เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมชอบมากเลยคับ เอามาแบ่งปันกัน
กว่าจะได้ยุ่งยากแทบตาย หวังว่าทุกคงชอบนะครับ
กว่าจะได้ยุ่งยากแทบตาย หวังว่าทุกคงชอบนะครับ
ผมเป็นลูกคนกลางของครอบครัว
พ่อทำงานรัฐวิสาหกิจ แม่แต่ก่อนมีอาชีพขายข้าวแกงในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง
พี่ชายชื่อสันต์ อายุ ๒๐ ปี กำลังเรียนปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยรัฐ
น้องสาวคนเล็กชื่อนันท์ อายุ ๑๔ ปี กำลังเรียนม. ๓ ขณะที่ตัวผมเองชื่อนัท อายุ ๑๗
ปี กำลังเรียนม.๕
เมื่อหน้าที่การงานของพ่อมั่นคงขึ้น
ท่านได้มาซื้อบ้านหลังใหม่ ณ หมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งย่านบางบัวทองนนทบุรี
และให้แม่เลิกขายข้าวแกงมาเป็นแม่บ้านอย่างเดียว ด้วยความที่แม่ชอบทำอาหาร
ถึงแม้จะไม่ได้ขายข้าวแกงแล้ว
แต่ท่านก็ยังทำอาหารขายเป็นรายได้เสริมครอบครัวเหมือนเดิม
โดยรับทำอาหารเย็นแบบผูกปิ่นโตให้กับเพื่อนบ้านหลายคน
แต่มีสองรายที่บ้านอยู่ใกล้เคียงและเป็นที่สนิทสนมกับครอบครัวของผมเป็นพิเศษ
เพราะเจ้าของบ้านสองหลังนี้เป็นผู้มีอัธยาศัยไมตรี
เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่ครอบครัวผมเป็นอย่างดี หลังหนึ่งเจ้าของบ้านเป็นอัยการ
ภรรยาเป็นหมอสูติ มีลูกชายด้วยกันคนหนึ่งอายุรุ่นราวคราวเดียวกับน้องสาวผม
ท่านอัยการเป็นคนที่มีบุคลิกภาพดีมาก ๆ สุภาพเรียบร้อย พูดจาฉะฉาน
สมกับที่เป็นอัยการ ท่านเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ ไม่อ้วน
จะพิถีพิถันเรื่องการแต่งกายมาก ๆ การแต่งกายของท่านจะคำนึงถึงความสะอาดเรียบร้อย
ถูกต้องเหมาะสมกับกาลเทศะเป็นประจำ แต่ไม่ว่าจะอยู่ในชุดแต่งกายแบบไหน ท่านก็จะดูดี
มีสง่าราศีเสมอ ยิ้มแต่ละครั้งทำเอาหัวใจผมแทบละลายเหมือนกัน
ซึ่งเหมาะสมกับภรรยาของท่านซึ่งเป็นหมอสูติ
ดูเหมือนว่าสองคนนี้จะเกิดมาเพื่อกันและกันจริง ๆ เป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก ๆ
ในความรู้สึกของผมเอง เวลาได้พูดคุยกับท่าน ผมมักจะลอบมองตรงเป้าของท่านเป็นประจำ
และทุกครั้งมักจินตนาการถึงลีลารักบนเตียงของท่านจะเย็นชา จืดชืด
เรียบร้อยเหมือนบุคลิกของท่านหรือว่าจะดุเด็ดเผ็ดร้อน
แต่ทำได้แค่คิดเพราะท่านเป็นคนที่รักภรรยามาก
ๆ
ส่วนอีกครอบครัวที่อยู่ติดกับรั้วบ้านของผมเลยนั้น
ท่านเป็นนายพลทหารเรือที่เพิ่งปลดเกษียณมาหมาด ๆ
ภรรยาท่านเพิ่งจากไปเมื่อปีที่แล้วนี้เอง ท่านชื่อว่าสุภัควุฒิ จะเรียกท่านสั้น ๆ
ว่าลุงวุฒิ ท่านมีลูกชายสองคน คนโตเป็นตำรวจ ยศร้อยตำรวจเอก แต่งงานมีครอบครัวแล้ว
ย้ายไปประจำที่สถานีต่างจังหวัด นาน ๆ กลับบ้านมาเยี่ยม
ทำให้ท่านอยู่บ้านกับลูกชายคนเล็กคือพี่หมอชื่อวุฒิพงษ์
ซึ่งเป็นหมอศัลยกรรมสังกัดกรมแพทย์ทหารเรือ ดำรงตำแหน่งทหารเรือด้วย
ลุงวุฒิถึงจะอายุ ๖๐ ปีแล้ว แต่ท่านก็ยังดูเหมือนคนอายุ ๕๐ ต้น ๆ
รูปร่างสูงใหญ่ไม่น่าต่ำกว่า ๑๘๐ ผิวขาว ไหล่กว้าง ทะมัดทะแมง มาดเข้ม แนวคางบึกบึน
มีหนวดเคราสีขาว ๆ ขึ้นแซมบ้างเป็นปื้น หัวเถิกคล้ายสเวนโกรัน อีริคสัน
โค้ชทีมเลสเตอร์ ซิตี แต่ไม่เถิกขนาดอีริคสัน ตรงส่วนที่เถิกขึ้นไปนี้เอง
เป็นส่วนที่ช่วยเสริมเสน่ห์ของท่านเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งเวลาได้มองหน้าผากท่านทีไร
อดที่จะนึกจินตนาการถึงท่อน****ที่อยู่ภายในกางเกงไม่ได้
มองภายนอกดูเหมือนกลับว่าท่านจะเป็นคนเย่อหยิ่ง บ้ายศ บ้าอำนาจ แต่แท้จริงแล้ว
ลุงวุฒิเป็นคนที่มีอัธยาศัยไมตรีดีมาก ๆ โดยเฉพาะกับตัวผมเอง สายตาที่ท่านมองมา
มันเป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก ความเมตตา การสนทนาพาทีก็เป็นกันเอง สุภาพ ไพเราะ
มีบ้างเหมือนกันที่ท่านพูดเรื่องสองแง่สามง่าม แต่ก็ดูไม่ลามก ออกจะน่ารักด้วยซ้ำ
เวลาเดินก็เดินตัวตรง อกผายไหล่ผึ่ง
ท่าทางสง่าน่าเกรงขามสมกับเป็นนายทหารใหญ่
ตั้งแต่ย้ายมาอยู่บ้านใหม่แห่งนี้
บ้านลุงวุฒิเป็นบ้านหลังเดียวที่ผมสามารถเข้านอก
ออกในอย่างสนิทใจได้เหมือนบ้านตนเอง
เพราะความเคารพนับถือและแอบปลื้มท่านมาก ๆ
ทำให้เวลาเลิกจากเรียนแล้ว จะอาสานำปิ่นโตอาหารที่ท่านสั่งแม่ทำ
นำไปให้ท่านเป็นประจำทุกวัน บางวันก็นั่งกินข้าวเป็นเพื่อนท่าน
หากวันไหนพี่หมอไม่ได้กลับบ้าน
เวลาอยู่ใกล้ ๆ กับท่าน
จะลอบมองทุกส่วนของเรือนร่างท่าน ซึ่งมองอย่างไรก็ไม่รู้สึกเบื่อ
ได้เห็นหน้าผากที่เถิกขึ้นเล็กน้อย มองทีไร อดนึกท่อนมังกรที่อยู่ภายในกางเกงที่ฟิต
ๆ ของท่านไม่ได้ เพราะมันดูนูนขึ้นเป็นลำชัดเจนมาก ๆ
ลุงวุฒิเป็นคนที่รักสงบและอยู่กับธรรมชาติ ทุก ๆ วันตอนเย็น ท่านจะชอบใส่กางเกงขาสั้นนั่งยอง ๆ พรวนดินต้นไม้ ในยามที่ท่านเผลอ ก็แอบลอบมองท่านอยู่บ่อย ๆ ท่อนขาของท่านเรียวงาม กล้ามเป็นมัด ๆ มีขนขาขึ้นตั้งแต่ตาตุ่มยาวขึ้นไปถึงโคนขาเลยทีเดียว แต่ที่ชอบสุด ๆ คือเป้า เวลาท่านเผลอตัวนั่งยอง ๆ พรวนดิน มันดูได้รูปน่าสัมผัสมาก ๆ เพราะอัดแน่นเป็นนูนสันเห็นขนาดเจ้ามังกรยักษ์ที่ซ่อนอยู่ใต้กางเกงอย่างชัดเจน บางวันผมก็อาสาช่วยรดน้ำต้นไม้ให้ท่าน จะได้มีโอกาสมองเป้าท่านนาน ๆ ซึ่งหลายครั้ง ที่สายตาของลุงวุฒิประสานกับสายตาผมที่กำลังแอบมองอยู่ แต่ท่านก็ทำเป็นไม่สนใจเท่าใดนัก นอกจากถามแบบไม่ต้องการคำตอบว่า
“มองอะไรลุงนักหนา...นัท ลุงเขินเป็นเหมือนกันนะ”
กล่าวเพียงเท่านี้ ท่านก็ทำงานต่อไป ท่านคงไม่ทราบหรอกว่าหุ่น รูปร่าง และขนาดมังกรของท่านนั้น มันทำให้ผมสติแตกซ่านทุกครั้งที่ได้เห็นได้อยู่ใกล้ กลับบ้านต้องเก็บไปจินตนาการต่อและว่าวเป็นประจำเวลาอาบน้ำ
นอกจากลุงวุฒิที่ผมชอบแอบมองเป็นประจำแล้ว อีกคนที่ชอบมองมาก ๆ ก็คือพี่หมอลูกชายลุงวุฒินั่นเอง พี่พงษ์สูงเกิน ๑๘๐ รูปร่างถอดแบบมาจากลุงวุฒิผู้เป็นพ่อเกือบทุกอย่าง เพียงแต่ด้วยความหนุ่มแน่น ทำให้ดูสมาร์ทมาก ๆ โดยเฉพาะเข็มฉีดยาประจำกายแกที่มันนูนเด่นออกมาอย่างเห็นได้ชัดเวลาพี่หมอใส่ชุดพละวิ่งออกกำลังกายรอบ ๆ หมู่บ้าน เห็นแล้วอยากยื่นมือเข้าไปขยำมันเล่น รีดเอาน้ำออกวันละสามเวลาหลังอาหารเลยทีเดียว สองคนพ่อลูกดูรักใคร่ และดูแลเอาใจใส่กันมาก ๆ
ในวันหนึ่งหลังจากเลิกเรียน ผมก็อาสาแม่นำปิ่นโตอาหารไปส่งที่บ้านลุงวุฒิเหมือนทุก ๆ วัน พอไปถึงก็กรดกริ่งหน้าบ้านเรียก แต่ไม่มีคนมาเปิด จึงถือวิสาสะใช้กุญแจสำรองที่ลุงวุฒิให้ไว้เปิดเข้าไป ภายในบ้านดูเงียบเชียบเหมือนไม่มีใครอยู่เลย แต่ว่ารถท่านยังจอดอยู่ที่เดิม จึงเดินนำปิ่นโตไปไว้ในครัวเช่นทุกครั้ง ระหว่างกำลังจะเดินออกจากบ้าน ก็เดินสำรวจรอบ ๆ บ้านไปเรื่อย ๆ ได้ยินเสียงทีวีในห้องรับแขก ตั้งใจจะแวะเข้าไปพูดคุยกับลุงวุฒิสักหน่อย ค่อย ๆ เดินเงียบ ๆ ตั้งใจจะเชอร์ไพรซ์ท่าน เมื่อย่องเดินเข้าไปใกล้ ๆ เสียงทีวีที่ได้ยิน มันไม่ใช่รายการทีวีทั่ว ๆ ไปเสียแล้ว แต่เป็นหนังเอวีญี่ปุ่น เพราะได้ยินเสียงร้องครวญครางด้วยความดุเด็ดเผ็ดร้อนของผู้หญิง
“โอวววววววววว์......ซี๊ดดดดดดดดดดดดดส์....อาววววววววววว์”
ภาพหนังชาย – หญิงเอากันในทีวีกำลังดำเนินไปด้วยความดุเด็ดเผ็ดร้อน แต่ที่ทำให้ผมถึงกับเหงื่อแตกและร้อนวูบวาบไปทั้งเรือนร่างคือภาพลุงวุฒิกำลังนั่งฝนหัวคิวตนเองเล่นอย่างสบายอารมณ์ โดยท่านใช้นิ้วโป้ลูบเฉพาะหัวบานร่า มือขวาของท่านอยู่ในท่าเรียงนิ้วชิดติดกัน ทำเป็นอุ้งมือวางลงตรงหัวบานร่าที่ดูคล้ำ ๆ เพราะผ่านประสบกามมาเยอะ พร้อมกับหมุนซ้าย หมุนขวา ช้า ๆ แต่จังหวะสม่ำเสมอ บางขณะก็ส่งเสียงร้องครวญครางตามเสียงนักแสดงในจอทีวี
“โอ๊ยยยยยยยยยย.....ซี๊ดดดดดดดดดดสสสสสส์....ผู้หญิงห่าอะไรวะน่า(ทำอย่างว่า)ฉิบหาย แต่ไอ้ห่าผู้ชายของโคตรเล็กไม่สมกับของผู้หญิงเลย..... อยากเอาของกูไปเสียบแทงจริง ๆ โว้ย....!”
ขณะที่ส่งเสียงครวญครางอย่างได้อารมณ์ตามหนังเอวีนั้น ลุงวุฒิค่อย ๆ เปลี่ยนท่าชักว่าว จากท่าฝนหัวคิวเป็นท่าปั่นกังหัน ซึ่งเป็นท่าที่ผมชอบช่วยตัวเองเป็นประจำเวลานึกถึงท่อนของท่าน ในท่านี้ท่านเล่นเฉพาะส่วนลำยาวใหญ่ เริ่มจากใช้ฝ่ามือสองข้างประกบเข้ากับท่อนขนาดยาวใหญ่ ปล่อยให้หัวโผล่พ้นฝ่ามือขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นก็ปั่นมือเหมือนเด็ก ๆ เล่นปั่นกังหันของเล่น โดยหมุนหรือปั่นไปเรื่อย ๆ เวลาท่านปั่นแรง ๆ จะสังเกตเห็นเส้นสองสลึงค์บิดไปซ้ายที ขวาที ยิ่งดูยิ่งได้อารมณ์จนอดไม่ได้ต้องล้วงเอามะเขือยาวตนเองออกมารูดตามท่าทางลุงวุฒิไปด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น