อย่างที่รู้คือผมกับนัทตอนนี้เราเป็นแฟนกันครับ(แต่ไอคนที่บังคับให้ผมอมให้นี้ ชื่อไอพี่หมีครับ บรรดาเกย์ ตุ๊ด รุ่นน้องทั้งหลายตามจีบมันกันทั่ว
เพราะมันจัดว่าหล่อ น่ารักมากจริงๆ แต่มันหยิ่งครับ แถมเหี้ยมากด้วย ตอนที่เล่นวอลเลย์กันอยู่ ต๊ดม.2รุ่นน้องผม ไม่บอกชื่อแล้วกัน ชอบมันครับ
มันพาไปหลังเวทีในโรงยิม ทีแรกผมเข้าใจว่ามันคงจะให้น้องเขาอมให้ แต่แล้วพวกพี่ม.6/3ผู้ชายก็แห่กันเข้าไปหลังเวทีเป็นสิบๆคน แล้วไอพี่หมีก็
เดินออกมา โดยทิ้งน้องคนนั้นไว้กับเพื่อนมันอีก 10 กว่าคน 10 นาทีผ่านไป น้องเขาก็เดินิกมาในสภาพที่เสื้อยับยู่ยี่ไปหมด กระดุมก็ติดไม่ครบ
ไม่ต้องบอกก็พอเดาได้ครับว่าเกิดอะไรขึ้น ผมไม่ได้พูดอะไรหรือถามอะไรน้องเขา น้องเขาก็อายครับเพราะแทนที่จะได้ทำอะไรกับไอพี่หมีแต่มันดันแค่
หลอกน้องเขาเข้าไป แล้วให้เพื่อนรุมแทน ส่วนตุ๊ดม.3ที่เล่นอยู่ก็ว่า พูดสมน้ำหน้าไอหมีมันไม่เอามึงหรอก เพราะน้องคนนี้ก็แอบชอบไอหมีเหมือนกัน
น้อง 2 คนนี้อยู่สีเดียวกับมันคือสีชมพู ผมอยู่สีเขียว วอลลเยเรามักจะเข้าชิงพลัดกันแพ้พลัดกันชนะทุกปี เลยไม่ถูกกัน เหมือนเป็นคู่แข่งกัน
ต่างฝ่ายต่างเยาะเย้ยกัน ทั้งๆที่ยังไม่ถึงกีฬาสีด้วยซ้ำ แล้วถ้าปีนั้นใครชนะก็จะได้เป็นฝ่ายถากถางอีกฝ่ายหนึ่ง)
แล้ววันที่โรงเรียนเปิดก็มาถึง นัทเขาก็อาสาไปรับไปส่งผมที่โรงเรียนครับ มีโอผมเลยจอดไว้ที่บ้านไม่ได้ใช้เลย - -"
พอมาถึงก็โดนแซวเลยครับ เพราะพวกแซบๆมักชอบไปนั่งอยู่ในโรงรถไม่มีในโรงรถมีดีอะไร คงเป็นเพราะอาจารย์เขาสั่งห้ามไม่ใช้เข้าไปนั่งมั้ง
เลยเหมือนยิ่งยุ แล้วจากนั้น2-3วัน เพื่อนก็ยิ่งรู้มากขึ้น หลายคนเริ่มจับกลุ่มซุบซิบกันแล้วหันมามองเรา บางคนก็มาแซวกันตรงๆเลย
แต่เราก็ไม่ได้บอกครับว่าเราเป็นแฟนกัน วันนั้นเรากำลังกินข้าวกลางวันด้วยกันครับ โรงเรียนผมเขาจะแบ่งที่นั่งว่าตรงไหนเป็นที่นั่งของม.อะไรห้อง
อะไร ในคาบนั้นคือจะมีการกินข้าว2คาบคครับคือ คาบ4กับคาบ5 คาบ4 นัทเป็นฝ่ายเข้ามากินในโต๊ะของห้องผมครับ เพราะผมไม่ค่อยสนิทกับห้อง
กีฬาคนอื่นเท่าไร นัทเลยต้องมากินที่โต๊ะห้องผม แล้วก็เหมือนเคยเพื่อนที่ห้องก็แซวตามระเบียบครับ ข่าวผมกับนัทก็ยิ่งกระจายไปไม่รูว่ามันทั่ว
โรงเรียนหรือยัง แล้วก็เที่ยงนั้นเองบรรดาชะนีรุ่นน้องที่ตามติดนัทก็ตามจีบนัทอีก ผมเลยมองหน้าค้อนนัทก่อนเดินออกมาเอาจายไปเก ็บแลกบัตรคืน
ทั้งๆที่ยังกินข้าวไปได้แค่ครึ่งจาน นัทเลยบอกพวกนั้นไปว่าขอโทษนะแต่พี่มีแฟนแล้ว แล้วนัทก็วิ่งตามผมมาแลกบัตรคืนทั้งๆที่ยังกินไม่หมดเหมือน
กัน นัทถามหึงว่าหึงหรอ ผมบอกว่าเออหึงดิ นัทเขาก็อมยิ้มครับ แล้วเขาก็เดินตามผมมาที่ศูนย์กีฬา คือบอกก่อนเลยว่ากลุ่มผมเวลาพักหรือเที่ยงจะ
ชอบมาเล่นวอลลเยบอลกันครับ แต่ก็ไม่ถึงกับทุกครั้งที่ว่างหรอกครับ แต่ก็บ่อยมาก พอไปถึงโรงยิมเพื่อนๆผมมันเล่นรออยู่แล้วครับ
แล้วก็มีรุ่นน้องม.2อีก 2 คน รุ่นพี่ม.6 อีก 3 คน ในบรรดารุ่นพี่ม.6นี้มีพี่ตี๋ พีภาค และไอพี่หมี(พี่ตี๋เขาก็ตี๋สมชื่อครับ ผมก็แอบชอบอยู่เหมือนกัน
แอบหลายจัย^^ ส่วนพี่ไอพี่หมีมันก็ขาว หล่อ น่ารักมากๆเลยครับ แต่นิสัยทั้งหยิ่ง ทั้งปากหมา ประเภทที่ว่าหล่อแต่เหี้ย ส่วนพี่ภาคหุ่นดีที่สุดใน3
คนนี้หน้าตาพี่เขาก็ใช้ได้ไม่ได้ขี้เหร่อะไร ดูๆไปก็หล่อเหมือนกันแต่ถ้าเทียบกับพี่ตี๋ กะไอพี่หมีนับว่ายังห่างครับ) ผมเดินไปกับนัทแต่นัทเขาไม่เล่น
บอกขอนั่งดูดีกว่า ผมเดินไปฝั่งเดียวกับห้องผม เพื่อนผมมันแกล้งผมครับเพราะไอกวางรู้ว่าผมเคยแอบชอบพี่ตี๋ ไอกวางเลยบบอกคนเต็ม
ผมก็เลยบอก โหยกวาง พี่ถาคเขาเป็นคนนิสัยดีครับ เขาเลยชวนผมบอกน้องเน็ตมาอยู่ฝั่งนี้ก็ได้นะจ๊ะ ผมเดินเข้ามาพี่ตี๋ก็ยิ้มให้ครับ ผมยิ้มตอบไป
แต่ไอพี่หมีก็พูดขัดรูหูขึ้นมาทันที ว่าอย่าเป็นตัวถ่วงแล้วกัน แล้วด้วยสีหน้าเย็นชาที่เป็นปกติของมันอีก เพราะปกติมันจะปั้นหน้าเฉยๆแบบนี้ เห็น
แล้วกวนตีนมากๆ ผมเลยบอกว่าใครกันแน่ เราก็เล่านกันไปครับฝั่งผมมักจะได้แต้มมากกว่าเพราะทางนั้นตัวตบแรงๆ มีแค่ไอฟิล์มห้องผมคนเดียว
ที่เหลือเป็นผู้หญิง 2 คน เกย์ม.2อีกหนึ่งคน แต่ทางผมตบได้แรงๆทุกคนครับโดยเฉพาะพี่ภาคเล่นเก่งมาก ทุกคนในทีมเล่นดีหมด จนไอพี่หมีก็เริ่ม
แกล้งผมครับ คือตามปกติเวลาผมอยู่หน้าต้องส่งลูกให้ผมตบใช่ป่ะครับแต่มันเซตไปทางพี่ภาคหมด เพราะเวลาวนผมอยู่หน้าพี่ภาคจะอยู่กลาง
พอผมเหยิบไปอีก เพราะข้างหน้าที่ตบจะมี 3 ตำแหน่ง แต่ก็หนีไม่พ้นพี่ภาคกะไอพี่หมี แล้วก็มีอยู่ครั้งนึงมันก็แกล้งอีกผมครับ คือมันนัทก็พี่ถาคแล้วว่า
จะให้พี่ภาคตบ พี่ภาคก็ถอยหลังเตรียมตบเต็มที่ แต่แล้วมันก็เซ็ตเลยมาให้ผมครับ ผมไม่คิดว่าลูกจะมาเลยทำลูกเสีย ไอพี่หมีมันหัวเราะเยาะผมใหญ่
สงสัยนัทจะรู้ว่าผมโดนแกล้งมั้งครับ เลยบอกขอเล่นด้วยแล้วเดินมาทางฝั่งผม แต่พี่ภาคบอกว่าไปช่วยทางนู้นดีกว่าเพราะทางนี้สบาย
พวกห้องผมก็เออออครับ บอกว่าแยกทีมกันคงไม่ตายหรอกนะ ตอนนั้นผมไม่รู้ครับว่าพวกพี่ม.6กลุ่มนี้เขาก็รู้ว่าผมกับนัทคบกันแล้ว
แต่ไอพี่หมีหันหน้ามาหาผมแล้วก็ยิ้มมุมปากเหมือนรู้แล้วก็เยาะเย้ยผมที่อยู่คนละทีมกัน แล้วเสียงออดก็ดังครับ พวกห้องผมรีบใส่รองเท้าวิ่งหน้าตาตื่น
กันเลยครับ เพราะเป็นวิชาฝรั่งเศษซึ่งเป็นวิชาหลักของเรา สอนโดยอาจารย์ที่ปรึกษาจอมโหด ผมช้าสุดครับเพราะถอดถุงเท้าเล่นด้วย
นัทเสร็จนานแล้วแต่รอผม ผมเลยบอกว่าไม่เป็นไรนัทไปเรียนเถอะ นัทเลยไปเรียนครับ ส่วนพี่ม.6ไม่ได้รีบร้อนอะไรเพราะเขาเรียนพละที่โรงยิมนี่อยู่
แล้วครับ แล้วไอพี่หมีก็เดินเข้ามาหาผมครับ มันบอกว่าทำเป็นอย่างกับว่าไม่เคย แต่ที่ไหนได้ ผมโมโหเลยตะคอกกลับไปว่า อะไร
เคยหรือไม่เคยแล้วเสือกอะไรด้วย มันโมโหมากครับจับข้อมือผมบีบซะแน่นเลย ผมเจ็บครับแต่ด้วยความที่ไม่ยอมมัน เลยม้องจ้องหน้ากับมัน
ต่างฝ่ายเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อกันเลยครับ แล้วผมก็บอกให้มันปล่อย ผมเอามือไปแกะมือมัน แล้วมันก็เอามืออีกข้างมาจับข้อมือผมอีกครับ
ผมพยายามดิ้นมันก็ยิ่งออกแรง จนผมล้มลงไปนอนกับพื้นเลยครับ ตอนนั้นผมนั่งอยู่ มันก็ยังกดผมอยู่ครับ มันบอกว่าปากดีนัก มันกำลังก้มหน้าลงมา
แต่อาจารย์พละนำกลุ่มพี่ม.6/3 ซึ่งคือห้องของมันเดินเข้ามาพอดี พอพวกม.3ผู้ชายก็โห่ร้องกันใหญ่ ส่วนพี่ผู้หญิงก็กรี๊ดกัน ผมอายมากครับ
เลยดันมันออกไป มันคงตกจัยเหมือนกันครับผมเลยสู้แรงมันไหว ผมตบหน้ามันหนึ่งทีแล้วก็วิ่งออกไปเลยครับ วันนั้นผมเข้าเรียนสาย
โดนอาจารย์ทำโทดให้ยืนหน้าชั้นเรียน 1 ชั่วโมงเพราะวิชานี้มัน 2 ช.ม.ติดครับ แล้วก็ถึงเวลาพักกินน้ำระหว่างชั่วโมรงแรกกับชั่วโมงที่สอง
อาจารย์ให้ผมเข้ามาได้ ผมเดินผ่านหน้าอาจารย์ไปโดยก้มตัวแบบนอบน้อม พอผ่านก็ยืดตัวขึ้นตามปกติ อาจารย์เห็นหลังผมเลอะเต็มไปหมด
เพราะผมโดนไอหมีกดลงกับพื้นโรงยิมที่มีฟุ่นเต็มไปหมด+กับเหงื่อของผมด้วย อาขารบ์เลยถามว่านี่เธอไปฟัดกับหมามาหรอ ผมได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ
ไม่ได้ตอบอะไรแล้วกลับมานั่งที่ พอหมดคสบพวกเพื่อนผมที่เล่นวอลเลย์ด้วยกันก็ถามผมว่าทำไมมาช้าจังวะ แต่ผมว่าปล่าวไม่มีอะไร
แล้วเราก็ลงไปเรียนวิทย์ที่ชั้น 2 แล้วก็ดันสวนกันห้อง 6/3 ที่ขึ้นไปเรียนอังกฤษชั้น4 พอดี พอผมเดินผ่านลงมาพวกพี่เขาก็ช่วยกันแซวใหญ่เลยครับ
ผมอายมากรีบเดินลงไป จนลงไปเจอกับไอพี่หมีพอดี แล้วเพื่อนมันอยู่ข้างๆมันก็พูดขึ้นว่า ไอหมีเด็กมึงมาว่ะแล้วก็หัวเราะ เพื่อนๆคนอื่นๆก็เลยหัวเราะ
บางคนก็บอกว่าถ้าทนไม่ไหวทีหลังไปห้องน้ำกันนะ ในโรงยิมมันจะเกินไปแล้ว 555+แล้วก็มีแต่เสียงหัวเราะดังไปหมด ผมรู้สึกว่าทางเดินบันได
ระหว่างชั้น3-4ทำไมมันไกลมาก ยิ่งเด็ก 2 ห้องเดินสวนกันด้วยยิ่งนานเข้าไปใหญ่ แล้วก็มีเสียงจากสวรรค์มาช่วยผมครับ อาจารย์วิทย์บอกว่า
ใครตะโกนให้มาหาเขา พวกพี่ม.6รีบวิ่งโกยขึ้นห้องกันหมด พวกไอที่จูนเพื่อนผมเริ่มปะติดปะต่อเรื่องได้ ก็เลยถามผมว่ามีอะไรหรอวะ
ผมบอกปล่าว แต่พวกนั้นบอกกูไม่เชื่อเพราะปกติแปปเดียวมึงก๋วิ่งตามพวกกูมาทันขึ้นห้องพร้อมกันทุกที ผมเลยบอกว่าเดี๋ยวเล่าให้ฟัง
แล้วคาบนั้นพวกไอจูนก็มานั่งที่โต๊ะผม โต๊ะผมเป็นโต๊ะท้ายสุดครับ รู้ๆกันอยุ่ว่าโต๊ะนั้นของห้องวิทย์จะรวมเด็กที่ไม่เอาวิชานี้เลยไว้ด้วยกัน
ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือผมครับ โต๊ะเราจะไม่ทำงาน นั่งคุยกัน นั่งวาดรูป ทำวิชาอื่น คุยโทรศัพท์ เล่นเกม ทาแป้งแต่งหน้า เฉพาะวิชานี้เพราะกลุ่มเราเรียน
ไม่รู้เรื่อง ผมเลยเล่าให้มันฟังพวกไอจูนบอกว่าเลวว่ะแม่ง แต่อีปรางค์กับเพื่อนที่โต๊ะไม่รู้นิสัยไอพี่หมี เพียงแค่เคยเห็นว่าหล่อ เลยบอกว่าอิจฉา
ทำไมไม่เป็นกูมั่งว่ะ(เอากะอีพวกนี้สิ - -") พวกไอจูนถามว่านัทรู้ยัง ผมบอกว่ายัง คงไม่มีไรมั้งพวกมึงไม่ต้องบอกนัทนะ กูไม่อยากให้มีเรื่องกัน
ตกเย็นผมกับนัทเราก็ไปกินข้าวกัน ไปนั่งเล่นกันที่เขื่อน แล้วก็พาผมมาส่งบ้านครับ วันต่อมาเป็นวันที่กลุ่มผมรอคอยครับ วิชาพละที่จะได้เล่น
วอลเลย์บอล วันนี้พอจบคาบ 3 กลุ่มผมก็จะซื้อขนมปัง น้ำ นม เตรียมไว้ครับ เพราะคาบ 4 เป็นวิชาพละ คาบ5พักกลางวัน คาบ 6 อิสระ
เท่ากับเราจะได้จอง โรงยิมถึง 3 ช.ม.รวดเพราะคาบ 6 ไม่มีคนเรียนวอลเลย์ด้วย แต่บองทีไอมาโนช(เราเรียกกันว่า หมาโนช)
มันสอนกระบี่กระบอกแต่ดันเจ๋อให้เด็กมาเราในโรงยิมวอลเลย์ ทั้งๆที่กระบี่กระบองเขารำกันที่โรงยิมฝั่งนู้นแต่มันชอบสะเอาะอยู่บ่อยครั้ง
เราเล่นกันจนเหนื่อยในชั่วโมงพละ พอหมดชั่วโมงเราก็พักกินของกินที่ซื้อมากัน พอนั่งให้หายอิ่มสักพักก็เล่นกันต่อ แล้วรุ่นพี่ม.6ชุดเดิมก็มา
และไม่รู้เป็นเวรกำอะไรของผมดันเสือกมาว่างคาบ 6 ตรงกันอีก แต่นัทสิวันนี้กลับมาไม่ได้เพราะวันนี้นัทต้องซ้อมฟุตบอลตอนพักกลางวัน
คาบ 6 มีเรียน แต่เราก็ยังมองๆหากันนะ เพราะสนามฟุคบอลอยู่หน้าโรงยิมพอดี ผมรู้ว่านัทอยู่กองหน้าอยู่แล้วเลยแอบมองบ่อยๆ
นัทก็มองหาผมด้วยครับ บางทีเราก็หันมาพร้อมกันแล้วก็ยิ้มให้กัน สักพักพวกไอจูนนึกขึ้นได้ว่าวันนี้อาจารย์วิทย์ให้ส่งการบ้าน
เขาสั่งเมื่อวานแต่ Dedline วันนี้ครับ พวกมันเลยวิ่งไปหน้าตึกสองที่รวมหัวของพวกเราห้อง4/6 ไปหาลอกพวกที่ยังไม่ได้ส่งไป
ส่วนผมไม่ได้ไปครับเพราะไม่คิดจะส่งวิชานี้อยู่แล้ว(แต่วิชานี้ผมได้เกรด3ทั้งๆที่ไม่ได้ทำเหี้ยอะไรเลย พราะอาจารย์เขาพูดตั้งแต่ต้นแล้วว่าวิชาเขา
หัวหน้าห้องกับรองหัวหน้าห้องเขาจะให้เกรด 3 ยกเว้นคะแนนถึง 3.5หรือ 4 ถึงจะให้มากกว่านั้น เพราะอาจารย์เขาบอกว่าหัวหน้าห้องกับรองลำบาก
ครับ ต้องทำหน้าที่อย่างอื่นอีก แล้วยิ่งตัวผมยิ่งแล้วใหญ่โดนตำแหน่งตัวแทนระดับชั้นพ่วงเข้าไปด้วย เลยต้องประชุมกับกลุ่มประธานนักเรียนอีก
ซวย 2 ชั้น) พอพวกไอจูนกลับออกไป ก็เหลืออยู่แค่ 4 คน ผมก็กำลังจะเลิกครับกำลังจะไปใส่ถุงเท้ารองเท้า พี่ภาคบอกว่าให้อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน
ผมก็เลยอยู่ครับ แล้วพี่ภาคก็ไล่ให้ไอพี่หมีมาอยู่ทีมผม มันก็ชี้ที่ตัวมันแล้วบอกอะไร ทำไปเป็นกูอ่ะ แล้วมันก็เดินมาครับ ยังไม่ทันที่จะ
ลอดข้ามตาข่ายมา ผมก็บอกว่าไม่ต้องเลย พี่ภาคมาอยู่กับเน็ตหน่อย(เพราะพี่ภาคเขานิสัยดีที่สุด และเล่นเก่งที่สุดใน3คนนั้น ครั้นจะเรียกพี่ตี๋ขวัญใจ
ผม ก็เขินครับเลยเป็นพี่ภาคนี่แหละ) แล้วผมก็ได้เอาคืนครับตบลูกไปโยหน้าไอพี่หมีเต็มตีนเลย555+ มันเอามือกุมหน้ายืนหนิ่ง ประมาณ5นาทีได้มั้ง
มันก็เงยหน้าขึ้นมามองผม หน้าแดงก่ำเลยมองเหมือนจะฆ่าผมเลย ผมก็อมยิ้มเหมือนจะขำแล้วบอกขอโทดนะไม่ได้ตั้งใจ
แล้วมันก็เดินเข้ามาขับแขนผมแล้วกระชากลากผมไปที่ห้องน้ำครับ ผมพยายามดิ้นขัดขืน แต่ก็สู้แรงมันไม่ได้อยู่ดี ระหว่งนั้นปากผมก็ทำงานได้อย่างดี
ครับ ขุดคำด่ามันออกมา ไอเหี้ย ไอสัตว์ ไอควาย หน้าหี หน้าตัวเมีย9ล9 แต่ก็ไม่มีผลเลยครับ ผมเลยร้องให้พี่ภาคกับพี่ตี๋ช่วย แต่พี่ตี๋คนที่ผมแอบชอบ
กับยกแขนขึ้นสองข้างพร้อมกัยยักไหล่เหมือนจะบอกว่าช่วยไม่ได้ หลังจากนั้นผมก็ไม่ชอบพี่เขาอีกเลย คราวนี้ก็เหลือแต่ภาค พี่ภาคเป็นคนใจดีและ
เป็นเพียงความหวังเดียวและความหวังสุดท้ายของผมในตอนนั้น ผมภาวนาให้พี่ภาคเขาช่วยผม แล้วพี่ภาคเขาก็ช่วยผมจริงๆครับ ผมดีใจมาก พี่ภาค
เดินเข้ามาหามันบอกว่า เฮ้ยหมีน้องมันไม่ได้ตั้งใจ ไอพี่หมีมันบอกว่าแต่กูตั้งใจ พี่ภาคคว้าไหล่มันมันบอกว่า มึงอย่าบังคับกูนะไอหมี ส่วนมือขวาของ
พี่ภาคกำหมัดไว้แน่นเลยครับ แต่แล้วไอพี่หมีก็พูดขึ้นว่า ไอภาคถ้ามึงเป็นเพื่อนกูก็ต้องเข้าข้างกูสิ หรือว่ามึงไม่ใช่เพื่อนกู พี่ภาคลังเลทำท่าจะคลายมือ
ออกผมเลยรีบสะบัดแขนจะวิ่งหนีครับ มันไหวตันทัน แล้วคว้าแขนผมกระชากพร้อมกับต่อยเข้าที่ท้องผมอย่างแรก ผมจุกมากครับ จากที่ผม
คิดว่าในละครคนที่โดนต่อยท้องแล้วทำอะไรไม่ได้คงมีแต่ผู้หญิง แต่ป่าวเลยครับตัวผมเองก็จุกจนตัวงอพูดอะไรไม่ออกเลยครับ มันลากแขนผมเข้าไป
ในห้องน้ำ พอถึงห้องน้ำมันก็ล็อคประตู แล้วก็จิกหัวผมครับ ตอนนั้นเปิดเทอมผ่านไป 20 กว่าวันแล้ว ผมของผมก็เริ่มยาวพอที่จะดึงได้แล้วครับ
ผมคิดวว่ายังไงต้องโดนมันซ้อมแน่ๆ และคิดว่าจะต้องฟ้องอาจารย์แน่นอนถึงมันทำร้ายผมยังไงมันก็ต้องโดนเหมือนกัน แต่เรื่องกลับไม่ใช่อย่างที่ผม
คิดครับ มันกดหัวผมลงโดยที่มือยังจิกหัวผมอยู่ แล้วมันก็ดันท่อนลำของมันเข้ามาจ่อบริเวณใบหน้าผม แล้วโยกเอวไปทั่วหน้าผม
มันบอกผมว่าปากดีนัก แล้วมันก็เอามือลูดซิปยักเรียนชองมันลก แล้วควักท่อนลำของมันที่ยังไม่แข็งดี ยัดเข้ามาที่ปากผมครับ แต่ผมไม่ยอมเปิดปาก
แล้วมันห็ง้างปากผมครับแต่ก็ไม่ได้อยู่ดี ผมกัดมือมันครับ มันดึงมือออกได้ก็ดูมือมัน แล้วก็ตบเข้าที่หน้าผมอย่งแรกครับ แล้วมันก็เอามือกำที่ลำของ
มัน แล้วยื่นมาที่หน้าผมบอกว่าอมซะถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว แล้วถ้ามึงกัดกูเอามึงตายแน่ ผมก็เฉยแล้วเงยหน้าขึ้นมองหน้ามันครับ มันทำท่าง้างมือจะ
ตบผมอีก ผมกลัวและตกใจมาก เผลอร้องออกมา มันเลยเอาควยของมันยัดเข้าปากผมครับ ดันดันเข้าไปจุดสุด ผมพยายามสะบัดหน้าเพื่อที่จะให้มัน
หลุดออกจากปากผม แต่ก็ทำได้ไม่มากครับเพราะผมก็ยังจุกอยู่ ตอนนี้ผมอยู่ในท่าคุกเข้ากับพิ้น มันจับหัวผมโยก พร้อมกับเด้าเจ้าท่อนลำของมันเข้า
มาเต้มปากผมเลยครับ มันกระแทกเร็ว แรง จนสุด แบบไม่ปราณีเลยครับ ผมพยายามใช้มือดันออกเพราะมันลงลึกมากครับ มากจนจะอ๊วกอยู่แล้ว
มันคงรู้เลยเอาท่อนลำมันออกมาก่อน ของไอพี่หมีไม่เหมือนของนัทครับ ผิวขาวพอกันก็จริง แต่ของมันดูคล้ำกว่าสีผิวมันมาก หัวบานแดง ไม่เหมือน
ของนัทครับของนัทออกขาวเหลืองหัวสีชมพู ผมว่าของมันเล็กกว่าของนัทครับ แต่ไม่มากเท่าไรประมาณ6นิ้วได้ พอๆกับของผมครับ
ผมไอแคกๆ เพราะหายใจไม่ทัน แล้วผมก็รู้สึกว่าที่ท้องเริ่มไม่จุกแล้ว ผมเลยตะโกนว่า ช่วย... ยังไม่ได้ที่จะตะโกนจบมันก็เอามือเข้ามาปิดปากผม
ผมก็พยายามส่งเสียง แต่ก็ดังเบามากจับใจความได้อีก แล้มันก็ก้มหน้าลงมาใกล้หน้าผมจนแทบจะชน แล้วกระซิบว่าอยากร้องก็ร้องไป ถ้ามีคนมา
เห็นในสภาพนี้แล้วเอาไปพูดไม่รู้ไอนัทมันจะคิดยังไง ผมสงบลง มันเลยเอามือที่ปิดปากผมออก มันบอกว่า ว่าง่ายอย่างนี้ตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเจ็บตัว
แล้ว มันเอามือกำลำท่อนมัน แล้วจ่อมาที่ปากผมบอกให้ผมดีๆ ผมไม่ได้เลียให้มันเลยครับ แต่ผมอมเข้าไปเลย คิดแต่ว่าอยากให้มันจบๆไป
มันเริ่มจับหัวผมโยกอีกแล้วก็กระเด้าเข้ามาเร็วบ้าง ช้าบ้าง เน้นๆบ้าง ตอนนั้นผมไม่มีความสุขเลยครับน้ำตาคลอเบ้าเลย มันเด้าเร็วขึ้นไม่นานมันก็
แตกในปากผม แต่มันไม่ยอมเอาท่อนลำของมันออกครับ มันบังคับให้ผมกลืนมันลงไป ผมต้องจำใจกลืนมันครับทั้งๆที่ผมไม่ชอบเลย
ขนาดครั้งแรกกับแฟนผม ผมยังไม่ได้กลืนลงไปเลย แต่นี่คนที่เกลียนผมกลับต้องกืนมันลงไป พอผมกลืนลงไปมันก็เอาท่อนลำของมันออกจากปากผม
ครับ มันเอามือจำท่อนลำมัน แล้วก้มมองดูยังมีคราบน้ำมันติดอยู่ มันบอกให้เลียทพความสะอาดให้หมด ผมมองหน้ามัน มันมองหน้าผมกลับ
ผมคิดแต่จะให้ในผ่านไปให้เร็วที่สุดเลยต้องเลียให้มัน แล้วก็วิ่งออกมา ตอนนั้นผมร้องไห้แล้วครับ พอถึงหน้าห้องน้ำผมเจอพี่ภาค พี่ภาคมองผมเหมือน
รู้สึกผิด ผมหลบสายตาเขาแล้ววิ่งร้องไห้กลับไปที่อ่างล้างหน้าใกล้ห้องปกครอง หลายคนมองผมวิ่งร้องไห้มาก็หัวเราะเยาะ แต่ตอนนั้นผมไม่ไดสนใจ
อะไร พอไปถึงอ่างล่างหน้า ผมก็ล่างหน้าบ้วนปาก ไม่รู้นานเท่าไรที่ผมยังคงบ้วนปากอยู่อย่างนั้น แล้วน้ำตาผมกับปนกับน้ำก๊อก จนแยกดูไม่ออกว่า
อันไหนหน้ำตาหรืออันไหนน้ำก๊อก ผมเลยตั้งสติ แล้วสงบลง เริ่มหยุดร้องไห้ เริ่มหยุดสะอื้น แล้วผมก็เดินไปรวมกับเพือนผมที่หน้าตึกสอง
ผมนิ่งเงียบไม่พูดอะไร จนเพื่อนๆผมถามว่าเป็นอะไรหรือปล่าว เพราะปกติผมจะเป็นคนที่ร่าเริง พูดเก่งครับ ออกแนวเฮฮาด้วย
พอเพื่อนเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงมากๆ ผมก็เริ่มร้องไห้มีครั้งครับ เพื่อนๆผมช่วยกันปลอบใจ เพื่อนอู้หญิงหลายคนเข้ามากอดปลอบผม
ส่วนเพื่อนผู้ชายก็มาปลอบโดยการแตะไหล่ บางคนก็ทำตลกจนในที่สุดผมก็ยิมแล้วก็หัวเราะได้ เพื่อนผมเลยถามว่าเป็นอะไร ผมเงียบครับ
แล้วเพื่อนผมก็บอกว่าไม่อยาหเล่าก็ไม่เป็นไร หลังเลิกเรียนผมนั่งรอนัทอยู่ที่โรงรถ พอนัมมาผมก็โผเข้าไปกอดนั้นจนแน่น กอดอยู่นานมาก
นัทถามผมว่าเป็นอะไร ผมบอกว่าปล่าว แต่ขออยู่อย่างนี้สักพักนะ นัทเขาก็กอดผมกลับครับ ตอนนั้นนัทเพิ่งเลิกซ้อมบอลครับเด็กกลับไปเกือบหมด
แล้ว เหลือแต่นักบาส 4-5 คน กับ นักบอลที่ซ้อมบอลกับนิดอยู่ครับ เลยไม่ค่อยอายใครเท่าไร แต่เวลานั้นถึงคนเยอะกว่านั้นผมก็ไม่แคร์ครับ
และนั่นเป็นครั้งเดียวและครั้งสุดม้าย ของผมกับมันครับ ถึงเราจะเจอกันอีกได้เล่นวอลเลย์ด้วยกันอีก แต่ผมไม่เคยอยู่ลำพังกับมันโดยที่เพื่อนผมไม่อยู่
ครับ ผมเกลียดมันมาก แล้วปีนั้นเอง ปีสุดท้ายที่มันจะออกจากโรงเรียนนี้แล้ว สีผมก็ชนะ แล้วผมก็ได้ถากถางมันคืนครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น