากับพี่เขาได้อย่างไรในห้องนั้น
ความหวั่นไหวในใจได้วกหวนกับมาอีกครั้ง
?มันไม่ใช่เป็นเพราะความกระดากอาย
?แต่หากว่า?มันเป็นเรื่องของการทำใจได้มากกว่า
ผมเริ่มมาเข้าใจตัวเองอย่างถ่องแท้
การได้เย็ดกับพี่เขานั้นมันเป็นเพียงแค่สิ่งประกอบ
แก่นแท้ๆจริงนั้นในใจรู้ดีว่า
"พี่อู๋เป็นสุดที่รักของผม?
???.
จวนบ่ายสองรีบสาวเท้าเดินไปวัดสู่จุดหมายนัดพบ
ก่อนหน้านี้อาบน้ำเที่ยงวันขัดถูตัวเป็นพิเศษเนื้อตัวหอมด้วยสบู่ก้อนใหม่
ผิดแผกจากเคยทำจนแม่เหย้าแหย่ทัก
?อาบน้ำแต่วันเชียว
จะออกไปจีบสาวที่ไหนจ๊ะพ่อหนุ่ม?
นึกขำอยากจะแกล้ง
ตอบแม่เหลือเกินว่า
"เปล่าครับ
เพราะตอนนี้ลูกชายแม่ มีผัวแล้ว"
ตลอดทางก็ซักซ้อมคำแรกและการวางหน้าทักทาย
ไม่อาจจะปฏิเสธได้ว่าภายในใจมีทั้งรู้สึกกรุ้มกริ่มลำพองและประหวาดหวั่นกลัวเท่าเทียมกัน
เมื่อมาถึงมองเห็นบานประตูแง้มเปิดทิ้ง
ก็รู้ว่าพี่อู๋มารออยู่ก่อนแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น