ตัวประกอบยอดนักขาย 2

“ถ้าพวกมึงยังอยากมีชีวิตอยู่ ยังอยากใช้ควยของพวกมึง ก็ฟังคำสั่งของพวกกูเท่านั้น ไม่อย่างนั้น มึงได้จากลาไปก่อนวัยอันควรแน่ ถ้ามึงอยากอยู่ที่นี่อย่างสบายๆ มึงก็เชื่อฟังกู กูสั่งอะไร ทำตามคำสั่งกู แล้วมึงจะสบาย แต่กูบอกไว้ก่อน ชีวิตของพวกมึงต่อจากนี้ ไม่ได้เป็นของมึง แต่จะเป็นของพวกกู มึงจะได้ทำอะไรในแบบที่มึงคิดไม่ถึง ถึงมึงไม่อยากทำแต่มึงก็ต้องทำ เพราะมันเป็นคำสั่ง ไม่มีใครหนีคำสั่งพวกกูได้ จนกว่าพวกมึงจะทำงานที่พวกกูต้องการ แล้วมึงจะถูกปล่อยตัวไป กูรับรองถ้ามึงให้ความร่วมมือกับพวกกู มึงอยู่ที่นี่ไม่เกิน 3-5 วัน แล้วกูก็ใจดี มีน้ำ มีอาหาร มีที่ให้พวกมึงอาบน้ำ เข้าส้วม สิ่งที่พวกกูพูดมาทั้งหมดหวังว่าพวกมึงคงเข้าใจในสถานะของพวกมึงตอนนี้ และให้ความร่วมมือกับพวกกูแต่โดยดี แต่ถ้าไม่กูไม่รับรองว่ามึงและคนรักรวมไปถึงครอบครัวของพวกมึงจะเกิดอะไร”

“ถ้าใครอยากมีปัญหากับกู พูดออกมา กูจะได้แสดงให้เป็นบทเรียน” ไอ้เอกพูดไปมองไปที่เด็กหนุ่มทั้งสี่อย่างเอาจริงเอาจัง พวกเด็กหนุ่มต่างมองกันไปมา แล้วก็จำนนกับสิ่งที่พวกมันพูดเพราะไม่อยู่ในสถานะที่จะเป็นต่อได้

“ดี ในเมื่อไม่มีใครคัดค้าน กูถือว่าพวกมึงตกลงกับกูเอาไว้แล้ว ทุกอย่างที่กูสั่งพวกมึงต้องทำ แม้ว่าพวกมึงไม่อยากทำ เพราะทุกสิ่งที่กูสั่ง เบื้องบนเขาคิดเอาไว้ให้พวกมึงแล้ว พวกมึงมีหน้าที่ต้องทำอย่างเดียว กูบอกได้แค่นี้ เพื่อไม่ให้เสียเวลาคืนนี้กูจะรับน้องพวกมึงเบาๆ พวกกูจะดูซิว่าช่วงอกช่วงท้องที่ล่ำๆ อย่างพวกมึง มันจะทนได้สักแค่ไหน” เด็กหนุ่มทั้งสี่คนต่างมองกันไปมาไม่รู้ว่าพวกไอ้เอกจะมาไม้ไหนกับพวกมัน...........

ไอ้เอกไม่ปล่อยให้ค่ำคืนนี้ผ่านไปอย่างสบายๆ มันตรงเข้าไปหาไอ้โชนก่อนเป็นคนแรก แล้วประเคนหมัดดุ้นๆทั้งซ้ายและขวาตรงเข้าที่ช่วงท้องไอ้โชนทันที ไอ้โชนไม่ทันตั้งตัว มันได้แต่ร้อง “อ๊าส์ อ๊าส์” สีหน้าแสดงอาการจุกอย่างชัดเจน ไอ้เอกทำแบบเดียวกันนี้กับไอ้ชาติ ไอ้โมทย์ ไอ้เม่น อย่างเท่าเทียมกัน ซึ่งผลที่ออกมาไม่ได้ต่างกัน เพราะตอนนี้พวกมันทั้งสี่จุกกันไปถ้วนหน้า แต่มันยังไม่หนำใจไอ้เอก มันเลยสั่งให้พวกลูกน้องช่วยกันประเคนหมัดเข้าใส่ช่วงท้องพวกมันไปอีกกว่า 10 นาที สภาพของพวกมันแต่ละคนในตอนนี้ดูไม่จืดไม่เหลือความเป็นดาราตัวประกอบอีกเลย เพราะสีหน้าและท่าทางพวกมันจุกเสียดอย่างหนักกันถ้วนหน้า หนำซ้ำร่องรอยที่ปรากฏตามลำตัวช่วงท้องเป็นหลักฐานอย่างดีเพราะมันมีสีรอยช้ำแดง บางคนแดงอมม่วงเสียด้วยซ้ำ ไอ้เอกพอใจกับภาพที่อยู่ตรงหน้า เพราะมันไม่ค่อยได้ต่อยคนแบบนี้มานานแล้ว 

“เป็นไงพวกมึง นี่แค่เริ่มต้น ถึงพวกมึงไม่อยากเจ็บตัว มึงก็ต้องโดนเพราะทุกอย่างมันถูกกำหนดเอาไว้แล้ว ช่วยไม่ได้ พวกมึงไม่มีปัญญาหาเงินมาให้นายใหญ่พวกกูได้ ตัวมึงทำตัวของพวกมึงเอง ไม่มีใครบบังคับพวกมึงให้เข้ามาในวงการนี้ พวกมึงสมัครใจเข้ามาเอง เมื่อมึงหาเงินมาใช้คืนไม่ได้ ชีวิตของพวกมึงก็ต้องเป็นของกู กูซึ่งเป็นคนคุมที่นี่จะเป็นคนคุมพวกมึงเอง แล้วมึงก็ไม่ต้องหวังว่าจะมีใครมาช่วยพวกมึงได้ ถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัวมากกว่าคำสั่งที่พวกกูได้รับมา มึงก็ปฏิบัติตัวมึงตามสิ่งที่มึงต้องทำ กูเตือนพวกมึงไว้ก่อน ใครก็ตามที่ไม่ทำตาม กระด้างกระเดื่อง ชีวิตของมันจบไม่สวยแน่” ทั้งสี่คนที่เจ็บ จุกอยู่ ได้ฟังสิ่งที่ไอ้เอกพูด ต่างก็มองกันไปมา เหมือนกับไม่อยากจะทำตาม แต่มันไม่มีทางเลือก

“สิ่งที่พวกมึงต้องทำที่นี่ก็มีหลายอย่าง มึงไม่ต้องห่วง กูรับรองมึงไม่เหงาแน่ ไม่ใช่มีแต่พวกมึง 4 คนอยู่ที่นี่ ยังมีคนแบบพวกมึงอีกเกือบสิบคนที่อยู่ที่นี่ แต่พวกมันไม่ได้เป็นดาราตัวประกอบอย่างพวกมึง แต่มึงไม่ต้องห่วง กูจะให้พวกมึงได้ไปทำความรู้จักกับพวกมันแน่ๆ มึงได้ทำงานร่วมกับพวกมันแน่ไม่ต้องห่วง พวกมึงฟังกูให้ดี กฎของที่นี่มีไม่กี่อย่าง แต่มึงต้องปฏิบัติตาม เพราะถ้ามึงไม่ทำตาม กูบอกได้คำเดียวว่า ชีวิตมึงเหนื่อยแน่ และถ้ากูเหลืออดกับใครก็ตามที่ไม่เชื่อฟังกูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ควยของมึงก็จะไม่มีโอกาสได้ใช้งานอีกต่อไป มึงรู้ใช่มั้ยว่าควยสำคัญกับชีวิตมึงแค่ไหน ถ้ามึงอยากเสี่ยงก็ลองดู แล้วมึงจะรู้ว่าชีวิตของมึงที่ไม่มีควยใช้งาน เหลือแต่ตอเอาไว้ให้มึงมีที่ฉี่อย่างเดียว เวลามึงเงี่ยนอยากเย็ด อยากสาวควยแข็งๆ ชักว่าวระบายความเงี่ยน หรือแค่โชว์ควยมึงก็ทำไม่ได้ มึงจะมีชีวิตที่เหลืออยู่อย่างตายทั้งเป็น ชีวิตวัยหนุ่มของมึงจะหมดความหมายไปตลอดกาล” ไอ้เอกพูดไปมองเด็กหนุ่มทั้งสี่อย่างท้าทาย ยิ่งทำให้พวกมันยังไม่อยากมีเรื่องในตอนนี้

“หวังว่าพวกมึงคงไม่คิดอะไรที่ไม่เป็นผลดีต่อตัวพวกมึงนะ กูเตือนแล้ว กูจะไม่เตือนเป็นครั้งที่สอง เฮ้ย พวกมึง แก้เชือกที่เท้าของพวกมันออก แล้วแก้ผ้าพวกมันออกด้วย” ไอ้เอกสั่งลูกน้อง พวกเด็กหนุ่มทั้งสี่มองกันไปมาว่าไอ้เอกจะทำอะไรพวกมัน 

“พวกมึงจะทำอะไรพวกกูว่ะ ไอ้เหี้ย” เสียงไอ้โมทย์ดังขึ้นอีกครั้ง ยังไม่ทันที่ไอ้โมทย์จะได้คำตอบ หมัดขวาของไอ้เอกก็ประเคนใส่หน้าไอ้โมทย์ทันที ทำให้มีเลือดไหลซิบๆ ตรงมุมปากของมัน

“ไอ้สัตว์ ทำไรว่ะ” ไอ้เอกจัดการประเคนหมัดใส่หน้าของมันอย่างไม่ยั้ง จนไอ้โมทย์ร้องขอชีวิตเอง

“กูยอมแล้ว กูยอมแล้ว โอ๊ย โอ๊ย” เสียงไอ้โมทย์ร้องดังออกมา เลือดเป็นลิ่มๆ ไหลออกจากปากของมัน หน้าตาของมันในตอนนี้บวมเป่งทีเดียว

“กูบอกแล้วไง พวกมึงไม่มีสิทธิ์ถามใดๆ ทั้งสิ้น มีหน้าที่รับคำสั่งอย่างเดียว มึงนี่ท่าทางจะอยากให้กูตัดควยมึงหรือวะ ได้กูจัดให้”

“เปล่าครับ ๆ ผมเชื่อพี่แล้ว ผมเชื่อฟังพี่แล้ว แก้ผ้าผมเลยครับ แก้ผ้าเลย” เสียงไอ้โมทย์สั่น พอๆ กับความกลัวของมันที่มันยังไม่อยากเสียควยของมันไป” ไอ้เอกจัดการปลดเชือกที่ปลายขาของมัน ก่อนที่ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ และถอดลงปลายเท้า และถอดกางเกงบ๊อกเซอร์ของมันออก เผยให้เห็นควยของมันที่หดตัวอยู่ ไอ้เอกสั่งให้มันยกขาขึ้นเพื่อเอากางเกงยีนส์ บ๊อกเซอร์ออกไป

“ถ้าเชื่อฟังง่ายๆ มึงก็ไม่ต้องเจ็บตัวหรอก พวกมึงทุกคนจำไว้ และกูหวังว่าคงไม่มีใครลองดีกับพวกกูอีก” ไอ้เอกมองเด็กหนุ่มทั้งสี่ที่ตอนนี้เปลือยกายล่อนจ้อนโชว์ควยต่อหน้ามันอยู่ พวกเด็กหนุ่มต่างคิดกันไปต่างๆนานา ว่าพวกมันกำลังเจอกับอะไร

“พวกกูไม่ได้พิศวาสอยากควยตูดพวกมึงหรอก มึงกับกูมีเหมือนกัน อย่างที่กูบอก กูทำตามคำสั่งเบื้องบนที่สั่งกูมาอีกที แต่ถ้าคำสั่งเปลี่ยนแปลงอันนี้กูก็ช่วยไม่ได้ แต่กับพวกมึงกันเองกูไม่รับรอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า รอฟังคำสั่งของพวกกูก็แล้วกัน” ไอ้เอกพูดให้พวกเด็กหนุ่มทั้งสี่หวาดหวั่น มองหน้ากันไปมา

“เอาล่ะ เริ่มงานแรกของพวกมึงตอนนี้ มึงต้องทำควยของมึงให้แข็ง เพราะพวกกูจะชักว่าวให้พวกมึง เพราะตอนนี้มึงคงไม่มีโอกาสใช้มือของตัวเองสาวควยชักว่าวให้กูแน่ๆ คืนนี้มึงจะได้หลับสบาย กูหวังว่างานง่ายๆ แบบนี้ พวกมึงคงทำได้นะ พวกมึงประกบหนึ่งต่อหนึ่งเลยใส่ชุดทำงานให้พร้อม ส่วนไอ้โมทย์กูเอง” ไอ้เอกสั่งลูกน้องของมันสามคน พวกเด็กหนุ่มทั้งสี่แม้ไม่อยากทำแต่ก็ต้องทำถ้ามันยังอยากมีชีวิตอยู่ พวกลูกน้องที่ไอ้เอกคัดเลือกต่างเปลี่ยนชุดทำงานกันด้านหลังพวกเด็กหนุ่ม เหมือนกับที่ไอ้เอกในตอนนี้ที่เปลี่ยนถอดเสื้อ ถอดกางเกงยีนส์ ถอดบ๊อกเซอร์ออกกับกลุ่มลูกน้องของมัน มันกับลูกน้องต่างแก้ผ้ากันอย่างไม่อายเพราะอยู่ด้วยกันมานาน ไอ้เอกมีสภาพไม่ต่างจากพวกเด็กหนุ่มที่แก้ผ้าอยู่ตอนนี้ก่อนที่มันจะใส่กางเกงในสีดำ และใส่แว่นตาสีดำอำพรางใบหน้า แล้วเดินไปประจำจุดทางด้านหลังไอ้โมทย์ ส่วนลูกน้องคนอื่นๆ ก็เดินไปข้างหลังเด็กหนุ่มคนอื่นๆ จนครบ พวกเด็กหนุ่มต่างมองว่าจะทำอะไรกับมัน

“กูหวังว่าพวกมึงจะให้ความร่วมมือกับพวกกูนะโว้ย กูจะได้ไปนอน เอ้า รีบๆ ควยแข็งซะ กูจะได้ว่าวให้พวกมึง” ไอ้เอกตะโกนสั่งพวกเด็กหนุ่มที่ถูกมัดอยู่ทั้งหมด แน่นอนว่าตอนนี้พวกลูกน้องรวมถึงไอ้เอกกำลังใช้มือเข้าลูบไล้ควยของพวกเด็กหนุ่ม ชักขึ้นชักลงเพื่อให้ควยขยายตัวอย่างเต็มที่ ไอ้โมทย์ในตอนนี้ก็กำลังมีสภาพไม่ต่างจากเพื่อนของมัน ควยของมันค่อยๆ แข็งตัวขึ้นอย่างช้าๆ หลังจากที่มือไอ้เอกจับคลึงชักขึ้นชักลงไม่นานควยไอ้โมทย์ก็แข็งขึ้นเป็นลำดับ จนสุดความแข็งของมันที่มันสามารถแข็งได้

“ดี เชื่อฟังกันง่ายๆ แบบนี้กูชอบ ควยมึงใหญ่ใช้ได้นี่หว่า เคยใช้เย็ดดารามาหรือยังวะ ใหญ่ๆ อย่างนี้ คนเห็นควยมึงคงชอบ ควยมึงพอๆ กับกูเลยว่ะ ไว้วันหลังกูจะให้มึงดู” ไอ้เอกพูดพลางชักควยไอ้โมทย์ไปพลาง ไอ้โมทย์มันไม่ได้สนใจสิ่งที่ไอ้เอกพูดเท่าไหร่ มันอยากจะปล่อยน้ำว่าวออกมาให้เร็วที่สุด แต่ในตอนนี้น้ำว่าวของไอ้โชน ไอ้ชาติ แตกใส่พื้นไปก่อนเรียบร้อยแล้ว ด้วยความที่อายุของพวกมันทั้งสองคนน้อยกว่าไอ้โมทย์ ความหนุ่มของมันเลยทำให้น้ำว่าวทำงานอย่างง่ายดาย ในขณะที่ไอ้เม่นกับไอ้โมทย์มองหน้ากัน พลันไอ้เม่นก็น้ำว่าวแตกตามมาเป็นคนที่สาม ทิ้งให้ไอ้โมทย์ต้องแตกเป็นคนสุดท้าย ไอ้เอกสาวว่าวไอ้โมทย์ขึ้นลงอย่างเร็ว ทำให้ไอ้โมทย์เสียวสุดๆ ก่อนที่จะมีอาการกล้ามเนื้อค่อยๆ หดเกร็งและระเบิดน้ำว่าวออกมาในทันที ไอ้เอกพอใจกับงานชิ้นแรกของพวกมัน

“ดีมากพวกมึง เชื่อฟังพวกกูง่ายๆ แบบนี้ กูชอบ มึงก็ไม่ต้องเจ็บตัว เหนื่อยมากขึ้น แต่ถ้ามึงอยากลองดี กูไม่ว่า ลองได้เลย กูจะได้มีอะไรสนุกๆ ทำ คืนนี้มึงก็นอนในสภาพนี้แหละ นอนดมกลิ่นน้ำว่าวของพวกมึงเอง พรุ่งนี้ทั้งวันมึงต้องมีอะไรที่ต้องทำอีกเยอะ กูรับรองว่าพวกมึงต้องสนุก หรือถ้าพวกมึงไม่สนุก พวกกูก็สนุก รีบๆ นอนซะ พวกมึงไม่ต้องคุยกัน มึงยังมีเวลาคุยกันอีกนาน เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงจะหมดแรงซะก่อน ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกมึงเฝ้าไว้ เช้ามืดกูจะมาปล่อยพวกมันเอง” ไอ้เอกสั่งลูกน้องก่อนที่จะมองไปที่เด็กหนุ่มทั้งสี่อีกครั้งที่ตอนนี้***ของพวกมันอ่อนตัวลงแล้ว ไอ้เอกแยกตัวไปพักผ่อน ส่วนพวกเด็กหนุ่มก็ต้องนอนในสภาพถูกจับมัดในท่ายืน ชูมือทั้งสองข้างขึ้นบนศีรษะถูกมัดไว้กับเชือกที่ผูกไว้กับเสาด้านบนอย่างนั้นตลอดคืน พวกเด็กหนุ่มแต่ละคนในตอนนี้ต่างคิดกันไปถึงวันพรุ่งนี้ว่าจะเจออะไรตามจินตนาการของแต่ละคน แต่พวกมันก็ไม่มีใครส่งเสียงคุยกันเลย ต่างรีบหลับเพื่อให้มีแรงในวันพรุ่งนี้ เพราะวันนี้พวกมันทั้งสี่คนต่างก็เหนื่อยกันมาก่อนหน้านี้แล้ว ความเงียบสงัดยามค่ำคืน อากาศที่มีลมเย็นพัดเข้ามาทางหน้าต่าง และการเสียพลังงานจากการชักว่าวไปเมื่อกี้ ทำให้แต่ละคนหลับใหลไปด้วยความเพลียแม้จะถูกมัดในท่ายืนและยังจุก ช้ำเป็นจ้ำๆตามลำตัว ท้องจากการโดนชกไปก็ตาม

เช้ามืดวันรุ่งขึ้น ไอ้เอกเดินเข้ามาในโกดังมองไปที่เด็กหนุ่มทั้งสี่ที่แก้ผ้ายืนหลับอยู่อย่างนั้น ก่อนที่ไอ้เอกและลูกน้องจะช่วยกันต่อยท้องพวกมันให้ตื่นขึ้นมา เสียงร้อง “อ๊าส์ อ๊าส์” ร้องดังออกมาในทันทีที่หมัดกระทบกับเนื้อตัวพวกมัน

“ตื่นได้แล้วโว้ย เช้าวันใหม่เริ่มแล้ว พวกมึงต้องเริ่มงานได้แล้ว และอย่างที่กูบอก ถ้ามึงคิดหนีหรือจะทำอะไรที่ให้พวกกูต้องเหนื่อย มึงต้องเหนื่อยกว่าพวกกูแน่ กูไม่ได้ขู่ กูพูดจริง แก้มัดมัดลงได้แล้ว กูจะได้บอกสิ่งที่พวกมันต้องปฏิบัติที่นี่ให้พวกมันต่อ” ไอ้เอกสั่งลูกน้องให้ปลดเชือกที่มัดแขนพวกมันไว้ลง ให้พวกมันเป็นอิสระ พวกเด็กหนุ่มทั้งสี่ผ่อนคลายเล็กน้อยจากความเมื่อยล้าที่แขนที่ถูกมัดไว้ทั้งคืน

“พวกมึงยืนหน้ากระดาน เอามือทั้งสองข้างประสานไว้ ที่ท้ายทอย” เด็กหนุ่มฟังไอ้เอกพูดและค่อยๆ ทำตาม

“ดีมาก เชื่อฟังกูง่ายๆ มึงจะได้ไม่เหนื่อย นี่คือท่าบังคับที่พวกมึงจะต้องทำตลอดเวลาที่พูดคุยกับกูและลูกน้องกู ถ้ามึงลืม มึงโดนพวกกูเตะไข่แน่ และต้องพูด “ท่าน” เมื่อจะขออนุญาตทำอะไร และพูด “ครับผม” เท่านั้นเมื่อกูสั่งทำอะไรก็ตาม เข้าใจมั้ย

ทั้งสี่คนต่างพูด “ครับผม” ออกมาอย่างเบาๆ สร้างความไม่พอใจให้กับไอ้เอกเป็นอย่างมาก จัดการต่อยไปที่ท้องคนละที พวกเด็กหนุ่มแสดงสีหน้าจุกออกมาให้เห็นในทันที

“เป็นผู้ชายเปล่าวะ เสียงมึงถึงได้เบา ดังๆ ซิวะ พูดใหม่”

“ครับผม” พวกเด็กหนุ่มตะโกนออกไปอย่างสุดเสียง เพื่อไม่ต้องการโดนไอ้เอกต่อยท้องอีก

“ดี มึงจำไว้ เสียงของพวกมึงต้องดังในระดับนี้ เอาล่ะ ต่อไปมึงฟังกฎของที่นี่ให้ดี กูจะพูดครั้งเดียว ทางโกดังที่นี่เป็นโกดังเก็บไม้ทั้งที่แปรรูปและยังไม่แปรรูป นอกจากพวกมึง 4 คนแล้วยังมีคนงานที่ติดหนี้นายใหญ่มาใช้แรงงานอย่างพวกมึงอีกประมาณ 8-10 คน อายุก็ไล่ๆ กับพวกมึง ตั้งแต่ 17-25 ปี อย่างที่กูบอกถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว ทำทุกอย่างตามที่พวกกูสั่ง จะเป็นประโยชน์ต่อตัวมึง มึงจะได้ไม่ต้องเหนื่อย เจ็บตัวเพิ่มขึ้น การทำงานของที่นี่เริ่มต้นตั้งแต่ 7 โมงเช้าจนถึง 6 โมงเย็น หรืออาจนานกว่านั้นถ้างานของพวกมึงทำไม่ได้ตามเป้าที่วางไว้ในแต่ละวัน ชุดทำงานของที่นี่ก็ง่ายๆ เพราะมีแต่ผู้ชายมาขายแรงงาน แค่ใส่กางเกงบอลสีขาวเท่านั้น อย่างอื่นไม่มีให้มึงใส่ พวกมึงได้โชว์ช่วงอก ความล่ำของพวกมึงเต็มที่ แต่บางทีมึงอาจจะได้โชว์อย่างอื่นแถมเพราะกางเกงของกูไม่ได้หนา ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกมึงจะได้กินข้าวสองมื้อ เช้ากับเย็น อาบน้ำทำธุระส่วนตัวช่วงเย็นวันละครั้ง และพวกกูยังให้ผ่อนคลายด้วยการดูหนังโป๊วันละเรื่องก่อนนอน และพวกมึงต้องชักว่าวอย่างน้อยวันละ 1 ครั้ง ซึ่งการชักว่าวพวกมึงต้องขออนุญาตพวกกูก่อน แต่ส่วนใหญ่พวกกูจะอนุญาต เพราะกูรู้ว่าวัยหนุ่มอย่างพวกมึงอยากปลดปล่อยความเงี่ยนอยู่แล้ว มึงก็ต้องไปชักว่าวตามสถานที่ที่พวกกูกำหนด แต่บางวันพวกกูอาจจะสั่งให้มึงชักว่าวมากกว่า 1 ครั้งแม้มึงไม่อยากทำแต่มึงก็ต้องทำ บางวันมึงอาจได้ออกไปส่งของข้างนอก มึงก็ต้องไปทั้งชุดทำงานของมึงแบบนั้นไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ที่กูพูดมาทั้งหมด พวกมึงเข้าใจรึเปล่า”

“เข้าใจครับผม” พวกเด็กหนุ่มต่างตะโกนออกไปพร้อมกันในทันที เพราะมันไม่มีทางเลือกอื่น

“ใส่กางเกงของพวกมึงซะ ส่วนมึงไอ้โมทย์ เมื่อคืนมึงชักว่าวแตกช้ากว่าเพื่อน มึงไม่ต้องใส่ วันนี้ทั้งวันมึงแก้ผ้าทำงานแบบนี้ไปแล้วกัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ไอ้โมทย์ได้ยินถึงกับมองหน้าเพื่อนของมันไปมา ขณะที่เพื่อนของมันต่างกำลังใส่กางเกงบอลสีขาวตัวเล็กๆ กันอยู่ 

“มึงจะอายอะไรวะไอ้โมทย์ ที่นี่มีแต่ผู้ชาย แถมหุ่นมึงก็ใช้ได้ ไหนๆ มึงก็ฟิตหุ่นมาแล้ว มึงก็ต้องโชว์ให้เต็มที่ซิวะ มึงอาย***มึงเหรอวะ ไอ้สัตว์”

“เปล่าครับผม”

“ดี ว่าง่ายๆ แบบนี้ กูจะได้ไม่เหนื่อย กูฝึกพวกมึงไม่นานหรอก เดี๋ยวกูก็หมดหน้าที่แล้ว” ไอ้เอกบอกไอ้โมทย์กับพวกเด็กหนุ่มทั้งสามอย่างมีเลศนัย

“พาพวกมันไปกินข้าว ไปรู้จักเพื่อนร่วมงานของมันหน่อย แล้วเริ่มงานวันนี้ได้เลย” ไอ้เอกสั่งลูกน้องพาเด็กหนุ่มทั้งสี่ไปตามคำสั่งของมัน

ลูกน้องไอ้เอก พาเด็กหนุ่มทั้งสี่มายังที่ทานข้าว เด็กหนุ่มประมาณ 10 คนที่นั่งทานข้าวอยู่ก่อนแล้ว ต่างหันมามองมายังพวกมัน

“อ้าวพวกมึงฟังทางนี้” ลูกน้องไอ้เอกสั่งเด็กหนุ่มที่นั่งทานข้าวอยู่ พวกมันรู้งานวางจานข้าวลง พร้อมกับเอามือประสานไว้ที่ท้ายทอย รอรับคำสั่ง

“นี่คือคนงานอีก 4 คนที่มาเพิ่มวันนี้ มาที่นี่เหมือนกับพวกมึง ชื่อ ไอ้โชน ไอ้ชาติ ไอ้เม่น และไอ้ที่มันแก้ผ้าอยู่นี่ชื่อ ไอ้โมทย์ กูหวังว่าพวกมึงคงร่วมงานกันได้ด้วยดี พวกมันไม่ได้อยู่ที่นี่นานเท่าไหร่ ยังไงก็ใช้แรงงานมันให้คุ้มให้สมกับความล่ำบึกของพวกมัน กูรับรองว่าพวกมึงทั้งหมดจะต้องสนิทและรู้จักทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่เรื่อง***ของกันและกันแน่นอน กินข้าวต่อได้แล้ว งานรอพวกมึงอยู่ ส่วนพวกมึงไปกินข้าวตรงโน้น อีก 20 นาที จะเริ่มทำงานแล้ว” เด็กหนุ่มทั้งสี่มองหน้าเพื่อนใหม่ของพวกมันที่นั่งกินข้าวใส่แต่กางเกงบอลสีขาวอย่างเป็นมิตรเพราะตกที่นั่งเดียวกัน ส่วนคนที่มาอยู่ก่อนแล้วก็มองพวกมันนิดหน่อย และหัวเราะกับไอ้โมทย์ที่โดนเล่นงานตั้งแต่วันแรก ก่อนที่จะต่างคนต่างกินข้าว ไม่ค่อยได้สนใจกันหรือสนใจ***มันซักเท่าไหร่ ขณะที่เด็กหนุ่มต่างเข้าไปนั่งกินข้าวเพื่อจะได้มีแรงทำงานให้กับพวกไอ้เอกได้ทั้งวัน

ไอ้เอกซึ่งอยู่ด้านนอก คอยอยู่ที่โกดังทำงาน ก็คิดในในของมันว่า “พวกมึงทั้งสี่ กูไม่รู้ว่าความเป็นดาราตัวประกอบของมึงมันดีหรือไม่ดี แต่ที่กูรู้ ถึงมึงอยู่ที่นี่ไม่นาน แต่งานของมึงมันไม่ได้จบแค่โกดังกูนะโว้ย ไม่เหมือนไอ้พวกเด็กหนุ่มคนอื่นๆ ที่เข้ามาที่นี่ ถึงมันอยู่ที่นี่นาน แต่มันก็ไม่ต้องไปเจอ หรือไปทำในสิ่งที่นายใหญ่สั่งเหมือนกับพวกมึง ขนาดกูเป็นคนดูแลมึง กูยังสมเพชมึงเลย เมื่อมึงต้องออกไปจากที่นี่เพราะงานที่มึงต้องทำกูยังไม่เคยได้ทำเลย แต่ยังไงคำสั่งก็เป็นคำสั่ง แต่ช่วงที่มึงอยู่กับกู นายใหญ่ก็สั่งกูมาหลายอย่าง ถึงตอนค่ำพวกมึงจะได้รู้เองว่ามึงจะโดนอะไร......