ผมเข้ามาพักช่วงที่มาสเตอร์ผมไปประมูลทาสครั้งสุดท้ายในห้องส่วนตัว ผมนอนเกือบจะหลับอยู่แล้ว ก็มีคนมาเรียกผมให้เดินตามไป ให้ผมไปยืนข้าง ๆ ทาสอีกสองคนซึ่งเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีมากกล้ามสวยทั้งสองคน คนหนึ่งผมดำสูง และล่ำมากเอวเล็ก ตาสวยเหมือนพวกแขกขาว ส่วนอีกคนเป็นหนุ่มผมทอง กล้ามใหญ่แต่ไม่มากนัก ทั้งสองคนน่าจะอายุน้อยกว่าผม หรือเท่ากัน นัยน์ตาทั้งคู่ดูเกรงกลัวว่าจะถูกซื้อไปมาก เค้าคงเหมือนผมที่ไม่อยากไปเป็นทาสพวกตะวันออกกลาง เพราะเท่ากับตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน
ผมมายืนให้เค้าเลือกอีกทำไม ในเมื่อผมก็ถูกนายอลันซื้อไปตั้งนานแล้ว ผมไม่เข้าใจในการสนทนาของพวกเค้า แต่ผมก็ถูกนายมาร์คสั่งให้เกร็งกล้ามเนื้ออวดร่างกาย และโชว์ฟันและลิ้นให้พวกเค้าดูอีกครั้ง และสุดท้ายพวกเค้าก็สั่งให้ผมถอดกระปิ้งที่ใส่เอวผมอยู่ออก และสั่งให้ปลุกน้องชายผมให้แข็งประกวดอีกรอบหนึ่ง
ผมทำตามอย่างว่าง่าย แต่ก็ไม่เข้าใจว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ ทาสสองคนนั้นก็ทำตามที่ผมทำ คนผมทองแท่งใหญ่มาก ไม่เหมือนหน้าที่ยังเด็กอยู่มาก ส่วนคนผมดำก็ไม่เบาขนาดตอนแข็งใหญ่มากถึงจะเล็กกว่าคนผมทองก็ตาม ขนาดของผมถึงจะไม่ด้อยไปกว่าพวกเค้าแต่ก็สังเกตได้ว่ามาจากการปั๊ม และมีการผ่านศึกสงครามมาอย่างโชกโชน
ผมโพสท่าอยู่อีกสักพักพวกเค้าก็สั่งให้ผมหยุด และกลับมาห้องพักได้ จนผมอยู่ในห้องเป็นเวลานานมากนายมาร์คก็เข้ามาหาผม
นายมาร์ค : ต้อม ต้อมเป็นของฉันอีกครั้งแล้ว
นายมาร์คเข้ามากอดผมและจูบผมที่ปากและแก้ม ผมงงมากกับคำพูดของนายมาร์ค จนเค้าอธิบายว่า
นายมาร์ค : ฉันแลกตัวต้อมกับทาสผมทองให้กับชี๊คแล้ว เค้าประมูลสู้คนจีนไม่ได้ เค้าโกรธมากไม่คิดว่าคนจีนจะมีเงินมากมายขนาดนี้ เค้าคิดว่าชนะแน่นอน แต่คนจีนพวกเศรษฐีใหม่รวยมากนะตอนนี้ แต่ฉันให้ขอเสนอว่าถ้าจะเอาทาสผมทองไปก็ได้แต่ต้องแลกกับต้อมให้เป็นกรรมสิทธิ์ของฉัน เค้าตกลง เพราะไม่อยากเสียหน้ามากกว่านี้ และฉันก็บอกกับคนจีนว่าพวกเค้าแพ้การประมูล ฉันทำได้เพราะมันเป็นการประมูลลับ มีฉันรู้เพียงคนเดียว ซึ่งทุกอย่างก็เป็นไปอย่างที่ฉันต้องการ
ต้อม : แล้วนายอลันเค้าจะยอมนายเหรอครับ ผมเป็นกรรมสิทธิ์ของเค้าอยู่
นายมาร์ค : ไม่ต้องเป็นห่วง มันได้ทาสใหม่แล้วคนผมดำนั่นไง มันถูกใจ เพราะเป็นทาสดาวเด่นในคืนนี้เลยสองคนนี้ ราคาสูงมาก แต่ฉันขายให้เจ้าอลันไปในราคาพิเศษจนมันต้องตกลงแลกตัวต้อมเลย มันคงคิดว่าน่าจะคุ้มมันเลยตกลง คนอย่างเจ้าอลันทำธุรกิจด้วยได้ไม่ยากหลอก คนเห็นแก่เงินอย่างนั้น
ผมดีใจมากเหมือนได้รับข่าวดีที่สุดในรอบหลาย ๆ ปี ผมโผเข้ากอดนายมาร์คแล้วร้องไห้ออกมาเหมือนเด็ก จนนายมาร์คต้องปลอบ และบอกว่าอยู่กับเค้าก็ต้องทำงานนะไม่ได้สบายเหมือนอยู่กับนายอลัน และที่เค้าช่วยผม เพราะผมเป็นเด็กดี เชื่อฟังและรู้เรื่องที่ผมรักแม่มากจนยอมมาเป็นทาสอาเพิ่ม ทำให้แกประทับใจผมมานานแล้ว
นายมาร์คให้ผมแต่งตัวและไปรอที่รถเค้า มีคนขับรถรออยู่หน้างานแล้ว โดยให้หลบนายอลันไปด้านหลัง เพราะกลัวนายอลันจะเปลี่ยนใจเมื่อพบผมอีกครั้ง เพราะตอนนี้ต้อมดังมากในโซเชี่ยลหรือเป็นตัวทำเงินให้เค้า นายมาร์คคิดว่านายอลันจึงลังเลกับการแลกทาสครั้งนี้อยู่มาก จึงต้องรีบออกไปก่อน ส่วนนายมาร์คจะรีบจัดการเรื่องเอกสารซื้อขายก่อน แล้วจะรีบออกจากงานทันที
ผมรอนายมาร์คจัดการเรื่องเรียบร้อยแล้ว ก็รีบเดินหนีขึ้นรถมาทันที่ด้านหลังซึ่งผมนั่งรออยู่แล้ว
นายมาร์ค : ฉันดูนายทางออนไลน์ประจำเลยนะ เดี่ยวนี้นายเก่งมาก เก่งกว่าที่ฉันสอนมากเลย แถมยังอึดอีกต่างหาก ทำเงินให้เจ้าอลันมากสิท่า
ความจริงเรื่องธุรกิจนะมันเรื่องรอง เรื่องหลักฉันอยากจะทบทวนบทเรียนที่สอนแกตอนนั้น กับเดี่ยวนี้ว่ามันต่างกันแค่ไหน
แล้วนายมาร์คก็เข้ามาจู่โจมผม ปลุกเร้าผมอย่างรวดเร็ว แล้วอม ***ของผมอย่างฉับพลัน จนแท่งของผมแข็งตรงพร้อมที่จะให้นายมาร์คทดสอบแล้ว ผมจับนายมาร์คหันหลัง แล้วถอดกางเกงเค้าออกเสียบแท่งของผมจนนายมาร์คร้องคราง ผมกระแทกจนสุดลำ และซอยต่อไปอย่างต่อเนื่อง ทำให้นายมาร์คร้องครางอยู่ตลอดเวลา จนคิดว่าคนขับรถน่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านหลัง
นายมาร์คไม่เป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่นาน เค้ากลับตัว แล้วจับผมพลิกตัวด้านหลัง เสียบแท่งของเค้าเข้าประตูหลังผม แล้วซอยอย่างตั้งใจ จนผมรับรู้ว่าเค้าคิดถึงผมจริง ๆ ซึ่งในระหว่างนั้นก็จับปากผมจูบ และพร่ำบอกว่าผมเป็นทาสที่ตอบสนองความต้องการเค้าได้มากที่สุด
เราเสพสมกันจนเสร็จโดยไม่มีน้ำกามของเราทั้งสองเปรอะเปื้อนเบาะแม้แต่น้อย เพราะเราช่วยกันทำความสะอาดซึ่งกันและกันอย่างดี ก่อนจะถึงสนามบิน
เมื่อถึงสนามบินเป็นเครื่องบินส่วนตัวนายมาร์ค ทำให้ผมไม่ต้องผ่านกระบวนการทางสนามบิน เพราะผมเป็นคนเถื่อนมาตลอดจนถึงทุกวันนี้ นายมาร์คดูจะเส้นใหญ่พอควร ไม่มีขั้นตอนใด ๆ ระหว่างที่ผมขึ้นเครื่องเลย
ระหว่างที่อยู่บนเครื่องผมถามนายมาร์คว่าผมอยู่กับนายอลันเป็นเวลานานเท่าไหร่แล้ว ผมอยากรู้
นายมาร์ค : เจ้าอลันโหดร้ายกับนายถึงเพียงนี้เชียวหรือ ให้ทำงานจนไม่ให้รู้วันเวลาเลยเนี่ยนะ
ต้อม : เปล่าครับนาย ผมไม่อยากรู้เองมากกว่า เพราะไม่รู้จะรู้วันเวลาไปทำไม ชีวิตผมมันเหมือนกันทุกวันอยู่แล้ว ผมเลยสนุกกับมันไปวัน ๆ เท่านั้นเอง
นายมาร์ค : ก็ถ้านับตั้งแต่ขายนายไปให้เจ้าอลัน ก็ร่วมจะสองปีแล้วนะ นานมากเลยใช่ไหม ฉันคิดถึงนายมากเลยนะ เจ้าทาสหนุ่มน้อย
แล้วนายมาร์คก็เข้ามาจูบปากผม ผมตกใจมากกับเวลาที่ผ่านไปเร็วถึงเพียงนี้ ถ้าอย่างงั้นผมก็อายุยี่สิบปีแล้วสิ ผมไม่ได้เป็นเด็กอย่างที่นายมาร์คบอกจริง ๆ ด้วย
ตลอดทางผมคิดถึงแม่ผมมาก หลังจากที่ผมไม่ได้คิดถึงแกมาตลอดสองปี เมื่อผมหาหนทางหนีจากนายอลันไม่ได้ และตัดใจว่าคงไม่ได้เห็นหน้าแม่อีกแล้ว ผมจึงถามนายมาร์คว่า
ต้อม : นายมาร์คครับ นายยังติดต่อกับอาเพิ่มของผมอยู่หรือเปล่าครับ
นายมาร์ค : ใช่ เรายังติดต่อธุรกิจกันอยู่ เค้าส่งทาสมาขายให้บ้าง แต่รู้สึกว่าจะมาจากนายโรจน์ หรือนายนาทมากว่านะ ไม่ได้มาจากอาเพิ่มโดยตรงเหมือนต้อมหรอก ส่วนใหญ่เป็นทาสที่ติดหนี้พวกเค้าแล้วไม่มีปัญญาจ่ายให้ เลยถูกพวกอาเราเอามาขายทอดตลาดทาส ถามทำไมเหรอ คิดถึงพวกเค้าเหรอ ไว้โชว์เสร็จจะให้โทรติดต่อกันเอาไหม?
ต้อม : ดีครับ ขอบคุณนายมากครับ ผมอยากรู้ว่าทางประเทศไทยเป็นอย่างไรกันบ้างเท่านั้นเอง
ผมดีใจที่จะได้รู้ข่าวเกี่ยวกับแม่บ้างตลอดสองปีที่ผ่านมา นายมาร์คดึงตัวผมเข้าไปกอด แล้วก็ถอดเสื้อผ้าผมออกอีกครั้ง ให้ผมซบกับอ้อมอกของเค้าตลอดทาง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น