3 ปีแล้วนะที่เราเดินออกมาจากชีวิตของแม่กัน มันช่างเป็นระยะเวลาที่ยาวนานพอควร
หากแต่ว่าในความรู้สึกของเราสองคนนั้นกลับเหมือนว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานนี้เอง
หรืออาจเป็นเพราะว่า ตลอดเวลาที่เราอาศัยอยู่ที่นี่กับอาวิทย์ พวกเรามีความสุขมากๆ
จนทำให้ลืมไปว่า เวลาในชีวิตของพวกเราสองคนนั้น ได้เดินผ่านไปหลายปีเสียแล้ว
กว่าจะมารู้ตัวกันได้ก็ตอนที่ผมต้องเข้าเรียนชั้นอนุบาลนั่นแหละ นั่นทำให้เราได้รู้ตัว
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานั้น มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นในชีวิตของเรา ทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี
แต่ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องอะไร สุดท้ายเราสองคนก็ผ่านกันมาได้ โดยที่ไม่สะทกสะท้าน
และที่สำคัญที่สุด การผ่านสิ่งเหล่านั้นมา มันทำให้เราสองคนแข็งแกร่งต่อสิ่งรอบตัว
ซึ่งไม่ว่าจะเจออะไรในอนาคต เราคิดว่ามันคงทำอะไรเราไม่ได้ จนกระทั่งในวินาทีนี้
วินาทีที่คุณปู่เวชพ่อของอาวิทย์ เอ่ยปากชวนเราสองคนไปต่างจังหวัดกันหลังเวลางาน
โดยกำชับเราสองคนว่า ห้ามเอ่ยปากบอกใครเด็ดขาดสำหรับนัดสำคัญของเราในครั้งนี้
เนื่องจากคุณปู่เวช ต้องการที่จะคุยกับพ่อในเรื่องสำคัญที่ดูเหมือนว่าท่านจะซีเรียสมาก
นั่นทำให้พ่ออดที่จะกังวลใจไม่ได้ เพราะพ่อรู้นิสัยคุณปู่ท่านดีว่า ท่านเป็นคนดุแค่ไหน
และการแอบมานัดหมายแบบลับๆเช่นนี้ พ่อคงคิดได้ว่าอาจเป็นเรื่องที่เลวร้ายก็เป็นได้
ซึ่งนั่นทำให้พ่อแทบไม่มีกระจิตกระใจจะทำงาน จนกระทั่งเมื่อถึงเวลาเลิกงานประจำ
พ่อก็รีบออกจากโรงงานเพื่อมุ่งหน้าตรงมารับผมกลับจากโรงเรียนในทันทีเพื่ออาบน้ำ
และเมื่อพวกเราสองคนจัดการทุกอย่างเบ็ดเสร็จพ่อก็โทรไปแจ้งให้คุณปู่เวชท่านทราบ
ท่านเลยบอกให้พวกเราออกจากที่พักมาอย่างลับๆ และห้ามให้ใครเห็นโดยเด็ดขาดเลย
พ่อเลยตัดสินใจพาผมเดินลัดเลาะออกมาทางด้านหลังที่พัก แล้วเปิดประตูไปด้านข้าง
เพื่อหลบรอดสายตาจากคนงานที่มักจะจับกลุ่มกันนั่งชนแก้วเหล้าเป็นประจำที่หน้าหอ
ซึ่งเมื่อสามารถหลบหลีกออกมาจากหอพักได้แล้ว พ่อก็พาผมเดินลัดเลาะมาจนถึงรถ
ปู่เวชขับรถมาจอดรอเราสองคนพ่อลูกอยู่ห่างจากหอพักพอสมควร เพื่อความปลอดภัย
และเมื่อเราเดินทางมาจนถึง ท่านก็สั่งให้พ่อขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ แล้วรีบออกตัว
พ่อถามท่านว่าปลายทางที่ท่านต้องการให้พาไปคือที่ไหน ท่านเลยก้มหน้าลงมาหาผม
... ลูกหมาของปู่อยากไปเที่ยวไหน ...
... ไปทะเลครับปู่ ...
... ไปทะเลหรอ ได้ๆ นั้นเราไปทะเลกันนะคนดี ...
... ครับปู่ ...
คำตอบของผมนั้น เป็นการบอกพิกัดสถานที่คร่าวๆให้กับปู่ ซึ่งปู่ก็เลือกไปไม่ไกลนัก
และเป้าหมายของทริปนี้ที่ปู่เลือกให้ก็คือ ชลบุรี ปู่บอกว่าจะได้เดินทางกันไม่นานมาก
ซึ่งเมื่อพ่อทราบจุดหมายปลายทางเรียบร้อยแล้ว พ่อก็เหยียบคันเร่งพาเรามุ่งหน้าทันที
โดยตลอดการเดินทางในช่วงค่ำของวันนี้ บรรยากาศภายในรถของเรามีแต่ความสนุก
เพราะคุณปู่ชวนผมคุยเล่นมาตลอดทาง จนกระทั่งพ่อขับรถพาเราเข้าสู่เขตของชลบุรี
ปู่เวชก็สั่งให้พ่อเลี้ยวรถไปตามทางที่จะมุ่งหน้าขึ้นไปสัตหีบ ท่านบอกว่าจะไปที่พัก
พ่อจึงขับรถไปตามที่ปู่เวชบอก จนกระทั่งเวลาผ่านไปไม่เกิน 15 นาที เราก็มาถึงกัน
ซึ่งที่พักของคุณปู่นั้น เป็นบ้านพักแบบ Loft Style ที่มีขนาดใหญ่โอ่โถงพอสมควรเลย
แต่ที่น่าสนใจมากไปกว่าความใหญ่โตนั่นก็คือ ที่พักแห่งนี้ตั้งอยู่ติดกับชายหาดอีกด้วย
ทำให้เมื่อเราเดินลงจากรถกันมา ลมบกที่พัดลงทะเลในยามกลางคืนก็พัดปะทะตัวเรา
เรียกเอาความสดชื่นมาให้ร่างกายอย่างมาก โดยเฉพาะเสียงคลื่นทะเลที่ทำเอาผมดี๊ด๊า
ถึงกับกอดแข้งกอดขาปู่แล้วทำท่าอ้อนท่านแบบตอนเด็กๆ เพื่อให้ท่านพาผมไปเดินดู
ซึ่งคุณปู่ก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง พอเห็นผมพันแข้งขาอ้อนเท่านั้น ก็เดินจูงมือผมไปทันที
การมาเที่ยวทะเลในครั้งนี้ของผมนั้น ถือเป็นครั้งแรกในชีวิต นับตั้งแต่ผมมีลมหายใจ
จึงไม่แปลกที่มันจะทำให้เด็กวัย 5ขวบอย่างผมเริงร่าเป็นบ้าเป็นหลัง จนคุณปู่ถึงกับขำ
... ปู่ครับ ปู่ ปู่ น้ำทะเลมันเค็มปี๋เลยครับ ...
... ฮ่า ฮ่า ฮ่า ก็เค็มนะสิ ปู่บอกแล้วไม่เชื่อ ...
... ผมลงไปเล่นน้ำได้ไหมครับ ...
... ไม่ได้ครับ ตอนนี้ค่ำแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้เราค่อยไปเล่นกันนะ ...
... สัญญา ปู่สัญญาแล้วนะครับ...
... ครับ ปู่สัญญา ว่าแต่ตอนนี้เราไปช่วยพ่อดลของลูกหมาขนของกันดีกว่า ...
พอได้รับคำสัญญาจากปู่ ผมก็ว่านอนสอนง่ายเดินจับมือปู่กลับไปยังบ้านพักในทันที
หลังจากนั้นก็ช่วยพ่อถือของเล็กๆน้อยๆเดินตามปู่เข้าบ้านไป เพื่อไปชมความโอ่โถง
ซึ่งมันก็โอ่โถงมากจริงๆ แถมที่สำคัญเลยก็คือ ห้องนอนของพวกเราเห็นวิวทะเลด้วย
แบบนี้มันก็ฟินไปเลยสิ ผมเลยอารมณ์ดีเดินไปเกาะระเบียงกระจกมองวิวนั่นตาปริบๆ
จนพ่อกับคุณปู่ขนของมาวางไว้เรียบร้อย คุณปู่ก็เดินมากอดผมแล้วบอกว่าหิวข้าวแล้ว
เพราะตั้งแต่เลิกงานมาทั้งพ่อและปู่ยังไม่ได้ทานข้าวเลยแม้แต่ผมเองก็ยังไม่ได้ทานด้วย
ปู่เลยบอกให้พ่อขับรถพาพวกเราไปยังร้านอาหารท่ามกลางสวนสนติดหาดทรายสวยๆ
จากนั้นก็ลงมือสั่งอาหารมามากมาย เล่นเอาผมนี่ถึงกับดิ่มจนพุงกางกลับบ้านอารมณ์ดี
ซึ่งพอมาถึงบ้าน คุณปู่ก็สั่งให้พ่อพาผมไปอาบน้ำอีกห้องหนึ่ง แล้วค่อยกลับมาหาปู่กัน
พ่อเลยรีบรับคำ จากนั้นก็อุ้มผมออกจากห้องนอนที่พ่อคิดว่ามันต้องเป็นห้องของคุณปู่
แล้วพาผมเลี้ยวไปที่ห้องข้างๆนั่น จากนั้นก็จับผมแก้ผ้าแล้วเอาผมไปอาบน้ำพร้อมพ่อ
เราสองคนอาบน้ำด้วยกันมาตั้งแต่ผมเป็นลูกหมาตัวน้อย มันเลยเป็นความเคยชินสุดๆ
โดยเฉพาะวันนี้ วันที่ผมอารมณ์ดีได้มาเที่ยว ผมเลยเล่นซนเอาสายบัวฉีดน้ำใส่พ่อซู่ๆ
จนพ่อต้องจับล็อคตัวฟอกสบู่ กว่าจะเสร็จได้เล่นเอาพ่อถึงกับบอกว่าเหนื่อยเลยเชียว
แต่ความเหนื่อยนั่น ก็คงไม่เท่าไหร่ เพราะตอนนี้ในใจของพ่อกำลังหวาดหวั่นมากกว่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!
... ขออนุญาตครับคุณเวช ...
... เข้ามาสิ ...
หลังจากจัดการใส่ชุดนอนกันเรียบร้อย พ่อก็อุ้มผมพาเดินไปขออนุญาตเข้าห้องปู่เวช
ทันทีที่ปู่เอ่ยปากอนุญาต พ่อก็ค่อยๆบิดลูกบิดเข้าไปช้าๆ ด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำรัวอยู่
จากนั้นก็ค่อยๆปิดประตูลง พร้อมกับอุ้มผมไปส่งให้คุณปู่ที่นั่งอ้าแขนรออยู่ที่โซฟา
... โอ้โห ตัวหอมฉุยเลยนะ ...
... พ่อซื้อสบู่หอมๆให้ผมครับ ...
... ไหนๆ ขอปู่หอมหน่อยสิ อื้มมมม หอมมากจริงๆด้วย ...
... หอม หอมครับปู่ ...
ปู่พยักหน้ารับคำว่าหอมจริงๆ จากนั้นก็หยิบรีโมทเปิดช่องการ์ตูนให้ผมดูอย่างสบายใจ
และเมื่อส่วนของผมจบลงแล้ว ปู่ก็เอามือตีโซฟาเบาๆ เพื่อบอกให้พ่อเขยิบมานั่งข้างๆ
จากนั้น บทสนทนาอันโหดร้ายที่ปู่เก็บเอาไว้ ก็ถูกเอ่ยจากปากของคุณปู่ที่แสนดุทันที
... ผมรู้มาว่า คุณกับเจ้าวิทย์ลูกผมแอบมีอะไรกันอย่างลับๆจริงไหม...
... เอ่อ คือว่าผม ...
... ผมถามว่าจริงไหม ...
... ครับคุณเวช ...
... นานเท่าไหร่แล้ว อย่าบอกนะว่าตั้งแต่เข้ามาทำงาน ...
... ใช่ครับ ตั้งแต่เข้ามาทำงาน แต่ว่านั่นก็เพราะคุณวิทย์อยากช่วยผมครับ ...
... ช่วย ช่วยอะไร ...
... ช่วยให้ผมมีงานทำครับ ช่วยให้ผมมีที่อยู่ และมีโอกาสที่ดีแบบนี้ครับ...
... ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าวิทย์น่ะนะที่ช่วยคุณ ตัวมันเองยังเอาตัวไม่รอดเลย ...
... แต่ว่าที่ผมมีทุกวันนี้ก็เพราะคุณวิทย์ ...
... เพราะผม ไม่ใช่เพราะเจ้าวิทย์ คุณฟังนะ คุณมีทุกวันนี้ก็เพราะผม...
... ครับ เพราะคุณเวช ...
ปู่เวชกำชับเสียงหนักแน่นว่าใช่ ที่พ่อผมมีทุกวันหาได้เป็นเพราะอาวิทย์ช่วยเหลือพ่อ
หากแต่ว่าเพราะพ่อเป็นคนขยันหมั่นเพียรในการทำงาน จนหัวหน้าพ่อมารายงานกับปู่
ปู่เลยคอยมองดูพ่ออยู่ห่างๆ และให้การสนับสนุนพ่อแบบลับๆ จนพ่อเติบโตในหน้าที่
ซึ่งถ้าถามว่าเติบโตมากไหม ผมคงต้องตอบว่า พ่อของผมนั้นโตแบบก้าวกระโดดเลย
เพราะพ่อใช้เวลาเพียงแค่ 3 ปี ผันตัวเองจากพนักงานตำแหน่งล่าง ขึ้นมาเป็นหัวหน้า
แถมยังได้ปรับเงินเดือนขึ้นบ่อยครั้ง ที่สำคัญพอถึงปลายปีทีไรก็ได้โบนัสมากพอควร
ซึ่งถ้าเป็นอย่างที่ปู่เวชบอกจริงๆ นับว่าชีวิตของพ่อ คงมีปู่เวชเป็นผู้มีพระคุณแล้วล่ะ
ที่สำคัญปู่เวชยังบอกให้พ่อรู้อีกว่า พ่อน่ะใสซื่อเกินไปในเรื่องความสัมพันธ์กับอาวิทย์
เพราะอาวิทย์ไม่ได้มีพ่อแค่คนเดียว หากแต่ว่ายังมีใครต่อใครอีกหลายคนที่พ่อไม่รู้เลย
โดยปู่ยกตัวอย่างให้ฟัง เช่น อาเก่ง เด็กหนุ่มวัยละอ่อนที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่ถึงเดือน
เขาก็แอบมีอะไรกับอาวิทย์บ่อยครั้ง เพื่อแลกกับเงินค่าขนมที่อาวิทย์ให้เพิ่มในทุกๆวัน
คำพูดยกตัวอย่างนั่นทำเอาพ่อถึงกับหน้าชาทันที เพราะคิดมาตลอดว่าอาวิทย์นั้นรักพ่อ
และที่เลวร้ายไปกว่านั้นก็คือ ความสัมพันธ์ของพ่อกับอาวิทย์นั้น อานั่นแหละบอกปู่
เพราะเริ่มที่จะเบื่อพ่อของผมแล้ว อาเลยเสนอให้ปู่ซื้อรถให้อาคันนึง เพื่อแลกกับพ่อ
คำบอกเล่าของปู่นั้นทำเอาพ่อถึงกับตัวแข็งทื่อ โดยเฉพาะตอนที่ปู่เอาฝ่ามือมาวางที่ขา
... เข้าใจสิ่งที่ผมพูดใช่ไหมคุณดล ...
... คุณเวชครับ คือผม ...
... ผมก็แค่อยากบอกให้คุณรู้ เพราะสุดท้ายแล้วผมก็จะไม่บังคับคุณ ...
... ผมขอบคุณนะครับ แต่ผมขอปฎิเสธสิ่งที่คุณเวชต้องการได้ไหมครับ ...
... ทำไมล่ะ ...
... ผม ผมบอกตามตรงนะครับ ผมอาจจะนอนกับผู้ชายได้ แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกดี ...
พ่อบอกกับปู่ต่ออีกว่า พ่อยอมรับว่าพ่อไม่ใช่คนดีนัก เนื่องจากพ่อเองนั้นก็มีเป้าหมาย
ซึ่งนั่นก็คือผมคนนี้เอง พ่อบอกว่าผมคือทั้งชีวิตของพ่อ ที่พ่อยอมทำทุกอย่างให้ผมได้
เพียงเพื่อแลกกับอนาคตที่สดใสของผม ถึงแม้ว่าหนทางชีวิตของพ่อนั้นจะมืดมนก็ตาม
แต่ทว่า ในใจลึกๆของพ่อ พ่อไม่ได้รู้สึกมีความสุขเลย มันก็เพียงแค่ความเสียวเท่านั้น
ซึ่งเมื่อทุกอย่างจบลง พ่อยังคงรู้สึกผิดเสมอ ที่เลือกเดินบนเส้นทางที่แสนโสมมแบบนี้
คำพูดของพ่อนั้นสัตย์จริง จนทำให้คุณปู่แอบสะอึกเล็กน้อย ก่อนที่จะเอามือออกมา
... ผมเข้าใจแล้ว คุณพาลูกหมากลับไปนอนเถอะ ...
... คุณเวชครับ ...
... ผมเข้าใจที่คุณพูด เอาจริงๆผมก็แค่คนแก่ที่ต้องการใครสักคนมานอนกอด ...
... คือว่าผม ...
... แต่ช่างเถอะ ผมรู้แล้วว่าคุณลำบากใจและทุกข์ใจ ไปเถอะ กลับไปเถอะ ...
... ผมขอโทษนะครับคุณเวช ...
พ่อก้มหัวลงมาให้เขาอย่างสำนึกผิด ก่อนที่จะเอื้อมแขนมาสอดตัวอุ้มผมแล้วพากลับ
ในใจของพ่อมันระส่ำระสายอย่างมากกับสิ่งที่พ่อได้รู้มา จนพาลให้นึกชังอาวิทย์นิดๆ
แต่มันก็คงเป็นสัจธรรมของชีวิต เพราะขนาดตัวพ่อเองยังทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์
จึงไม่แปลกหากอาวิทย์จะไม่ได้คิดจริงจังกับพ่อ ดังนั้น พ่อเองก็คงต้องทำใจเรื่องนี้ไป
จากนั้นก็อุ้มผมกลับเข้ามาที่ห้องข้างๆ แล้วพาขึ้นเตียงนอนที่แสนนุ่ม ก่อนจะดับไฟลง
ดวงตากลมดำวงน้อยๆบนใบหน้าใสของผมมันค่อยๆปรือลงตามสภาพของวัยเด็กน้อย
และไม่นานก็ผล็อยหลับไปอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่เหมือนกับพ่อที่ดูท่าจะนอนไม่หลับ
เพราะหวนคิดถึงสิ่งที่ผ่านมามากมาย รวมไปถึงอนาคตหลังจากนี้ที่อาจจะเกิดอะไรขึ้น
เนื่องจากพ่อรู้แล้วว่าพ่อมีทุกวันนี้มาได้ก็เพราะคุณปู่ แต่วันนี้พ่อกลับปฎิเสธคำขอท่าน
ซึ่งมันอาจไม่แน่ว่า เมื่ออรุณรุ่งในวันใหม่มาถึง อนาคตของพ่อกับผมอาจจบลงก็ได้
พ่อวนเวียนคิดไตร่ตรองอยู่แบบนั้นจนดวงจันทร์ตรงหัว สุดท้ายก็เครียดนอนไม่หลับ
พลางหันมามองใบหน้าของผมที่หลับพริ้ม ก็อดที่จะเอื้อมมือมาลูบหัวให้เบาๆไม่ได้
... พ่อจะทำไงดีครับลูกหมา พ่อ พ่อไม่อยากทำให้ลูกหมาของพ่อต้องลำบากเลย ...
เสียงเปรยอย่างหนังใจนั่นช่างน่าเห็นใจ แต่ลูกหมาตัวน้อยอย่างผมก็คงช่วยพ่อไม่ได้
สุดท้าย พ่อจึงได้แต่นอนมองหน้าผมไปตลอดทั้งคืน จนกระทั่งรัตติกาลเคลื่อนตัวไป
ก่อนที่ตะวันแห่งรุ่งเช้าวันใหม่จะมาเยือน พ่อก็ตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงนอนไปทันที
สองเท้าของพ่อ ก้าวออกไปจากห้องนอนของเราอย่างแผ่วเบา เพราะกลัวผมจะตื่นขึ้น
จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังห้องของปู่เวช แล้วหยุดยืนตั้งสติสักพัก ก่อนจะลองบิดลูกบิดดู
ปรากฎว่ามันไม่ได้ถูกล็อคเอาไว้ พ่อเลยเปิดมันเข้าไปอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะปิดมันลง
... คุณเวชครับ คุณเวช ...
... อื้อออ ว่าไงดล มีอะไรหรือเปล่า ...
... ผม ผมมาตอบแทนสิ่งที่คุณเวชช่วยผมกับลูกครับ ...
... ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ผมไม่ได้อยากได้สิ่งตอบแทนนั่นเสียหน่อย ...
... ครับ ผมรู้ครับ แต่ผมยินดี ถ้าคุณเวชยังไม่นึกรักเกียจผมไปเสียก่อน ...
... ผมจะรังเกียจคุณได้ยังไงล่ะดล คุณคือคนสำคัญรู้ไหม ...
คำพูดอ่อนโยนนั่นมาพร้อมกับฝ่ามือหนาของปู่เวช ที่เอื้อมมาจับเอวกางเกงพ่อดึงรั้งลง
พร้อมกับค่อยๆเขยิบตัวทรุดลงไปที่ข้างๆเตียงนอน ก่อนจะบอกว่าปู่เฝ้ารอมันมานาน
พลางเอามือรูดกางเกงบ็อกเซอร์ของพ่อลงไปกองที่ปลายเท้า ปล่อยให้ร่างเปลือยเปล่า
... ขอได้ไหมดล ...
... ครับคุณเวช ...
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบบบบบบบ!!!!!
อื้ออออออออออ!!!!
สิ้นคำอนุญาตของพ่อ ปู่เวชก็อาปากเล็กน้อยเพื่อครอบหัวแดงถอกของพ่อเข้าปากไป
แล้วบ๊วบรูดดูดดุนหัวถอกนั่นเบาๆ ให้มันตื่นตัวขึ้นมาตั้งลำจนอวบหนาขึ้นเส้นเลือด
จากนั้นก็บ๊วบเม้มถอกบานต่ออย่างแรง เพื่อกระชับดึงเอาน้ำควยหวานของพ่อออกมา
ซู้ดดดดดดดดดดดด!!!!
... อื้มมมมมม น้ำควยของดลอร่อยลิ้นผมจริงๆ ...
... ครับคุณเวช ...
... ยอมผมนะ ผมรับรองเลยว่า ทั้งคุณและลูกหมาจะสุขสบาย ...
... ครับคุณเวช ...
โอ้ววววววววววววววววววววววววววว!!!
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ!!!
ปากของปู่เวชกระซวกครูดลงไปตามถอกลำควยของพ่อ แบบที่พ่อแทบไม่ได้ตั้งตัวแก
ทำเอาแกถึงกับครางเสียงดังลั่นแล้วควยสั่นระริก ก่อนที่จะตั้งตัวแล้วกระเด้าปากเย็ดสู้
จนอีกฝ่ายน้ำลายไหลย้อย พ่อพยายามนึกถึงผลประโยชน์ที่ผมจะได้รับหลังจากวันนี้
จากนั้นก็กระทุ้งควยหนาของแกเข้าปากของปู่เวชไปไม่ยั้ง จนปู่เวชสำลักหน้าแดงเรื่อ
หากแต่มันกลับไม่ได้ทำให้พ่อเบาแรงลงเลย เพราะฃึกๆแล้ว พ่อก็แอบแค้นใจอาวิทย์
ที่ทำกับพ่อเหมือนเป็นของซื้อขายได้ พ่อเลยจัดหนักสั่งสอนพ่อของอาแบบไม่ยั้งแรง
ลองนึกถึงเรียวปากที่อ้าจนสุด แต่กระบองควยก็ยังคับทุกมุมอยู่ มันจะซี๊ดแค่ไหรนั่น
แถมเจ้าของด้ามควยหนายังบ้าระห่ำ กดหัวอีกฝ่ายกระเด้าควยเย็ดแบบรัวเอวยิกๆอีก
เรียกได้เลยว่าฝ่ายปู่เวชแทบจะขาดใจตาย จนไอแค่ก แค่ก น้ำลายไหลออกมากยืดๆ
หากแต่ว่านั่นอาจเป็นสิ่งที่เติมเต็มความต้องการของปู่แกก็ได้ เพราะแกเองก็สู้ไม่ถอย
พอตั้งหลักได้ก็อัดปากของแกรูดท่อนควยของพ่อผมแล้วเม้มถลกหนังควยจนยู่สุดถอก
พ่อเห็นปู่สู้ก็เลยกดหัวของปู่แล้วจับโขกเข้ามาอัดกระแทกดุ้นควยเน้นๆให้ปู่ทรมานซะ
จนปู่ทนไม่ได้พยายามขอให้พ่อหยุดก่อน แต่พ่อไม่หยุด แกลากปู่ขึ้นไปนอนหงายตัว
แล้วขึ้นคร่อมหน้าจับควยยัดใส่เข้าไป แล้วสะบัดบั้นเด้าของแกพริ้วจนปู่สำลักดุ้นถอก
ที่สำคัญ น้ำควยรสหวานคาวของพ่อ ยังเรี่ยราดหยดย้อยลงมาจากร่องหัวแตกจนเยิ้ม
ปู่ก็หื่นกระหายน้ำควยไม่ต่างกัน แกทั้งดูด ทั้งเลีย แล้วซดมันลงคอไปอย่างฉ่ำหวาน
จนพ่อทนไม่ไหวจัดการจับแกคว่ำหน้ากดลงกับที่นอน แล้วงัดสะโพกแกลอยเด่นขึ้น
จากนั้นก็เอาสองมือของพ่อแหวกแก้มก้นหนากระชับของปู่ออกแล้วจัดการซุกหน้าเข้า
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบบบบบ
... อู้วววววววววว แบบนั้น แบบนั้นแหละดล อื้ออออ ผมรอคอยคุณมานานแล้ว ...
... จ๊วบ จ๊วบ คุณเวชบอกจะดูแลลูกผมให้ดี อย่าลืมสัญญานะครับ ...
... ซี๊ดดดด อื้อออ ได้ ได้เลย ลูกหมาอยากได้อะไร ผม ผมจะให้หมดเลย อู้ววว ...
... นั้นถ้าคุณอยากได้อะไร ผมก็จะจัดให้ ขอแค่บอกผมมา อื้มมมม จ๊วบ จ๊วบ ...
ลิ้นสากหนาของพ่อที่ชุ่มน้ำลาย ถูกส่งเข้าไปฉกปากร่องแดงของปู่เวชจนน้ำลายย้อย
จากนั้นพ่อก็กดหน้าอัดลิ้นทะลวงดุนร่องตูดของปู่เวช จนแกครางสั่นบิดตูดส่ายเร่าๆ
พ่อเลยถอนลิ้นออกแล้วยัดนิ้วโป้งยาวอวบของแกเข้าไป พร้อมกับทะลวงเกี่ยวรัวเร็ว
ปู่เวชสะดุ้งตัวสั่นสะท้าน แกแหกปากร้องครางลั่นแล้วดิ้นพล่าน จนพ่ออัดนิ้วเพิ่มไป
ปู่เวชก็ยิ่งแหกปากดังขึ้นไปอีก จนกระทั่งเสี้ยววินาทีหนึ่งหลังจากพ่อกระชากนิ้วออก
เสียงที่แกมีอยู่ก็ถูกคำรามลั่นออกมา เพราะพ่อได้อัดหัวควยหนาเข้าทะลวงจนมิดลำ
มันเป็นการกระแทกที่รุนแรงถึง 2 ที จนหัวถอกบานของพ่อและลำควยเข้าฝังจนมิด
ปู่เวชที่ร่านกระหายนั่นแทบจะคลานตัวหนี แกร้องลั่นบอกว่าเจ็บปวดเหลือกกำลัง
พร้อมบอกพอว่าให้พักก่อน แต่พ่อไม่ยอมพัก พ่อจัดการกระทุ้งอัดเสยเข้าไปเน้นๆ
แล้วรั้งสะโพกแกกระแทกรับท่อนควยของพ่อแบบจะจะ จนเกิดเสียงสะเทือนลั่นๆ
ปู่เวชเลยทั้งดิ้น ทั้งคลาน แต่ยิ่งดิ้นยิ่งคลาน พ่อก็ยิ่งคลั่ง ยิ่งรุกเร้าเข้าทะลวงรูตูดนั่น
จนปากร่องร้อนระอุและฉีกขาดอ้า คราวนี้แหละมันไหลลื่นเสยตัวสอดเข้าไปอย่างดี
พ่อเลยกระทุ้งอัดแรงๆอีกสามสี่ที ก่อนที่จะชักควยออกแบบสั้นๆแล้วกระหน่ำซอย
ปู่เวชเจอบั้นเด้าอรหันต์ของพ่อเข้าไป แกครางเป็นหมาติดสัตว์เลย จนพ่อแอบสะใจ
พ่อเลยจับแกพลอกหงายเอาหมอนรองก้อนให้เชิ่ด แล้วอวดการกระแทกควยให้แกรู้
... ซี๊ดดดดด ดล คุณมันโคตรเงี่ยนสะใจผมเลย โอ้วววววว เย็ด เย็ดได้ดีดล อื้ออ ...
... ชอบใช่ไหม คุณเวชชอบให้ผมทำแบบนี้ใช่ไหม ...
พั่บ พั่บ พั่บๆๆๆๆ พั่บๆๆ พั่บ พั่บ
... ชะ ชะ ชอบ ชอบบบบ ดล อื้ออออออ ดิล ดลลลลลลล ...
... อ้ะ อ้ะ อ้ะ ชอบก็ดีแล้ว ผมจะได้เย็ดคุณให้ดิ้นพล่านไปเลยคุณเวช ...
ในเมื่ออย่างไรชีวิตของพ่อก็เดินลงเหวไปแล้ว พ่อคงไม่มีอะไรที่จะเสียไปมากกว่านี้
พ่อจึงกอดปู่เวชเอาไว้แน่น แล้วพาเขาดำดิ่งลงเหวนรกไปพร้อมกันด้วยท่าเย็ดสุดมันส์
จนปู่เวชร้อนเร่ากอดเอวของพ่อไว้แน่น แต่ไม่วายโดยพ่อสอยดุ้นควยเข้าทะลวงร่องรู
จนปากรูตูดของปู่เวชขมิบรัวแบบสาแก่ใจ พร้อมกับตัวของแกที่บิดเกร็งจนพ่อรู้ได้ว่า
แกกำลังดำดิ่งไปถึงจุดหมายปลายทางแล้ว พ่อเลยงัดแกขึ้นมานั่งทับควยของพ่อทันที
แล้วบังคับให้แกกระแทกร่องตูดขย่มมาแรงๆ แรงอีก แรงอีก จนกว่าพ่อผมจะพอใจ
... ไม่ไหว ดล ดลผมไม่ไหว มันเสียว ผม ผมจะขาดใจตายแล้วดล อื้ออออ ...
... ขย่มแรงๆ ผมบอกให้แรงอีกไง ขย่มสิ ขย่มแรงๆ แรงอีก บอกให้แรงอีก ...
... ดล ดล ผม ดลผม อื้ออออออออ โอ้ววววววว ...
... อื้อออออ โอ้ววววววววววววววววววว คุณเวชชชชชช ...
ปู่เวชถูกพ่อรั้งสะโพกลงขย่มตั้บ ตั้บ ตั้บ จนแกน้ำตาไหลพรากเพราะเสียวสะท้านตัว
กระทั่งพ่อเองก็ทนไม่ไหว เลยเสยควยกระทุ้งอัดรับแรงขย่มของปู่แบบสาแก่ใจพ่อแก
สุดท้ายเมื่อความรุนแรงและกามารมณ์ครุกรุ่นนั้นถึงจุดหมาย คาวโลกีย์ก็แตกพร่าทันที
พ่ออัดดุ้นควยยัดน้ำเงี่ยนใส่ร่องตูดของปู่เวชไปจนหมดกระบอกสูบ เรียกว่าอัดจนเต็ม
ส่วนปู่เองก็สะใจแตกน้ำเงี่ยนกระจายใส่หน้าท้องของพ่อจนฉ่ำนอง เพราะความสุขสม
พ่อเลยจับแกพลิกลงมาแล้วกระเด้าควยเย็ดเล่นอีกหลายที พร้อมกับประกบปากบดขยี้
ความหวานอันเล้าโลมจากพ่อเพื่อเป็นบทส่งท้ายนั่น ทำให้ปู่เวชถึงกับตัวหลอมละลาย
แกกอดเกี่ยวพ่อเอาไว้แน่น แล้วอ้อนให้พ่อนอนค้างด้วย พร้อมกับสะกิดเพื่อบอกนัยๆ
พ่อเลยตกลงตามนั้น และไม่เกิน30 นาที ศึกกามของพวกเขาก็เกิดขึ้นอีกรอบจนสว่าง
เรียกได้ว่าสมกับการรอคอยของปู่เวชมากๆ แถมมันยังทำให้แกถึงกับขยับตัวไม่ไหว
สุดท้าย แกเลยได้แต่นอนพักอยู่ที่เตียงริมหาด และปล่อยให้ผมกับพ่อเล่นน้ำกัน 2 คน
จนกระทั่งวันเดินทางกลับ ปู่เวชก็พาเราสองคนพ่อลูกไปแวะซื้ออาหารสด และขนม
พอเรียบร้อยก็พาแอบกลับมาส่งที่หอพัก โดยให้สัญญาว่าต่อไปทุกอย่างมันจะดีขึ้นแน่
พ่อเลยพยักหน้ารับคำ จากนั้นก็พาผมเดินกลับเข้าห้อง ด้วยหัวใจที่เหมือนจะตายด้าน
ในใจของพ่อคิดว่า ถ้านี่คือโชคชะตาของพ่อ พ่อก็จะต้อนรับมันด้วยความสาสมใจเลย
แล้วค่อยมาดูกันว่า ใครกันจะชนะ ระหว่างโชคชะตา กับเราสองคนพ่อลูก ..........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น