“ลับมีดไหม... ลับมีด...”
เสียงชายวัยกลางคนจากนอกประตูรั้ว ปลุกผมจากความฝัน ผมมักจะฝันถึงวันคืนดี ๆ กับพี่ต่อเสมอ โดยเฉพาะยามบ่ายวันอาทิตย์ที่ผมมักงีบหลับอยู่ใต้ผ้านวมในห้องแอร์เย็นฉ่ำ ห้องที่ผมและพี่ต่อเคยใช้แบ่งปันความสุขให้แก่กัน
“คุณ ๆ ลับมีดไหม”
เสียงชายวัยกลางคน รูปร่างสูงใหญ่ ผิวดำคล้ำ ดังใกล้ประตูรั้ว ผมค่อย ๆ มุดตัวออกมาจากใต้ผ้านวมผืนโปรด แม้จะไม่เต็มใจนัก แต่มีดทื่อ ๆ ในครัวทำให้ผมต้องลุกขึ้นไปใช้บริการของเขาอีกครั้ง
ใช่... ผมเคยใช้บริการของชายลับมีดคนนี้เมื่อปีที่แล้ว ฝีมือของเขาจัดอยู่ในระดับมืออาชีพ เพียงเขานั่งหน้าทั่งหินสักครู่มีดทื่อ ๆ ของผมก็คมกริบ จนแล่หนังที่ติดเนื้อได้อย่างง่ายดาย
ใบหน้าของเขาดูมีอายุขึ้นเล็กน้อย หนวดเคราที่คงไม่ได้โกนมาสักสองสามวันทำให้เขาดูคมเข้มกว่าปีก่อน เสื้อยืดแขนกุดราคาถูกชุ่มเหงื่อกระชับผิวเนื้อให้เห็นกล้ามแกร่งจากการทำงานหนัก หากปีที่แล้วพี่ต่อไม่อยู่กับผมในวันที่เขามาลับมีดที่บ้าน ผมอาจจะมอมเหล้าเขาแล้วลากเข้าห้องก็ได้
“เอี๊ยดดด” ผมเปิดประตูรั้ว
ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากริมฝีปากบาง เขายังคงเป็นคนพูดน้อยเหมือนเดิม จำได้ว่าคราวที่แล้วที่เจอกัน สองประโยคที่เขาพูดตะโกนถามว่าลับมีดไหม และบอกราคาค่าแรงเท่านั้น
“พี่เอาจักรยานเข้ามาก่อน ข้างนอกแดดร้อน เดี๋ยวยางจะแบนเอา”
ชายหนุ่มค่อย ๆ เข็นรถจักรยานคันเก่า มาจอดหน้าบ้านก่อนจะปลดสายยางยืดที่ตรึงทั่งหินขนาดใหญ่จากตะแกรงเหล็กเหนือเบาะหลัง
ผมเดินเข้าครัวหยิบมีดยาวเจ็ดนิ้วสองด้ามมาวางไว้บนพื้นข้าง ๆ ชายลับมีด เขานั่งยอง ๆ ลงบนพื้น ทำท่าจะเทน้ำจากขวดที่เตรียมมาลงบนทั่งก่อนฝนมีด
“เดี๋ยวก่อนพี่ ลับมีดตรงนี้เดียวแฉะหน้าบ้าน พี่มาลับข้างบ้านดีกว่า”
ผมพาชายหนุ่มเดินเลาะสวนมาที่ลานซีเมนต์ที่ใช้ซักล้างข้างบ้าน ผมหยิบเก้าพลาสติกที่ใช้ซักผ้าให้เขา
ชั่วขณะที่ชายหนุ่มรับเก้าอี้ ตาของเขาจ้องประสานกับตาผมอยู่คู่หนึ่ง ดวงตานั่นดำเข้ม ดูหมองเศร้า แต่ก็ลึกลับอย่างร้ายกาจ
ผมทิ้งให้เขานั่งลับมีดอยู่ที่ลานซักล้าง แล้วย้ายตัวเองมาอยู่ใต้ผ้านวมผืนโปรด ส่องสายตามองทะลุกระจกจากห้องปรับอากาศเย็นฉ่ำ ชายลับมีดดูตั้งอกตั้งใจกับงานตรงหน้า เขาเลื่อนมีดไปมาบนทั่นหินอย่าชำนาญ ทุกครั้งที่แขนทั้งสองข้างขยับขับกล้ามเนื้อนูนแน่นให้ดูเด่นชัด หัวไหล่ที่ขยับไปพร้อมแขนนั่นล่ำหนา ที่ไหล่มีอักษรสีดำจาง ๆ สักไว้ว่า “ติ๋ว”
เด็ดบ่ายร้อนจนเม็ดเหงื่อของชายลับมีดผุดพราย เขายกมือขึ้นเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก ขนรักแร้ดกหนาของเขาทำให้ผมใจเต้นแรง อยากจะเอาหน้าไปซุกไซ้สูดกำซาบกลิ่นแห่งความเป็นชาย จนผมอดไม่ได้ต้องสูดกลิ่นผ้านวมผืนโปรดเฮือกใหญ่แทน แน่ละผ้าผืนนี้ยังคงมีกลิ่นของพี่ต่อติดอยู่ กลิ่นของชายคนที่ผมรักที่สุดในชีวิต ชายผู้ที่จะไม่ย้อนกลับคืนมา...
แม้บางสิ่งบางอย่างจะทำให้ผมรู้สึกสังหรณ์ใจแปลก ๆ แต่ผมก็ตัดสินใจมุดออกจากผ้านวมอีกครั้ง การคิดถึงอดีตที่ไม่อาจหวนคืนไม่เคยมีประโยชน์ โดยเฉพาะเวลาที่มีชายหนุ่มเนื้อแน่นนั่งลับมีดห่างเพียงกระจกกั้น หลังจากพี่ต่อจากไปผมก็ไม่ได้สัมผัสผู้ชายคนไหน วัน ๆ ทำแต่งาน เสาร์-อาทิตย์ก็มีเพียงแต่ผ้านวมผืนโปรดอยู่เคียงข้าง
“กินน้ำก่อนพี่”
ชายหนุ่มหันมามองแก้วน้ำที่ผมวางไว้ข้างตัว ก่อนจะจับจ้องสายตาไปยังมีดเล่มที่สองที่กำลังเริ่มลับ
ผมเดินไปหยิบเก้าอี้พลาสติกอีกตัวมานั่งไม่ห่างจากเขา
“นี่ใช้หินลับมีดอย่างเดียวเหรอ ไม่มีเครื่องมือแบบที่เขาเสียบไฟแล้ว ลับมีดอัตโนมัติเหรอ”
เขาพยักหน้าแทนคำตอบ
บทสนทนาจบลงที่ตอนเริ่ม ความอึดอัดแล่นมาปะทะผมจนหน้าชา
“แล้วรับลับมีดนี่ได้เงินเยอะไหม พอเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียเหรอ” ผมฝืนถามต่อ
“ผมไม่มีลูกเมีย”
“ทำไมละอายุขนาดนี้แล้วนี่”
เขาแค่นหัวเราะเบา ๆ “ผมมันจนใครเขาจะเอา”
“แล้วติ๋ว ที่สักไว้บนแขนนี่ใครกันล่ะ”
ชายลับมีดนิ่งไปชั่วครู่ บางทีนั่นอาจจะเป็นชื่อเมียเก่าที่ทิ้งเขาไปยามยาก
“โธ่...พี่โลกนี้ไม่ได้มีแต่ผู้หญิงนี่” ผมปลอบประโลมอย่างเข้าใจแต่แฝงไว้ด้วยน้ำเสียงท้าทาย
เขาเงยมองผมด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก
“ถ้าลับมีดเสร็จแล้ว คิดเงินเท่าไหร่ พี่ก็เดินผ่านครัวเข้าไปบอกผมในห้องนะ ผมรอไม่ไหวละมันร้อน...”
…………………..
ผมทิ้งตัวลงบนโซฟากลางห้อง ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่ให้ความเย็นสิบหกองศาทำผมขนลุกจนต้องหยิบผ้านวมมาคลุมไว้ กลิ่นจากผ้านวม ทำให้ผมนึกถึงวันเวลาดี ๆ ที่มีกับพี่ต่อบนโซฟาตัวนี้ แต่ช่างเถอะ... ยังไงพี่ต่อก็ไม่มีวันกลับมา ผมสูดกลิ่นบาง ๆ จากผ้านวมอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นไปหน้าทีวี หยิบหนังโป๊ชายหญิงจากลิ้นชัดข้างใต้มาเปิด เร่งเสียงให้ดังที่สุด แล้วทิ้งตัวบนโซฟา... รอให้คนลับมีดเข้ามา....
เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เขายืนอยู่หน้าประตูห้องกระจกติดฟิลม์ทึบ ในมือถือมีดยาวเจ็ดนิ้วที่ลับจนคมกริบ ผมออกจะหวาดระแวงอยู่เล็กน้อยเพราะนอกจากพี่ต่อ ผมก็ไม่เคยให้ใครเข้าบ้านมาก่อน แต่ความใคร่อยู่เหนือสิ่งใดทั้งหมด ผมตลบผ้านวมไว้ข้างตัวแล้วเดินไปเลื่อนประตูให้เปิดออก ไม่รู้ว่าอากาศเย็นฉ่ำที่ผ่านช่องประตู หรือเสียงนางเอกหนังเอ็กซ์ญี่ปุ่นที่ครวญครางอย่างถึงพริกถึงขิง ทำให้ชายลับมีดยืนตัวแข็ง
ในที่สุดคำพูดก็หลุดออกมาจากปากของเขา ”หนึ่งร้อยบาทครับ”
“หนึ่งร้อยเหรอ เดี๋ยวนะผมไปหยิบเงินก่อน พี่เข้ามานั่งข้างในก่อนไหม ดูสิเหงื่อท่วมเชียว มานั่งดูหนังเป็นเพื่อนผมให้อารมณ์เย็น ๆ แล้วค่อยกลับก็ได้”
ชายรับมีดยืนนิ่ง แต่ผมไม่รอให้เขาตัดสินใจ รีบคว้าข้อมือเขาเข้ามานั่งบนโซฟาทันที ชายลับมีดทำจมูกฟุตฟิตเหมือนจะไม่ชินกลิ่นในห้อง ผมจึงรีบพับผ้านวมข้างตัวเขาแล้วยกขึ้นไปเก็บที่หลังตู้
“รอเดี๋ยวนะพี่ ดูหนังไปก่อน”
ผมเดินไปหยิบเงินจากลิ้นชักโต๊ะทำงาน เพิ่งคิดขึ้นได้ว่าลืมเก็บแหวนทองที่วางไว้บนชั้นข้างทีวี เมื่อผมหันกลับไป ก็พบว่าตัวเองได้เชื้อเชิญชายแปลกหน้าเขามาในพื้นที่ส่วนตัวซึ่งวางของมีค่าไว้ระเกะระกะ ไหนจะคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค ทีวี เครื่องเล่นดีวีดี เครื่องเสียง ถ้าเขา...
คิดได้เท่านั้นผมก็รู้สึกว่าชายลับมีดก็ยืนอยู่เบื้องหน้า เขาขยับเข้ามาใกล้... ใกล้จนได้ยินเสียงหายใจ ต่ำลงไปมือหนาของเขายังถือมีดคมกริบสองเล่มเอาไว้ นัยน์ตาของเขาดูดำเสียยิ่งกว่าดำ
...................
“เงี่ยนเหรอ”
เขาวางมีดลงบนโต๊ะทำงานด้านหลังผม ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้ กลิ่นเหงื่อของเขาทำให้ผมแทบจะละลาย นัตย์ตาดำวาวของเขาจ้องทะลุเขามาในดวงตาผมอย่างไม่อาจสกัดกั้น
ผมพยักหน้าช้า ๆ ตัณหาไหลเวียนอยู่ในเลือด
เขาค่อย ๆ ซุกใบหน้าลองตรงซอกคอขาวของผม ก่อนจะรุนแรงขึ้นจนเป็นบดขยี้ เนื้ออ่อนที่ซอกคอถูกเขาดูดดุนอย่างหื่นกระหาย จนผมแทบประคองตัวไว้ไม่ไหว ต้องใช้สองมือผมขย้ำแผ่นหลังโชกชุ่มเหงื่อเพื่อหยัดยืน... มันเป็นรสชาติใหม่ที่ผมไม่เคยได้สัมผัส พี่ต่อมอบแต่ความนุ่มนวลให้ผม ช่างต่างกับชายลับมีดที่มอบความรุนแรงที่แสนท้าทาย มันสร้างความสุขแบบแปลก ๆ จนผมเผลอคิดจะเก็บเขาไว้ตลอดไป
ผมค่อย ๆ ทรุดกายลงตามใจปรารถนา ปลายจมูกกดคลึงลงบนเป้ากางเกงผ้าสามส่วนสีครีมซีด ๆ ของชายลับมีด กลิ่นควยชุ่มเหงื่อโชยออกมาจากกางเกงที่ไม่ได้ซักมาหลายวันกระตุ้นอารมณ์จนผมปากคอแห้งผ่าว เขาคงอดรนทนไม่ไหวจึงปลดตะขอกางเกงลงกองกับพื้น ภาพข้างหน้าของผมคือกางเกงในยาน ๆ สีเทามอซอ ดุ้นเนื้อภายในกระตุกช้า ๆ รอคอยลิ้นผมสร้างความหรรษาให้ แต่ยังหรอก... ผมยังอยากสูดกลิ่นควยดุ้นนี้ให้ชุ่มปอด
เนิ่นนานจนชายลับมีดทนไม่ไหว “เหี้ย... ควยอยู่ตรงหน้าไม่อม ชอบดมนักเหรอควยเนี้ย” เขาจิกหัวผมให้แนบกับเป้ากางเกงในจนแทบหายใจไม่ออก แล้วเริ่มเด้าบั้นเอวให้กางเกงในบดขยี้กับใบหน้าผม “ไง... ชอบไหม ดมซะ ดมให้ซะใจ”
“มา... มึงมาดมรักแร้กูนี่ ชอบดมกลิ่นสาป ๆ นัก มาดมให้หายอยาก” เขาพูดพลางจิกหัวผมให้เลื่อนหน้าขึ้นไปซุกกับซอกแขนที่ดกดำด้วยขนหยาบหนา กลิ่นความเป็นชายของเค้าคล้ายจะรุนแรงขึ้นตามอารมณ์เงี่ยน
“พอใจหรืองยัง ถ้าพอแล้วก็อมควยให้กูเร็ว ๆ ” ชายลับมีดกดบ่าผมลงไปนั่งคุกเขากับพื้น กางเกงในมอซอถูกถอดลงไปกองรวมกับกางเกง ลำควยของเขาช่างต่างจากของพี่ต่อ ท่อนลำนั้นแม้จะไม่ยาวเท่าไหร่แต่ก็อวบหน้าและปูดโปนด้วยเส้นเลือด รอบลำควยนูนเป็นไตด้วยเม็ดมุกหกเจ็ดเม็ด สีของท่อนลำดำเมี่ยม หัวใหญ่บานแห้งกร้าน บ่งบอกถึงประสบการณ์เย็ดโชกโชน...
ผมค่อย ๆ แตะปลายลิ้นลงบนหัวควยบานใหญ่อย่างไม่คุ้นเคย
“อ๊ากซ์...” เสียงครางของชายลับมีดเจือด้วยความไม่สบอารมณ์
เขาบีบปากผมด้วยมือหนาก่อนจะยัดควยทั้งดุ้นเข้าไปในลำคอ ผมสำลักล้มลงก้นจ้ำเบ้า หัวกระแทกขอบโต๊ะทำงาน แต่ชายลับมีดไม่ปรานี เขาย่อตัวยอง ๆ คร่อมใบหน้าไว้ สองมือหนาจับกระชากเส้นผมให้ผมเงยหน้าขึ้น แล้วกระแทกควยเข้ามามาในปากครั้งแล้วครั้งเล่า เม็ดมุกครูดกระพุ้งแก้มจนได้รสคาวเลือด แม้ผมจะสำลักตลอดเวลาขณะที่ควยอวบหนากระแทกกระทั้นในลำคอ แต่ผมกลับมีอารมณ์ร่วมอย่างประหลาด ยิ่งเมื่อช้อนตาขึ้นไปมองรอยยิ้มแปลก ๆ ของชายลับมีด ผมยิ่งรู้สึกว่าชายกักขฬละคนนี้ทั้งน่ากลัวและน่าหลงใหลในเวลาเดียวกัน
จนเมื่อพอใจ ชายลับมีดดึงแขนผมให้ยืนขึ้น แล้วกลับตัวผมให้หันหน้าไปทางโต๊ะทำงาน เขากระชากดึงกางเกงบอลตัวเล็กพร้อมกางเกงในของผมลงไปกองที่หัวเข่า สองมือหนาแหกแก้มก้นผมออกจากกัน มันขากเสลดเสียงดัง ก่อนถ่มลงตรงร่องก้น แล้วใช้นิ้วปูดโปนชำแรกเขาไปในร่องก้น มืออีกข้างจับไหลผมไว้ไม่ให้ดิ้นหนี
ไม่มีการบอกกล่าวให้ตั้งตัว ชายลับมีดโถมตัวแทรกดุ้นควยขนาดใหญ่ เข้ามาในร่องรูผมอย่างรุนแรง จนผมต้องใช้ข้อศอกสองข้างพยุงตัวกับโต๊ะทำงาน แอ่นก้นรับการบุกรุกของชายแปลกหน้า
“เบา ๆ พี่ผมเจ็บ”
คำร้องขอของผมไม่ได้รับการอุทธรณ์ ชายลับมีดยังคงตั้งหน้าตั้งตาเย็ดผมด้วยควยฝังมุกอวบหนา แต่ด้วยความที่ไม่ได้โดนลุกล้ำมานาน ร่องรูของผมจึงคับแน่นกว่าปรกติ ชายลับมีดส่งเสียงฮึดฮัดอย่างไม่ค่อยพอใจ เขาใช้นิ้วทั้งสองมือแหกขอบหูรูดของผมออกจากกัน
“โอ๊ยยยยยยย พี่... ผมเจ็บ”
ชายลับมีดยังคงใช้นิ้วแหกรูก้น สลับกับการถ่มน้ำลายหล่อลื่น พร้อม ๆ กับพยายามยัดดุ้นควยเข้าไปในตัวผม
ในที่สุดเขาก็ทำได้ หัวควยอวบหน้าเขาไปอยู่ในตัวผม เขานิ่งไปครู่ แล้วเริ่มกระแทกลำควยให้เข้ามาไปรูอย่างบ้าคลั่ง เม็ดมุกครูดหูรูดจนผมได้ยินเสียงฉีกขาด และแล้วควยของชายแปลกหน้าก็บุกรุกเข้าไปในตัวผมจนมิดลำ
บทรักกับพี่ต่อในความทรงจำของผมมันช่างแสนหวาน ทุกจังหวะเนิบนาบ อ่อนโยน และนุ่มนวล ต่างจากสิ่งที่ชายกักขฬะคนนี้กำลังกระทำผม เขาเย็ดผมทั้ง ๆ ที่กางเกงของผมและเขายังคาอยู่ที่ปลายเท้า กระเด้าดุ้นควยเข้าในรูผมอย่างรวดเร็วและรุนแรง เหมือนหมาตัวผู้ที่เย็ดถี่รั่วอย่างไม่ปล่อยให้ตัวเมียหายใจหายคอ และตอนนี้ผมเองก็คงเหมือนหมาตัวเมียที่ครางไม่เป็นภาษาทุกครั้งที่ควยฝังมุกครูดเข้าออกกับหูรูด
“เป็นไงหายเงี่ยน ไหมมึง...”
ผมส่งเสียงครางเบา ๆ แทนคำตอบ
ชายลับมีดยังคงป้อนควยเข้ามาในร่องรูของผมอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
“ซี๊ดดด... รูแม่งแน่ชิบหาย แม่งกูจะมาเย็ดทุกวันเลย เย็ดแม่งให้หีฉีกเลย อา....”
“พี่จะมาเย็ดผมทุกวันเลยเหรอ อืมม์... อ๊าซ์..”
“เออกูจะเย็ดแม่งตลอดไปเลย...”
เขา... เขาคือชายคนที่สองที่บอกจะอยู่กับผมตลอดไป ชายคนแรกที่ให้สัญญากับผมคือพี่ต่อ แเต่พี่ต่อก็ทิ้งผมไปอย่างไม่หวนกลับ แล้วชายคนนี้ละเขาจะกลับคำสัญญาที่ให้ไว้เหมือนพี่ต่อไหม...
........................
เสียงหายใจฝืดฝาดบอกให้รู้ว่าชายลับมีดกำลังใกล้ถึงที่หมาย ผมเองก็เร็งมือชักว่าวตัวเองเพื่อตามเข้าไปให้ถึงสวรรค์“ซี๊ดดดดด...” ชายลับมีดดึงควยออกมาจนสุดปลาย แล้วกระแทกเข้าไปมิดลำอยู่สี่ห้าครั้ง ก่อนจะกดหัวเหน่าแนบก้น ปล่อยให้ควยกระตุกคายน้ำเชื่ออุ่นเข้าในตัวผมอย่างมากมายจนไหลย้อยออกมาย้อยลงตามท่อนขา มันกระแทกแรง ๆ แล้วแค่นหัวเราะอย่างสะใจอยู่สักพัก ก่อนจะเดินไปทิ้งร่างเปลือยลงบนโซฟากลางห้อง
เวลาผ่านไปไม่กี่นาที แต่ผมรู้สึกว่าเข็มนาฬิกาเดินช้ากว่าทุกวัน ผมยังคงเปลือยเปล่า กึ่งนั่งกึ่งยืน ท้าว
แขนพยุงตัวกับโต๊ะทำงาน
จากปลายหางตา ผมเห็นชายลับมีดลุกขึ้นจากโซฟา มันเดินไปยังชั้นข้างทีวีที่ผมลืมแหวนทองทิ้งไว้ ทำอะไรกอกแกกอยู่ชั่วครู่ แล้วหันกลับมา
มันเดินมาใกล้... ขนอ่อนบนแผ่นหลังผมลูกซู่...
“ขอยืมหนังเรื่องนี้ไปดูที่บ้านนะ” ชายลับมีดชูแผ่นหนังโป๊ที่กดออกมาจากเครื่องเล่นดีวีดี
ผมพยุงตัวขึ้น หันกลับมาแล้วใช้สองแขนโอบรัดต้นคอของชายลับมีดไว้ บนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มบาง ๆ นัยน์ตาคู่นั้นไม่ได้ดำสนิทเหมือนเมื่อครู่ ผมพาเขาหมุนตัวคล้ายเรากำลังเต้นรำ ย้ายก้นเปลือยเปล่าของเขาให้พิงขอบโต๊ะทำงาน
“เมื่อกี้พี่บอกว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไปใช่ไหม” ผมถามเขาทั้งที่สองแขนยังคล้องคอ
เขายิ้มแทนคำตอบ รอยยิ้มของเขาดูสดใสและบริสุทธิ์ เหมือนปีกใสของผีเสื้อที่เพิ่งแทรกตัวออกจากดักแด้แห้งกรัง
ผมยิ้มตอบ... ลดมือที่โอบรอบคอไว้ที่บั้นเอวของเขา ขยับตัวชิดแนบกับร่างใหญ่ของชายลับมีด แขนซ้ายลูบหลังเขาเบา ๆ... แล้วใช้มือขวาเอื้อมหยิบบางสิ่งบางอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน...
………………………………………….
แม้อุณหภูมิในห้องจะปรับไว้ที่สิบหกองศา แต่ผมก็นั่งเหงื่อชุ่มหลัง เพราะเพ่งสมาธิกับการสนด้ายเข้ารูเข็ม
“ไม้กวาด ๆ ไหมครับ ไม้กวาด”
เสียงจากคนขายของเร่ทำให้ผมสะดุ้ง จนเข็มหล่นลงพื้น
ผมฉุนกึก อยากจะเดินออกไปด่าไอ้พ่อค้าบ้า มันคงไม่รู้หรอกว่ากว่าที่จะเย็บผ้านวมได้ซักผืนต้องใช้เวลานานแค่ไหน ผมหยิบผ้าสีน้ำตาลผืนใหญ่ที่ตั้งใจเย็บเป็นปลอกผ้านวมออกจากตัก ตั้งใจไปสูดอากาศข้างนอกให้อารมณ์ดีขึ้น และจะได้ดูด้วยว่าไส้สำหรับผ้านวมผืนใหม่แห้งดีหรือยัง
ไส้ผ้านวมของผมแขวนอยู่ที่ราวตากผ้า มันเป็นหนังหยาบหนาสีคล้ำ กลิ่นสาปของมันเร้าใจจนผมอดไม่ได้ที่จะไล้ปลายจมูกไปบนหนังแห้ง ๆ กลิ่นของมันไม่เหมือนกลิ่นของผ้านวมผืนเก่าที่แม้จะอบอุ่น นุ่มนวล แต่ก็ไม่เร้าอารมณ์ดำมืดเท่าผืนนี้
แต่พลันเหลือบหางตาไปเห็นรอยตัวหนังสือสีดำจาง ๆ ผมก็เกิดหมดอารมณ์ขึ้นมาดื้อ ๆ อาจจะเป็นเพราะผมทนไม่ได้ที่ชื่อคนอื่นจะอยู่ในผ้านวมที่จะอยู่กับผม”ตลอดไป” บางทีผมอาจจะตัดมันทิ้งด้วยมีดคมกริบที่วางอยู่ในครัว
แต่ก่อนที่จะเดินไปหยิบมีด ผมนึกขึ้นได้ว่าผมน่าจะมีผ้านวมอีกซักผืนไว้ห่มในห้องนอน... เร็วเท่าความคิด ผมวิ่งออกจากประตูบ้าน ปากตะโกนไล่หลังชายร่างสันทัด
“พี่ ๆ ซื้อไม้กวาดหน่อย...”
-----------------------------------------------
จบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น