ชายแดน 1

เช้าที่สดใสของวันใหม่ ณ สนามบินแห่งชาติ ชายวัยกลางคนรูปร่างดีหน้าตาคมคาย ใส่สูทเรียบหรูพร้อมรถเบนซ์ราคาแพง ระยับและคนขับ ยืนรอทางช่องผู้โดยสารขาออก ยืนเอามือไพล่หลังสอดส่ายสายตาไปมา ราวกับกำลังรอการมาของใครคนหนึ่ง "นายท่านครับ คุณหนูมาแล้ว" คนขับรถร้องบอกชายกลางคนอย่างดีใจพลางชี้ไปที่ด้านหนึ่ง ชายกลางคนหันไปมอง เห็นชายหนุ่มอายุ20-21 หน้าตาหมดจดคมคาย ผิวพรรณดีเกลี้ยงเกลา รูปร่างสูงหุ่นนักกีฬา สูงประมาณ 185 cm.แขนล่ำจนมองออกเป็นรูปมัดกล้ามผ่านเสื้อหมวกฮู้ด จมูกที่โด่งคมสัน ตาเป็นประกายคิ้วเค้ม ปากบางได้รูปสีชมพูเข้ม แม้แต่ผู้คนที่ผ่านไปมาไม่ว่าหญิงหรือชาย ต้องมองอย่างชื่นชม คนขับรถวิ่งถลาไปรับรถเข็นจากชายหนุ่ม "ลุงไหว โห ยังหล่อไม่เปลี่ยนเลยครับ" "โอ้ สวัสดีครับ คุณหนู สูงใหญ่หล่อเหลาขึ้นเยอะมากๆเลย " คนขับรถกล่าว พร้อมรับรถเข็นมาเข็นไป ชายหนุ่มวิ่งไปกอดชายกลางคน ชายกลางคนยิ้มให้แล้วใช้2แขนโอบไว้ "อากิต สวัสดีครับ คิดถึงอาจังเลยครับ" "ฮ่าๆ แดน ไอ้หลานรัก สูงใหญ่ขึ้นจนอาแทบจำไม่ได้เลย พ่อแกต้องดีใจมากแน่ๆ เห็นร่ำๆว่าจะไปรับแกถึงอเมริกาด้วยตนเอง นี้ถ้าไม่ติดดิลซัพพลายเออ เจ้าใหญ่คงไปรับเองแล้ว นี่อาเลยต้องมารับเอง เพราะใจร้อนอยากเห็นหน้าหลานชายคนเดียวของอา" ผู้เป็นอากล่าวพลางดึงหลานออกจากตัวแล้วมองหน้า แววตาเปี่ยมไปด้วยความรัก "มามา ขึ้นรถ แม่คงกลับไปรอที่บ้านพร้อมอาหารไทยที่แกชอบแล้ว ไปไป ไปกินให้สมอยากเถอะ ฮ่าๆ" "แหม แม่ช่างรู้ใจผมจริงๆครับ" แดนพูดแล้วก้าวขึ้นรถพร้อมกันนั้นลุงไหว ก็เก็บของเข้าหลังรถแล้วขึ้นมาตำแหน่งคนขับแล้วขับออกจากสนามบิน "คุณอาสบายดีนะครับ" "อืม สบายดี ช่วงนี้บริษัทเรากำลังขยายไลน์การผลิตใหม่ " "ใช่เกี่ยวกับวิตามินที่เกี่ยวกับความสวยความงามที่เห็นๆโปรโมตอยู่รึเปล่าครับ" "อ้อ ตัวนั้นเริ่มติดตลาดแล้ว แต่ตอนนี้มีตัวใหม่ ที่คาดว่าน่าจะทำเงินได้มากกว่า พ่อเแกเขาเครียดเรื่องนี้อยู่ เพราะต้องเกี่ยวข้องกับกฎหมายบางอย่างทางการค้าและเวชภัณฑ์ อ้อ แล้วนี่เราเรียนจบเกรด12แล้วสินะ" " อ่ะ อาอย่าล้อผมเล่นสิครับ ผม21แล้วนะครับ จบปริญญาตริมา2ใบแล้ว แหมอาอะครับ ชอบมองว่าผมยังเด็กอยู่เรื่อยเลย" " เ่ออ อ่าก็ลืมไป ฮ่าๆๆ จบด้านไหนมามั่งละ 21จบมา2ตัวนี่เก่งมากนะ" " การบริหารการตลาด กับอีกตัว ด้านโฆษณา ครับ" แดนตอบด้วยความภูมิใจพร้อมยืดตัวด้วยความภาคภูมิ อากิตมองมาที่หลานชายคนโปรด แล้วเลิกคิ้ว ยิ้ม อย่างทึ่ในตัวหลานชายคนโปรด แดนลูกชายเพียงคนเดียว ของบริษัทผลิตยา่และเครื่องสำอางค์ขนาดใหญ่ โดยมีพ่อเป็นผู้บริหารสูงสุดโดยมีอากิต ทำเรื่องการตลาดและดูแลลูกค้า ด้วยความที่พ่อของแดนทำงานหนัก และแม่ของแดน เคยประสบอุบัติเหตุ เมื่อแดนอายุได้3ขวบทำให้ไม่สามารถมีลูกได้อีก แดนมีน้องสาว ที่กำลังเรียนไฮสคูลที่อังกฤษอีกคนนึงอ่อนกว่ากิต 2ปี ส่วนอากิต ทำงานหนักอีกทั้งเจ้าชู้ แต่กลับไม่ได้แต่งงานกับใคร หรือมีทายาทกับใครเพียงแต่มีข่าวแว่วๆจากสังคมไฮโซว่ามีความสัมพันธุ์ลับๆ กับดาราหรือสาวไฮโซบ้างเป็นระยะ รถเบนซ์คันงามเลี้ยวเข้าสู่คฤหาสงามหลังใหญ่ ที่ร่มรื่นด้วยพรรณไม้นานาพันธุ์ เพียงมองแค่สวนก็พอประเมินได้ว่า ทุ่มเทกับบรรดาต้นไม้เหล่านี้หมดเงินไปมหาศาล รถจอดเทียบประตูใหญ่ของบ้าน มองเห็นหญิงสาววัยกลางคนที่ใบหน้างดงามผมดำแต่ตาสีฟ้า แม่ของแดนเป็ูนครึ่ง อังกฤษ ดังนั้นความสูงใหญ่คมสัน แดนจึงได้รับถ่ายทอดมาจากแม่ แม้จหหน้าออกทางเอเชียแต่มัดกล้ามและโครงสร้างกลับไม่แพ้ชนชาติตะวันตก แดนลงรถแล้ววิ่งขึ้นบรรไดไปกอดผู้เป็นแม่หอมแก้มซ้ายขวาไปมาดังฟอดใหญ่ จนผู้เป็นแม่หัวเราะคิกออกมาในลูกอ้อนของชายหนุ่มร่างใหญ่ "แม่คร๊าบบบ แดนคิดถึงจังครับ แม่ยังสวยไม่เปลี่ยนเลย" "มาถึงก็ปากหวานเลย ไปปากหวานกับสาวที่ไหนแบบนี้บ่อยๆละสิืเนี่ย" "ป่าวน๊าา ก็ํจริงนี่ครับ ใครจะมาสวยกว่าแม่ผม ไม่มีหรอก" ผู้เป็นปม้ค้อนลูกชายด้วยความเอ็นดู "พอพอ หิวแล้วละสิ มามา แม่เตรียมของกินไว้ให้เยอะแยะเลย" "กิตทานข้าวพร้อมพี่นะจ๊ะ" แม่ของแดน หันไปยิ้มให้อากิต ที่ยืนข้างรถ ยิ้วให้แม่ลูกทั้งคู่ "ครับ ได้ครับ แต่ผมคงต้องรีบ เพราะเดี๊ยวพี่เชษ คงต้องหาคนไปช่วยรับมือซัพพลายเออเจ้านี้ละครับ พี่เจน" เชษคือชื่อของพ่อแดน และเจนคือชื่อของแม่ แดน ในขณะทานข้าว เจนถามเรื่องความเป็นอยู่ของผู้เป็นลูกพร้อมตักอาหารให้อย่างไม่ขาดอากิตก็มองดูหลานชายด้วยความรัก ส่วนอากิตรีบทานข้าว ก็รีับไป "แล้ววันนี้แม่ไม่ไปช่วยพ่อทำงานหรอครับ" แดน ถามผู้เป็นแม่ขึ้น "ไปมาเมื่อเช้าจ๊ะ สักพักพ่อเราเขาก็ไล่แม่มารอเรา เพราะเกิดไม่มีใครรอเราพ่อเขากลัวเราจะงอแงนะสิ ดีนะได้อากิตอาสาไปรับเรา" " เดี๊ยวต่อไำป แดนจะช่วยพ่อแม่ทำงานด้วยครับ แดนอยากช่วยดูการตลาดของเรา ที่อเมริกาของพวกนี้น่าจะขายได้ดีเลยละครับ" "จ๊ะ จ๊ะ พ่อคนเก่ง ช่วงนี้ ปรับเวลากินเวลานอน ให้ได้ก่อนเถอะ แหม ไปอยู่อเมริมา10กว่าปี คงปรับเวลาที่บ้านเราได้ง่ายๆละจ๊ะ" " เ่ออจริงด้วย มิน่า ผมเริ่มง่วงแล้ว แต่ย้ังหยุดกินไมไ่ด้เลยครับ" " นั้นไง เอ้า งั้นนี่กิืนอีกสักหน่อย แม่ให้แม่บ้านเตรียมห้องไว้ให้แล้ว กินเสร็จก็ขึ้นไปนอนสักหน่อยแล้วกัน" เจนส่งสายตาดุให้ลูกชาย แต่หน้ายังเปื้อนไปด้วยรอยยิ้่ม ........................... วันเวลาผ่านไปเดือนกว่า แดนเริ่มปรับตัวกับเวลาในประเทศได้ และเริ่มคุ้นเคยกันการทำงานผู้คนในบริษัทของผู้เป็นพ่อ โดยมีอากิต ค่อยให้คำแนะนำในเรื่องต่างๆ จนมาวันนี้ เพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่เด็กได้นัดออกมากินเหล้ากันแถวผับไฮโซสุขุมวิท แดนขับรถไปถึงผับก็เป็นเวลา5ทุ่มกว่า จนพบกับก๊วนที่นัดกัน นั่งกินเหล้ากันอยู่6คนในส่วน VIP เมื่อเจอเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนประถมที่ยังคงติดต่่อกันและเจอกันบ้างเป็นครั้งคราวเมื่อกลับไทยโดยแดนเองรู้จักในกลุ่มนั้นแค่คนเดียว แต่เล้งซึ่งคบกับแดนมานานได้แนะนำแดนให้รู้จักเพื่อนที่ร่วมโต๊ะอยู่คราวๆดังนี้ เล้ง อายุ22 ลุกเจ้าของบ่อนและอาบอบนวดชื่อดัง ขาวตี๋ หุ่นล่ำกล้ามโต ที่พึงเรียนจบจากมหาลัยเอกชนชื่อดัง ไมค์ อายุ21 นายแบบชื่อดัง ลูกครึ่ง สูงขาวหล่อ ราวกับเทพบุตรกรีก นายแบบสังกัดช่างภาพนู๊ดชื่อดัง เอิน อายุ20 นายแบบสูงขาวหล่อตี๋ กล้ามเป็นมัด นนายแบบสังกัดช่างภาพนู๊ดชื่อดังอีกเช่นกัน ไผ่ อายุ 19 นายแบบรุ่นน้อง ของไมค์และเอิน แต่กล้ามแน่นกว่ารุ่นพี่และขาวตี๋ ใสแบบเด็กๆตามที่ตลาดนิยม หยวน อายุ 23 ลูกนักการเมืองชื่อดัง รูปร่างหน้าตาคมเข้มออกเถื่อนด้วยหนวดเครา รูปร่างแบบคนที่ออกกำลังกายทั่วไป สัน อายุ 24 ลูกชายนักธุรกิจชื่อดังแห่งพัทยา เคยลงนิตยาสารเกี่ยวกับนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงหลายเล่ม เมื่ีอเหล้าเข้าปาก ทุกคนต่างก็พูดคุยสนุกสนานและสนิทกันอย่างรวดเร็ว โดยเล้งรู้จักกับสันและแดนอยู่ก่อน และความที่สันถ่ายแบบหลายเล่มจึงรู้จักกับหยวนแล้วหยวนชวนไผ่กับเอินมาในวันนี้ แดนพูดคุยถูกคอกับไผ่เพราะความไร้เดียงสาจากที่เป็นเด็กหนุ่มที่มาจากต่างจังหวัดจึงออกแนวซื่อๆ และแดน นับถือในเรื่องชั้นเชิงทางธุรกิจของสันอย่างมาก จนถึงเวลาผับปิดต่างแยกย้ายกันกลับไป .................................... แดนมาถึงที่ทำงานแต่เช้าเพื่อเข้ายิมของบริษัททุกวัน ตอนเช้าจะไม่มีพนักงานมาใช้ ซึ่งผิดกับตอนเย็นที่มักมีพนักงานมา่ใช้มากมาย ในระยะนี้ แดนมักปวดหัวจี๊ดๆ เหมือนอาการไมเกรน แต่เจ็บเสียดแทงกว่า ราวกับมีเข็มมาทิ้มที่ในหัว เมื่อปรึษาแพทย์ แพทย์ให้ความเห็นว่า เพราะผิดอากาศที่เมืองไทย อากิตเองก็คอยสักถามอาการเป็นระยะ ในช่วงสัปดาห์นี้ พ่อและแม่ของแดนเดินทาง ไปทางอาฟริกาใต้เพื่อติดต่อเรื่องพืชที่จะนำเข้ามาสกัดเป็นตัวยา พร้อมด้วยคณะทำงานอีก3-4คน ดังนั้น เรื่องในโรงงานและบริษัททั้งหมด อากิตจึงต้องเป็นคนดูและ แดนเองก็พยายามทำตัวเป็นหลานที่ดีคอยช่วยเหลืออากิตอย่างเต็มที่ จนกระทั่ง......บ่ายวันหนึ่ง "คุณชายแดนค่ะ คุณกิตติเชิญพบท่านที่ห้องหน่อยคะ" เลขาส่วนตัวของอากิตเปิดเข้ามาในห้องทำงานของแดนด้วยอาการตระหนกจากเรื่องอะไรบางอย่าง "ได้ครับ เด๊๊ยวผมตามไป" แดนเปิดประตูเข้าไปในห้องของอากิตเห็นอากิตเดิืนไปมาอย่างกระวนกระวายในห้องทำงานที่โอ่อ่า " แดนมาแล้วเหรอ นั่งก่อน" แดนนั่งลงอย่างงงงง อากินเดินมานั่งข้างๆ แล้วเอามือทั้งคู่ จับไหล่ทั้ง2ของแดนมองตาแดน "แดน แดนฟังอาดีดีนะลูก" "ครับ?!?" แดนมองหน้าผู้เป็นอาอย่างงงง และเริ่มตระหนก "เกิดการก่อการร้ายในทางอาฟริกาใต้ รถคณะของพ่อแม่แดน โดนระเบิด" เหมือนฟ้าฟาดใส่หัวใจของแดน แดนตกตะลึงจนไม่สามารถกล่าวอะไรได้ "อาพึ่งได้ได้รับข่าวเมื่อตะกี้นี้ เหตุเกิดเมื่อวานเย็น คณะผู้ติดตามทั้งหมดตายหมด แต่พ่อแม่ของแดนได้รับการช่วยเหลือออกมา เป็นตายเท่ากัน" ในหัวของแดนขาวโพล่นไปหมด ชีวิตที่โรยด้วยกลีบกุหลาบมาตลอด ราวกนจะพังทลายคงตรงหน้า "อากำลังทำเรื่องให้เอาพ่อแม่เราเข้ามารักษาตัวในประเทศเรา ไม่ต้องเป็นห่วงนะลูก" อากิตดึงแดนมากอดไว้ในอ้อมอก แดนน้ำตาทะลักออกมาพร้อมทั้งกอดอากิตไว้แน่น .................................. หลังจากนั้นอีก3วัน พ่อแม่ของแดนได้ย้ายมารักษาตัวที่โรงพยาบาลในประเทศ เกิดความระส่ำระสายทั้งบริษัท อากิตพยายามอย่างมากที่จะควบคุมสถาณการณืให้เป็นไปอย่างปกติ การรักษาตัวพ่อแม่ของแดนดีขึ้นตามลำดับ พ่อของแดนได้รับการกระทบกระเทือนทางสมองอย่างรุนแรง หมอไม่ให้ความเห็นว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรือไม่ ส่วนแม่ของแดน ยังไม่รู้สึกตัว ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจอยู่ตลอดเวลา พร้อมในระหว่างนี้ อาการปวดหัวของแดน ก็ทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้น จนอากิตต้องหายาแก้ปวดหัวชนิดพิเศษของบริษัทมาให้แดนกิน แม้จะหายปวดหัวเมื่อกินยา แต่เมื่อเวลาผ่านไปวั่นรุ่งขึ้นก็กลับมาปวดใหม่ หมอยังคงให้ความเห็นเช่นเดิมกับอาการของแดน เมื่อผ่านไปอีก2เดือน พ่อของแดนฟื้นขึ้น แต่ไม่สามารถพูดหรือขยับตัวได้ อีกทั้งในแววตายังมีแต่ความว่างเปล่า แดนร้องไห้โฮกับอาการของพ่อ ส่วนแม่อาการทางกายแม้ดีขึ้นแต่ก็ยังต้องพึ่งเครื่องช่วยหายใจอยู่ต่อไป น้องสาวของแดนมาเยี่ยมพ่อแม่ได้ครึ่งเดือนก็ต้องกลับไปเรียนต่อ อากิตให้คำมั่นว่าไม่ต้องห่วงตราบใดที่อากิตยังอยู่ อากิตจะไม่ยอมให้พ่อแม่แดนเป็นอะไรเด็ดขาด เรื่องราวมาถึงตอนนี้ ทางทีมกฎหมายของบริษัท จึงต้องมอบอำนาจทั้งหมดให้อากิต พร้อมทัี้้งแดนต้องยิมยอมเซ็นเอกสาร ให้อากิตมีอำนาจเต็มจนกว่าพ่อแม่จะกลับมาทำงานได้ตามปกติ หรือแดนอายุครบ25 อาการปวดหัวของแดนยังไม่ดีขึ้น ....................................... เช้าตรูหลังจากเว็นเอกสาร ห้องของแดน ถูกเปิดเข้ามา ชาย 2คน ที่เป็นบอดีการ์ดของอากิต เดินเข้ามาปลุกแดน " คุณหนูตื่นครับ" " เอ๊ะ พวกนายเข้ามาได้ยังไง " " พวกเรา2 คน ต่อจากนี้ไป จะต้องเฝ้าจับตาดูคุณแดนไม่ให้ห่างครับ เชิญคุณแดน อาบน้ำได้แล้วครับ" "เฮ้ย เกินไปรึเปล่า?" " ตอนนี้ คุณท่าน เ่ออ คุณกิตมีอำนาจเต็มทุกอย่างในทรัพย์สินของตระกูลรวมถึงตัวคุณแดนด้วยครับ" "จะบ้ารึไง " "เชิญคุณ แดนอาบน้ำครับ " 1ใน2คนยืนผ้าเช็ดตัวผืนเล็กให้ แดนอาบน้ำแล้วเดินออกมาพันด้วยผ้าขนหนูที่ที่กว้างแค่ คืบกว่าแค่ผืนเดียว "อาบแล้ว ชั้นจะใส่เสื้อผ้า" "เชิญคุณแดนลงไปพบคุณท่านครับ" "เฮ้ยใส่เสื้อผ้าก่อนดิ" "พวกเราได้รับคำสั่งมาแบบนี้ และสามารถใช้วิธีการที่เหมาะสมหากคุณแดนไม่ทำตามที่นายท่านสั่งครับ!!" บอดี้การ์ดของอากิตพูดจบพร้อมผายมือไปที่ประตู โดยมีบอดีการ์ดอีกคนที่สูง190กว่า ยืนอยู่ข้างหลังแดน แดนเดินลงมาพร้อมกับบอดีการ์ด อีก2คนที่เดินตามหลังราวกันแดนเป็นนักโทษในบ้านตนเอง จนถึงที่ห้องรับแขก เห็นอากินน่งอ่านหนังสือพิมพ์จิบกาแฟสบายอารมณ์อยู่ ส่วนคนใช้ในบ้่านกลับหายไปกันหมด "อ้อแดน มาแล้วเหรอ " อากิตหันมาพร้อมรอยยิ้มแบบที่แดนไม่เคยเห็นมาก่อน รอยยิ้มของหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่อยากจะกลืนกินลูกแกะ "อาทำไมสั่งแบบนี้ครับ " แดนถามอากิต ด้วยอาการโกรธเกรี้ยว "อาของบอกแดนเลยนะ ว่าต่อไปนี้ แดนต้องทำตามที่อาสั่งทุกอย่าง และ2คนนี้จะคอยตามดูแลกิตตลอดเวลา และจะมีเปลี่ยนเวรเสมอ และอาอนุญาตเขาจัดการแดนได้ตามเห็นสมควรหากแดนไม่เชื่อฟัง "ตามดูแลหรือตามคุมครับ"แดนถามด้วยความโกรธ ความโกรธทำให้แดนเกร็งตัว จนกล้ามเนื้อเห็นชัดทุกมัด หัวนมชมพูสวยแตกพานตัดกับผิวขาวระเอียด "ก็แล้วแต่จะคิด อ้อ เดี๊ยวไปแต่งตัวแล้วไปทำงานกับอาละ" อากิตพูด พร้อมจ้องมองมาที่ร่างเกือบเปลือยของแดน..... ............................................................ ปล.ตัวละคร6ตัวนั้นจะมีในเนื้อเรื่องต่อไปนะครับ ชอบหรือไม่ชอบติชมได้นะครับ อันนี้ตอนแรกเป็นบทนำเลยยืดยาวเวิ้นเว้อไปหน่อยครับผม ชีวิตที่ผลิกผัน หลังจาก อากิต กุมความยิ่งใหญ่ ขึ้นเถลิงอำนาจภายในบริษัท ระยะเวลา2เดือนกว่าคนสนิทของพ่อแดนถูกปลดออกและลาออกกันเรื่อยๆ อาการของพ่อยังไม่ดีขึ้น จากการถูกกระทบกระเเทือนทางสมอง ส่วนแม่แม้ไม่ต้องใช่เครื่องช่วยหายใจ แต่ก็ยังไม่ฟื้นคืนสติขึ้นมาและต้องอยู่ในห้องปลอดเชื้อตลอดเวลา ในระหว่างนี้ แดนต้องกินยาระงับอาการปวดหัว ที่อากิตจัดหามาให้เสมอ และต้องกลายเป็นเลขาส่วนตัวของอากิตเดินตามเพื่อช่วยงาน แม้ในใจไม่ยินยอมกับเรื่องนี้ แต่กล่าวไปประหลาดนัก เมื่อ อากิตสั่งให้ทำอะไร แดนมักทำตามคำพูดของอากิตเสมอ บริวารในบ้าน ถูกให้ออกทั้งหมด ภายในบ้านใหญ่ หากไม่เรียกนอกจากบอดีการ์ดของอากิตแล้ว คนใช้ทั้งหมดห้ามเข้ามา จะเข้ามาเก็บกวาดบ้านได้แต่ช่วงที่อากิตไปทำงาน ห้องนึงในบ้าน ถูกเนรมิตเป็นห้องยิมส่วนตัว อาหารเสริมตัวใหม่ ถูกนำมาให้แดนใช้ และแดนต้องออกกำลังในยิมส่วนตัวทุกเช้าและเย็น วันนี้แดนออกไปกินข้าวกับเพื่อน จึงกลับเข้ามาที่บ้านดึก แดนกลัดกลุ้มอาการของพ่อแม่จนการเรียนรู้งาน ทำได้ไม่ดีพอเท่าไหร่นัก เมื่อขึ้นไปอาบน้ำแล้ว บอดรการ์ดของอากิตได้เรียกให้แดนลงไปพบ "ครับ อาเรียกผมเหรอครับ?" แดน ถามอากิตด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ และเห็นอากิตมืดถือแทบเลต และจ้องมองอะไรบางอย่างในนั้นอย่างสนใจ "เกือบ 2 เดือนมา นี้ ดูเรากระวนกระวายนะ" "ครับ " "เรื่องพ่อแม่ ตราบใดที่อายังบริหาร เรื่องเงินที่จะหามารักษาพ่อแม่เรานะ ไม่ต้องห่วงหรอก" อากิตกล่าวพร้อมวางแทบเลตไว้บนโต๊ะ ภาพในแทบเลตยังคนเคลื่อนไหว แดนเองยอมรับในการบริหารและการทำตลาด ของอากิตว่าหลังจากอากิตขึ้นเป็นใหญ่แล้วรายได้ของบริษัท พุงขึ้นมาอีกเกือบเท่าตัวภายในระยะเวลาอันสั้น และแล้ว สายตาของแดน ก็เหลือบไปเห็น ภาพที่เคลื่อนไหวในเทบเลตนั้น แดนตกใจเหมือนมีคนเอาน้ำเย็นมาราดตั้งแต่ตัวถึงเท้า ภาพในแทบเลตนั้น คือ รูปที่แดนกับลังชักว่าว อยู่ในห้องน้ำห้องของตนเอง อยากมันในอารมณ์ ภาพคนชัดทุกรายละเอียด แดนโผไปจะคว้า แทบเลต แต่บอดี้การ์ด ทั้งคู่คว้าแขนแดนและล๊อคไว้แน่น จนแดนขยับไมไ่ด้ "นี่มันอะไรกันครัีบอา ในห้องผมมีกล้องตั้งแต่เมื่อไหร่" "ตอนนี้ชั้นมิสิทธิ์ทุกอย่างในตระกูล ชั้นต้องถามแกด้วยเหรอว่าชั้นจะทำอะไร ไม่ทำอะไร?" อากิตมองมาที่แดน ที่กำลังเกรี้ยวกราด "ชั้นเข้าใจ นี่เป้นเรื่องปกติของผู้ชาย ดูสิ หลานชั้นหล่อเหลาหุ่นดีแบบนี้ ยิ่งได้อาหารเสริมพิเศษจากบริษัทเราเองยิ่งกล้ามชัดผิวพรรณยิ่งดีขึ้น ชั้นภูมิใจจริงๆ" อากิตกล่าวต่อ "ถ้าอาทำแบบนี้คิดว่าผมจะอยู่ทมี่นี้ต่อเหรอ?" " กล้ายื่นคำขาดกับชั้นเหรอ? แต่ชั้นคิดแล้วว่าแกต้องพูดแบบนี้ เอาละ ชั้นของสั่ง ว่าต่อไปนี้ แกห้ามออกไปไหนถ้าชั้นไม่สั่ง และห้ามติดต่อกับใคร และต่อไปนี้การกินอยู่ทั้งหมดของแกจะถูกจับตามอง เข้าใจมั้ย" "อาคิดว่าจะขังผมได้หรือไง" แดนมองอย่างท้าทาย "ก็ลองดูมั้ยละ" อากิตมองมาที่แดนเลิกคิ้วแล้วพยักหน้าให้บอดีการ์ด บอดีการ์ดตรงรี้เขามาชกที่ท้องน้อยของแดนจนแดนตัวงอ คนที่จับแขนอยู่จับหน้าแดนเงยขึ้นมาแล้วคนที่ชกท้องก็ชกต้ออีก แดนจุกจนพูดไม่ออก "นี่คือค่าตอบแทนที่แกคิดอวดดีกับชั้น" แดนจุกจนน้ำตาไหลทรุดลงขยับไมไ่ด้ อากิตเดินเข้ามาใกล้ๆด้วยรอบยิ้มของผู้มีชัย จับหน้าแดนเงยขึ้น "มองหน้าชั้นแล้วฟัง" แดนมองลึกเข้าไปในตาของอากิต ที่แววตาตอนนี้มีแต่ความละโมภ "...?...?... หลับซะ" อากิตพูดอะไรสักอย่าง แม้ได้ยินเป็นคำแต่แดนกลับไม่รู้ถึงความหมายก่อนจะได้ยินคำสั่งให้หลับ จากนั้น สติของแดงก้วูบดับไป....... ........................................................ แดนตื่นขึ้นมาเพราะมีบอดี้การ์ดมาปลุก ให้ล้างหน้าล้างตาไปออกกำลังแดนลุกขึ้นจากที่นอน ก้พบว่า ร่างกายของตนเองเปลือยเปล่า ด้วยสัญชาตญาณ จึงรีบเอามือกุมของลับของตนไว้ "เอ้ย นี่ชั้นทำไมแก้ผ้าแบบนี้" "คุณท่านสั่งให้พวกผมถอดออกทั้งหมดครับ คุณชายแดนรีบไปอาบน้ำล้างหน้าเถอะครับ เพื่อไปออกกำลัง" แดนมองหน้าบอดีการ์ด แล้วเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมคิดหาทางหนีเมื่อเข้าไปในห้องน้ำ แดนกวาดตาดูพบช่องเล็กๆมากมาย ที่คาดว่า มีคนเอากล้องไปซ่อนไว้ ทันใดนั้น มีเสียงของบอดีการ์ด ดังมาว่า " นายท่านบอกว่า คุณชายอย่าเสียเวลาหากล้องเลยครับ เพราะตอนนี้ในห้องคุณชายแดน มีกล้อง อยู่หลายตัวเพื่อจับตาดูครับ นายท่านบอกว่า ภาพทั้งหลายไม่มีทางหลุดไปแน่นอนถ้่าคุณชายเชื่อฟัง" แดนอึ้งกับสิ่งที่บอดีการ์ดกล่าว จากนั้นก็อาบน้ำอย่างลวกๆ พัดผ้าขนหนูกว้างแค่คืบกว่าออกมา เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของตนเมื่อเปิดออกกลับพบกับความว่างเปล่า!!! "เฮ้ย เสื้อผ้าชั้นละ" "คุณท่านให้คุณชายแดน ใส่กางเกงตัวนี้ครับ" บอดีการ์ดพูดแล้วยืนกางเกงผ้าร่มแบบกางเกงวิ่งที่มีเหมือนกางเกงในให้ มันเป็นสีขาวสั้นและขากว้างมาก แดนจับมาพลิกไปพลิกมาดู มันบางมาก "นายท่านฝากบอกว่า ทุกความเคลื่อนไหวในห้องนี้ของคุณแดนก้เห้นหมดแล้แดนเห้นว และนี้บ้านของคุณแดนเอง คุณแดนก็ไม่ควรอายครับ" แม้จะโกรธมาก แต่แดนก็ใส่ เมื่อยืนมองกระจก แดนเห้นชายหนุ่มรูปงามเป็นไปด้วยมัดกกล้ามผิวขาวเนียนละเอียด หัวนมสีชมพูเข้ม หน้าอกหนาใหญ่ กล้ามแขนเป็นลูกๆ พร้อมเครื่องหน้า ที่จมูกเป้นสัน ตากลมโต คิ้วเข้มปากเป็นกระจับชมพูได้รูป แดนเดินตามบอดีการ์ดไปถึงที่ห้องยิมที่เป็นกระจกโล่ง พร้อมเครื่องอำนวยความสะดวกเครื่องเล่นครบครัน แม้จะรู้สึกเขินๆบ้างที่ต้องเดินเกือบเปลือยในบ้านของตนเองแบบนี้ ที่ยิมส่วนตัว มีเทนรเนอร์ที่ถูกจ้างมาพิเศษ วันนี้เทรนเนอร์ให้แดนเล่นอย่างหนักหน่วง แดนกัดฟันยกลูกเหล็ก อย่างยากลำบากจนแทบจะยกไม่ไหว เหงื่อไหลย้อยจนตัวเป็นมันเลื่อมสะท้อนแสงไฟในยิมอย่างงดงาม กางเกงผ้าร่มสีขาวที่บางมากอยู่แล้วก็แทบจะเปิดเผยทุกสัดส่วน ในระหว่างนั้นเอง อากิตก้เดินเข้ามา เมื่ออากิตเดินเข้ามาก็มองที่ร่างของแดน ที่มันเลื่อมไปด้วยเหงื่อนด้วยสีหน้าพอใจก่อนจะกล่าวว่า "แดน แกเป็นคนฉลาด ดังนั้นตั้งใจฟังให้ดีนะ ชั้นจะไม่อ้อมค้อมละ ตอนนี้ชีวิตพ่อแม่และน้องสาวแก อยู่ในกำมือชั้น ดังนั้นอย่าโง่ที่ขัดคำสั่งชั้น ชั้นหวังดีให้เทรนเนอร์มาฝึกแก แล้วเดี๊ยวแกฝึกเสร็จ ก็กินอาหารที่เตรียมไว้ด้วย จากนั้นตามชั้นไปทำงาน อ้อ อย่าคิดอวดดีหรือขัดขืนหรือพยายามติดต่อใใคร จำไว้!!" อากิตเดินออกจากห้องยิมออกไปด้วยสีหน้าของผู้มีชัย แดนมองตามหลังอากิตไปด้วยเพลิงแค้นที่เริ่มก่อตัวมากขึ้นมากขึ้น หลังจากนั้นชีวิตแดนก็เปลี่ยนไป เช้าตรูตื่นขึ้นมาออกกำลังด้วยกางเกงขาสั้นตัวเดียว กินอาหารเสริมสร้างกล้ามเนื้อและบำรุงร่างกาย สายๆ จะมีคนเอารถมารับ พร้อมบอดีการ์ดตัวใหญ่นั่งปะกบแดนออกไปทำงานด้วยชุดสูทราคาแพง ที่บอดีการ์ดมายื่นให้หลังจากเล่นยิมทานยอาหารและอาบน้ำเสร็จแล้ว ดังนั้นภาพที่ทุกคนในบริษัทเห็นจึงเห้นเป็นคุณชายแดนที่หล่อเหลาและเพียบพร้อมด้วยรูปสมบัติทรัพย์สมบัติและการศึกษาที่เพียบพร้อม ห้องทำงานของแดน ถูกย้ายมาอยู่ข้างห้องของอากิต มีประตูเปิดเชื่อมถึงกันงานที่กิตต้องทำ ก็มีเพียงดูเอกสารที่อากิตส่งให้ดู และคอมพิวเตอร์ที่ไม่ได้เชื่อมต่ออินเตอร์เนต เครื่องมือสื่อสารทั้งหมด ถูกยึดไป ตกตอนค่ำ แดนต้องกล้ับบ้านพร้อมถอดชุดออกทั้งหมด เข้ายิมอีก2ชั่วโมง ทานอาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้ จากนั้นก็อาบน้ำ และเปลือยร่างนอน ทุกอิริยาบท ตกอยู่ภายใต้สายตาของบอดี้การ์ดตลอด มีเพียงเข้าห้องน้ำ เท่านั้นที่บอดีการ์ดไม่ตามเข้าไปด้วย อากิตมักมาสำรวจรูปร่างของแดนตอนแดนไปยิ่มช่วงที่เหงื่อท่วมตัวเสมอพร้อมสีหน้าท่าทางที่พอใจอย่างยิ่งยวด "เราต้องอดทน เราต้องอดทน เราต้องอดทน" แดนคิดกับตนเอง ................................................................................ ที่บ้านของแดน หลังจากการครองความเป็นใหญ่ของอากิต มา3เดือน แดนต้องตกอยู่ในสภาพเหมือนเป็นนักโทษในบ้านตนเอง เมื่อไปที่บริษัทก็ได้แต่รับคำสั่งจากอากิตเท่านั้น ตอนรับประทานอาหารกลางวัน อากิตสั่งให้แดนมากินข้าวกับอากิต อาหารของแดน มีแต่สิ่งเสริมสร้างร่างกาย และยาแก้ปวดหัวหลังอาหาร แดนยอมรับกับตนเองว่า ยานั้นได้ผมเมื่อกินติดต่อกัน แต่ในใจก็ยังมีความสงสัยว่ามันจะมีอันตรายกับตนเองหรือไม่ อากิตเฝ้ามองแดน ด้วยสายตาราวกับ หมาป่าที่รอขย่ำเหยื่อ 2เดือนกว่ามานี่ แดนไม่สามารถ ติดต่อใครได้ เมื่อหลายวันก่อน น้่องสาวของแดนที่อังกฤษติดต่อมา คำพูดของอากิตยังก้องอยู่ในหัวว่าทุกคนในครอบครัวอยู่ในกำมือของอากิตทั้งหมด แดนเพียงคุยกับน้องสาว ในเรื่องทั่วไป เพราะแดนเองก็อยู่ในสายตาของบอดี้การ์ดอากิต แดนเองมีความสงสัยมาตลอดว่าสิ่งที่อากิตต้องการจากตนคืออะไรกันแน่ ยิ่งตอนที่ออกกำลังกาย อากิตมักมายืนมองด้วยสีหน้าที่พึงพอใจแต่ไม่เคยแตะต้องตัวแดนเลยสักครั้ง และโดยสัญชาตญาณ แดงรู้ตัวเองว่าหากทำการขัดขืนหรือพยายามหนี นอกจากหนีไม่รอด อาจจะได้รับบทสรุปที่แย่มากอย่างคาดไม่ถึง วันนี้หลังจากออกกำลังกายตอนเย็นเสร็จ เมื่อทานอาหารเย็นและอาบน้ำแล้ว แดนเปลือยกายล้มตัวนอน ในตอนนี้แดนหมดความระแวงกล้องทั้งหลายและรู้สึกชอบกลายๆ ที่ได้อวดร่างกายของตน จนมาวันนี้แดนเปลือยกายเดิืนในห้องนอนต่อหน้าบอดีการ์ดของอากิตอย่างไร้ความกังวลแล้ว เนื่ืองด้วยความมมั่นใจที่ประหลาดที่อากิตพูดว่าจะไม่มีการหลุดไปแน่นอน และเหล่าบริวารของกากิตมองตัวแดนเองด้วยสายตาที่ชื่นชมในสริระอย่างปิดบังไม่มิด เว้นเสียแต่ตอนไปออกกำลังที่ยิม ยังคงใส่กางเกงขาสั้นแบบนั้นต่อไป ตอนนี้เวลาตี2 แดนผวาตื่นขึ้นมา เหงื่อเต็มตัวแม้จะเปิดแอร์เย็นฉ่ำ ด้วยอาการปวดหัวอย่างรุนแรง มีเสียงวี๊ด ความถี่สูงดังในห้อง ซึ่งหากไม่ตั้งใจฟังจริงๆ จะไม่ไ่ด้ยินหรือไม่ไ่ด้สนใจกับเสียงนั้น แต่เสียงหวีดนั้นมันราวกับจะชอบไชเข้าไปในแก่นสมองของแดนให้แตกเป็นเสี่ยงๆแดงเปิดไฟในห้อง และมองหาเหล่าบอดีการ์ดพวกนั้น ซึ่งในยามนี้มักไม่อยู่ในห้อง แต่ห้องได้โดนปิดล๊อกจากด้านนอก อีกทั้งหน้าต่าง มีเหล็กดัดอย่างแข็งแรง จากการเปลี่ยนแปลงห้อง ตามคำสั่งของอากิตเมื่อ2เดือนก่อน แดนมองหาที่มาของเสียง พยายามข่มใจสู้อาการปวดหัวนั้นและค่อยๆตั้งใจฟังเสียงว่ามาจากที่ไหน ใต้เตียง.... แดนพลิกฟูกที่นอนบนเตียงออก ........สิ่งที่พบคือลำโพงขนาดขนาดเล็ก ที่ติดตั่งอย่างแนบเนียนและแล้วเสียงก็เงียบลง แดนนั่งหอบหายใจที่ขอบเตียงภาพสะท้อนจากกระจกบานใหญ่ข้างเตียงสะท้อนร่างเปลือยเปล่าของชายหนุ่มรูปงามที่ร่างพราวไปด้วยเม็ดเหงื่อแดน อ้อนเพลียอย่างประหลาด และแล้วหลังจากเสียงหวีดนั้นเงียบลง มีเสียงเบาๆออกมาลำโพงนั้่น "....?...?...? หลับซะ หลับซะ" แดนฟัง ช่วงแรกไม่ออก แต่เข้าเข้าใจคำสั่งอยู่ๆแดนก็ทรุดหลับไป .................................................. เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันอาทิตย์ แดนถูกปลุกจากบอดีการ์ดของอากิต หลังอาบน้ำเสร็จแดนใส่กางเกงตัวเดียวไปเล่นยิมเช่นเคย สายตาแดน เหลือบมองฟูกที่นอน ที่ีหล่นลงมา และยังเผยให้เห็นลำโพงขนาดเล็กนั้น เมื่อเดินมาถึงยิมแดนอดความสงสัยไมไ่ด้อีกต่อไปจึงเอ่ยปากถาม บอดีการ์ด "ไอ้ลำโพงนั้นมันคืออะไร?" แดนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจอย่างมาก "....." แต่เหล่าบอดีการืดและเทรนเนอร์ ไม่ได้พูดอะไรออกมา "นี่ ชั้นถามไม่ได้ยินหรอ ? ว่าลำโพงนั้นคืออะไร?" " ไม่ใช่หน้าที่ของพวกผมที่จะมาตอบคำถามครับ และขอให้คุณชายแดน ออกกำลังให้เสร็จ ไปอาบน้ำเพราะคุณท่านรออยู่ครับ" แดนอึ้งกับคำตอบที่ได้หลังทานข้าวเสร็จแดนอาบน้ำ เมื่อออกจากห้องน้ำพันผ้าขนหนูมาด้วยความเคยชิน บอดีการ์ดบอกกับยแดนว่า อากิตรออยู่ที่สระว่ายน้ำ พร้อมทั้งยืนอะไรบางอย่างให้ แดนรับมาเปิดดู มันเป็นกางเกงว่ายน้ำที่ยืดดีมาก และตัวเล็กมากๆ "ตัวเล็กขนาดนี้ ใครจะใส่ได้วะ?!?" "นายท่านบอกว่า ถ้าคุณชายแดนใส่ไม่ได้ ก็ไม่ต้องใส่อะไรเลยครับ ท่านไม่ถือสา" แดนอึ้งกับคำตอบจึงจำเป็นต้องใส่เกงเกงตัวนั้น ซึ่งทั้งเว้ามาก และปิดได้แต่ควญอีกทั้งเส้นขอบก็บางเล็ก เนื้อผ้าสีขาวบางเล็กมาก แต่เนื้อผ้ายืดดีมาก และด้วยความที่มันยืด จึงทำให้บางเฉียบลงไปอีก แต่เมื่อแดนใส่เสร็จแล้วดูกระจก กลับพอใจในภาพที่สะท้อนมาอย่างประหลาด เมื่อหันหลัง กางเกงตัวนี้ ปิดได้ครึ่งก้นเท่านั้น และบางจนเห้นร่องก้นแทบจะชัดเจน ด้านหน้ายิ่งไม่ต้องพูดถึง มันเพียงโอบอุ้ม ควญอันเขื่องและไข่แฝดของแดนหากสังเกตุสักนิด โคนควญ ก็โผล่ออกมาจากกางเกงนั้น หมอยเกือบทั้งหมดไม่สามารถเก็บไว้ได้ แดนมองกระจกอีกครั้ง เกร็งกล้ามท้องที่เป็นลอน 8 ลูก กล้ามเนื้อแขนขาเป็นลูกกลมงดงามราวกับประติมากรรม ผิวขาวที่ละเอียดตัดกับหัวนมสีชมพูเข้ม นมเป็น แดนอดไม่ได้ที่จะโพสหน้าหน้ากระจกสักครู่นึง จนได้ยินเสียง บอดีการ์ดเ่อยขึ้น "คุณชายแดน เชิญครับ " แดนเดินลงไปผ่านห้องโถงของบ้านตนเอง ก็อดเขินไมไ่ด้กับสภาพตอนนี้ ถึงจะเคยใส่กางเกงเล่นยิมเดินมาบ่อยแล้วก็ตาม แรกๆก็เอามือถุมเป้าไว้ แต่เมื่อคิดได้ว่า ไม่มีเหตุผลแล้วที่จะมากุม แดนจึงเดินด้วยท่าทางปกติแทนที่สระว่ายน้ำ อากิต นั่งจิบไวด์ชั้นเยี่ยม พร้อมบดดีการ์ดอีก4คน "นายท่านครับ คุณชายแดนมาแล้วครับ " อากิตมองมาที่ร่างแทบเปลือยของแดน ควญอันเขื่องสงบนิ่งในกางเกงที่บางเฉียบจนแทบจะไม่ต้องงจินตนาการ อากิตยิ้มที่มุึมปากอย่างสะใจ พร้อมเสือกแก้วไวด์ที่มีไวด์สีแดงทับทิมไปข้างหน้า "ดื่มสิ อย่าให้ชั้นเสียอารมณ์" แดนหยิบแก้วไวด์มาดื่มทีเดียวหมด ทำให้ร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งตัว อากิตมองอย่างพอใจ "อากิตครับ ผมอยากทราบว่าเรื่องลำ..." "เดี๊ยวก่อน" อากิตขัดจังหวะขึ้น แดนหยุด และอากิตพูดต่อ "........?.....?... ........?.....?... ........?.....?... วันนี้แดนร้อน อยากว่ายน้ำ อยากโชว์ร่างกายที่ฝึกมาดี วันนี้แดนอยากใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นที่สุด!!" หลังจากอากิตพูดจบ แดนรู้สึกว่าสิ่งที่อากิตพูดนั้น ช่างแท้จริงมากร้อนก็ร้อนอยากว่ายน้ำจะใส่เสื้อผ้าทำไมกัน จากนั้นแดนก้กระโดดลงสระน้ำว่ายน้ำ อย่างสดชื่นอากิต เดินมาที่ริมสระ พร้อมไวดือีกแก้วนึงยื่นให้แดน "ดื่มอีกแก้วสิ ดับกระหายดีนะ" "ครับ" แดนรับมาดื่มหลังจากดื่มก็เกิดอาการร้อนวูบวาบขึ้นมาอีก หัวนมสีชมพูชูชันแข็งเป้นไตขึ้น ท่อนเนื้อในกางเกงตัวเล็กก็เกิดอาการขยายขึ้นมากางเกงที่โดนน้ำแล้วหดเล้กลง เมื่อท่อนเอ็นของแดน ขยายขึ้นควญครึ่งลำก็โพล่อออกมาอย่างช่วยไมไ่ด้ "แดน ขึ้นมาให้อาถ่ายรูปหน่อยสิครับ วันนี้แสงสวย แดนก้หุ่นดี" "ครับอา" แดนขึ้นมาสระน้ำ กางเกงที่โดนน้ำหดจนห่อหุ่มได้เพียงครึ่งล่างควญครึ่งเดียว ส่วนหัวยังคงซุกในกางเกงด้านล่าง เนื้อผ้าที่โดนน้ำก็บางเฉียบจนเห็นหัวสีพูดที่ซ่อนไว้ใต้ผ้านั้น "ไม่ต้องอาย อาเห็นมาตั้งแต่แดนเด้กๆ เมืองไทยอากาศร้อน รูปร่างแดนก้ดีถ่ายรูปแล้วต้องออกมาดีแน่ๆ" "ครับอากิต" แดนโพสท่าให้อากิตและลูกน้องถ่ายรูปริมสระน้ำกลางแจ้ง แดนรู้สึกว่าคำพูดของอากิตนั้น ถูกต้องและชอบด้วยเหตุผลทั้งปวงแม้ในจิตใต้สำนึกจะมีอะไรบางอย่างที่บอกตนเองว่ามันไม่ใช่แบบนี้ อย่าทำแบบนี้แต่เมื่อได้ทำตามที่อากิตบอกสมองกลับปลอดโปร่งและยินดีที่จะปฎิบัติตามคำพูดของอากิตทุกประการ "โพสเอามือไพล่ที่หลังหัวไว้ แล้วแอ่นหน้าอกและเอวมาข้างหน้าสิ" แดนเอามือไพล่ประสานไว้ที่ท้ายทอยแอนหน้าอกเกร็งหน้าท้องจนขึ้นเป็นลูก อากิตเทของเหลวจากหลอดสีเขียวใส่ที่หลายนิ้วชี้และนิ้วโป้งทั้ง2ข้าง และเดินเข้ามาหา แดน จากนั้น เอานิ้วชี้และนิ้วโป้งมาหยิกบิดที่หัวนมสีชมพูดเข้มของแดนคลึ่งทั้ง2ข้าง แดนกลับเสียวซ่าน จากนิ้มมือของอากิต ในช่วงแรกเนื้อเจลจากนิ้วสร้างความร้อนวูบที่หัวนมให้แดน จากนั้นเป็นความเสียวส่านอย่างที่แดนไม่เคยรู้สึกมาก่อนควญของแดน เริ่มลุกมากกว่าเดิม ตอนนี้มีเพียงหัว***เท่านั้นที่ยังซ่อนไว้ใต้กางเกงตัวจิ๋ว ลูกน้องขออากิต ระดมถ่ายภาพและวีดีโอกับแดน แดนหลับตาเงยหน้าพริ้มกับความเสียวซ่านที่หัวนม "โดนแค่นี้ก้แข็งแล้วเหรอ กางเกงตัวนี้อึดอัดรึเปล่า" "อึดอัดแล้วครับอากิต" แดนพูดตอบออกไปโดยไม่คิด อากิตยิ้มที่มุมปากก่อนจับที่ขอบกางเกงในแล้วออกแรงดึงเบาๆ ร่างกายของแดนก็หมดสิ้นสิ่งพันธนาการปกปิดร่างกาย ควญอันเขื่อง สีขาวแทบเท่ากับสีผิว หัวชมพูบานสวยสมส่วนผงาดออกมาท้าทายสายตาทุกคู่ อากิตเทเจลจากหลอดใส่มืออีกข้าง แล้วคว้าที่หลายหัวควญของแดนคลึงที่หัวหมุนควง เนื้อของเหลวจากมืออากิตแผ่ซ่านเข้าสู่แท่งความเป็นชายของเขา ปลายหัว***ร้อนวูบวาบอย่างน่าเพลิดเพลิน แดนเสียววาบเป้นระยะ ทั้งหัวนมและปลายควญ "อยากเอาน้ำออกมั้ย" "ครับอา" แดนยังคงเอามือไพล่หลังหัวและแ่อ่นส่วนเอวอย่างท้าทายกล้องและสายตาทุกคู่ "เอาออกสิืชักว่าวตรงนี้เลย แดนอยากทำตรงนี้มากๆแล้วใช่มั้ย" "ครับ" แดนทรุนลงนอนหงายเอามือกำรอบแก่นกลางความเป็นชายของตนก่อนจะรูดความเป็นชายขึ้นลงและครางอย่างเป็นสุข กล้องถ่ายภาพและวีดีโอบันทึกภาพตลอด อากิตเทของเหลวเนื้อเจลอีกชนิดจากหลอดสีแดง แล้วเดินมานั่งลงที่หว่างขาของแดน "แดนอาขากว้างกว้างๆนะครับ เดี๊ยวอาช่วย" "ครับ" แดนอ้าขาตามแรงจับของอากิตอย่างว่าง่ายและมือขวายังกำรูดอย่างต่อเนื่อง เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดพรายระยิบระยับบนร่างเนื้อแน่นสะท้อนกับแสงยามสายอากิตค่อยๆ เอานิ้วแหย่เข้าไปในร่างของแดน ร่างงามสะท้านกับสิ่งแปลกปลอมที่รุกล่ำเข้าไป "อ๊าาาา...ว์" "อีกนิดนะครับ อดทนอีกนิด" "ครับ" อากิตค่อยๆดันนิ้วเข้าไปลึกมากขึ้นๆพร้อมเทเจลจากหลอดสีแดงแล้วใช้นิ้วกลางอีกนิ้วแหวกเข้าไปความเสียวซ่าน วูบวาบในร่างของแดนอย่างบอกไม่ถูก ร่างที่แกร่งด้วยกล้ามเนื้อสะท้านเฮือกและค่อยๆเปลี่ยนเป้นสีชมพู อากิตใช้2นิ้ว คว้านในร่างแดนลึกมาขึ้น แดนเจ็บในช่วงแรก แต่แล้วก็เกิดร้อนวูบวาบจากภายในแล้วเสียซ่านจนต้องอ้าขามากขึ้นเพื่อให้อากิตใช้นิ้วเข้าไปสำรวจภายในร่างตนให้ง่ายขึ้นอีก เสียงจากจิตสำนึกตะโกนแว่วว่าให้หยุด แต่ด้วยอำนาจของดำกฤษณา ที่ยากต้านทาน แดนปล่อยตัวปล่อยใจเคลิบเคลิ้มไปกับสิ่งที่อากิตมอบให้ อากิตยังคงดึงนิ้วเข้าออก ร่างของแดน กระตุกจนแอ่นวูบ น้ำสีขาวข้นทะลักทะลายออกมาราวกับน้ำพุรุนแรงต่อเนื่องไม่ขาดสาย ทุกหยาดหยด ตกลงมาใส่ร่างแกร่ง และใบหน้าที่หล่อเหลานั้นช่างเป้นภาพที่เร้าอารมณ์มากจนแม้แต่ลูกน้องของอากิตยังมีอารมณ์กับเพศเดียวกัน กับร่างงามตรงหน้า อากิตค่อยๆถอนนิ้วอีก แดนเกร็งร่างกระตุกเพราะความเสียวซ่าน แล้วอากิตก็ใช้อีกมือนึงมาลูบไล้ของเหลวสีขาวขุ่นบนร่างแดน ละเลงไปมาราวกับจะอาบร่างแดนด้วยน้ำแห่งชีวิตนั้น แดนหลับตาพริ้ม รับสัมผัสจากมือที่มาลูบไล้ แม้จะพ่นน้ำรักออกมามากมาย แต่แก่นความเป้นชายของแดนก้ไมไ่ด้อ่อนแรงลงแม้แต่น้อย อากิตใช้นิ้วมือ ปาดน้ำขาวข้นนั้นมาทาที่ริมฝีปากที่บางได้รูปนั้นแล้วเอานิ้วคว้านเปิดปากนั้น จนน้ำของแดนไหลเข้าปากแดน กลิ่นคาวสร้างอารมณ์เพิ่มให้แดนอย่างประหลาด แดนอ้าปากเผยอแล้วดูดเลียนิ้วมือของอากิตราวกับเด็กที่เจอไอศครีมรสโปรด อากิตยิ้มอย่างสะใจ และก้มลงกระซิบข้างหูของแดนว่า " อาอยากเห็นอีก 2 ครั้งตอนนี้ แดนทำได้ใช่มั้ย" "ด้วยความยินดีครับอา" แดนกล่าวพร้อมทั้งเอื้อมมือขวามากำแท่งชายของตนอีกครั้ง..... ........................................................................ ตอนที่2ครับ ชอบหรือไม่ชอบติชมได้นะครับ ต่อไปจะเริ่มเข้มข้นน้ำข้นมากขึ้นเรื่อยๆึคร๊าบบบ