แต่วันเกิดสองปีที่ผ่านมา ผมต้องผ่านกับการฉลองที่ผมไม่มีวันลืม และรอยแผลเป็นตามร่างกายผม ก็ได้จากวันเกิดของผมด้วยเช่นกัน
อาเพิ่มไม่รู้ว่าจะทำอะไรเซอร์ไพส์ ผมในวันเกิดปีนี้หรือไม่ แต่ผมเลี่ยงไม่ได้จึงพยายามไม่คิดถึงมัน ได้แต่รออย่าให้อะไรเกิดขึ้นร้ายแรงกว่าอีกนี้เลย
อาเพิ่มไม่ค่อยว่างในช่วงนี้ ปล่อยให้ผมเล่นเวทอยู่ในห้องคนเดียว แต่แกบันทึกการเล่นของผมทุกครั้งที่แกไม่ได้คุม เพราะถ้าผมล่ะเลยไม่เล่นจริงจัง อาเพิ่มจะลงโทษผมอย่างหนัก และเพิ่มน้ำหนักเวทให้มากขึ้น ถ้าผมยกไม่ได้ ก็จะหาวิธีทรมานผมให้ยกขึ้นจนได้ เพราะความเจ็บปวดนั่นเอง
วันนี้วันเกิดครบสิบแปดปีของผมแล้ว ผมคิดว่าผมเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว แม้ร่างกายผมจะใหญ่โตเหมือนเป็นผู้ใหญ่มานานแล้วก็ตาม ผมสุขุมรอบคอบมากขึ้น ไม่วู่วามเหมือนเมื่อก่อนมาก
ผมทำบุญตักบาตรกับแม่ตอนเช้า ก่อนออกไปเรียน โดยอาเพิ่มขับรถมาส่งผมที่โรงเรียนตามปกติ เมื่อเราอยู่กันสองคนในรถ
อาเพิ่ม : เป็นไงไอ้ต้อมครบสิบแปดปีแล้ว เป็นหนุ่มมากขึ้นนะเอ็ง อย่าทำอะไรให้กูผิดหวังนะเป็นทาสที่เชื่อง ๆ คอยรับใช้กูอย่างนี้นะดีแล้ว ไว้กูจะให้รางวัลตอบแทนมึงวันหลัง ว่าแต่วันนี้วันเกิดมึง กูมีของเซอร์ไพส์ให้มึงนะ
อาเพิ่มหยิงกล่องไม่ใหญ่มาก ส่งมาให้ผมเปิด ซึ่งผมตกใจมากกลัวเป็นของขวัญที่ผมต้องเจ็บตัวอีกแน่ ผมจึงเปิดกล่องด้วยมือมันสั่นเทา ด้วยความประหม่า
แต่เมื่อเปิดกล่องออกดูเป็นสร้อยคอทองคำ และห่วงทองคำอีกสองห่วง อาเพิ่มหยุดรถข้างทาง
อาเพิ่ม : เป็นของดีใช่ไหม มึงกลัวจะเป็นของประหลาดให้มึงอีกเหรอ กูไม่ทำแล้ว กูเบื่อทรมานมึงในวันเกิดมึงแล้ว อยากปล่อยให้มึงพักบ้างเป็นของขวัญอีกอย่างหนึ่งไง
อาเพิ่มให้ผมปลดกระดุมเสื้อนักเรียนออกจนหมด และสวมสร้อยคอให้ผม หลังจากนั้นก็เอาห่วงสองห่วงสวมกับหัวนมผม ซึ่งใส่แทนห่วงสแตนเลส ที่ใส่ตั้งแต่แกเจาะหัวนมผมครั้งแรกนั้น
อาเพิ่มชื่นชมกับหัวนมผมที่มีห่วงทองคำเกี่ยวอยู่อย่างพอใจ แล้วก็ขับรถต่อไปส่งผม กำชับไม่ให้ผมถอดออกทั้งสร้อยคอ และห่วงหัวนมเด็ดขาด เพราะเป็นวันเกิดผมควรใส่ให้ครบทั้งวันเพื่อเป็นสิริมงคลในวันเกิดผม
ผมเรียนหนังสืออย่างมีความสุขกว่าทุกวัน มีเพื่อน ๆ มาอวยพรวันเกิดผม มีสาว ๆ มาอวยพร และให้ของขวัญผมมากทั้งรุ่นน้อง และรุ่นเพื่อนผม จนเพื่อน ๆ อิจฉาผม เอามาล้อกันสนุกสนาน
อาจารย์ : นายต้อมไปที่ห้องฝ่ายปกครองเดี๋ยวนี้มีคนมารอพบอยู่
ผมไม่รู้ว่าใครมารอพบผม ได้แต่วิ่งไปห้องฝ่ายปกครองโดยเร็ว กลัวว่ามีข่าวไม่ดีเกี่ยวกับแม่ผม
เมื่อผมเข้าไปในห้องปกครอง มีตำรวจสองนาย และอาเพิ่มนั่งคอยอยู่แล้ว ผมงงกับภาพที่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
อาจารย์ปกครอง : นายต้อม อาเพิ่มของเราบอกว่ามีของหาย มีราคา และมีค่าต่อจิตใจอาเพิ่มมาก และสงสัยเรา จะเป็นคนเอาไป
ต้อม : อาจารย์ ของอะไรครับผมไม่ทราบเลยครับ
อาเพิ่ม : เป็น***บเครื่องทองของแม่ผมครับ เป็นทองเก่า และเก็บรักษามานานมากแล้ว หายไปทั้ง***บเลย และคนที่เข้าห้องผมได้ก็คือเจ้าต้อมคนเดียว เพราะผมไม่ไว้ใจคนงานหรือแม่บ้านผมเลย
ตำรวจสองคนเดินเข้ามาล๊อคผมด้านหลัง และใส่กุญแจไพล่หลังไว้ แล้วทำการค้นตัวผมทันที เมื่อจับนอกเสื้อนักเรียนผม ก็สัมผัสสร้อยคอทองคำ และหยิบให้อาเพิ่มดู
อาเพิ่ม : ใช่เลยครับ ทองเก่าแบบนี้หายากมาก มันกล้าเอามาใส่อวด ไม่กลัวกูจะจับได้เลยเหรอ
อาเพิ่มเข้ามาตบหน้าผมอย่างแรง จนอาจารย์ต้องเข้ามาห้ามไว้
อาเพิ่ม : คุณตำรวจค้นตัวมันเพิ่ม เผื่อจะเจออย่างอื่น อีกของแม่ผม มีหลายอย่างหายไป
ตำรวจคลำจนเห็นว่าหน้าอกผมมีอะไร แข็ง ๆ จึงแกะกระดุมเสื้อผมออก เห็นห่วงทองคำ แล้วเรียกอาเพิ่มมาดูว่าใช่ของที่หายไปหรือไม่
อาเพิ่ม : ไม่ใช่ครับ ผมไม่มีของบ้า ๆ พวกนี้หรอกครับ และไอ้ห่วงทองนี่มันเป็นของใหม่ ทองแม่ผมเป็นทองโบราณเก่าเก็บมากนานมากแล้ว มันคงเอาไปขาย แล้วเอาไปซื้อของใหม่มาตกแต่งร่างกายมัน ไอ้ต้อมกูจะฆ่ามึง
อาเพิ่มแสดงได้สมบทบาทมาก แม้ผมจะร้องปฏิเสธอย่างบ้าคลั่ง แต่ไม่มีใครฟังผมเลย กลับจับผมนั่งคลุกเข่า ถอดเสื้อผมออกทำให้เห็นรอยสักบนหน้าอกผม ทำให้อาจารย์ และตำรวจเห็นว่าผมไม่ได้เป็นเด็กเรียบร้อยอย่างที่เข้าใจกัน ต้องเป็นเด็กเกเรมีรอยสัก และเจาะร่างกาย เหลือขอแน่ ๆ
อาเพิ่มให้ตำรวจจับผมนั่งรถตำรวจเป็นกะบะด้านหลัง เหมือนจะจงใจประจานให้เพื่อน ๆ ผม และชาวบ้านว่าผมเป็นเด็กเหลือขอ และเนรคุณกับผู้มีบุญคุณใหญ่หลวงอย่างอาเพิ่ม
ผมนั่งใส่กุญแจมือ อยู่ท้ายรถกระบะถอดเสื้อโชว์ รอยสัก คำว่า “SLAVE” หรือ ไอ้ทาส บนหน้าอก และห่วงทองคำบนหัวนมผม ทำให้เพื่อน ๆ ที่แห่มาดูผมทางหน้าต่างห้องเรียน ต่างมองผมด้วยสายตาเปลี่ยนไป ผมต้องก้มหน้าอายและแค้น แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ผมถูกจับเข้าห้องขัง จนอาเพิ่มและแม่มาที่สถานีตำรวจ แม่ร้องไห้ และ ดุด่าผมตลอดเวลา เหมือนจะขาดใจ ผมได้แต่ร้องไห้ ปฏิเสธทุกข้อหา แล้วทั้งสองก็หายเข้าไปห้องผู้กำกับ จนแม่ผมออกมาหาผมคนเดียว
แม่ : ต้อม ทำไมทำกับแม่ถึงเพียงนี้ พวกเราก็มีความสุขกันมากพอแล้วนี่ ทำไมต้อมจึงต้องการอะไรมากกว่านี้อีก มาทำลายมันทำไม
ต้อม : แม่ แม่ต้องฟังต้อมนะ ทุกอย่างนี้ต้อมเป็นเหยื่อของอาเพิ่ม เค้าอยู่เบื้องหลังทั้งหมด
แม่ : ไม่ต้องพูดแล้วต้อม อาเพิ่มเล่าให้แม่ฟังแล้ว ว่าต้อมมีอารมณ์รุนแรง ต้องการความรุนแรง เวลาเล่นกีฬา หรือทำงานตลอดเวลา และต้องการเพิ่มมากขึ้น ๆ จากการเก็บกดเมื่อตอนเด็ก ๆ ไม่มีใครดูแล และเพื่อสนองความต้องการ ต้อมจึงต้องการใช้เงินไปหาทางออก จึงต้องขโมยของอาเพิ่มใช่ไหม?
ต้อม : แม่อย่าไปฟังเค้านะแม่ มันไม่ใช่เรื่องจริง
แม่ : แล้วต้อมหนีหายไปไหน เมื่อครั้งที่แล้ว ต้อมหายไปเป็นเดือน ๆ ไปทำอะไรมา แม่รู้ความจริงหมดแล้ว อาเพิ่มเอารูปมาให้แม่ดูแล้วว่าต้อมไปทำอะไรมา ต้อมไปทำอาชีพแสดงโชว์ลามก เพื่อสนองตัณหาตัวเอง ความรุนแรง และเพื่อเงิน จนอาเพิ่มต้องไปลากตัวต้อมกลับมา
ต้อม : แม่ ต้อมไม่ได้ (ผมช๊อคมากที่แม่รู้เรื่องผมไปแสดงโชว์ลามก ทำให้ผมไม่กล้ามองหน้าแม่อีกเลย)
แม่ : อาเพิ่มเค้าเป็นคนดีมาก ไม่เอาผิดกับต้อม ไม่เอาเรื่องอะไร แต่ทางอาญาต้องโดนลงโทษ แม่ก็ไม่รู้จะช่วยต้อมอย่างไร ต้อมทำตัวของต้อมเองนะ ทำไมจึงเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ พ่อต้อมเป็นคนสุภาพอ่อนโยน ถึงจะทำงานประมงเค้าก็ไม่เคยก้าวร้าวกับแม่เลย
ผมป่วยการที่จะแก้ตัวกับแม่อีกต่อไป เพราะอาเพิ่มคงเดินตามแผนของแกมานานพอสมควรแล้ว โดยที่ผมไม่รู้ตัวเลย ว่าแม่ก็อยู่ในแผนของอาเพิ่มด้วย
อาเพิ่มให้คนไปส่งแม่ผมที่บ้าน แล้วทำเรื่องประกันตัวผมออกมา เมื่อผมเดินลงมาจากโรงพัก ก็มีรถนายโรจน์คอยผมอยู่ ผมเห็นและจำรถนายโรจน์ได้ ผมทำท่าจะหาทางวิ่งหนี ก็มีคนของนายโรจน์โผล่โดยที่ผมไม่ทันรู้ตัว เข้ามาประกบตัวผมไว้อยู่ก่อนแล้ว ทำให้ผมต้องขึ้นรถของนายโรจน์แต่โดยดี
เมื่อผมขึ้นรถนายโรจน์ ก็ล๊อกมือผมด้วยกุญแจมือ และเอาถุงมาครอบหัวผมทันที
อาเพิ่มนั่งหน้ากับนายโรจน์ และให้คนของนายโรจน์นั่งประกบผมด้านหลัง
อาเพิ่ม : ไงไอ้ต้อมชอบเซอร์ไพส์วันเกิดของกูไหมวะ มันไม่ทำให้มึงผิดหวังใช่ไหม ยิงปืนนัดเดียวได้ทั้งตัวมึงอย่างถาวร ไม่ต้องกลับมาอีก และแม่มึงก็ไม่ต้องสงสัยในตัวกูด้วย ต่อไปนี้มึงต้องทำตัวดี ๆ ยิ่งขึ้นนะ เพราะแม่มึงอยู่ในกำมือกูแล้ว กูจะทำอะไรกับแม่มึงก็ได้ ถ้ามึงทำให้กูไม่พอใจ
ทำไมวันเกิดมึงทีไร กูมีความสุข และสนุกทุกปีสิว่ะ จริงไหมไอ้โรจน์
จบภาคที่ 1
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น