เช้าแล้ว... ลำแดดอ่อน ๆ ลอดรูสังกะสีฉาบความอุ่นวาบลงบนใบหน้า ปลุกผมให้ตื่นจากหลับใหล อากาศยามเช้ายังคงเย็นสบาย ผมถัดตัวเข้าไปแนบชิดชายที่โอบกอดผมไว้จากด้านหลัง รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากดุ้นเนื้อในกางเกงใน ที่เริ่มแข็งขึ้นเรื่อย ๆ พ่อคงตื่นแล้ว แกกระชับวางกอดผมแน่นขึ้น
“พ่อเช้าแล้ว...”
“บอกแล้วไงว่าให้เรียกผัว... ต่อไปนี้ถ้าอยู่ด้วยกันสองคนต้องเรียกว่าผัวนะ”
“บ้า”
“งั้นเรียกเฉพาะตอนเย็ดกันก็ได้”
“อื้อ... ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน”
“ไม่ต้องไปแล้ววันนี้... นอนกอดกันอย่างนี้แหละ นะ ๆ เมื่อคืนพ่อยังกินไม่อิ่มเลย” พ่อคว้าผมไปกอดแน่นขึ้นอีก
ผมมองออกไปทางหน้าต่าง คิดในใจว่าโชคดีเหลือเกินที่ได้รู้ความลับของพ่อที่กระท่องปลายนา...
.....................
“ฉ่า...” เสียงผักบุ้งนาถูกเทลงบนน้ำมันร้อน ๆ ผมรีบฉีกเต้าเจี้ยวถุงเล็ก ๆ เทลงในกระทะใบเก่า แล้วรีบใช้ตะหลิวคนให้เข้ากัน กลิ่นกับข้าวคนจนยั่วยวนจนน้ำลายสอ ผมรีบตักผักบุ้งที่สลดกำลังดีลงชามสังกะสี เหลือก็แต่น้ำพริกกะปิอร่อย ๆ ฝีมือพ่อ
พ่อนั่งตำน้ำพริกอยู่บนแคร่ไม้ใต้ต้นมะขาม มีเพียงผ้าเช็ดตัวสีตุ่นผืนเดียวปกปิดร่างกายท่อนล่าง แกยกขาแกร่งข้างหนึ่งขึ้นนั่งชันเข่าให้ตำน้ำพริกได้ถนัด เผยให้เห็นกางเกงในสีเหลืองตัวเก่าหุ้มห่อก้อนเนื้ออวบนูน ก้อนเนื้อที่ผมได้สัมผัสอย่างใกล้ชิดตลอดคืนที่ผ่านมา กลิ่นของมันยังคงติดอยู่ที่ปลายจมูกเหมือนเหตุการณ์เพิ่งผ่านมาเมื่อครู่
“มองอะไรว่ะแก้ว” พ่อส่งยิ้มทะลึ่งมาจากแคร่ไม้ไผ่ แกตักน้ำพริกกะปิลงชาม แล้วลงจากแคร่ไปล้างมือที่โอ่งน้ำไม่ไกลนัก
ผมก้มหน้ายิ้มอารมณ์ดี เดินไปที่โอ่น้ำ ตั้งใจจะเอากระทะไปล้างแล้วกินข้าวกับพ่อ
“เอาวางไว้นี่แหละเดี๋ยวพ่อล้างเอง” พ่อนั่งยอง ๆ ล้างมือ ชายผ้าเช็ดตัวผืนเล็กแหวกออกจากกัน ผมเห็นก้อนเนื้อนั่นนูนจนแทบจะทะลักกางเกงในตัวเก่า
“เอ้าไอ้นี่ถืออยู่นั่นแหละ ไม่กินข้างหรือไง”
ผมพยักหน้าเออออ ส่งกระทะให้พ่อ แล้วรีบหันตัวเดินเข้าบ้าน ตั้งใจจะไปหยิบจานผัดผักบุ้งที่พักไว้ในตู้กับข้าว ไม่รู้ทำไมวันนี้ระยะทางจากโอ่งน้ำถึงประตูบ้านมันช่างไกลกันเหลือเกิน
“วันนี้เป็นอะไรของเองวะแก้ว ไม่สบายเปล่า ให้พ่อดูดิ”
พ่อเดินตามเข้ามาในบ้าน แกโอบกอดผมจากข้างหลัง ยื่นหน้าเอาแก้มมาแนบแก้มผมไว้ หนวดเคราที่ยังไม่ได้โกนทำให้ขนผมลุก
“เปล่าพ่อ ไม่เป็นอะไร”
พ่อแนบตัวเข้าชิดตัวผม ดุ้นเนื้อใต้ผ้าขนหนูตัวเริ่มแข็งตัวเบียดแก้มก้นผม
“เจ็บอยู่หรือเปล่า”
“เปล่า”
“แล้วเองเป็นอะไร ไหนตอบพ่อสิ...”
“ไม่มีอะไร ไปกินข้าวกันเหอะพ่อ”
“อ้อ... พ่อรู้แล้ว เองยังเงี่ยนอยู่ละซิ เห็นแอบดูควยพ่อตั้งแต่ตอนตำน้ำพริกแล้ว เมื่อกี้ที่โอ่งก็มัวจ้องแต่ควย ถ้าหิวควยก็บอกสิ ไม่ต้องเขินหรอก เราเป็นผัวเมียกันแล้วนะ” น้ำเสียงทะเล้นของพ่อกระเซ้าข้างหูเบา ๆ แกกระชับวงแขนกอดผมไว้แน่น ผมรู้สึกร้อนผ่าวที่กกหูถึงพวงแก้มทั้งสองข้าง
“นั่น ๆ หน้าแดงหมดแล้ว สงสัยจะอยากควยพี่ใช่ไหม เดี๋ยวพี่ป้อนควยให้ก่อนแล้วค่อยกินข้าวนะแก้วจ๋า” พ่อค่อย ๆ พรมจูบลงบนต้นคอผม ไล้ลงมาถึงหัวไหล่ ดุ้นควยร้อนผ่าวบดเบียดก้นผมจนผ้าขนหนูหลุดจากร่าง
“โห พ่อไปอาบน้ำก่อนไป น้ำไม่อาบตั้งแต่เมื่อคืน เน่าแล้วมั้ง”
ผมพยายามขืนตัวจากอ้อมแขนพ่อ
“ว่าข้าเหม็นเหรอไอ้นี่”
พ่อจับผมหันตัวกลับมากดหน้าผมผมเข้ากับรักแร้ หัวเราะดังลั่น
ผมดิ้นฝืน พยายามใช้สองมือผลักอกพ่อออก แต่พักเดียวผมก็ต้องใช้สองมือกอดเอวพ่อ แนบหน้าพงขนรักแร้ดกหนา สูดดมเอากลิ่นของความเป็นชายที่ทำให้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ
“หึ ๆ ไงล่ะ เหม็นไหม”
ผมไม่ตอบ ควยแข็งแนบอยู่กับควยพ่อแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน
พ่อประคองผมไปนั่งบนเตียง แล้วเดินไปปิดประตูหน้าต่าง ก่อนจะมายืนอยู่เบื้องหน้าผม
“แก้ว... แก้วดมสิ เหม็นไหม” พ่อแอ่นดุ้นควยที่ห่อหุ้มด้วยกางเกงในมาตรงหน้า
ผมค่อย ๆ จรดจมูกลงบนผ้าสีเหลืองที่เป็นขุย กลิ่นสาบแห่งความเป็นชายฉุนกว่าเมื่อคืนมาก แต่ยิ่งกลิ่นแรงก็ยิ่งเร้าอารมณ์ ผมสูดหายใจเข้าเต็มปวด มือลูบควยตัวเองที่แข็งจนปวด พ่อขยับตัวเข้าใกล้ ยกแขนผมขึ้นแล้วรูดเสื้อผมออก ก่อนที่จะโถมตัวลงมาคร่อมผมไว้ แล้วประกบจูบลงบนริมฝีปากอย่างเร้าร้อน
“หอมไหมแก้ว... ควยผัวหอมไหมตอบพ่อสิ” พ่อหอบหายใจถี่ คงเงี่ยนเต็มที่
“หอมจ๊ะ”
“อื่อ ถ้าชอบผัวจะให้ดมควยทุกวันเลยนะ แต่เมียต้องอมควยให้ผัวด้วยนะ”
ผมพลิกตัวขึ้นคร่อมพ่อแทนคำตอบ ใช้จมูกไล้ตามซอกคอพ่อตามบทเรียนที่ได้รับเมื่อคืน
“อืมม์...” พ่อทอดตัวนอนผ่อนคลาย ครางอย่างพอใจ
ผมใช้ลิ้นไล่วนหัวนมสีคล้ำของพ่อ แล้วดูดเลียอย่างหิวกระหาย พ่อครางเบา ๆ อยู่ตลอดเวลา แกยกแขนทั้งสองขึ้นหนุนหัว เหมือนอนุญาตให้ผมดอมดมกลิ่นแห่งความเป็นชายได้เต็มที่ ผมเลื่อนจมูกไปที่พงขนดกหนาใต้วงแขน แล้วไล่ลิ้นลงไปรับรสเค็มเจือขม
“”อ้า... ” พ่อหลับตาปี๋ ส่งเสียงครางแหบต่ำ
เมื่อสูดกลิ่นใต้วงแขนทั้งสองข้างจนหนำใจ ผมก็ค่อย ๆ เลื่อนตัวลงไปยังท่อนล่างของพ่อ ตอนนี้ควยดุ้นใหญ่โผล่หัวออกมาจากขอบกางเกงใน น้ำเมืองไหลเยิ้มจากปลายควยจนผมอดไม่ได้ที่จะใช้ลิ้นเลียชิมรส
“ซี๊ด... -เอี้ย-เอ้ย ไม่ไหวแล้ว ดูดควยกูสักที...”
ผมนึกสนุกแกล้งพ่อ ยังไม่ยอมให้ดุ้นเนื้อผ่านเข้าไปในปาก แต่ค่อย ๆ ใช้ปากรูดกางเกงในลง ซุกใบหน้ากลั้วกับหมอยดกหยิก ไล่จมูกไปยังง่ามขา พวงไข่ พ่อคงทนไม่ไหว แกผุดลุกขึ้นยืน ดึงแขนผมให้ลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะยัดควยเข้าปากแล้วกระแทกเข้าออก
“ไง แกล้งกูเหรอมึง... ยังไงมึงก็ก็ต้องกินควยกูอยู่ดี ซี๊ด... ดูดสิ ดูดแน่น ๆ นั่นแหละ โอ๊ย... -เอี้ย-เอ้ย... กูเสียวควย อู๊ย...”
พ่อใช้มือจิกหัวผมให้รูดปากสวนกับบั้นเอวที่เดาควยเข้าออก อีกมือจับขอบหน้าต่างพยุงตัว ส่วนง่ามหัวแม่ตีนรูดควยผมพลางบี้หัวควยผมไปพลาง
“ข้าวปลาไม่ต้องแดกแล้ว แดกน้ำควยกูนี่แหละอีแก้ว อู้ย... -เอี้ย-เอ้ย... ออกแล้ว ออกแล้ว.... โอ๊ว...”
น้ำเชื้ออุ่น ๆ ของพ่อทะลักเข้าปากผมอย่างมากมาย เกือบจะพร้อมควยผมน้ำที่พ่นน้ำออกมาเพราะโดนตีนพ่อบดบี้
พ่อย่อตัวลงขุกเข่าหันหน้ามาทางผม ประกบปากแบ่งน้ำเชื้อของตัวแกไปกิน แต่แกคงยังไม่พอ จึงก้มลงไปเลียกินน้ำเชื้อที่ควยผมจนเปรอะหนวดเครา
พ่อประคองผมลงนอนหนุนหมอนเก่า ๆ เราดูดปากกันอยู่นาน ไม่สนใจผ้าขนหนูที่กองอยู่บนพื้นดินอัด ไม่สนใจผัดผักบุ้งในตู้กับข้าว ไม่สนใจแม้กระทั่งเงาวาบไหวของใครบางคนที่แอบดูบทรักของเราตั้งแต่ต้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น