สารวัตรอิทธิฤทธิ์ผจญภัย 27

อิทธิฤทธิ์ถูกปล่อยตัวให้เดินออกมาจากดงมะพร้าวหลังจากโดนพวกมันเวียนเทียนอีกคนละสองรอบ ใจเข้ายังเต้นรัวกับความเสียวซ่านแปลกใหม่ เสียงดูถูกเหยียดหยามของพวกมันยังก้องอยู่ในหัว “สะใจโว้ย....เที่ยวกะหรี่ต้องเสียเงิน แต่กับไอ้เฮี่ยนี่น้ำแตกแล้วยังได้เงิน..แม่งต่ำกว่ากะหรี่อีก..ไอ้สัตว์..ถ้ามึงติดใจก็มาได้เสมอ” ไอ้แทนพูดหัวเราะเสียงดังสะใจคว้าเงินห้าพันไว้ในมือ อิทธิฤทธิ์นึกขอบใจตัวเองที่รอบคอบไม่พกกระเป๋าตังค์มาด้วย ไม่งั้นถ้าพวกมันเห็นบัตรตำรวจเหตุการณ์คงจะเลวร้ายสุดคาดคิด..................... อิทธิฤทธิ์เดินหิ้วกระเป๋าสองใบตามด้วยกุลลดาเพื่อเช็คเอ้าท์ พลันก้องเด็กหนุ่มในชุดพนักงานก็วิ่งรี่เข้ามาช่วยถือกระเป๋าเดินมาส่งที่รถ โดยมีเปี๊ยกที่ผ่านมาพอดีวิ่งเข้ามากุลีกุจอช่วยขนกระเป๋าอีกแรง “อุ๊ย...ขอบใจนะจ๊ะ” กุลลดาเอ่ยหยิบแบ็งค์ยี่สิบสองใบยื่นให้เด็กหนุ่มทั้งสอง “ยินดีคร้าบบบผม...แล้วอย่าลืมกลับมาใช้บริการของเราอีกนะครับ..รับรองพวกผม....เอ๊ยโรงแรมของเราจะให้บริการที่คุณจะลืมไม่ลงเลยทีเดียว” เด็กหนุ่มสองคนตอบเน้นเสียงบอกกับอิทธิฤทธิ์โดยเฉพาะ เขายืนละล้าละลังทำหน้าไม่ถูกมองหน้าเด็กหนุ่มที่ยักคิ้วให้ รีบเข้ารถปิดประตูแล้วขับออกไปทันที ................... เช้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายก่อนที่อิทธิฤทธิ์และอิงดาวจะกลับมา ตาแจ้งหิ้วกระเป๋าเดินทางรอรถแท็กซี่อยู่หน้าบ้านโดยมีเพื่อนรักคอยถามอย่างห่วงใย “ทำใจดี ๆ ไว้นะเพื่อน..น้องสาวเอ็งคงไม่เป็นไรมากหรอก” ลุงเหมือนปลอบแต่แววตากลับลิงโลดกับโอกาสทองที่รอมานาน “กูก็ไม่รู้..เมื่อคืนนอนไม่หลับทั้งคืนหลังจากรู้ข่าว” ตาแจ้งบอกสีหน้าหม่นหมอง แกห่วงน้องสาวคนนี้มากคอยส่งเงินให้ใช้เป็นประจำ พอรู้ข่าวว่าไม่สบายมาก เช้ามาก็จะจับรถกลับต่างจังหวัดทันที แต่ทั้ง ๆ ที่ห่วงน้อง แกก็ไม่วายหันมาสั่งเพื่อนเก่า “ไอ้เหมือน...มึงดูแลบ้านดี ๆ นะ....พรุ่งนี้คุณ ๆ จะกลับกันแล้ว ฝากมึงบอกคุณเขตต์ด้วยว่ากูจะกลับต่างจังหวัดสองสามวัน...ส่วนคุณอิทกับคุณอิงกูยังติดต่อไม่ได้” “เออ..น่า...ไม่ต้องห่วง..” ลุงเหมือนตอบหัวใจพองโตที่จะได้อยู่ตามลำพังกับคุณเขตต์สุดหล่อ....ไม่นานรถแท็กซี่ก็มาจอดที่หน้าบ้าน ลุงแจ้งก้าวขึ้นรถร่ำลาอีกครั้งรถก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว......... ลุงเหมือนปิดประตูรั้วเตรียมล้างบ่อปลา แกทำงานเพลินจนสิบเอ็ดโมงเช้า ก็เดินไปหลังบ้านกะว่าจะซ่อมไฟตรงทางเดินก็พอดีเจอเจ้านายหนุ่มที่เดินหาวออกมาจากประตูหลังบ้าน “อรุณสวัสดิ์ครับ..คุณเขตต์” แกเอ่ยทักจนเขตต์ที่ไม่ทันเห็นสะดุ้ง “ขอ...ขอโทษครับ ผมไม่มีเจตนาจะทำให้ตกใจนะครับ” ลุงเหมือนขอโทษ “อืมม..ไม่เป็นไร..ลุง...กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ นะ” เขตต์ตอบ ชะงักมือที่กำลังจะเการูตูดที่คันยิบจากแรงเย็ตหนักหน่วงของตาแจ้งที่ฝากไว้เมื่อคืนได้ทันท่วงที “เอ่อ..วันนี้คุณเขตต์ไม่ไปทำงานหรือครับ” ลุงเหมือนหาเรื่องคุย “วันนี้วันหยุดนะลุง...แล้วลุงแจ้งไม่อยู่เหรอ..บ้านเงียบเชียว” เขาถาม ลุงเหมือนมองอย่างรู้ทัน ชิงตอบจนเขตต์หน้าสลดผิดหวังเมื่อรู้ว่าตาแจ้งไม่อยู่ไปบ้านนอกหลายวัน เขารีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนเปลี่ยนเรื่อง “นี่ก็เกือบสองอาทิตย์แล้วซินะที่ลุงมาอยู่ที่นี่...มีอะไรที่ลุงอยากได้อีกไหม” เขตต์ถามลูกจ้างชราไม่ได้ต้องการคำตอบจริงจัง ลุงเหมือนตาเป็นประกายวิบวับดีใจจนออกนอกหน้า แกเฝ้าคิดหาทางที่จะตะล่อมเจ้านายรูปหล่อ นึกไม่ถึงว่าเขาจะถามคำถามที่เข้าทางแก แกยิ้มใจเต้นระทึก “เอ่อออ..ผมอะ..อยาก ๆ ๆ...ผม” แกอึกอักพูดไม่เต็มปาก “อยากอะไรเหรอ..ลุง” เขตต์หลงกลอยากรู้ ยิ่งลุงเหมือนแกล้งทำอิดออดก็ยิ่งกระตุ้นความอยากรู้ของเขา “มีอะไรบอกผมได้นะลุง..ไม่ต้องเกรงใจ” เขตต์ยืนกราน ลุงเหมือนจ้องหน้าเขานิ่ง และก่อนที่แกจะโพล่งออกไปว่า “ผมอยากจะเป็นผัวคุณเขตต์อย่างไอ้แจ้งนะครับ” เสียงแตรรถยนต์ก็ดังขึ้น ลุงเหมือนรีบกล้ำกลืนคำพูดไว้แล้วผละไปด้วยความเสียดาย เขตต์ที่เดินตามมาหน้าบ้านเมื่อเห็นอิทธิฤทธิ์และกุลลดาก็ถามอย่างสงสัย “อ้าวพี่อิท..พี่กุลไหนว่าจะกลับพรุ่งนี้ไงละครับ” “พอดีฝนตกนะจ๊ะ...บรรยากาศไม่ดีเลย” กุลลดาชิงตอบเหลือบมองอิทธิฤทธิ์ที่ยืนกระอักกระอ่วนอยู่ข้าง ๆ ส่วนลุงเหมือนเดินหลบเข้าไปในบ้านเพื่อเตรียมน้ำเย็น ใจยังนึกเสียดายที่ถูกขัดจังหวะ ”โชคไม่เข้าข้างกูเลย !!!” แกคิด................. หลังอาหารกลางวัน อิทธิฤทธิ์ก็เก็บตัวอยู่ในห้องทำงานนัยว่าเตรียมเรื่องงานที่ต้องสะสางหลังกลับจากฮันนีมูน ส่วนเขตต์กับกุลลดาก็นั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่น พลันเสียงออดก็ดังขึ้น ไม่นานอิงดาวก็เดินเข้ามาโดยมีลุงเหมือนหิ้วกระเป๋าตามหลัง “อ้าวพี่กุลกลับมาแล้วเหรอคะ...พี่อิทละคะ” เธอถามพี่สะใภ้โดยไม่มองหน้าสามี เขตต์นั่งตัวชาไม่รู้จะเริ่มยังไง ยิ่งเห็นวงหน้าเศร้าไร้ความสุขของเมียรักก็ยิ่งสงสาร “เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เขาต่างหากที่ผิด” เขตต์ย้ำเตือนตัวเองก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “เหนื่อยไหมจ๊ะอิง” “....อิงขอตัวนะคะพี่กุล” อิงดาวพูดเลี่ยงเดินขึ้นข้างบน เขตต์หน้าเจื่อนที่โดนอิงดาวเมินใส่ แต่ก็แกล้งทำเป็นสนใจดูทีวี จนกุลลดาอึดอัดต้องเอ่ยขึ้น “พี่ไม่รู้นะว่าเธอสองคนมีเรื่องอะไรกัน...แต่คนท้องคนไส้นะหงุดหงิดง่าย เขตต์ต้องคอยเอาใจอิงให้มาก ๆ นะจ๊ะ” “หา..พี่กุลว่าอะไรนะครับ...อ..อิง..ท้อง” เขตต์ตกตะลึงทวนคำถาม “ใช่จ๊ะ..อิงโทรศัพท์ไปคุยกับพี่...ก็อย่างที่พี่บอก..เรื่องของสามีภรรยาพี่ก็ไม่อยากยุ่งเพราะพี่อิทขอไว้ แต่ในฐานะที่พี่เป็นผู้หญิงก็เลยอดไม่ได้” กุลลดาบอกตรง ๆ “พี่อิทก็รู้” เขตต์ถามอีก “จ๊ะพี่อิทก็รู้...แต่อยากให้พวกเธอปรับความเข้าใจกันเอง” เธอถอนหายใจนิดนึงแล้วลุกออกไปปล่อยให้เขตต์นั่งตะลึงลานกับที่..................... เขตต์เดินเข้ามาในห้องเห็นอิงดาวกำลังจัดกระเป๋าเสื้อผ้า หล่อนมองเขาด้วยแววตาเศร้าจนเขตต์สงสารจับใจ รีบเดินเข้ามากุมมือนุ่มนิ่มไว้ “...ทำไมอิงไม่บอกพี่ว่าอิงท้อง” เขาตัดพ้อดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนกอดเธออย่างทะนุถนอม “ก็” อิงดาวอ้าปากจะตอบแต่เขายกมือขึ้นปิดไว้ “พี่ผิดเอง...พี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...พี่ขอโทษ...ต่อไปนี้พี่จะดูแลอิงกับลูกอย่างดีพี่สัญญา...ยกโทษให้พี่นะจ๊ะคนดี” เขาบอกตื่นเต้นเรื่องลูกและดีใจที่เธอและเขากลับมาคืนดีอีกครั้ง “อิงไม่เคยโกรธพี่เขตต์เลยสักนิด...” อิงดาวบอกด้วยความโล่งอกน้ำตาแห่งความดีใจเอ่อล้นดวงตาคู่งาม กระชับแขนสวมกอดเขาด้วยความรักเช่นกัน.................... แสงแดดที่ส่องเข้ามาในห้องเช้านี้ดูจะสดใสเป็นพิเศษ เขตต์ใช้สองแขนหนุนหัวมองดูอิงดาวเมียรักที่นั่งหวีผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เขายิ้มนึกถึงเมื่อคืนที่เขาและเธอต่างช่วยเติมเต็มให้กันและกันด้วยการร่วมรักที่แสนประทับใจ ในใจเขาตอนนี้มีแต่เรื่องลูกแม้ว่าจะหวั่นใจเรื่องลุงแจ้งแต่ข่าวดีเรื่องลูกดูจะทำให้เขามีกำลังใจที่จะประคับประคองสถานการณ์ค่อย ๆ แก้ปัญหาไปทีละเปลาะแม้ว่าจะยังมองไม่เห็นทางก็ตาม นั่นก็เพราะว่าเนื้อแท้แล้วเขาไม่ได้เป็นเกย์ แค่เผลอใจไปกับเซ็กส์แปลกใหม่ซึ่งมีจุดเริ่มต้นมาจากการแบล็คเมล์ การที่เขาจะกลับไปใช้ชีวิตตามปกติก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ยิ่งมีลูกมาเป็นเงื่อนไข บวกกับไม่มีตาแจ้งคอยขู่เข็ญคุกคาม ความรักความเข้าใจของทั้งคู่ก็กลับมาเหมือนเดิม.....เพียงแต่...จะยั่งยืนยาวนานแค่ไหน!!!.................. แต่สำหรับลุงเหมือน เมื่อคืนแกนอนชักว่าวถึงสี่ครั้งเพื่อบำบัดความเงี่ยนที่พลาดหวังจากเจ้านายสุดหล่อ แกตื่นสายจากการเสียแรงไปมากแต่ก็ทันส่งกุลลดาขึ้นรถกลับไปเยี่ยมบ้านตามลำพัง “คุณผู้ชายไม่ไปส่งคุณผู้หญิงหรือครับ” แกถามซื่อเปิดประตูรถแท๊กซี่ให้ “ไม่หรอกจ๊ะ...คุณผู้ชายมีงานต้องทำ” กุลลดาตอบอึกอักรีบก้าวขึ้นรถ ลุงเหมือนยืนส่งรถแท๊กซี่จนลับตา ครุ่นคิดถึงท่าทีแปลก ๆ ของเจ้านายที่แทบไม่ได้พูดกันเลยหลังกลับจากหัวหิน ใจยังเฝ้าเสียดายโอกาสเมื่อวาน แล้วจู่ ๆ แกก็คิดได้ ในเมื่อพลาดจากคุณเขตต์ที่ดูท่าว่าจะไม่ง่าย แต่คุณอิทก็ยังอยู่นี่หว่า แถมคุณผู้หญิงกับไอ้แจ้งก็ไม่อยู่ ส่วนสองผัวเมียก็ยังนอนไม่ตื่น แกมองเห็นโอกาสที่จะลองใจเจ้านายสุดหล่อ แล้วเริ่มวางแผนทันทีเมื่อเห็นอิทธิฤทธิ์เดินออกจากห้องทำงาน แกแกล้งทำเป็นขยับอ่างบัวใบใหญ่อย่างทุลักทุเล “อึ๊บบบบบ” พยายามยกออกแรงส่งเสียงดัง ได้ผลอิทธิฤทธิ์เดินเข้ามาร้องบอกแต่ไกล “เดี๋ยว...ลุงเหมือน..มา...ผมช่วย....” “ไม่..ไม่ต้องหรอกครับคุณผู้ชาย” ลุงเหมือนปฎิเสธ “ไม่..ได้ยังไง....อ่างใบใหญ่ขนาดนี้...มา...จะเอาไว้ตรงไหน” เขาถาม “ผมว่าจะไว้บนก้อนหินก้อนนั้นอ่ะครับ” แกชี้ไปที่ก้อนหินก้อนใหญ่ที่อยู่สูงจากพื้น “เอ้ามา...หนึ่ง..สอง..สาม” ทั้งคู่ช่วยกันยกอ่างบัวได้ห้าหกก้าวก็หยุดพัก แล้วยกต่อจนมาถึงที่หมาย เมื่อขยับอ่างบัวเข้าที่ลุงเหมือนก็นั่งหอบหายใจข้างก้อนหิน ส่วนอิทธิฤทธิ์นั่งลงกับพื้นสนามหายใจแรง “..ขอบคุณครับคุณผู้ชาย..แหม! อ่างนี่หนักจริง ๆ” ลุงเหมือนบ่นปาดเหงื่อชำเลืองมองเจ้านายหนุ่มพลางถอดเสื้อกล้ามออกเผยให้เห็นร่างผอมดำแต่ก็มีมัดกล้ามอย่างคนทำงานหนัก หน้าท้องเกร็งแกร่งมีขนขึ้นกระจายแผ่หายไปใต้กางเกงขาก๊วย แกทำทีขยับนั่งชันเข่าถลกขาเกงเกงเพื่อจะห้อยขาข้างนึง จนท่อนฅวยแข็งโด่โผล่หัวออกมาเสมอขากางเกง อิทธิฤทธิ์ที่นั่งต่ำกว่ามองเห็นทุกอิริยาบทของคนใช้ชรา และแน่นอนท่อนเนื้อยาวใหญ่ที่โผล่หัวบานทะโร่ย่อมไม่พ้นสายตาแหลมคมของเขา อิทธิฤทธิ์กลืนน้ำลายแทบไม่เชื่อตาตัวเอง เผลอจ้องฅวยใหญ่ที่ดูท่าว่าจะใหญ่ยาวกว่านองยี แถมมีห่วงเหล็กเกี่ยวตรงรูเยี่ยวไม่วางตา เขาครุ่นคิดตัวร้อนวูบวาบ พลันความเงี่ยนก็ปะทุขึ้นในใจรู้สึกเสียววาบที่รูดากเมื่อคิดถึงนองยีที่หายเงียบไป จนเสียงกระแอมของลุงเหมือนทำให้เขาต้องละสายตามองหน้าแก อิทธิฤทธิ์หน้าชาวูบเมื่อเห็นรอยยิ้ม...รอยยิ้มของหมาจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ เขารู้สึกว่าเลือดทุกหยดได้ไหลมารวมบนใบหน้าจนแดงฉานด้วยความอับอายที่โดนแกจับได้ว่าแอบมองฅวย เขารีบหลบสายตาลุกขึ้นยืน “ปะ..ไป...ผมไปละลุง..ยังมีอะไรต้องทำอีกเยอะ” เขาพูดแก้เก้อ ลุงเหมือนยิ้มในใจ นายตำรวจรูปหล่อตรงหน้าเป็นอย่างที่แกคาดจริง ๆ “ถ้าอย่างนี้ไม่พ้นฅวยกูแน่...สบายแล้วโว้ยไอ้เหมือน” แกฝันหวาน “ขอบคุณนะครับคุณผู้ชาย...ถ้ามีอะไรให้ผมรับใช้ก็บอกได้นะครับ..ผมจะทำตามที่คุณผู้ชายต้องการทุกอย่าง รับรอง..ไม่ผิดหวังเด็ดขาด!!!” แกพูดสองแง่สองง่ามไล่หลังอิทธิฤทธิ์ที่จ้ำอ้าวกลับเข้าบ้านใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว.................. อิทธิฤทธิ์กับเขตต์มาถึงที่ทำงานแต่เช้า เขตต์ดูสดชื่นกระปรี้กระเปร่าพร้อมทำงานเต็มที่ ผิดกับอิทธิฤทธิ์ที่คิดถึงแต่เหตุการณ์เมื่อวาน เขาแน่ใจว่าลุงเหมือนจงใจโชว์ฅวยยาวใหญ่ให้เขาดู แต่ว่าทำไม? หรือว่าแกรู้....เป็นไปไม่ได้ เขาถามและตอบตัวเอง พลันหวนนึกถึงคืนแต่งงานที่นองยีเข้ามาล่อตูดเขาถึงในบ้าน หรือว่าลุงแจ้งจะเห็น...แล้วจู่ ๆ จิตใจที่โดนเคี่ยวกรำจนผิดเพี้ยนก็คิดเลยเถิด “ไม่รู้ว่าฅวยลุงแจ้งจะใหญ่สู้ลุงเหมือนได้หรือเปล่า...แล้วถ้าเกิดโดนโคตรฅวยของสองคนใช้......” คิดพลางรูตูดที่อยู่ใต้กางเกงสีกากีก็ร้อนวูบวาบเต้นตุ๊บ ๆ เขาสะบัดหัวเบา ๆ เพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านเมื่อตำรวจชั้นผู้น้อยหลายนายเดินผ่านมาและยืนทำความเคารพ หนึ่งในนั้นคือหมู่สหสิทธิ์กับหมู่วิทยาที่วันนี้ดูเงียบจนผิดสังเกต จนอิทธิฤทธิ์ต้องเป็นฝ่ายเอ่ยทัก “อ้าว..ว่าไงหมู่ เป็นอะไรดูเหนื่อย ๆ” “ไม่มีอะไร...ครับ” เพื่อนคู่หูตอบพร้อมกัน แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ.......... “กูอยากตะบันหน้าแม่งชิบหาย....ทำเป็นแมน..รักห่วงใยลูกน้อง..ถุย..ที่แท้แม่งก็ไอ้ตุ๊ดชั่ว” หมู่สหสิทธิ์ด่าออกมาอย่างเหลืออด หลังจากตรวจดูห้องน้ำว่าปลอดคน ความเคารพชื่นชมที่เคยมีต่อผู้บังคับบัญชาหายไปสิ้น “ก็นั่นนะสิ..ถ้ากูไม่เห็นคลิปกับเรื่องที่มึงเล่า กูก็ไม่อยากเชื่อว่าสารวัตรจะเป็นต้นเหตุให้พี่มึง....” หมู่วิทยาพูดแต่หยุดปลายประโยคไว้เพราะไม่อยากซ้ำเติมเพื่อนรัก “ตอนแรกที่กูเห็นว่ามันกับไอ้พม่านั่นเย็ตกัน กูก็ไม่ได้คิดอะไรมากถือว่าแม่งเป็นเรื่องส่วนตัว แต่ที่ไหนได้..” นายตำรวจชั้นประทวนสบถออกมาอย่างเคียดแค้น เขายังจำคำพูดของพม่าหนุ่มได้ไม่ลืม “ก็สารวัตรนั่นแหละครับ ที่ใช้หมวดศักดิ์แลกกับอิสรภาพของตัวเอง” นองยีใส่ความอิทธิฤทธิ์เพื่อเอาตัวรอดพร้อมกับโชว์คลิปต่าง ๆ ให้ดู หมู่หนุ่มที่เป็นห่วงพี่ชายเมื่อเห็นหลักฐานและคำบอกของนองยีก็เชื่อสนิทโดยไม่ไตร่ตรองให้รอบคอบ “แล้วมึงจะเอาไงต่อ...” หมู่วิทย์ถามเพื่อน “ก็ยังไม่รู้ แต่ที่แน่ ๆ เห็นหน้าแม่งทีไรก็อยากจะฆ่าแม่งแก้แค้นให้พี่กู” “กูว่าใจเย็น ๆ ก่อนดีกว่า...หาโอกาสคุยกับมันก่อน คอยดูท่าทีว่าจะยังไง” หมู่วิทยาที่คิดกับหมู่สิทธิ์มากกว่าเพื่อนแนะนำ แล้วแผนการที่จะจัดการกับสารวัตรมือปราบก็ถูกวางอย่างรอบคอบ................. ส่วนจ่าอาคมตั้งแต่ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับสารวัตรจากนองยีที่หมู่ชัยยศรวบตัวได้ ก็เหมือนเสือติดปีก อยากจะจัดการผู้บังคับบัญชาหนุ่มที่มันหมั่นไส้มานาน แต่ก็ติดตรงที่นายใหญ่สั่งไว้ไม่ให้วู่วาม “มึงอย่าเพิ่งทำอะไรผลีผลาม ถ้ามันไม่มายุ่งที่ไนท์คลับก็ปล่อยมันไปก่อน ตอนนี้งานด่วนคือต้องเร่งส่งตัวเหยื่อให้ลูกค้า” เสียงเจ้านายใหญ่สั่ง “นับว่ามึงโชคดี..ไอ้อิทธิฤทธิ์...ไว้ถึงโอกาสกูเมื่อไหร่ กูจะเล่นงานมึงให้หนัก..คอยดู” จ่าอาคมพูดขบเขี้ยวเคี้ยวฟันหัวเราะกับหมู่ชัยยศเสียงดัง......................... จากเดิมลุงแจ้งที่ลากลับบ้านไปเยี่ยมน้องสาวแค่ไม่กี่วัน กลับต้องอยู่ต่ออีกหลายวันเพราะน้องสาวอาการสาหัสอยู่ห้องไอซียู หมอบอกว่าให้ญาติทำใจทำให้ลุงแจ้งต้องอยู่ต่อ “ลุงไม่ต้องเป็นห่วงที่บ้านนะครับ จัดการธุระให้เรียบร้อย ถ้าขาดเหลืออะไรบอกผมได้เต็มที่” อิทธิฤทธิ์บอกลุงแจ้งผ่านโทรศัพท์ “ขอบคุณครับ..คุณหนู” ตาแจ้งตอบเสียงเศร้า ...................... หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปน้องสาวของลุงแจ้งก็ตายอย่างสงบ แกต้องขออยู่ต่อเพื่อทำงานศพอีกสองอาทิตย์ ซึ่งในระหว่างที่แกไม่อยู่ ลุงเหมือนก็คอยหาโอกาสที่จะเคลมสารวัตรอิทธิฤทธิ์แต่ก็ไม่มีโอกาสสักที ในขณะที่ความสัมพันธ์ของเขตต์กับอิงดาวก็ยิ่งหวานชื่น เขายิ่งรักทะนุถนอมเธอและลูกมากขึ้น จนอิงดาวที่แบ่งรับแบ่งสู้ว่าจะไปรับตำแหน่งผู้จัดการสาขาที่อยุธยาเริ่มเปลี่ยนใจเพราะตอนนั้นเธอมีปัญหากับเขา จึงอยากจะหนีไปไกล ๆ แต่เมื่อเหตุการณ์เปลี่ยนไปเธอจึงตอบปฎิเสธ “ผมว่าคุณลองไปดูบริษัทที่อยุธยาก่อนดีมั๊ย....ถือโอกาสไปเที่ยวด้วยก็ได้ ถ้าไม่ชอบผมก็ไม่บังคับ” เจ้านายหล่อนหว่านล้อม อิงดาวที่เกรงใจเจ้านายจึงไม่กล้าปฎิเสธแต่ขอเวลาใคร่ครวญ.................. “ยังไงพี่ก็ไม่ยอมให้อิงไปไกลถึงอยุธยาแน่นอน” เขตต์ยืนกราน “อิงก็ไม่อยากไปหรอกคะ แต่เกรงใจเจ้านาย” อิงดาวตอบ หยุดนิดนึงก่อนจะพูดเหมือนคิดอะไรได้ “เอางี้ไหมคะ ระหว่างที่อิงไปดูบริษัทที่นั่น เราก็ถือโอกาสเที่ยวซะเลย อิงกับพี่เขตต์ไม่ได้เที่ยวด้วยกันนานแล้วนะคะ” อิทธิฤทธิ์ที่นั่งฟังอยู่ด้วยก็พูดขึ้น “อืมม...เข้าท่านะ เขตต์ก็ไม่ได้ลาพักนานแล้วนี่ หยุดไปเที่ยวชาร์ตแบตก็ไม่เลว ว่าแต่ว่าอยุธยานี่มีที่เที่ยวไหนน่าสนใจบ้างละ...” อิทธิฤทธิ์แกล้งทำเป็นคิด ตั้งแต่วันที่แอบเห็นฅวยคนใช้เฒ่า เขาก็ว้าวุ่นงุ่นง่าน บวกกับนองยีก็หายเงียบ เขาจึงไม่มีที่ระบายจนความเงี่ยนที่สั่งสมมาเป็นอาทิตย์ทำให้หงุดหงิด ถึงขนาดที่คิดจะเสนอตัวให้ลุงเหมือนจับเย็ตเสียให้หายอยากหลายครั้งแต่ก็ไม่กล้าเพราะเป็นคนใกล้ตัวเกินไป ได้แต่หักห้ามใจไม่อยากอยู่ตามลำพังกับแก เมื่อเห็นสบโอกาสจึงแกล้งออกอุบายเพราะรู้ว่าลุงเหมือนเป็นคนอยุธยา และก็เป็นไปอย่างที่เขาคาดแกรีบตอบทันที “ที่เที่ยวเยอะครับ วัดใหญ่ชัยมงคล อุทธยานประวัติศาสตร์ วัดพนัญเชิง หรือว่าชอบบรรยากาศแบบท้องทุ่งก็มีครับ” “ดีเลยลุง..ผมงี้อยากไปเที่ยวพวกบ้านสวน ท้องนาอะไรแบบเนี้ย อยากซึมซับบรรยากาศเมื่อตอนเป็นเด็ก” เขตต์รู้สึกสนใจ อิทธิฤทธิ์ที่ฟังอยู่เห็นได้ทีก็รีบเสนอ “อ้าว..ลุงเหมือนก็เป็นคนอยุธยานี่...ใช่ไหม...เห็นลุงแจ้งบอกว่าที่บ้านมีนาหลายไร่อยู่ ทำไมลุงไม่พาเขตต์กับอิงเที่ยวเลยละ เขตต์จะได้เห็นท้องนาท้องทุ่งที่บ้านลุงด้วย ผมให้ลุงลาได้เลย แถมยังได้กลับไปเยี่ยมครอบครัวด้วย” “ถ้าคุณเขตต์กับคุณอิงไม่รังเกียจบ้านสวนโกโรโกโส ผมก็ยินดีครับ...” แกบอกยิ้มด้วยความเต็มใจ “อุ๊ย...อิงกับพี่เขตต์ต้องขอบคุณลุงสิไม่ว่า...งั้นตกลงตามนี้นะคะพี่เขตต์” “จ๊ะ” เขตต์ตอบมองเมียรักด้วยความสุข “ผมต้องขอบคุณคุณผู้ชายด้วยนะครับที่อนุญาตให้ผมได้ลาพักกลับไปเยี่ยมครอบครัว” ลุงเหมือนพูดยกมือไหว้ลืมเรื่องเขตต์กับอิทธิฤทธิ์ไปชั่วขณะ.....................