เมื่อคุณชายต้องกลายเป็นทาส 9

วันก่อนที่อาของเคนจะเซ็นชื่อมอบสมบัติทุกอย่างให้เคน ทนายเทิดได้เข้าปรึกษาเรื่องนี้กับอาของเคนโดยแสดงความเห็นว่า เคนอาจจะยังไม่พร้อมกับการขึ้นเป็นนายใหญ่ของไร่อย่างสง่างาม น่าจะให้เคนได้เรียนรู้งานในไร่มากกว่านี้ก่อนจึงจะมอบสมบัติมูลค่ามหาศาลให้เคนได้ดูแลอย่างถูกต้องตามกฏหมาย ซึ่งอาของเคนก็เห็นด้วยกับข้อนี้เพราะต้องการให้หลานชายเป็นผู้ใหญ่สามารถบริหารคนงานนับร้อยในไร่ได้อย่างสง่างามและพาธุรกิจของไร่ให้ก้าวหน้าต่อไป อาของเคนจึงเรียกประชุมใหญ่พร้อมแจ้งข่าวนี้ให้เคนและทุกคนในไร่ที่เกี่ยวข้องรู้ ตอนแรกที่เคนรู้เคนไม่พอใจมากและจะไม่ยอมแต่พอฟังเหตุผลของอาและทนายเทอดแล้วก็เห็นด้วยเพราะเคนเองก็อยากที่จะขึ้นเป็นนายใหญ่ของไร่นี้อย่างสมภาคภูมิเพราะเคนเอองก็รู้ตัวดีว่าตอนนี้เขายังไม่มีประสบการณ์ในการบริหารไร่มากนัก เคนจึงยอมเซ็นเอกสารที่ทนายเทอดยื่นมาให้ เป็นเอกสารเกี่ยวกับการยืดเวลาการส่งมอบสมบัติเพื่อเรียนรู้งานในไร่เป็นเวลาหกเดือน โดยที่หารู้ไม่ว่ายังมีเอกสารอีกใบนึงพร้อมกระดาษลอกลายซ้อนอยู่ข้างหลัง "แล้วเรื่องการเรียนรู้งานของพ่อเคนนี่คุณทนายเห็นว่ายังไงล่ะ" อาของเคนปรึกษาหลังเซ็นเอกสาร "ผมคิดว่าเราค่อยๆ มาหารือเรื่องนี้กันอีกทีดีกว่าครับ ถ้านายใหญ่ไว้ใจผม ผมจะรับอาสาเรื่องการจัดหลักสูตรเรียนรู้งานในไร่ตลอดหกเดือนต่อจากนี้ให้กับคุณเคนเอง ผมรับรองว่าเมื่อคุณเคนพร้อมคุณเคนจะต้องเป็นนายใหญ่ของไร่ที่เก่งกาจ เฉลียวฉลาดและสง่างามอย่างแน่นอน" อาของเคนยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันไปที่เคนและวางมือบนไหล่ เคนยิ้มด้วยรอยยิ้มสุดหล่อที่เต็มไปด้วยความภูมิใจในตัวเอง ก่อนเรื่องไม่คาดฝันจะเกิดขึ้นเมื่อวันต่อมาอาของเคนมีอาการเส้นเลือดในสมองแตกจนเป็นอัมพาตอย่างไม่ทราบสาเหตุจนต้องนอนอยู่แต่ในห้อง (ซึ่งแท้จริงแล้วเกิดจากการวางยาตามแผนของทนายเทิดนั่นเอง) ทนายเทิดจึงถือโอกาสทำทีเข้ามาดูแลไร่แทนชั่วคราวและจัดการเรื่องการฝึกงานของเคนอย่างร้ายกาจ โดยการเรียกประชุมทุกคนในไร่ที่หน้าเรือนใหญ่ในตอนสายของวันรุ่งขึ้น "ผมต้องเสียใจด้วยนะครับเรื่องนายใหญ่ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ แต่อย่างไร่กิจการของไร่ก็ต้องดำเนินต่อไป ผมจะเข้ามาดูแลเรื่องการบริหารไร่เป็นการชั่วคราวก่อน จนกว่าคุณชายจะจบหลักสูตรการศึกษาเรียนรู้งานในไร่ ผมจะได้คืนไร่ให้คุณชายเคนให้มันถูกต้อง คุณชายพร้อมรึยังครับสำหรับหลักสูตรการฝึกงานในไร่" "ผมพร้อมครับคุณทนาย ว่าแต่ทำไมคุณทนายต้องเรียกประชุมคนงานตั้งเยอะแยะด้วยล่ะ ผมแค่เรียนรู้งานเอกสารและวิธีการบริหาร เรียนเอาจากคุณเทิดและนายกล่ำหัวหน้าคนงานและพวกเลขาของคุณอาเอาก็ได้ ไม่เห็นจะต้องให้พวกคนงานรับรู้เลย" "ไม่ได้หรอกครับคุณเคน พี่ไอ้พวกนี้มันต้องรู้ไว้เพราะต่อจากนี้คุณเคนจะไปเป็นเพื่อนร่วมงานของมันครับ" "นี่คุณทนายหมายความว่ายังไง นี่ผมต้องทำงานของคนงานด้วยเหรอ มันจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว ผมไม่เห็นว่ามันจะจำเป็น" "จำเป็นสิครับ จะเป็นนายใหญ่ของที่นี่ก็ต้องเรียนรู้งานทุกอย่างไม่เกี่ยงว่าจะเป็นงานอะไร แม้แต่งานคนงานคนสวนคุณเคนก็ต้องเรียนรู้ ตามที่คุณเคนได้เซ็นสัญญาเอาไว้ไงครับ ทั้งหมดนี่ก็เพื่อประโยชน์กับตัวคุณเคนเองนะครับ" ทนายเทิดรีบยกสัญญามาอ้าง ทำให้เคนแสนลำบากใจ ที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ "แล้วนี่ผมต้องทำอะไรบ้าง" เคนพูดหน้าเจื่อน หลบสายตาคนงานทุกคนที่มองมายังเคน "เรื่องนี้คุณเคนไม่ต้องห่วงครับ ผมได้เตรียมผู้ช่วยที่จะมาบอกคุณเคนไว้แล้วว่าตลอดหกเดือนนี้คุณเคนต้องทำอะไรบ้าง เฮ้ย! ออกมาได้แล้ว" เคนหันไปตามเสียง ตาลุกโพลงด้วยความตกใจ "ไอ้เผือก!!" "ใช่ครับคุณเคน ไอ้เผือกเอง ยินดีรับใช้ครับ หึหึหึ" "ผมมองแล้วว่าไอ้เผือกนี่น่าจะช่วยคุณชายเรียนรู้งานในไร่ได้เป็นอย่างดี ต่อไปนี้ขอให้คุณชายเรียนรู้งานจากมันนะครับ" "ไม่ ผมขอเปลี่ยนคนได้มั๊ยครับคุณเทิด" "อย่าเลยครับ ผมมองว่าเหมาะสมแล้ว ...ทุกคนฟัง!!" ทนายเทิดตะโกน "ต่อไปนี้คุณชายเคนจะลงไปเรียนรู้และทำงานทั้งหมดในไร่ มีอะไรที่ทำได้พวกมึงก็ช่วยสอนคุณเคนเค้าด้วย กูมอบหมายแต่งตั้งให่ไอ้เผือกเป็นหัวหน้าใหญ่ในการดูแลคุณชายเคนตลอดหกเดือนนี้ เพราะฉะนั้นพวกมึงห้ามขัดขวางหน้าที่ของไอ้เผือกมันล่ะ ต้องเชื่อฟังไอ้เผือกทุกอย่างในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการดูแลคุณเคน เข้าใจไหม!!" "เข้าใจครับ!!" "ดี เอ้า! ขนเสร็จรึยัง" ทนายเทิดหันไปถามคนรับใช้สามสี่คนที่ลากกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ลงมาจากชั้นบน "นี่มันอะไรกันครับคุณทนาย" "ผมเกรงว่าถ้าคุณเคนยังอยู่บนเรือนใหญ่จะไม่ค่อยสะดวกต่อการฝึกงานเท่าไหร่นักน่ะครับ ผมเลยปรึกษากับไอ้เผือกและตกลงกันว่าจะให้คุณเคนไปพักอยู่ที่เรือนคนงานก่อน เอ้า!! รีบๆ ขนเข้า เดี่ยวคุณเคนตามไปเริ่มฝึกงานกัยไอ้เผือกมันได้เลยนะครับ" เคนตั้งสติไม่ทันกับเรื่องที่เกิดขึ้น ได้แต่ยืนเหวอทำอะไรไม่ถูก เขาไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ .. จนกระทั่งวินาทีต่อจากนี้เป็นต้นไป ที่อยู่ใหม่ของเคนนั้นแตกต่างจากห้องนอนหรูหราของคุณชายใหญ่แห่งไร่อัศวณรงค์ฤทธิ์อย่างสิ้นเชิง เพราะเป็นเพียงแค่กระท่อมไม้หลังเล็กๆ ติดกับโรงเก็บม้า พื้นที่ประมาณแค่เกือบๆ สิบตารางเมตร ตีฝาไม้สี่ด้านกั้น มีประตูและช่องหน้าต่างแค่อย่างละบาน พื้นข้างในเป็นพื้นดิน เฟอร์นิเจอร์หนึ่งเดียวที่มีในห้องคือแคร่ไม้เก่าๆ หนึ่งอันเอาไว้นอน "นี่มึงทำอย่างนี้กับกูไม่ได้นะเว้ย นี่มึงกล้าแกล้งกูขนาดนี้เหรอ อย่าลืมนะเว้ยว่าอีกสักพักกูก็จะเป็นนายใหญ่ของไร่ มึงรีบหาที่นอนดีๆ ให้กูเดี๋ยวนี้ ไปหามาสิวะ" พอเคนพูดจบคนรับใช้ที่หิ้วกระเป๋าเคนมาก็ทำท่าพยักหน้าจะวิ่งไปจัดการหาให้ แต่ก็โดนเผือกสั่งให้หยุด "ไม่ต้อง พวกเอ็งได้ยินคุณทนายเทิดพูดแล้วนี่ ต่อไปนี้ข้าจะเป็นคนดูแลคุณชายเคนเอง เรื่องเกี่ยวกับคุณชายให้ฟังข้าเท่านั้น คุณทนายท่านต้องการให้คุณชายเรียนรู้การอยู่อย่างสมถะ พวกมึงเข้าใจไหม เออเข้าใจก็ดีแล้ว เสื้อผ้าในกระเป๋าพวกนี้คุณชายไม่ต้องใช้แล้ว พวกมึงเอาไปเผาทิ้งให้หมด" ได้ยินดังนั้นพวกคนใช้ก็เอาเสื้อผ้าเคนไปเผา ทิ้งให้เคนอยูากัยพวกไอ้เผือกตามลำพัง "เอ้า นี่ชุดทำงานของคุณชายครับ ใส่ซะนะครับ จะได้รีบๆ ไปเรียนรู้งานในไร่กัน หะๆๆ" เคนหยินชุดที่เผือกโยนมาขึ้นดู พบว่ามีแค่เสื้อกล้ามบางๆ สีขาว กับกางเกงผ้าร่มขาสั้นสีขาวยาวเกือบถึงเข่า และกางเกงในสีขาวตัวเล็กๆ รัดเป้า เคนถึงกับหน้าซีด "รีบๆ เปลี่ยนซะ เปลี่ยนต่อหน้ากูเนี่ยแหละ ไม่ต้องอายแล้ว พวกกูเคยเห็นมึงแก้ผ้ากันจนจะเบื่อทำเป็นสำออยนะมึง" เคนกำหมัดแน่น "นี่ถ้ากูได้เป็นเจ้าของทั้งหมดเมื่อไหร่ มึงเดือดร้อนแน่ไอ้เผือก" "เออ กูจะรอวันนั้น แต่ตอนนี้กรุณาทำตัวดีๆ ทำตามคำสั่งของไอ้เผือกทุกอย่างแล้วกันครับคุณชาย ไม่งั้นตัวคุณชายนั่นแหละเองจะเดือดร้อน" เคนจัดการถอดเสื้อผ้าชุดเดิมออกอย่างไม่พอใจ "กูให้ใส่แค่นี้ก็ใส่ไป แล้วไม่มีชุดอื่นเปลี่ยนนะเว้ยกูบอกไว้ก่อน รักษาชุดทำงานชุดนี้ของมึงไว้ให้ดีๆ เพราะมึงจะต้องใส่ชุดนี้ตลอดหกเดือนถ้ามันเหม็นมากก็ถอดมาซักเอง แต่ตอนซักกูคิดว่ามึงคงจะต้องนั่งแก้ผ้าซักแล้วก็แก้ผ้าโทงๆ รอจนกว่าชุดมึงจะแห้งว่ะ 555 กว่าจะได้เป็นเจ้าของไร่ก็ลำบากหน่อยนะครับคุณชายเคน ... เปลี่ยนเร็วๆ สิวะ ไม่งั้นกูจะให้มึงออกไปเปลี่ยนต่อหน้าพวกคนงานข้างนอก ทุกคนจะได้รู้ว่าที่***ของคุณชายของไร่นี้มันมีรอยสักอุบาทว์ๆ ยังไง" ในที่สุดเคนก็อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวและกางเกงขาสั้นสีขาวบางๆ โดยข้างในมีกางเกงในสีขาวรัดเป้า เคนรู้สึกทุเรศตัวเองและอับอายมากแต่ก็ต้องยอมโดนเผือกบังคับให้เดินออกไปทำงานในไร่ พอคนงานทุกคนเห็นก็ถามเผือกว่าทำไมคุณเคนแต่งตัวแบบนี้ เผือกก็บอกว่าเป็นคำสั่งของทนายเทิดให้คุณชายเรียนรู้การอยู่แบบสมถะติดดิน และห้ามให้ใครให้เสื้อผ้าให้ใครช่วยเหลือคุณชายเคนใส่เพิ่มเติมเป็นอันขาด ไม่งั้นจะโดนไล่ออก และห้ามไม่ให้ใครช่วยเคนทำงานอะไรทั้งสิ้น นับตั้งแต่วันแรกเผือกก็ใช้งานเคนหนักยิ่งกว่าคนงานคนไหนๆ ในไร่ โดนตอนเช้าเคนต้องตื่นตั้งแต่ตีห้ามาอาบน้ำม้า เก็บขี้ม้า ขี้วัว อาบน้ำ ให้อาหารหมู ล้างคอกม้า คอกหมู ก่อนที่จะได้กินอาหารมือแรกตอนประมาณสิบโมงซึ่งก็เป็นอาหารเหลือจากพวกคนงานคนอื่นที่กินก่อนหน้านี้แล้ว พอกลางวันแดดจัดๆ ก็ให้ออกไปทำงานขุดดินปลูกต้นไม้กับพวกคนสวนกลางแดดร้อนๆ จนเย็น ก่อนที่จะได้กินอาหารอีกมื้อหนึ่งซึ่งเคนจะกินอย่างหิวโหย แล้วเคนก็จะต้องไปทำงานกับพวกคนงานที่โรงไม้ โดยจะต้องแบกไม้ขนไม้ท่อนใหญ่ๆ ทั้งหมดแทนพวกคนงานสี่คนที่ทำอยู่แต่ก่อน ซึ่งคนงานทั้งสี่คนที่เคยทำอยู่เดิมก็ได้รับอนุญาตให้พักและได้รับมอบหมายหน้าที่จากเผือกให้เป็นคนคอยคุมคุณชายเคนทำงานจนกว่าจะเสร็จ โดยพวกคนงานได้รับอนุญาตให้ลงโทษและสั่งสอนคุณชายได้ตามความเหมาะสมหากคุณชายไม่ยอมทำงาน แต่พวกคนงานก็ไม่กล้าทำอะไรเพราะยังเกรงใจคุณชายเคนอยู่และกลัวว่าหากทำอะไรไปพอเคนได้เป็นเจ้าของไร่แล้วตัวเองจะเดือดร้อน เคนจะทำงานที่โรงไม้จนถึงค่ำ เสร็จแล้วก็จะต้องเข้ามาในกระท่อมโดยที่เผือกและพวกจะรออยู่เพื่อรับการ "บริหารร่างกาย ตรวจร่างกายและตรวจน้ำว่าว" โดยเคนจะถูกสั่งให้แก้ผ้าออกหมดก่อนที่เผือกจะสั่งให้ออกกำลังหายในท่าต่างๆ เพื่อเพิ่มกล้ามเนื้อและถูกสั่งให้ชักว่าวต่อหน้าพวกเผือกทุกวันและโดนเก็บน้ำว่าวใส่ขวดโหลขนาดใหญ่ไว้ ซึ่งเผือกบอกว่าก่อนจะครบหกเดือนน้ำว่าวต้องเต็มขวดไม่งั้นจะเดือดร้อน เพราะฉะนั้นแต่ละวันเคนต้องผลิตน้ำว่าวให้มากๆ แล้วกลั้นไว้มาชักตอนช่วงตรวจน้ำว่าวช่วงเย็น เพื่อป้องกันไม่ให้เคนแอบชักว่าวขณะทำงานตอนกลางวันไม่งั้นน้ำว่าวในช่วงเย็นก็จะน้อย บางคืนหากพวกเผือกนึกสนุกก็จะแกล้งเคนต่างๆ นานาหรือไม่ก็ให้เคนทำตัวเป็นกะหรี่รับใช้ทั้งคืนอย่างที่เคยแกล้งเคนตอนเคนยังอยู่บนเรือนใหญ่ แต่ละวันเคนต้องทำงานหนักจนเหงื่อท่วมตัว ผิวที่ขาวก็คล้ำขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ตัวก็เหม็นสาบยิ่งกว่าพวกกรรมกรคนงานเพราะไม่มีเวลาได้อาบน้ำบ่อยนัก โอกาสเดียวที่เคนจะได้อาบคือตอนล้างคอกม้าและคอกหมูซึ่งเคนก็ไม่กล้าแก้ผ้าอาบอยู่แล้วเพราะถ้าเคนทำอย่างงั้นแน่นอนว่าคนงานก็ต้องเห็นกันทั่วและถ้าเคนอาบโดยไม่ถอดเสื้อผ้า เสื้อผ้าสีขาวที่โดนน้ำก็จะบางจนเห็นหุ่นของเคนชัดเจน ดีไม่มีอาจเห็นทะลุกางเกงในไปถึง***เลยด้วยซ้ำ เพราะแค่คุณชายว่าที่เจ้าของไร่อย่างเขาต้องมาใส่เสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นทำงานให้คนงานในไร่เห็นเคนก็อับอายจะแย่อยู่แล้ว เคนเลยต้องทนตัวเหม็นและทนให้เผือกกลั่นแกล้งต่อไปและหวังว่าจะครบหกเดือนเร็วๆ เพียงไม่ถึงสองสัปดาห์เผือกก็เริ่มหาวิธีมาแกล้งเคน โดยในขณะที่เคนกำลังล้างคอกม้าอยู่ในตอนเช้า เผือกแอบให้พวกเด็กคนงานมาแกล้งเปิดคอกม้าทำให้ม้านับสิบๆ ตัววิ่งหนีเข้าไปในไร่ เคนตกใจมาก ถึงจะรวยจะหล่อ แต่โง่จึงพยายามใช้แรงของหนุ่มฉกรรจ์วิ่งไล่จับม้าจนล้มลุกคลุกคลานกับพื้นจนตัวมอมแมม เหงื่อซก สร้างความขบขันให้กับบรรดาคนงานที่เห็นภาพคุณชายเจ้าของไร่วิ่งไล่จับม้านับสิบตัว สุดท้ายคนงานในไร่ต้องช่วยกันจับม้าเข้าคอกโดยจับได้แค่เจ็ดตัวส่วนอีกสามตัวหนีเข้าป่าไป หลังจากเหตุการณ์นั้นเผือกแกล้งทำเป็นโวยวายและด่าว่าเคนต่อหน้าคนงานคนอื่นว่าโง่ แค่ล้างคอกม้าต้องทำให้ม้าหายไปสามตัว ตามกฏการฝึกงานต้องโดนลงโทษ แต่ต้องรอให้ทนายเทิดมาตัดสิน ซึ่งทนายเทอดติดงานอยู่จะกลับมาในตอนเย็น เผือกเลยสั่งให้เด็กคนงานจับตัวคุณชายเคนไปมัดโยงไว้กับขื่อประตูหน้าเรือนใหญ่เพื่อรอการลงโทษ ตอนแรกพอคนงานโดยเฉพาะคนงานเก่าแก่ในไร่ได้ยินเผือกสั่งอย่างงั้นก็ด่าว่าเผือกว่าไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ทำเกินกว่าเหตุ เคนเป็นถึงคุณชายจะทำกับเคนขนาดนี้ไม่ได้ แต่เผือกก็เอาคำสั่งของทนายเทิดมาอ้าง เลยไม่มีใครขัดคำสั่งเผือกได้ เคนเลยต้องโดนคนงานลากไปมัดโยงแขนสองข้างให้ชูขึ้น 45 องศากับขื่อประตูหน้าบ้านของตัวเอง โดยมรพวกคนงาน คนสวน และคนรับใช้มามุงดูกันเต็มไปหมด ด้วยเหตุที่เคนใส่แค่เสื้อกล้ามอยู่ เคนเลยได้โชว์ขนรักแร้ดกดำของตัวเองอย่างเต็มที่ เผือกยังไม่พอแค่นั้น ยังนึกสนุกบอกเคนว่ามัดไว้เฉยๆ ไม่ได้อะไร เป็นคุณชายจะเป็นเจ้าของไร่ก็ต้องฝึกร่างกายให้แข็งแรงเลยสั่งให้เคนออกกำลังแขนทั้งสองข้างดึงตัวให้ลอยขึ้นเหนือพื้นคล้ายๆ ดึงข้อในขณะที่มทือถูกมัดโยงอยู่เป็นจำนวนทั้งหมดสองร้อยครั้ง โดยให้เคนนับออกเสียงดังๆ ให้คนงานเกือบร้อยคนที่มามุงดูอยู่ได้ยิน ตอนแรกเคนไม่ทำและด่าเผือกสารพัด แต่ก็โดนเผือกลงโทษด้วยการเอาแหนบมาดึงขนรักแร้เคนทีละเส้นๆ เคนจึงต้องจำใจทำด้วยความอับอาย จนหมดแรงเหงื่อท่วมตัวจนเสื้อกล้ามสีขาวบางเห็นหัวนม ผิวเป็นมันเลื่อม แล้วโดนมัดค้างประจานโชว์ขนรักแร้ไว้อย่างนั้นจนถึงเย็น พอทนายเทิดมาเผือกก็รายงานเรื่องให้ทนายทราบ ทนายเทิดเลยบอกประเมินความเสียหายเป็นเงินจำนวนมากและบอกว่าเคนจะต้องรับผิดชอบด้วยการถูกลงโทษตามสมควร แต่นี่เป็นความผิดครั้งแรกเลยจะลงโทษสถานเบาโดยการให้เผือกใช้หวายเฆี่ยนที่ต้นขาของเคนห้าสิบครั้ง ซึ่งก่อนเฆี่ยนเคนก็โดนจับถอดกางเกงขาสั้งจนเหลือแค่กางเกงในกับเสื้อกล้ามก่อนจะโดนเผือกลงหวายที่ต้นขาขาวล่ำโชว์ต่อหน้าคนงานอย่างสะใจ แถมยังโดนออกคำสั่งให้เอากางเกงไปเผา เท่ากับว่าต่อจากนี้เคนต้องทำงานในไร่ในชุดคนงานซึ่งประกอบด้วยเสื้อกล้ามสีขาวและกางเกงในเท่านั้น!! เคนอับอายมากแต่ก็ต้องยอมทนใส่เพียงกางเกงในและเสื้อกล้ามทำงานต่อหน้าคนงานในไร่ แถมงานที่เคนโดนสั่งให้ทำยังหนักหนายิ่งกว่าคนงานคนไหนๆ เคนต้องอาบเหงื่อต่างน้ำเนื้อตัวมอมแมมเหม็นเน่ายิ่งกว่ากรรมกรในไร่ เสื้อกล้ามสีขาวเปื้อเศษดินเศษเหล็กจนมอมแมมไม่เหลือสภาพคุณชายที่เคยเป็นเลยแม้แต่น้อย นี่ถ้าใครมาเห็นคงไม่เชื่อแน่ว่านี่คือคุณชายเคนแห่งไร่อัศวณรงค์ฤทธิ์ วันหนึ่งขณะที่เคนต้องยืนแบกไม้ในโรงไม้เพื่อรอขนขึ้นรถ เคนเริ่มสังเกตว่าคนงานสามสี่คนที่คุมเคนทำงานเริ่มซุปซิบกันและพากันมองที่ เป้าของเคนอย่างผิดสังเกตเมื่อเคนก้มลงมองเป้าตัวเองก็พบว่าตอนนี้ชายเสื้อกล้ามของตัวเองลอยขึ้นสูงตามแขนที่ยกแบกไม้ไว้แถมกางเกงในสีขาวยังเปียกเหงื่อจนชุ่ม ทำให้เห็นควญเป็นท่อนและยังเห็นรอยสักลางๆ ผ่านกางเกงในออกมาด้วย เคนตกใจมากรีบยกแขนลงแต่ก็โดนตวาดลั่นให้ชูแขนขึ้นไปใหม่ แต่เคนไม่ยอมพร้อมทั้งตวาดพวกคนงานกลับไปว่า "กูเป็นคุณชาย เป็นเจ้านายพวกมึงนะโว้ย" แล้วก็รีบเดินหนีไป แต่ก็โดนเดินตามและโดนคนงานเหล่านั้นจับลากไปที่หลังโกดังไม้ เคนดิ้นขัดขืนเต็มที่แต่สู้แรงไม่ได้ "เฮ้ย อยู่นิ่งๆ ไอ้ปื๊ดมึงจับตัวคุณชายไว้ให้แน่นๆ ดิ กูจะได้ดูสะดวกๆ สงสัยมานานแล้วว่ะว่ามันใช่อย่างที่กูคิดรึเปล่า" "จะดูแน่เหรอพี่ ถ้าไม่ใช่นี่พวกเราโดนไล่ออกแน่" "อยากรู้มันต้องเสี่ยงโว้ยยย หรือมึงไม่อยากรู้" "อยากดิพี่" "อยากรู้มึงก็รีบถกกางเกงในไอ้คุณชายนี่ลงเร็วๆ จะได้ดูกันให้ชัดๆ" เด็กคนงานวันสิบแปด เอ้มมือสั่นๆ ไปที่ตัวเคน เลิกชายเสื้อกล้ามขึ้นและจับขอบกางเกงใน "ผมขอโทษนะคับคุณเคน" ว่าแล้วเด็กคนนั้นค่อยๆ ดึงกางเกงในสีขาวฟิตเป้าของเคนลงช้าๆ เคนดิ้นขัดขืนสุดกำลังจะร้องปหกปากโวยวาย แต่ก็โดนเอาผ้าขี้ริ้วมาอุดปากแล้วล็อคตัวไว้ ไม่นานเสียฮือฮาก็เกิดขึ้นในจังหวะที่กางเกงในถูกถกลงจนสุด "นั่นไง จริงๆ ด้วย กูว่าแล้วว่าหุ่นมันคุ้นๆ ที่แท้อีกะหรี่ที่มาให้พวกเรา***ทุกอาทิตย์ก็คือไอ้คุณชายนี่เองเหรอวะ มิน่าหุ่นมันสุดยอดจริงๆ แถมขาวเหมือนผู้ดี กูยังสงสัยอยู่ว่าคนแถวนี้มันจะขาวได้ขนาดนี้เลยเหรอ ที่แท้ก็เป็นมึงนี่เองไอ้คุณชาย" "ปะ เป็นไปได้ไงอ่ะพี่ คุณชายเจ้าของไร่จะกลายเป็นกะหรี่ไปได้ยังไง แถมต้องมาให้พวกเรา***ทุกอาทิตย์ ผมไม่อยากเชื่อเลย" "เออ กูก็งง มึงลองถามมันดูสิ ว่าไงคับคุณชายเคน เอ๊ะ! หรือกูควรจะเรียกว่าอีกะหรี่เคนดีล่ะ หะๆ เป็นถึงคุณชายรวยจะตายห่า ทำไมต้องทำงานเป็นกะหรี่ด้วยวะ เงี่ยนนักเหรอไอ้***" "ปล่อยกู! มึงเป็นแค่ไอ้พวกคนงาน มีสิทธิอะไรมาทำกับกูแบบนี้" "อย่ามาทำดัดจริตอีสัด!! เพี๊ยะ!!!!" "มึงเป็นเมียกูมากี่รอบแล้ว โดนเย็สจนhe บานแล้วมึงอ่ะ ยังจะมาทำเป็นคุณชายผู้สูงส่งอีก อยากโดนสั่งสอนนักใช่ไหม" ว่าแล้วเคนก็โดนจับควญปั่นจนแข็งแล้วก็โดนคนงานคนนั้นดึงเสี้ยนไม้เส้นยาวจากท่อนไม้ใกล้ๆ ออกมาแล้วแหย่ลงไปในรูเยี่ยว เคนดิ้นพลาน เกร็งกระตุกไปทั้งตัว "นี่ถ้าคนงานทุกคนรู้ว่าที่แท้อีกะหรี่ที่มาบริการทุกอาทิตย์ที่แท้ก็คือคุณชายเคนรูปหล่อเจ้าของไร่ กูว่าคงต้องช็อคกันทั้งไร่แน่เลยว่ะ คิดแล้วน่าสนุกดีชิบหาย" "อย่า อย่านะเว้ยย กูขอร้อง อย่าบอกใครเลย กูยอมแล้ว กูยอมทุกอย่าง กูจะให้มึงเดือนละหมื่นเลยถ้ากูได้เป็นเจ้าของไร่ แต่มึงอย่าเอากูไปประจานเลย กูขอร้อง" "ได้ แต่มึงต้องยอมกูทุกอย่างนะเว้ย หะๆๆๆ ไหนชักว่าวให้กูดูให้สะใจหน่อยซิ กูอยากเห็นมานานและ คุณชายชักว่าวเนี่ย" เคนต้องยอมยืนชักว่าวต่อหน้าพวกคนงาน ขณะที่เคนชัก เคนถูกบังคับให้ร้องดังๆ ขณะที่พวกคนงานนั่งไขว่ห้างเอาบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างสบายใจและเพลิดเพลินราวกับได้ดูโชว์ชั้นดี จนเคนน้ำแตกพุ่งแรงจนเสี้ยนไม้ที่ถูกยัดอยู่ในรูเยี่ยวกระเด็นออกมา แล้วเคนก็ถูกบังคับให้ถอดเสื้อกล้ามออกมาเช็ดน้ำว่าวที่พื้นจนสะอาด เคนอับอายจนน้ำตาไหลที่ต้องแก้ผ้าล่อนจ้อน เอาเสื้อตัวเอาถูน้ำว่าวที่พื้นต่อหน้าคนงานชั้นต่ำในไร่ของตัวเอง!!