ชายแดน 13

สายของวันรุ่งขึ้น แดนขึ้นรถไปกับอากิต ออกจากกทม.ไปต่างจังหวัด ทางทิสตะวันวันออกของกรุงเทพ รถตู้คันหรูราคาแพง นำหน้าด้วยรถเก๋งยี้ห้อแพง ในรถตู้ มีลูกน้องของอากิตนั่งหน้าและคนขับ ลูกน้องอีก4คน อยุ่ที่รถอีกคันแดนหุบปากเงียบมาเกือบตลอดทางจนเข้าจังหวัดชายแดน ในตัวเมืองจึงลงกินข้าวที่ร้านหรูที่สุดในตัวเมือง โดยมีเสี่ยคนนึงที่ แดนทราบต่อมาในภายหลังว่าชื่อเสี่ยสินชัย "สวัสดีครับ คุณกิตติ วันนี้พี่ชายผมไม่ว่างจริงๆผมเลยต้องมาตอนรับคุณเองครับ" " อ่าสวัสดีครับเสีย สินชัย อ้อนี่ หลานชายผม ชายแดน ชายแดน สวัสดีเสียสิ" อากิตแนะนำให้แดนรู้จักกับเสี่ยสินชัยอ้วนหัวล้านลงพุง ทองเต็มตัว เสี่ยสินชัยมองดูแดนอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง แดนเกลียดสายตาแบบนี้... " หลานผมพึ่งกลับมาจากเมืองนอก พามาช่วยงาน สักวันเขาก็ต้องรู้เรื่องนี้ ให้เรียนรู้งานไว้เลยคงดี" อากิตเอ่ย "ครับ มาครับ ทานอาหารกลางวันกันก่อน" ระหว่างทานอาหารกลางวัน ทั้ง2คุยเรื่อง การส่งออกสินค้าและการจัดเตรียมต่างๆ "มีคนสั่งเยอะมากครับท่าน เราหาให้ไม่ค่อยทันเลย" เสี่ยสินชัยพูดพลางรินไวด์ให้กับอากิต "อืม แล้วเครื่องที่ส่งมาห้ใหม่เป็นไงบ้าง" "ดีครับท่าน เห็นผลเร็วกว่าตัวเดิมและใช้ง่ายกว่า เสียแต่ว่า ยาที่ใช้คู่กัน ต้องสิ้นเปลืองเพิ่มขึ้น " .........................แดนเริ่มเดาอะไรบางอย่างออก เหงื่อของแดนซึมออกมาทั่วแผ่นหลัง " หึหึ แปลกดีนะ มาจนถึงเดี๊ยวนี้แล้ว พวกไม่รักดี ยังพยายามขายทั้งตัวและลุกหลานมาเป็นแบบนี้อีก หึหึ " ........แดน เข้าใจและปะติดปะต่อเรื่องราวได้ทั้งหมด แดนวางช้อนหลับตา เม้มปาก นึกถึงชะตากรรมของตนเอง นอต และนัท และคนอื่นๆ อากิตหันมา " ใช่ แดน คนฉลาดอย่างแกคงเดาออก เราพูดถึงการที่คนเดี๊ยวนี้ยังขายตนเองเป็นทาส รวมถึงขายลูกหลานของตนมารับใช้คนมีเงิน" ............แดนก้มหน้านิ่งมองมือของตนที่วางบนตัก รสชาติอาหารที่ทานเข้าไป ไม่อาจทำให้รู้สึกดีขึ้น "เสี่ยสินชัย ดูแล ฟาร์มที่แถบนี้ คนที่ขายตนเองมา ไม่มีเพียงคนในประเทศเท่านั้น ยังมีพวกแรงงานต่างด้าวอีกจำนวนมาก ที่ต้องการมาทำเพื่อนำเงินไปจุนเจือครอบครัว "......... "อย่างนี้มันผิดไม่ใช่หรอครับ"........แดนถาม อากิตมองหน้าแดน แล้วหัวเราะ " ฮ่าๆๆๆ แกคิดว่าไอ้ธุรกิจแบบนี้นะ มันพึ่งมีหรือไง?" อากิตหัวเราะแล้วหยิบไวท์ขึ้นมาจิบ "ไม่หรอกครรับคุณแดน ไอ้ธุรกิจพวกนี้มีมานานแล้วครับ ทางผมและคุณกิตติ พึ่งทำมาได้ไม่ถึง10ปี และที่น่าแปลกคือ มากกว่าครึ่งนั้น เต็มใจที่จะมาอยู่ในสถานะภาพนี้ครับ " เสี่ยสินชัยให้คำตอบ แต่คำตอบนั้น ยิ่งทำให้แดนขนลุกมากกว่าเดิม อากิตยิ้มแล้วอธิบายต่อ แต่เดิมฟาร์มนี้เคยเป็นของนักการเมืองชื่อดังแต่สุดท้ายเกิดเหตุพลิกผันทางการเมือง จนตัวเองต้องตายไป และด้วยเทคโนโลยีที่ทางเราสร้างขึ้นทำให้การควบคุมคนทั้งทางตรงและทางอ้อม ได้ผลดีมากขึ้นมากกว่า การบังคับข่มขู่เพียงอย่างเดียว" อากิตอธิบาย "อาหมายถึง ...เครื่องตัวนั้นและยานั้น?" แดนถาม "ใช่ เรื่องยาตัวนี้ ชั้นกับพ่อแก ช่วยพัฒนาเมื่อ20ปีก่อน จนใช้ได้จริง ผลของมันออกมาเป็นที่น่าพอใจ เราตั้งใจเพื่อใช้ระงับอาการทางจิตเวช แต่พ่อของแก ทำการทดลองค้นพบว่ามันให้ผลมากกว่านั้น และได้ผลดีกว่ายาเสพติดตัวอื่นๆ"......พ่อ...พ่อของแดนเป็นคนคิดค้นยา.........."แต่เดิมนะ ยาตัวนี้เอามาใช้ทางการเสพติดกับการสัมผัสเท่านั้น ไม่ได้คิดว่าจะมีผลทางจิตใจหรอก แต่พอมาใช้กับยาอีกตัวควบคู่และใช้กับการสะกดจิต ผลที่ได้แกก็รู้ๆอยู่ " อากิตยิ้ม........." ครับ คุณแดน ตอนนี้ทางของฝั่งเรา ได้ชื่อว่ามีคุณภาพในการสร้างสินค้ามากที่สุด แต่ค่อนข้างใช้เวลาในการเตรียมการนาน แต่ได้ผลที่คุ้มค่าแน่นอน สินค้าที่ส่งไป จะภักดีกับเจ้าของไม่คิดหนีไปไหน ซึ่งลูกค้าค่อนข้างพอใจมาก" ...........สินค้า...นี่พวกเขากำลังเอ่ยว่าคนเหล่านั้นเป็นสินค้า.... "......แล้ว เขาต้องเป็นแบบนั้นไปตลอดไปเหรอครับ ".......แดนเอ่ยถามขึ้นอีก รู้สึกเจ็บปวดที่ครอบครัวของตนเองมาเกี่ยวพันกับเรื่องแบบนี้.........." ไม่เสมอไป...บางรายทำสัญญา เป็นเวลานานแค่ไหนก็ว่ากันไป เพื่อใช้หนี้ หรือบางคนหมดสิ้นความเป็นตัวของตัวเองตลอดไป บางคน เจ้านาย เอาออกงานแต่งเป็นคู่ชีวิตด้วยความพอใจ แกคงไม่คิดสินะว่า ไฮโซหลายๆคน ได้คู่ครองที่ไม่มีที่มาที่ไป แต่ครองรักได้นานมาก และออกข่าวหวานอย่างไม่น่าเชื่อ" อากิตยิ้มและวางแก้วไวด์ลง "ยิ่้งในปัจจุบันนะครับ พวกที่เป็ฯหนี้การพนัน โดยเฉพาะวัยรุ่น มักมีหนี้จากการพนันมากมายมายหรือติดยา และมักผ่านเอเย่นส่งมาทางเราเราก็ต้องทำการคัดเลือกรูปร่างหน้าตา เพื่อนำมาฝึกหัดและเตรียมการต่อไปครับ" ...............แดนหายใจเข้าออกลึกๆ นึกสมเพสกับสิ่งที่เกิดขึ้น " ธุรกิจพวกนี้มันเติมเต็มกับความต้องการของคนที่มีเงินมาก แต่ขาดความที่อยากมีอำนาจ นี่เป็นการระบายออกของคนพวกนั้น คนพวกนั้นยินดีจ่าย เพื่อคู่ครอง คู่ขา ทาสกามารมณ์ หรือสัตว์เลี้ยงที่มีความจงรักภักดีทำตามคำสั่งอย่างเต็มใจและยินดีให้กับตนเองไงละ" อากิตอธิบายเพิ่มเติม "ครับ และคุณแดนจะจะยิ่งตกใจนะครับ ที่รู้ว่า สินค้าที่ลูกค้าต้องการ 80% ทีเดียว เป็นผู้ชาย และในพวกนี้ 65% เข้ามาเป็นด้วยความสมัครใจ ด้วยว่าเรามีสัยญาที่รัดกุม หรืออื่นๆรองรับ และรับรองสถานะภาพกับคนที่เข้ามา ว่ารายได้ของเขาถึงคนที่เขาต้องการแน่นอน" เสี่ยสินชัยกล่าว แดนรู้สึกขยะแขยงอย่างบอกไม่ถูก สิ่งเหล่านี้ไม่น่าเชื่อว่า ตนเองต้องมาเจอกับตนเองเอง "แล้ว......ที่อื่นละครับ เขาทำยังไง?" แดนถามต่อ อากิตมองหน้าและยิ้ม แต่เสี่ยสินชัยชิงตอบก่อน " ที่อื่นเข้ามักใช้วิธีบังคับข่มขู่ ซึ่งมันแค่ให้ผลกับระยะแรกเท่านั้น ลูกค้าบางรายชอบในการพยศของสินค้าเหล่านั้น แต่เมื่อทำการส่งมอบสินค้า มักพบว่า สินค้าเหล่านั้นทำร้ายเจ้านายหรือทำการหลบหนี และเมื่อเวลาผ่านไป ลูกค้ามักพบว่าสิ่งที่ตนต้องการคือความมีอำนาจเหนือสินค้าเหล่านั้นจริงๆ " เสี่ยสินชัยตอบ "และ คนพวกนั้นมักพอใจเสมอเมื่อรู้ว่าตนมีอานาจสั่งคนอื่นให้ทำด้วยความยินดี มันคือการเติมเต็มของคนที่มีเงินไงละ คนที่มีเงิน อาจสั่งการให้คนอื่นทำด้วยความยินยอมได้ แต่ไม่อาจทำด้วยความยินดีได้ แกน่าจะรู้ดีนี่" อากิตกล่าวเสริม แดนสยิวกายด้วยความหนาวเหน็บในความดหด***วของมนุษย์ด้วยกัน "สินค้าทั้ง3เพศ ถูกแยกสถานที่ออกจากกันและ การที่ดูแลสินค้าเพศเมียนั้นมีความวุ่นวายกว่าสินค้าเพศผู้ ลงทุนสูงกว่า แต่ความต้องการของตลาดกลับน้อยกว่ามากเลยนะครับ " เสี่ยสินชัยกล่าวเสริม "เอาละครับ ไปกันเลยดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลานะครับ " เสี่ยวินชัยกล่าวแล้วลุกเดินออกไปสั่งการลุกน้อง อากิตมองจ้องตรงมาที่แดน แล้วพูดว่า " ไงละ แกคิดว่าพ่อแกเป็นคนดี และสิ่งที่เลวร้ายมาตลอดคือชั้นสินะ" แล้วลุกขึ้นยืนค่อยๆเดินออกไป แดนยืนขึ้นพร้อมคำถามมากมายในใจที่เขาอยากจะถามพ่อเหลือเกิน แดนกัดริมฝีปาก แล้วค่อยๆเดินตามอากิตออกไป แดน เดินขึ้นรถไปกับอากิตอีกครั้ง โดยมีรถของเสี่ย นำอยู่ดานหน้า รถบ่ายหน้าไปออกนอกตัวเมืองออกไปอีกหลายสิบกิโลเมตร เลี้ยวเข้าข้างทาง เข้าสู่เขตของภูเขา เขตเพาะปลูก บ้านคนบางตาลงเรื่อยๆ ถนนเป็นดินลูกรัง ที่ขรุขระกันดารมากขึ้น แดนมองออกไปภายนอกรถ เห็นมีเพียงภูเขาล้อมรอบ ไม่มีสายไฟ ไม่มีบ้านคนอีกต่อไป อยู่ๆอากิตก็เอ่ยขึ้น "ที่นี่ยากที่คนนอกจะเข้ามา เพราะเป็ฯที่ของทางราชการและะที่ของทหาร ล้อมรอบไปหมด ที่ของเอกชนมาโผล่แบบนี้ คงไม่ง่ายนัก แกมองออกไปข้างนอกแล้วแกชอบมั้นละ?" แดนหันมามองอากิตแต่ไม่ได้เอ่ยอะไรอีก รถแล่นไปอีกครู่ใหญ่ ก็เจอด่านที่เหมือนด่านของกรมป่าไม้ แต่มีทหารถือปืนอยู่ รถของเสี่ยหยุดครู่หนึ่งแล้วไปต่อ รถแล่นลึกเข้าไปอีก ประมาณ5กิโลเมตร ทางเข้าออกมีเพียงทางเดียว จนมาถึงรั้วสูงใหญ่ มีคนเฝ้าด้านบน ทำให้แดนนึกถึงคุกหรือสถานกักกันที่เคยเห็นมา ประตูใหญ่เปิดออก แดนสังเกตุว่าคนเฝ้าประตู ใส่เสื้อคลุมและใต้เสื้อคลุมทุกคนพกปืนและในมือถือเหมือนปืนแต่ดูเทอะทะกว่า มีบ้านหลังใหญ่ภายใน ตั้งตระหง่านแวดล้อมด้วยต้อนไม้มากมายดูระครึ้มไปทั่วบริเวณ รถแล่นมาจอดหน้าบ้าน เสี่ยสินชัยลงมาเปิดประตูให้รถของพวกแดน แดนลงรถไปพร้อมกับอากิต "เชิญเข้าไปพักผ่อนด้านในก่อนครับคุณกิตติ " เสี่ยสินชัยบ่ายมือเชื้อเชิญให้เข้าไปในบ้านก่อน ซึ่งน่าจะเป็นเรือนรับรอง "ไม่ต้องหรอก เด๊ียวจะกลับดึก ไปดูกันเลยเถอะ" อากิตพูดตัดบทขึ้น เสี่ยสินชัยเรียกให้ลูกน้องเอารถแบบที่ขับในสนามกอฟแต่ใหญ่และนั่งได้หลายคนกว่า อากิตแดนและเสี่ยขึ้นรถไปนั่งบนรถ และมีลูกน้องของเสี่ยและของอากิตนั่งอีกคัดตามหลังมาใกล้่ๆ รถขับไปช้าๆ แดนได้ยินเสียงวัวเสียงม้าจากไกลๆ รถแล่นมาไกลพอสมควร แดนเห็นโรงเรือนที่เหมือนที่พักของคนงาน ที่แบ่งเป็นห้องแถวๆ มุงสังกะสี และโรงเรือนใหญ่ที่เหมือนโรงอาหาร มีกลิ่นอาหารโชยออกมา แดนเห็นห่างออกไป ประมาณ200เมตร มีคน2คนที่ใส่เสื้อเชิตลายสกอตกางเกงยีนแบบคนทำงานไร่2คน ถือปืนและมีคนเดินตามอีก4คน ภาพแบบนี้คงไม่แปลกและสะดุดตาแดนถ้าคนที่เดินตามอีก4คน ร่างกายเปลือยเปล่าใส่เพียงรองเท้าบูท และมีโซ่เส้นใหญ่ คล้องที่คอ มีแม่กุญแจลํอคอยู่ ทุกคนถือเหมือนอุกปรกรณ์ทำสวน ร่างกายกำยำล่ำสันกล้ามเป็นมัด แม้กล้ามเนื้อจะไม่ได้สมส่วนสวยงามแบบของแดน แต่ก็ดูแล้วรู้ว่าผ่านการเทรนมาอย่างหนักหน่วง ทุกคนผิวออกคร่ำแน่นมันเลื่อมไปด้วยเหงื่อ " นั้นเป็นพนักของฟาร์มแห่งนี้ครับคุณแดน" เสี่ยสินชัยกล่าว แดนหันมามองหน้าเสี่ย แล้วหันกลับไปมองคนพวกนั้นอีกครั้งที่ค่อยๆเดินไกลออกไป "บางคนขายตัวเองเพื่อมาใช้หนี้ อ้อ ต้องบอกว่าหลายคนคงจะถูกกว่าครับ หรือพวกต่างด้าวที่ขายลูกหลานเพื่อเงินก้อน แน่นอน บางคนขายขาดเป็นสินค้าหรือขายแค่ชั่วคราว เพราะได้เงินแน่นอน ยิ่งพวกวัยรุ่นเดี๊ยวนี้ติดเงินพนันหรือเงินจากการติดยาต้องหนีมาหาเงินแบบนี้โดยครอบครัวเองนั้นละ ที่ส่งมา ใช่ครับ ไม่รู้ว่าทำอะไร" เสี่ยสินชัยรีบอธิบายเพิ่มเมื่อเห็นแดนจะอ้าปากถามอะไรบางอย่าง "บางครอบครัวส่งลูกชายบางครอบครัวลูกสาว อย่างที่เคยบอกไปครับ ว่าทางเรามีอีกที่ที่เอาตัวฝ่ายหญิงไว้ที่นั้น แต่ตลาดต้องการผู้ชายมากกว่า เพราะใช้งานได้หลากหลายกว่า" เสี่ยยังอธิบายเพิ่มเติมไม่หยุด แดนหันไปมองหน้าอากิต เห็นอากิตมองออกไปไกล หน้ายิ้มน้อยๆ อย่างบอกไม่ถูกว่าคิดอะไรอยู่........." แต่เราก็มีนายหน้าที่คอยหาคนมานะครับ และของเราค่อยข้างคัดคน เพื่อให้ตรงความต้องการของตลาด ซึ่งส่วนมากจะเป็๋นตลาดจากทางต่างชาติที่ค่อนข้างไม่เคยเกี่ยงงอนเรื่องราคาจากทางเรา และมีบ้าง ที่ซื้อเป็นรายวันออกไป แบบหลังนี้จะเป็นลูกค้าในประเทศซะส่วนใหญ่ และมักเป็นพวกสังคมไฮโซคนมีเงินด้วยนะครับ คาดไม่ถึงจริงๆ" เสี่ยยังพล่ามต่อ "ในอีกตลาด ที่แดนน่าจะเดาได้ ก็ของออรี่ไงละ จำได้มั้ยละ?" อากิตเอ่ยขึ้นเตือนความจำของแดน แดนสะท้านด้วยความสยดสยอง อำนาจของเงินทำให้เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ทำกับมนุษย์ด้วยกันอย่างโหดร้ายเช่นนี้ " แกคงเห็นว่ามันโหดร้ายสินะ หึหึ แต่คนพวกนี้มากกว่าครึ่ง มาจากการที่พวกชั้นรับช่วงต่อมากจากไอ้นักการเมืองชั่วที่เคยทำมาก่อน ในตอนนั้น พวกที่ขายตัวเองต่ำชั้นยิ่งกว่าสัตว์ มีตายกันทุกวัน หลังจาก ไอ้นักการเมืองนั้นล่มจม ทางเสี่ยสินชัยและพี่ชายมาปรึกษาชั้นถึงการดำรงค์อยู่ของที่นี้ ที่มีความเกี่ยวข้องกับทั้งทหารและนักการเมืองกับพ่อแก และพ่อแกเองนั้นแหละ ที่สอดมือเข้ามาในธุรกิจนี้เมื่อ15ปีก่อน!!!!" เหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางใจของแดน แดนนิ่งสะท้านกับคำพูดของอากิต "ครับ หลังจากคุณพ่อของคุณกิต เข้ามาก็เริ่มมีการจัดการพัฒนาคุณภาพคนของทางเรา และเริ่มหาตลาดครับอัตราการตายก็น้อยลง และมีคุณภาพมากขึ้น เราเพิ่มเงินในการเลี้ยงดูสินค้าของเรามากขึ้นด้วยครับ " เสี่ยอธิบาย แดนจับที่ยึดแน่นเสียจนรู้สึกเจ็บ หน้าซีดหัวแทบจะขาวโพลน " และในตอนนั้นเอง บริษัทยาที่มีภาวะวิกฤติทางพิษเศรฐกิจและการเงินก็ได้คิดค้นยาตัวนั้นขึ้นมา และใช้มันในการนี้่ พ่อของแกเริ่มคัดค้านการใช้ยากับคนพวกนี้ จึงหันไปสร้างเครื่องมือบางอย่างขึ้น แต่น่าประหลาดที่เครื่องนั้นและยานี่กลับนำมาใช้ร่วมกันได้ผลอย่างน่าอัศจรรย์" อากิตพูด อย่างสบายอารมณ์ " ผลของยาทำให้คนที่มาที่นี้ไม่รู้ว่าตนเองอยู่ที่ไหน และไม่อาจขัดขืนได้เหมือนยาเสพติดในระยะแรกผลของยาจะสร้างความทรมานกับผู้รับยาจนเมื่อประมาณ10ปีก่อน เราก็ทำให้ไม่มีผลข้างเคียงของยาอีกต่อไป" เสี่ยสินชัยยังคงอวดความรู้ของตนต่อ ................รถแล่นมาถึงคอกม้าที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นม้าราคาแพง ถัดห่างไปอีกฟากเป็นคอกวัวที่ท่าทางมีราคาสูงเช่นกัน " ที่นี้มีการเลี้ยงพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ของม้าและวัวคุณภาพดีครับ ที่เอาไว้ใช้ทางทางราชการและเอาไว้เพื่อจำหน่ายกับฟาร์มต่างๆ " แดนมองดูคนที่กำลังอาบน้ำให้ม้าอยู่ที่คอกม้า มีคนยืนถือปืนเฝ้าอยู่2คน คนที่อาบน้ำให้ม้าอยู่สภาพไม่ต่างจากคนงามที่เดินตามที่แดนเห็น และเมื่อแดนมองหน้าคนเหล่านั้น ตอนนึกในใจได้เลยว่าคนเหล่านั้น หน้าตาหล่อเหลาคมคายแบบชาวต่างจังหวัด ที่มีความขมเข้มสมชายชาตรี บางคนหล่อกว่าพระเอกMV เพลงลูกทุ่งเสียอีก กล้ามเนื้อแน่นเป็นมันแน่นแบบนักเพาะกาย บางคนมีรอยสักเพิ่มความสวยงามที่หน้าอกหรือต้นแขน คนงานเหล่านั้นไมได้มองมาทางพวกแดน ยังคนทำงานของตนอยู่เช่นเดิม ควญของคนงานแม้จะยังไม่แข็งพร้อมรบแต่ก็จัดว่าขนาดไม่เบาก้นแน่นเป็นลูกคนงานร่างล่ำคนนึงหันหลังมาทางแดนก้มลงหยิบถังน้ำจนเผยเห็นร่องก้นที่ดูแน่น ขนถูกตัดออกอย่างเป้นระเบียบ มองเห็นควญส่ายไหวอยู่อีกด้าน ที่ถูดตัดขนออกอย่างเป็นระเบียบอีกเช่นกัน แดนเดาอายุคร่าวๆคงราวๆ 24-25 เมื่อแดนเห็นร่องก้นอันแน่นหนันของคนงาน แดนกลับมีอารมณืขึ้นมาอย่างประหลาด ควญแดนแข็งขึ้นมาใต้กางเกงยีนแต่ไม่มีคนสังเกต แดนแปลกใจตนเองทั้งที่ในหัวยังมีแต่เรื่องฟาร์มนี้และเรื่องที่พ่อของตนทำลงไป แต่ทำไมตนเองกลับมีอารมณ์กับภาพตตรงหน้านมาได้ เสี่ยสินชัยกวักมือเรียกคนงานที่คุมอยุ่ ให้เข้ามา " ครับเสี่ย" คนงานนั้นเอ่ยทักทายเสี่ย แดนเห็นก็รู้ว่า แม้แต่คนงานคนคุมยังหน้าต่าใช้ได้คมเข้มมีไรหนวด ร่างล่ำไม่แพ้คนงานที่เปลือยร่างอยู่ "ไหนเอ็งลองบอกคุณสมบัติของไอ้พวกนั้นให้ ลุกค้า VIPของชั้นหน่อยสิ" เสี่ยบอกกับคนงาน และให้พวกแดนเป็นลูกค้า อากิตยิ้มที่มุมปาก "ครับท่าน "คนงานถอดหมวกยกมือไหว้อากิตและแดน "พวกนี้อยู่ที่นี้มา2ปีกว่าแล้วครับ เชื่องทำได้เกือบทุกอย่าง บึกบึนอดทน เญ็ดทนสะใจรับได้ไม่อั้นครับ ไม่เกี่ยงงอนคำสั่ง ผ่านงานมาหลายงาน ครับท่าน" เสี่ยหันมายิ้มกับอากิตและแดน ก่อนที่เสี่ยจะพยักเพยิดให้ลูกน้อง แล้วลูกน้องของเสี่ยก็ยิ้มแล้วเดินออกไป ลุกน้องของเสี่ย เดินไปที่คนงาน ทั้ง4คน สั่งอะไรบางอย่าง จากนั้น มมีคนงาน2คนก้มลงคุกเข่าดูดควญให้อีกฝ่ายอย่างไม่เกี่ยงงอนหรือพูดอะไร!!!! แดนมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง ก่อนจะมาคิดได้ว่า เหมือนนายแบบของออรี่ที่ทำให้ตนเห็น เพียงแต่ภาพตรงหน้านี่ ดูดิบเถื่อนมากกว่าครั้งนั้นยิ่งนัก จนแดนหวนคิดว่าถึงเรื่องของตนเอง ว่าสักวันตนเองต้องมาตกอยู่ในสภาพเช่นนี้หรือไม่!?!??! .............. คนงานส่งขวดเจลสีแดงให้กับคนที่โดนดูดอยู่ คนที่ดูดอยู่ลุกขึ้นแล้วไปนอนหงายบนโต๊ะ อ้าขากว้างอวดรูสีชมพูแก้มก้นที่แน่นกลม คนที่โดนดูดตอนนี้อาวุธแข็งผงาดขึ้น ทาเจลที่ควญตนเองแล้วเดินเข้าไปเสียบคนที่นอนอยู่ทันที อย่างไม่อายสายตาหรือสนใจสิ่งรอบตัวแต่อย่างใด คนงานที่สั่ง สั่งให้เญ็ดแรงขึ้นอีกเร็วขึ้นอีก จนได้ยินเสียง ตับๆๆๆๆๆ ดังสนันไปทั่วบริเวณ ได้ยินเสียงครางไปทั่ว แดนจับจ้องภาพตรงหน้า จิตใต้สำนึกอยากที่จะเข้าไปรวมกิจกรรมนั้นด้วย ควญแดนแข็งเป็นลำในกางเกงยีน อากิตมองมาที่แดนก่อนที่จะสั่งให้ออกรถไป