ลูกเทวดา 2

ลูกเทวดา ภาคแรก ก่อกำเนิดความเป็นกะหรี่ทาส วันที่ 1 แก้วเดินเข้าบ้านหลังจากส่งทุกคนไปแล้ว ก็มาหาแม่ซึ่งกำลังล้างจานอยู่ด้วยสีหน้าที่มีความสุขหลังจากกลับมาเมื่อคืน ด้วยความที่แก้วไม่อยากทำลายบรรยากาศของแม่ก็เลยไว้ค่อยถามทีหลังดีกว่า งานตอนเช้าก็เสร็จหมดแล้วอยากไปพักหน่อยเพราะอม***ใหญ่ๆต้อง สาม***วันนี้เหนื่อย แก้ว : “แม่ค่ะหนูทำทุกอย่างเสร็จแล้ว ขอหนูนอนพักซักหน่อยนะค่ะ” แม่สุ่ย : “จ้าลูก” แก้วเคลิ้มหลับไปได้เท่าไหร่ไม่รู้ก็ได้ยินเสียงแม่ปลุกให้ตื่น มันเป็นเวลาเที่ยงแล้ว ก็ได้เวลาทานอาหารพอดี เดินลงมาเห็น น้าอาจ กับพี่กล้านั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารทานข้าว และแม่ก็เสริฟอาหาร และมีจากข้าวหมาด้วย นึกในใจบ้านเรามีหมาด้วยหรือ แต่ตกใจแม่แก้ผ้าหมดเลย มีปลอกคอหนังสีดำพร้อมโซ่ แก้วตกใจมากเลย ความงง? เข้ามาเพิ่มอีกเป็นทวีคูณ พอมาถึงโต๊ะอาหาร แม่ไม่พูดอะไรเงียบมีแต่ น้าอาจ : “นี่หรือว่ะไอ้กล้าที่จะเป็นกะหรี่คนใหม่ในไม่ช้า ฮ่าๆๆๆๆ เชื้อร่าน***ไม่ทิ้งแถวจริงๆ สบายแล้วกู ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” พี่กล้า : “ใช่น้าอาจ มันพึงจะเมื่อวาน และคุณใหญ่อยากบอกให้ต่อกับอีกะหรี่สุ่ยนี่เลย นายท่านก็เห็นด้วย อีกอย่างแม่งร่าน***ใหญ่ๆ มีน้ำ***ให้แดก มันเลยตกลงเมื่อวานแล้วก็จะฝึกมันให้เป็นกะหรี่เหมือนแม่มันวันนี้แหล่ะ เริ่มจากอาหารมื้อแรก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พวกคุณทั้งหลายอยากให้มันเป็นวันที่เหมาะเจาะ วันนี้มื้อนี้เราจึงได้เข้ามากินข้าวในนี้ไง อีนี่เป็นกระหรี่ทาสแล้ว ส่วนอีนี่กำลังจะเป็นกะหรี่อย่างที่มันใฝ่ฝัน มันจะได้เข้าใจอะไรง่ายๆหน่อย และเย็นนี้เห็นนายท่าน ก็มีเรื่องบอกทุกคนด้วย น้าต้องเข้ามาด้วย มีเฮ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ้าว! อีดอกมัวยืนทำ***ไร หน้างงอยู่นั่นแหละ ตอนนี้เริ่มเรียนหลักสูตรการเป็นกระหรี่ทาสอย่างสมบูรณ์เลย เอาถอดเสื้อผ้าออกให้หมด แล้วไปนั่งเหมือนแม่มึงข้างๆ อีดอกนั่นแล้วรอให้กูกินข้าวเสร็จก่อน จะฝึกหรือไม่ฝึก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ กูว่าสายไปหว่ะ ต้องฝึก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” แก้วรู้สึกกลัว แปลก งง แล้วสงสัย มากมายในเวลาเดี่ยวกัน แต่ในเมื่อใหนๆก็ใหนๆ เราก็อยากเป็นกะหรี่ที่พี่ใหญ่ยอมรับ ก็เลยทำตกลง แล้วทำอย่างว่าง่ายตามคำสั่งของ พี่กล้า ถอดเสื้อผ้าอย่างอายๆ แม่ก็บอกว่าไม่ต้องอาบลูก แม่อยู่ทั้งคน แก้วก็ใจชื้นมาหน่อยล่ะ แล้วก็ถอดเสื้อผ้าหมดไปทำท่าคุกเข่าแต่ตัวหมอบไปข้างหน้าโดยเอามือทั้งสองข้างราไปตรงๆ ข้างหน้า เหมือที่หมอบกราบ สิโรราบ ยอมจำนนอะไรแบบนั้นอยู่หน้าโซฟา แต่ก็ทำตามแม่ ประมาณ 20 นาที พี่กล้ากับน้าอาจ ก็มานั่งอยู่ที่โซฟา แล้วเลียกให้แม่และแก้วเงยหน้าขึ้น พี่กล้า : อีกะหรี่ตัวแม่กูมาล่ะเงยหน้าขึ้น ส่วนมึงอีกะหรี่ตัวลูก ก็ด้วยแล้วมึงต้องทำตามแม่มึงง่าย แล้ว ขั้นต่อไปก็ฝังกู เข้าใจนะอีกะหรี่ตัวลูก เอาชื่อนี้ไปก่อนเพราะ นายท่านจะมาตั้งให้พวกมึงเองเย็นนี้ แก้วก็เงยหน้าขึ้นและเห็นแม่คลานเข่าเข้าไปกราบเท้าทั้งสองคน และก็คลานกลับมาที่เดิมคุกเข่าก้มหน้าเล็กน้อย เหมือนจะระคำสั่งหรือ จะทำอะไรต่อไป แก้วก็มึน งง แต่ก็ทำตามแม่ทุกอย่างแล้วก็ฟัง พี่กล้า : อีกะหรี่มึงฟังเอาไว้ทั้งหมดนี้เกิดจากความประสงค์ของ นายท่านทั้งหมด อีตัวแม่อาจจะเข้าใจแล้วเพราะอยู่กับนายท่านมา 20 ปี แต่ก็จะเปิดเผยวันนี้ และสมบูรณ์แบบอย่างที่นายท่านต้องการพร้อม มึงอีตัวลูก ทุกอย่างเป็นความคิดของนายท่านทั้งหมด หรือคุณพ่อ คุณสามี ของพวกมึงซึ่งนับแต่วินาทีนี้ พวกมึงไม่ได้อยู่ในสถานะอะไรแล้ว อย่างไรก็ดีนายท่านจะบอกมึงว่าพวกมึงจะเป็นอะไรในบ้านหลังนี้ เท่าที่กูได้ยินจากนายท่าน ผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในคฤหาสน์นี้ก็คือคุณชายใหญ่ คุณชายบิ๊ก และคุณชายยักษ์ คุณหนูทั้งสามท่านเป็นเทวดาลงมาเกิด ส่วนคุณท่านจะเป็นรองลงมา และก็ต่อด้วย กู และน้าอาจ ส่วนมึงคือระดับต่ำที่สุดในบ้านไม่มีเลื่อนชั้นมีแต่จะต่ำไปเรื่อยๆ ถ้ามีใครเข้ามาทุกคนจะอยู่เหนือพวกมึง อีกะหรี่ทาส กูจะสอนมึงให้เป็นเหมือนอีตัวแม่ทุกอย่าง อันดับแรก การคอยทุกคนในบ้าน ต้องทำท่าเมื่อกี้ทุกครั้งเว้นแต่จะถูกสั่งให้ไปทำอะไร โดยคุณๆ ทั้งหลาย เมื่อเจอต้องกราบที่เท้าสามครั้งทั้งสองเท้าทุกครั้งเมื่อเจอและตอนไสหัวไป อีดอกไม่ต้องงงมึงค่อยเรียนรู้เหมือนแม่มึง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ทำตามที่กูบอกที่กูสั่งชีวิตมึง อยู่กับกูไปอีกเจ็ดวัน อีกะหรี่ตัวลูก ฮ่าๆๆๆๆๆ โอ้ยสะใจหว่ะ พร้อมแล้วน่ะ อีกะหรี่ตัวแม่มึงไปทำงานบ้านที่เหลือไป เดี่ยวกูจะฝึกมันล่ะ อ้อกูอนุญาตให้พูดกับลูกมึงเป็นครั้งสุดท้ายในฐานะลูกเพราะต่อไปพวกมึงมีค่าเท่ากัน มึงอีดอกบอกให้ลูกมึงรีบๆ อยากเป็นเหมือนมึงเร็วด้วยสั้นๆ ก็ให้เวลา 10 นาที คลานออกไปที่มึงทำงาน แล้วให้ลูกมึงคลานมาที่เดิม เข้าใจนะ อีกะหรี่ทาสของกู ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” แก้วร้องให้เมื่อได้ยินเช่นนั้น ในขณะที่ต้องคลานไปที่ครัว เพราะว่าแม่ต้องไปล้างจานเก็บโต๊ะ แก้วไม่อยากแล้ว ไม่อยากเป็นกะหรี่แล้ว คิดในใจ แล้ว แม่สุ่ย : ลูกอย่าร้องไห้ไปเลยมีจะบอกอะไรให้สิ่งที่แม่สั่งสอนมาตั้งแต่เด็ก ก็เพื่อวันนี้ ท่านทั้งหลายนะมีพระคุณกับแม่และลูกมากนะ ท่านเบิ้มพูดอะไรถือเป็นเด็ดขาด เราฝากชีวิตไว้กับท่านเป็นทาสท่านๆ แล้วจะมีความสุขนะลูก มีน้ำ***ให้กินทุกวันจาก ท่านเบิ้ม และคุณหนูทั้งสามซึ่ง ทั้งสี่คนมีเชื้อมีตระกูล เป็นผู้ชายที่หล่อ ***ใหญ่ น้ำ***ก็อร่อย ทุกอย่างที่ออกมาจากพวกท่าน เป็นสิ่งมีค่า เดี่ยวลูกก็จะได้เรียนรู้จาก คุณกล้า และคุณอาจ เจ้านายของแม่เอง แม่เชื่อว่าลูกคงเข้าใจไม่ยากเพราะแม่พยายามสอนแบบห่างๆ แล้วลูกน่าจะเข้าใจอะไรง่ายๆ อีกอย่างตอนนี้เป็นต้นไปลูกจะไม่ใช้ลูกแม่อีกแล้ว เรามีค่าเท่ากันเพราะฉะนั้นจะเรียกแม่ ว่าแม่ไม่ได้ต้องเรียกว่า “...” อันนี้แล้วแต่ท่านเบิ้ม เช่นกัน แม่ต้องเรียกลูกไม่ได้ ที่สำคัญลูกต้องคิดซิว่าพวกเราร่าน*** หิวน้ำ*** มาโดยตลอด ลูกอาจยังไม่รู้เข้าใจ แต่แม่จะบอกว่า ก็ตอนที่น้ำ***ลูกแฉะยังล่ะ ซึ่งลูกเป็นบ่อย นั่นหล่ะ เพราะฉะนั้นพวกเราต้องเป็นทาส***ของ ท่านตระกูล อภิชาตวงศ์ การฝึกอาจจะลำบากหน่อยนะ เจ็ดวันนี้ลูกต้องอดทนเพื่อที่จะเป็นทาสให้จงได้ แม่จะช่วยอะไรไม่ได้อีกแล้วน่ะ หลังจากเราจบการคุยกัน ยึดหลักไว้ในจิตใจว่า***พวกท่านๆ เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องเป็นหลักในชีวิตต่อไป ละลึกเอาไว้เสมอ ท่านตระกูล อภิชาตวงศ์ เป็นเจ้าชีวิตพวกท่านสำคัญที่สุดแล้วลูกจะผ่านพ้นทุกอย่างและจะมีความสุขแบบแม่ เชื่อแม่อย่างที่เคยเชื่ออันนี้เป็นคำสอนสุดท้ายต่อจากนี้ต้องฟังเจ้านายของเราสั่งเท่านั้น มึงคลานไปได้ล่ะอีกะหรี่กูจะทำงานต่อ” แก้วผงกหัวรับคำแม่และก็คลานไปหน้า พี่กล้า และน้าอาจ โดยท่าคุกเข่ามองไปที่หน้าของคนทั้งสอง คราบน้ำตายังมีให้เห็น แล้วจู่ๆพี่กล้าก็ลุกขึ้นมาตบหน้าแก้วอย่างแรง 1ที มันแรงและเจ็บมากหน้าหัน ตัวล้มไปกับพื้น แล้วแก้วก็ร้องไห้โดยที่นอนฟุ๊ปไปกับพื้น แล้วพี่กล้าก็เข้าเหยียบนมที่ใหญ่ของแก้มและขยี้ไปกับพื้น จะตะคอกใส่แก้ว พี่กล้า : อีกะหรี่ฝึกหัด อีดอกทอง มึงรู้ไหวว่าที่กูตบมึงมันเป็นการฝึกอย่างหนึ่ง และที่กูกำลังเหยียบนมมึงอยู่นี่ คือกูจะบอกว่าให้มึงลุกมานั่งคุกเข่าเหมือนเดิมแล้วมองไปที่ระดับปลายเท้าของพวกกู เร็วๆ อีดอก อย่ากูโมโหมึงจะซวย อย่างงั้นซิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ว่าง่ายๆ จะเป็นทาสผมใจโดยเร็ว แล้วก็ฟังกู ภายในเจ็ดวันนี้มึงอยู่กับกูและน้าอาจ ซึ่งกูสองคนได้รับอนุญาตจากนายท่านให้ชีเป็นชี้ตายได้ นั่นหมายความว่าชีวิตมึงขึ้นอยู่กับกู เพราะฉะนั้น ทำตามที่สอนและสั่งทุกอย่างจะต้องทำให้ได้ด้วยไม่งั้นมึงโดนกูกระทืบแน่ ถ้ามึงอยากเก็บหน้าสวยๆ และหุ่นสวย ผิวสวย ไว้เป็นกะหรี่ล่ะก็ เชื่อฟังกูและน้าอาจ เท่านั้นภายในเจ็ดวันนี้ รู้แล้วต้องทำอย่างไงจะไม่ให้โดนตบ ต่อไปมึงต้องรอปลอกคอ ชื่อที่ใช้เรียกมึง สะฐานะ จากคุณใหญ่ ชีวิตขึ้นอยู่กับกู แต่เวลากูไม่ได้อยู่รับใช้ในช่วง 5 วัน มึงต้องทำตามพวกท่านๆ รู้ป่าว อย่าโง่ล่ะเพราะมึงลำบากแน่ถ้าทำตัวโง่ให้พวกท่านๆ ทั้ง 4 คน เพราะท่านโหดมาก เพราะฉะนั้นเชื่อกูแล้วจะดีเอง ยังไงหลังเจ็ดวันไปก็ไม่ได้เป็นเจ้าชีวิตมึงล่ะ จะขึ้นกับพวกท่านๆ เพราะฉะนั้นเรียนรู้จากการฝึกของพวกกูสองคนให้มากเข้าไว้ เมื่อไปรับใช้เจ้าชีวิตตัวจริง คือ ตระกูล “อภิชาตวงศ์” แม่ของมึง ไม่ใช่ซิ เหมือนทาสร่วมชะตาของเป็นอยู่ สรุปมึงจะไม่ลำบากถ้ามึงเรียนรู้จากกูไปและปฏิบัติได้มึงจะสบาย ดีมากเข้าใจพยักหน้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ข้อแรกง่ายๆ ห้ามพูดถ้าท่าน หรือพวกเจ้านาย ไม่อยากให้ตอบ ตอบเมื้อถูกถามเท่านั้น นั่งคอย นั่งเพื่อรับฟังต่อหน้า รู้แล้ว ชีวิตคืออะไรต้องอีกเจ็ดวัน จากท่านๆ กิน นอน ชีวิต ทุกอย่างจะเป็นไปโดยคำสั่งนายท่านสูงสุด ก็คือ คุณหนูทั้งสาม ห้ามถาม ห้ามพูด ห้ามตอบ ทำตามคำสั่งไม่ว่ามันจะยากแค่ไหน มึงต้องทำจนตัวตายเพื่อท่านทั้ง 4 แต่กูคิดว่า ไม่ขนาดนั้นหรอกเพราะเอามึงไว้***เล่นดีกว่า ไม่ถึงตายเพียงแต่อยากให้มึงจำไว้ในสมองว่า สามารถตายเพื่อ ตระกูล “อภิชาตวงศ์” ทั้งสี่ ได้ ต่อไปอาหารมือแรกของมึงคือทุกอย่างที่อยู่ในชามหมาข้างหน้ามึง โดยกูหรือ น้าอาจจะเป็นคนจัดหาให้ ส่วนมึง และอีดอกนั่นทำหน้าที่แม่บ้านดูแลท่านๆ ไปตามปรกติ ไม่มีสิทธิ์หาอาหารกินเอง แม้กระทั่งขี้ เยี่ยว มึงต้องได้รับอนุญาตก่อน อะไรที่ทำเป็นหน้าที่ทำต่อไปโดยไม่ต้องให้สั่ง แต่ท่านๆ มีหน้าที่เพิ่มให้มึงอีกเยอะแน่ แล้วมึงจะมีความสุขที่รับใช้ท่านๆ ทั้งหลาย รวมถึงกูด้วย เอาคงหิวแล้วไปแดกได้ห้ามใช้มือ ได้แค่ปากแดกเหมือนหมา น้ำก็อยู่ในชามข้างๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เยี่ยวกูเอง ไม่กินก็ตามใจนะ เพราะมึงจะไม่ได้เจอน้ำเปล่าๆ เลยไม่เยี่ยวกูก็เยี่ยว น้าอาจ แต่ถ้ามึงโชคดีได้กินเยี่ยวทิพย์จากท่านๆ นั้นมึงโชคดี ส่วนอาหาร ก็เป็นของเหลือจากจานพวกกูนั้นแหละบางทีผสมเยี่ยว น้ำ***บ้างคง ชอบของโปรดของพวกมึงไม่ใช่เหรอ เวลาอนุญาตให้พูดให้เรียกกูว่าเจ้านายกล้า หรือ คุณกล้า เช่นกัน น้าอาจ ให้เรียกว่า เจ้านายอาจ หรือ คุณอาจ แต่ท่านๆ แล้วแต่ท่านจะบอกมึง สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด ทุกครั้งที่ได้รับอะไรที่มาจากพวกกู หรือท่านๆ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะทำให้มึงสุขหรือทุกข์ ทุกอย่างเป็นสิ่งที่มึงต้องขอบพระคุณอย่างสูงต่อผู้ที่ให้มึงเพราะท่านๆ คือเจ้าชีวิต ที่ทำให้มึงมีชีวิตมีความสุขที่ได้ปรนนิบัติผู้ที่เป็นเจ้าชีวิตมึง ให้เข้ามากราบตีนทั้งสองข้างๆ ล่ะสามทีและพูดได้อนุญาต ว่า “ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะเจ้านายกล้า” หรือ “ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะคุณกล้า” ที่ตีนทั้งสองข้าง ไปคลานไปแดกข้าวได้ล่ะแล้วน้ำอีกชามให้หมดโดยไม่ใช้มือให้กูดูหน่อย” แก้วก็คลานเมื่อไปเห็นอาหารในจากมันคืออาหารที่เหลือจากคุณทั้งสองและมีคราบน้ำลาย และน้ำแฉะไปด้วยน้ำเยี่ยว อีกชามก็เป็นน้ำเยี่ยว นี่ชีวิตนี้เราจะต้องกินแต่น้ำเยี่ยวอย่างเดียวหรือ เราจะตายไหม แต่แม่เรายังรอดเลย แก้วถามตัวเอง ในขณะที่จะกินอย่างทุลักทุเลด้วยปาก แม่ก็คลานเข้าไปหาคุณอาจที่กำลังนั่งดูทีวี ส่วนคุณกล้าออกไปรับนายท่าน กับคุณหนู โดยที่ไปสบอยู่ที่ปลายเท้าอันหยาบกร้านเลียเท้า ดูดตีน อย่างกับหมาพึงมารู้ที่หลังว่า คุณอาจให้แม่เป็นหมาแม่ก็เลยต้องเลียและเห่า และต้องเชื่อฟัง แม่นอนหงายโดยที่เอาตัวไปรองรับเท้าของคุณอาจ คุณอาจขยี้นมด้วยตีนอันหยาบกร้านและแหย่นิ้วตีนไปที่***ของแม่ไปมาจนน้ำแตก สังเกต***ของแม่ยุ่ยที่ขอบมาก และบานเป็นช่องได้เพราะนิ้วตีนเข้าไปได้ทั้ง 5นิ้ว โดยที่แม่ร้องอย่างมีความสุข คุณอาจใช้ตีนล้วงเข้าไปในรู***เล่นอยู่อย่างงั้น และเอาตีนปิดปากแม่ไม่ให้ร้องท่าทางแม่จะมีความสุขเมื่อมีตีนเข้าไปแหย่ในรู*** เสียงครวญครางของแม่เบามากแล้ว คุณอาจก็เอาตีนออกจากรู***แม่ก็ขอบคุณและกราบไปที่ตีนแต่ไม่ลืมที่จะไม่เลียทำความสะอาดน้ำ***ออกจากตีนคุณอาจ แล้วคุณอาจก็ยืนขึ้น รูดซิบกางเกงแม่นั่งอาปากรอเยี่ยว เหมือนกับรอน้ำทิพย์อะไรอย่างงั้น ดูแล้วน่าสะอิดสะเอียน จะอ้วก แต่ภาพที่เป็น***ของคุณอาจ ขนาดตอนหดมันช่างใหญ่อะไรอย่างงี้ไม่เคยเห็น ตาม***มีเม็ดอะไรไม่รู้ตะปุ่มตะป่ำอยู่โดยรอบ หัว***บานใหญ่เป็นดอกเห็ดสีคล้ำจัดพอๆ กับลำ***เส้นเลือดปูดโปน อยู่ในดงหมอยที่ดกดำ พร้อมกับใข่แฝดใบโตเท่าไข่เป็ดกะประมาณ 6นิ้วได้แต่ความใหญ่ไม่รู้เพราะไม่เคยเห็นตอนมันแข็งตัว แม่ดูมีความสุขมากที่ได้รอน้ำเยี่ยว ที่กำหลังไหลเข้าคอไปอย่างเร็ว และไม่มีหกแม้แต่หยดเดียว เมื่อเสร็จแล้วก็กราบขอบคุณ คุณอาจก็นั่งดูทีวีและน่าที่ของแม่ก็เลียตีน คุณอาจ ต่อไปโดยไม่หยุดจนกว่าจะมีค่ำสั่งจากคุณอาจ แก้วกินข้าวไปนิดเดียวในชามแต่ไม่แตะเยี่ยวเลยเพราะไม่กล้ากลัวอวก คุณอาจ : “อีดอกกะหรี่ตัวลูกมานี่ดิ๊ ต่อไปนี้มึงเป็นทาสเยี่ยวกู กินเยี่ยวกูทุกครั้ง และก็เป็นกะหรี่ของกู กูมีหมาแล้ว มึงต้องฝึกแดกเยี่ยวให้ชิน เร็ว และหมดจด เพราะ ท่านๆ จะไม่ทิ้งเยี่ยวมันจะเป็นสิ่งที่จะอยู่คู่ชีวิตมึงตลอดไปชั่วชีวิต พวกมึงโชคดีมากที่ได้กินเยี่ยวทิพย์ของท่านๆ ทั้ง 4 กูเคยไปกับนายท่านที่ผับ มีแต่คนจ้องจะเอาปากมารองน้ำเยี่ยวท่านเต็มไปหมด เวลาที่ท่านเดินไปห้องน้ำ แต่ท่านไม่ต้องเดินไปเพราะถ้าท่านจับรูดซิบเมื่อไหร่ มีแต่พวกร่านเยี่ยวคนหล่อเอาปากมารองรับเต็มไปหมด คืนนี้กูจะไป***มึงให้***บานเหมือนแม่ของมึงจนเอาตีนเข้าไปได้แดกเยี่ยวชุดใหญ่ด้วย เพราะอะไรรู้เปล่าอีกะหรี่ ท่านๆ ชอบเก็บตีนไว้ใน***ตอนนั่งทานอาหารหรือดูทีวีเหมือนที่กูทำกับอี***เนี๊ยะ คืนนี้มึง***บานแน่ๆ ทนๆเอานะ พวกกูจะเอาให้ฉีกบานเป็นรูโบ๋ กลวง ฉีกแล้วฉีกอีกจนมันไม่ฉีกแล้ว บานถาวรเหมือน อีนี่ไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ชอบป่ะอีสัตว์ อยากเอา***เป็นที่เก็บตีนหรือเปล่าว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ มาว่างๆมึงมาดูเลียส้นตีนกูกันคนล่ะข้างให้กูสบายตีนหน่อยดิ๊” แก้วทำตามที่คุณอาจบอกโดยที่แม่นั้นกำลังมีความสุขกับตีนข้างขวา ดูดเลีย ดม อมอย่างกะดูด***ก็ไม่ปราณ แก้วก็ทำตาม รสชาดของตีนที่หยาบกร้านมันมีกลิ่นที่เหม็นและเค็มขม น่าสะอิดสะเอียน แต่ต้องทำตามคำสั่ง แม่ยังทำได้เลย แต่จะว่าไปคุณอาจหุ่นดีมากซิคแพ๊ค เพราะคุณเค้าทำงานเป็นคนสวนเป็นคนอีสานผิวกลับไม่ค่อยดำออกจะเหลื่องธรรมดาด้วยซ้ำ แต่ผิวดูเนียนมากที่ผิวเนียนเพราะ มารู้ตอนหลังว่าเป็นคนสวนแต่ตอนเด็กๆทำจนอายุ 25 ปีปัจจุบัน 42ปีไม่ค่อยจะได้โดนแดด ตากแดดเลย มาสิบกว่าปี เพราะแกมีคนเลี้ยงตลอดตั้งแต่ที่แกคิดได้ว่าแกมีของดีและใช้มัน คนเลี้ยงแก่ตกเป็นทาส***แก่หมดไม่อยากให้แกทำงานเลยไม่ค่อยได้เจอแดด จมูกโด่ง ปากได้รูปดูไม่แก่สูงใหญ่ประมาณ 182 ตีนใหญ่แล้วหนาบาน เบอร์ 44 ที่สำคัญ***น่าค้นหามากเพราะมันแปลกปะลาดไม่เคยเห็นมาก่อน ทั้งใหญ่และน่าจะยาวและสามารถทำให้***ฉีกและบานได้ คืนนี้เราจะโดน***จาก คุณกล้า และคุณอาจ คิดไม่ออกว่ามันเป็นอย่างไรแต่เราต้องทำให้ได้เพื่อ สุขสบายของตีนท่านๆ ทั้งหลาย เสียงโทรศัพท์จากคุณกล้าเพื่อบอกว่าอีก 1 ชั่วโมงครึ่ง นายท่านและคุณหนูจะมาถึงที่บ้านให้ออกมาต้อนรับด้วย และย้ำอย่าให้ท่านๆ ตำหนิได้ ถ้าท่านๆ ด่ากูกูจะเล่นงานอีกะหรี่สองตัวให้หนำใจ คุณอาจพูดทวนมาดังๆให้แก้วและแม่ได้ยิน คุณอาจ : “น่าที่ของพวกมึงคือต้องไปรอส่ง ละรอรับท่านๆ ก่อนที่ท่านจะมาถึงโดยสัญชาตญาณเพราะมึงก็รู้ว่าท่านๆ จะกลับ ไป เมื่อไหร่ โดยท่ารอ ที่หน้าประตูคฤหาสน์ซ้ายและขวา สองข้างท่านจะเดินผ่านพวกมึงห้ามมองขึ้นมาเด็ดขาด ระดับสายตาแค่ปลายเท้าจำไว้พอท่านๆ ผ่านพวกมึงไปแล้วให้รีบคลานตามห่างๆ หยุดเมื่อท่านหยุด แล้วรอคำสั่งจาก ท่านๆ ไม่ใช่พวกกูแล้วเพราะต่อหน้าท่านๆ ท่านเป็นใหญ่ ส่วนตอนนี้ไปเตรียมอาหารเย็นทำหน้าที่ที่เคยทำ ส่วนอาหารของกู และคุณกล้าไปไว้ที่บ้านพักกู เมื่อเสร็จแล้วมาปรนนิบัติ ท่านๆ เข้าใจนะมึง ไสหัวไปได้ล่ะ อ้อเอาชามข้าวกับชามน้ำหมาไปไว้ที่ห้องใกล้สวนป่าหลังบ้านเพราะที่นั่นเป็นที่นอนที่กินของพวกมึงตลอดไป ไม่ต้องห่วงกูติดกริ่งไว้เรียกใช้พวกมึงได้ตลอด เมื่อได้ยินเสียงกริ่งและไฟไซเร็นซ์ คือท่านๆ เรียกแต่ถ้าเป็นกริ่งอย่างเดียวคือพวกกู ให้รีบมาเข้าบ้านท่านให้คลานเท่านั้นเว็นแต่จะทำหน้าที่ของตัวเองถ้าเรียกเฉยๆ ต้องคลานมาถึงกราบแล้วรอคำสั่ง ที่นอนสำหรับพวกมึงมีพร้อมล่ะที่ห้องติดสวนป่าหลังบ้าน ห้องน้ำอยู่ในตัว สบายหน่อยล้าง***ล้างตูดให้พร้อมคืนนี้กูจะ***มึงทั้งสองคน ไปได้ล่ะ” แก้วกับแม่มาทำกับข้าวให้กับทุกคน และจัดโต๊ะกินข้าว เก็บชามข้าวหมาไปไว้ที่ห้องใหญ่อยู่กับแม่ พอไปถึงที่ห้องนี้แก้วเคยรู้ว่ามีแต่ไม่เคยได้เดินมาเลยเพราะมันค่อนข้างไกลจากคฤหาสน์ประมาณ 500 เมตรต้องเดินผ่านสวนป่าค่อนข้างรกทึบ เมื่อเข้าไปดูมันเป็นห้องปูนที่กว้างมากประมาณ 200 ตารางเมตร ฝากหนึ่งมีกรงหมาอยู่สามสี่กรง อีกด้านหนึ่งมีโซ่ล่ามหมาพร้อมปลอกคอที่ยาวไปถึงห้องน้ำอยู่ประมาณ 10 กว่าเส้นที่ผูกติดกับเสา แต่ล่ะเสามีที่นอนเป็นเบาะบางๆ กว้างประมาณ เมตรคูณเมตร อยู่ประจำทุกเสา กับหน้าต่างหนึ่งบาน มีไฟฟ้าน้ำประปาใช้ได้ ประตูมีกุญแจล๊อคจากภายนอก ไม่สามารถเปิดจากด้านในได้ มีไซเลนซ์ และกริ่งสองชนิด มีตู้ติดผนังบิลท์อินอยู่ติดกับประตู ห้องน้ำเป็นที่อาบน้ำครบเหมือนทุกอย่างทั่วไปแต่ส้วมเป็นส้วมหลุม ที่สำคัญกลิ่นอับมาก และชามข้าวหมาของแก้ว และแม่ เมื่อเห็นก็รู้ชะตากรรมของตัวเอง แล้วแก้วก็รีบเดินกลับไปช่วยแม่เตรียมอาหารทำงานบ้านตามหน้าที่ ในขณะที่ยังแก้ผ้าโดยตลอด