หวัดดีครับ อ่านของคนอื่นมากแล้วลองอ่านของผมมั้งน่ะ!!!
เริ่มเลยน่ะครับ ผมชื่อบอลน่ะครับ ตอนนี้อายุ19แล้ว เรื่องเกิดตอนผมอยุม.2 ได้มีโอกาสไป เข้าค่ายพักแรมที่ต่างจังหวัด พอไปถึงเป็นค่ายทหารครับ พอลงจากรถ ก็มีโรงเรียนอื่นมาถึงก่อนแล้ว2โรงเรียน พอลงไปก็ รวมกองทำกิจกรรมไปเรื่อยเปี่อยแหละครับพอลกลางคืนก็ต้องเข้าฐานกันตามปกติครับ จากนั้นประมาณ3-4ทุ่ม ก็ต้องเข้านอนกัน แต่การนอนมีการเปลี่ยนแปลงครับ จากนอนเต้นกลายเป็นโรงนอนแทน มันเรยวุ่นวายเล็กน้อย เค้าแบ่งให้โรงนอนละโรงเรียน โรงนอนเป็นแบบเตียงครับ วันนั้นผมมัวไปล้างตัวครับเลยไม่ได้ที่นอนและร่วมชะตากรรม2คน รวมแล้ว3คน ครูฝึกเรยบอกว่าจาหาที่ให้รอก่อน สักพักเค้าก็เดินกลับมาบอกว่าได้แล้วแต่ต้องไปนอนกะโรงเรียนอื่น แต่เพื่อนผมอีก3คนมานเสือกมุดหัวไปนอนกะใครไมรู้ ผมเรยต้องไปคนเดียว พอไปถึงเค้าก็บอกว่าที่นี้แหละแล้วปล่อยให้ผมเดินเข้าไป พอเดินเข้าเท่านั้นและครับ สายตาของคนทั้งห้อง มองมาหาผมคนเดียว ผมนจนเดินไม่ออก ผมแปลกใจมากครับ ว่าครูฝึกคนนี้เขาบ้าหรือปัญญาอ่อนกันแน่ที่พาผมมา ที่นอนเตมหมดเรยครับ ผมตัดสินใจเดินออกมา แต่ ครูฝึกคนนั้นหายไปแล้ว ผมก็แย่สิครับไม่กล้าเดินกลัาโรงนอนของตัวเองพราะมันมืดมาก ผมเลยตัดสินใจเดินเข้าอีกครั้ง โดยที่ไม่ทันคิดว่าจะเดินเข้าไปทำใม และแล้วเสียงสวรรค์ก็ดังมาจากมุมห้องค้านในสุด "นาย ตรงนี้มีที่ว่าง"ผมเดินเข้าไปโดยไม่รีรอ มันเป็นที่ว่างระหว่างเตียงครับ เสงสัยว่าเตียงตังนั้นมันคงพังไป เลยเอาออกไปเป็นที่ว่าง ผมก็จัดการวางสัมภาระ คิดใจว่า พื้นก็พื้นว่ะ แต่ความซวยมาเยือนผมอีกครั้งลืมเอาผ้าห้มมา เพราะเก็บไว้ในกระเป๋าเพื่อน ผมเรยตัดสินใจนอน หลับไปคงไม่รู้เรื่องหรอกว่าหนาว ผมคิด แต่มันไม่เป็นแบบนั้นอะดิ ยิ่งหนาวขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยนอนกอดตัวเอง สักพักได้ยินเสียงดังมาจากบนเตียง ซึ่งเป็นเสียงเดียวกับตอนที่เรียกผมตอนแรก "นายๆ" "ใรหรอ"ผมตอบไป"หนาวไม๊"ผมไม่ตอบ นอนนิ่ง แต่ใจก็บอกว่าหนาวซิว่ะถามได้ "งั้นห่มกับเราก็ได้น่ะ"พร้อมกับเดินลากผ้าห่มลงมานอนข้าผม ผมก็นอนไปเรื่อยๆแต่ไม่หลับเพราะมันหนาวมากผ้าห่มไม่ช่วยอะไรเลย ลืมบอกไปที่ยกเลิกการนอนเต๊นเพราอากาสมันหนาวมาก ผมนอนหันหลังให้เขา สักพักเขาก็พูดขึ้นมาว่า"ขึ้นนอนบเตียงดีกว่าพื้นเย็นมาก"ผมเลยบอกว่า "เตียงมันเล็กจานอนได้หรอ"เขาตอบว่า"เบียดๆกันเอา"ผมเรยขึ้นไป ผมนอนหันหลังให้เหมือนเดิม แต่คราวนี้เจ้าคนนั้นกอดผมชะแน่นเรย เค้าถามผมว่า "ชื่อรัยหรอ"ผม "ชื่อบอล"เขา "เราโต้งน่ะ บ้านอยู่ไหนหรอ"บอล "กรุงเทพ"โต้ง"เห้ย เราก็อยู่กรุงเทพ บ้านอยู่แถวไหน โรงเรียนอะไร"ผมก็ตอบเค้าไป แล้วถามบ้าง "แล้วนายละ โรงเรียนรัย"โต้ง"โรงเรียน.....(ไม่บอกละกันคับ)"แล้วโต้งก็ดมที่คอผม ลมหายใจอุ่นๆรดที่ต้นคอทำให้ผมขนลุกนิดๆผม ทำเป้นขัดขืน แล้วพูดว่า"เห้ย จะทำไรอ่ะ"เขาก็หยุดสักพักผมก็หลับไป รู้สึกตัวอีกที ประมาณตี2ได้ และมือของเขาที่กอดผมอยู่เลื่อนลงไปอยู่ตรงหน้าท้องของผม ผมก็เลยทำเป็นขยับตัวให้เขาคลายกอดผม ผมหันกลับไปข้างหลัง หน้าเราชนกันพอดีเลย ตอนนั้นผมยังไม่รู้เลยครับว่าหน้าตาเค้าเปนยังไง ผมเผลอขยับตัวหน้าผากไปกระแทกหน้าเขาและอุทานหลุดปากออกมา"อุ๊ย" จนเค้าตื่นแล้วเราก็คุยกันต่อโต้ง "นอนไม่หลับหรอ"บอล "อืม"ผมเลยหันกลับแบบเดิมเขาก็อดผมตามเคยแล้วพูดต่อว่า โต้ง "ใช้สบู่อะรัยอาบน้ำหรอ หอมดี"ผมไม่ตอบแต่ขำ "หึหึ"โต้ง "อึดอัดป่ะ"บอล "ไม่หรอกอุ่นดีออก"ตัวเขานบผมทั้งตัวเลย แล้วผมรู้สึกว่าเป้าเค้าเริ่มดันก้นผมนิดๆแล้ว แล้วมือเค้าเริ่มลูบคลำผมไปทั่ว ผมก็ไม่ว่ารัยเขาได้ใจลูบใหญ่เลยผมเรยถามเค้าว่า "เป็นเกย์หรอ" โต้งไม่พูดอะไรพร้อมกับล้วงไปจนถึงน้องผมแล้ว มือเย็นเจี๊ยบเลยเขาเริ่มงัดน้องชายผมออกจากกางเกงใน แล้วลุกขึ้นนั่ง กดตัวผมพลิกให้นอนหงาย ดึงกางเกงผมลงไปพร้อมกับกางเกงใน ผมรู้สึกว่าเย็นมากๆโต้ง "บอลอย่าบอกใครน่ะ"บอล "ไม่บอกหรอก"โต้ง "เราชอบนายอ่ะ ตั้งแต่เจอตอนกลางวันแล้ว"แต่ผมยังไม่รู้เลยว่าหน้าตาเขาเป็นยังไงบอล "เห็นเตอนไหนอ่า"โต้ง "เอาน่า บอกว่าเห็นไง" แต่มึงยังกำค ว ย ผมอยู่บอล "อืม แต่เรายังไม่เหนหน้านายเลย"โต้ง "เดี๋ยวตอนกลางวันก็เหนเอง"เขาเริ่มรูดขึ้นลงช้าๆ เล่นเอาผมลืมหนาวไปเลย ผมครางเบาๆโต้ง "นายเป็นเกย์ป่าว"บอล "เราก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เราชอบผู้หญิง และไม่รังเกียจที่นายทำแบบนี้กะเรา"เขาเริ่มชักแรงขึ้นจน ผมเกร็งแตมที่กระดกก้นรับกับมือโต้งที่ชักอยู่ จนน้ำผมแตกโต้งเอามือกำไว้เพราะกลัวน้ำกระเด็นเลอะไปทั่ว ผมหอบนอนเหนื่อยละโต้งก็หยิบผ้าเช็ดตัวมาให้ผมเช็ดพร้อมกับเช็ดมือตัวเองไปด้วย แล้วเราก็นอนกอดกันเหมือนเดิม ทีนี้เป็นโต้งที่นอนหังหลังให้ผมเป็นคนกอดเค้ามั้ง ตอนนี้ผมเริ่มรู้ตัวว่าผมชอบอะไรหลังจากที่สับสนและค้นหามานาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น