ผม ขอแนะนำตัวก่อนนะคับผมชื่อ แทมิน ศิริวัฒนานนท์ เรียกสั้นๆว่าแทมินก้ได้ ผมเป็นลูกครึ่งเกาหลีอะคับแม่เป็นคนเชียงใหม่ ส่วนพ่อผม…ก้ไม่รู้ว่าเป็นใครทุกคนคงรู้นะคับแบบว่าผมไม่มีพ่ออะคับแต่ที่ รู้คือพ่อเป็นคนเกาหลีเป้นนักท่องเที่ยวที่บังเอิญมาพบแม่ผมแล้วก็ปิ้งกันอะ ตามประสาวัยรุ่นในยุคนั้นอะคับจนมีผมแหละคับหลังจากนี้แม่ก้ไม่เคยเล่าอาราย ให้ผมฟังอีกเลยคับ
เมื่อไม่นานมานี้คับผมได้สอบติดคณะแพทย์คับในมหาลับ ชื่อดังในกรุงเทพไม่ขอบอกนะคับว่าชื่ออารายแต่ผมดีใจมากๆๆเลย เมื่อผมได้ก้าวเข้ามาสู้รั้วหมาลับอะไรๆก็แปลกตาผมไปหมดเลยทั้งสังคม ตึกราง บ้านช่อง ทำไงไดก็ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดอะนะ
วันแรกในการเข้า มาเรียนก็รู้จักกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งคับชื่อว่าพลอย พลอยเป็นผู้หญิงที่เห้าๆออกแนวทอมๆนิดแต่ดูท่ทางแล้วน่าจะไม่ใช่ทอมนะคับแต่ ก็ชั่งมันเถอะคับ เผมกับพลอยก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ
“พลอยวันนี้แกเห็นรุ่นพี่คนที่ว้ากไอ้แว่นได้ปะ”
“เออมีรายว่ะ”
“มัน มองกูแปลกๆอะยังไงไม่รู้ขนกูงี้ลงซู่เลย” ผม “เวอร์หล่ะเมิง .แต่ว่าก้ก้เห็นมันมองมึงแปลกๆนะหรื่อว่ามันจ้องจะว้ากมึงว่ะไอ้แท”พลอย
ผมรู้สึกเสียวสันหลังเลยคับถ้าเกิดมันเสือกมาว้ากผมเข้าตายละกุ กูไปเผาบ้านมันมาหรอไงห้า
“อาจจะใช่ก็ไดกูซวยละทีนี้อะ”ผม”มึงอย่าพึ่งคิดมากมันอาจจะปิ้งมึงก็ได้นะเว้ย”พลอย
“บ้า หรอน่ามันบอกยี้ฮ้อขนาดนั้นไม่ทหารพรานก็โจรดีๆนี่เอง”ผม”เออว่ะแต่มึงอย่า คิดมากละกันมันอาจไม่ใช่อย่าที่พวกเราคิดก็ได้นะ… ไปกันเถอะกูหิวข้าวหละกูอยากกะซวกมะหมี่สัก2ถ้วยว่ะไปเถอะ”พลอย
วาจาคำพูดของมันไม่เข้ากับรุปร่างหน้าตามันเลยหน้ามันบอกไปทางกุลสตรีแต่นิสัยไปทางนักเล่งว่ะมันไม่สอดคล้องกันเลย….
เมื่อผมเข้ามาเรียนในกรุงเทพผมก็ต้องหาที่พักที่ใกล้หอพักมากที่สุดแต่ผมจะ ไปหาที่ไหนอะมันก็เต้มไปหมดแล้วแต่สุดท้ายก็ได้สักทีมันเป็นหอพักอิสระชาย หญิงก็เข้าได้อะคับแต่ราคามันก็ไม่แพงนะ(ถูกเลยที่เดียวหล่ะ)ผมก็ส่งสัยอยู่ นะว่าทำไมมันไม่ค่อยมีใครมาเช่าหอพักนี้ทั้งที่มันก็ใกล้มหาลัยและยังมีตลาด อยู่แถวนี้อีกด้วยอะน่าแปลกน้อคนแถวนั้ช่างเถอะอย่าได้แค่สื่อใดๆ
วันนี้เป็นวันเสาร์ผมเลยนัดพล่อยมาช่วยจัดของที่ห้องคับ ผมลืมบอกไปนะคับว่าพลอยอะมันเป้นลูกคนมีตังและมันก้อยุ่ในกรุงเทพอีกด้วยตอน แรกๆมันก้ชวนผมไปพักที่บ้านมันนะแต่ผมเกรงใจมันอะคับแล้วก็เราพึ่งรู้จักกัน ไม่นานถึงจะสนิทกันมากก็ตาม
“ไอ้แทแถวนี้มันเป็นที่อยู่ของคนหรอว่ะกูไม่เห้นสักคนเลยว่ะเห็นแต่ปป้าแก่ๆที่นั้งอยู่หน้าหออะ”พลอย
“กูก้แปลกใจนะแรกก้เป็นงี้อะแต่กูจะพยามปรับตัวให้เร็วไม่งั้นกูเป็นบ้าแน่ไม่มีใครให้คุยไม่มีใครเลยว่ะ”ผม
“หรือว่าที่นี่ผีดุว่ะ”พลอย
“เอ้อพูดบ้าๆน่าจะมีได้ไงกูมานอน2คืนแล้วนะเว้ยไม่เจอเลยสักตัว”ผม
“หรอว่ะหรอว่า…ผีมันกลัวมึงหะ”พลอย 555555555555555555555555
“ก็น่าจะใช่ว่ะเมิง55555”
ผมกับพลอยช่วยกันจัดของไปคุยกันไปอย่างสนุกสนานเลยคับ
พอ ตกตอนเย็นเรก็ออกมาหาอารายกะซวกกันที่ตลาดใกล้หอพักอาหราเยอะมากเลยทั้ง อาหารภาคเหนือด้วยผมคิดถึงฝีมือทำอาหารของแม่จังเลยคับจากนั้นเราก็ไปเดิน เล่นกันที่สวนเด็กเล่ใกล้แถวนั้นอะคับมันไม่ค่อยมีคนนะพอมึดลงคนก็ยิ่งไม่มี ใหญ่เลยผมกับพลอยก็คุยกันอย่างสนุกสนานจนถึง2ทุ่ม
“เฮ้ยกูว่ากูกลับก่อนดีกว่าว่ะเดี๋ยวป้าด่ากูแย่เลย”พลอย
”เออขอบคุณนะเว้ยที่มึงช่วยกูจัดของอะกลับบ้านดีๆหล่ะระวังผูชายฉุดนะเมิง”ผม
“ลองฉุดแม่จะเอาให้มันลืมเพศมันไปเลยว่ะไปหล่ะบาย”พลอย
จาก นั้นพลอยมันก็เดินจากไป ผมก็นั่งสักพักหนึ่งแล้วผมก็กำลังจะลุกขึ้นกลับหอ แล้วผมก้ได้ยินเสียงใครบางคนกำลังตกลงอารายกันสักอย่างนี่แหละผมก็เลยหันไป ดูก็พบว่า…………………..
ติดตามต่อนะคับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น