แต๊งค์รู้สึกอับอายแม้ทางโรงพยาบาลจะไม่บอกถึงสาเหตุการบาดเจ็บของเขาให้กับทุกคนรู้แต่พ่อกับแม่ของเขาคงจะปิดบังไม่ได้ ทั้งสองท่านไม่ยอมปริปากพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแต่จากอาการที่แสดงออกนั้นแต๊งค์รู้ดีว่าวันไหนที่เขาหายดีแล้วออกไปได้คงจะไม่มีอิสระเช่นเดิมอีกแล้ว
ในที่สุดหนุ่มแต๊งค์ก็ได้รับประกาศนียบัตรในการเย็ดชายแล้วทุกกระบวนท่าแต่นั่นยังไม่ใช่ตอนที่แย่ที่สุดของเขา
พยาบาลหนุ่มรู้สึกประหลาดใจที่จู่ๆ ก็มีหนุ่มหน้าตาดีสามคน และนักศึกษาสาวสวยหิ้วกระเช้าดอกไม้มาแต่เช้า เช้า ๆอย่างนี้ไม่ค่อยมีใครมาเยี่ยมคนไข้กันเพราะคนไข้ส่วนใหญ่จะยังไม่ตื่นอีกทั้งยังเป็นช่วงที่พยาบาล และแพทย์เวรต้องผลัดเปลี่ยนกันอีกด้วยเขาเดินตรงไปหาเพื่อที่จะสอบถาม
“เอ่อ ไม่ทราบว่าต้องการเยี่ยมผู้ป่วยห้องไหนครับ”
“คุณแต๊งค์ ห้อง 521 ค่ะ” เธอยิ้มน่ารัก “ยังไม่ตื่นเหรอคะ”
พยาบาลหนุ่มก้มลงมองนาฬิกา“ไม่ทราบเหมือนกันครับแต่คิดว่ายังไม่น่าจะตื่นนะครับ”
สามหนุ่มสบตากันแล้วยิ้ม“งั้นเราเอาของเยี่ยมไข้ฝากคุณพยาบาลเอาไว้ดีกว่า”
“อืมม์ งั้นก็...รบกวนหน่อยนะคะ” หญิงสาวในชุดนักศึกษายื่นกระเช้าให้
พยาบาลหนุ่มรับกระเช้ามาถือไว้“จะให้บอกว่าใครเอามาให้ครับ”
“...เพื่อนเก่าน่ะค่ะ” หญิงสาวยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะแล้วหมุนตัวเดินกลับไป
หนุ่มทั้งสามมองหน้ากันแล้วยิ้มจากนั้นจึงก้าวตามไปอย่างเงียบ ๆพยาบาลหนุ่มก้มลงมองดูกระเช้าภายในนั้นไม่มีดอกไม้ ไม่มีเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพหรือผลไม้ มันมีเพียงกระถางไม้ประดับหน้าตาน่าขยะแขยงที่มีกาบใบมองดูคล้ายปากของพืชกินคนในหนังสยองขวัญ มีหนังสือพิมพ์ปูรองก้นกระถางและการ์ดใบใหญ่ที่เสียบติดเอาไว้กับตัวหนีบอลูมิเนียมดัดรูปหัวใจ
พยาบาลหนุ่มส่ายศีรษะไม่รู้สี่หนุ่มสาวคิดกันยังไงถึงได้เอาของพวกนี้มาเยี่ยมไข้อันที่จริงคนไข้ที่ชื่อแต๊งค์มีคนมาเยี่ยมค่อนข้างมาก เพราะเป็นลูกของไฮโซชื่อดังแม้จะมีข่าวว่าเป็นคาสโนว่าตัวเอ้ แต่ก็เห็นมีทั้งดารา นางแบบ สาว ๆมาให้ควงกันแทบไม่ซ้ำหน้า เหมือนกับค่านิยมว่าสมัยนี้ถ้าอยากดังจะต้องมาเป็น ของเล่นไฮโซ แม่นักศึกษาสาวคนนั้นก็คงจะเป็นหนึ่งในจำพวก หัวกลวง ที่การศึกษามีค่าแค่กระดาษปิดฝาบ้านเท่านั้นไม่ได้ทำให้สมองมีการพัฒนาขึ้นเลย
นายแพทย์หนุ่มคนหนึ่งเดินผ่านมาถึงกับมองด้วยความสนใจ “.....นั่นของใครน่ะ”
“อ้าว อาจารย์เก่งอรุณสวัสดิ์ครับ” พยาบาลหนุ่มยกมือไหว้ “ทำไมวันนี้มาแต่เช้าเลยล่ะครับ”
“ก็ ผ.อ. น่ะสิกำชับกำชาว่าให้ดูแลคนไข้ห้อง 521 เป็นกรณีพิเศษแล้วคนอย่างแกไว้ใจใครง่ายที่ไหนล่ะ”
หมอเก่งรับไหว้แล้วถอนหายใจเฮือก“เดี๋ยวผมขอตัวไปเซ็นชื่อก่อนนะครับ”
“ครับ ๆเชิญเลยครับ เดี๋ยวผมก็จะเอากระเช้าไปไว้ที่ห้องผู้ป่วยเหมือนกัน” พยาบาลหนุ่มบอก
หมอเก่งนวดสันจมูกส่วนที่โดนแว่นกดทับเขารู้สึกคุ้น ๆ อย่างไรไม่ถูกกับกระถาง Venus Flytrap กระถางนั้น มันคล้าย ๆ กับที่เขาเคยให้คนไข้คนหนึ่งไปเมื่อปีก่อนนี้เองเพื่อเป็นกำลังใจให้เธอฮึดสู้กับชีวิตต่อไปจะต่างกันก็ตรงที่ขนาดของต้นมันโตขึ้นมากจนดูน่ากลัวมากกว่าน่ารักแต่ก็ช่างมันเถอะ แค่งานที่ทำอยู่นี่ก็เวียนหัวพออยู่แล้วไม่อยากจะคิดอะไรให้มันหนักสมอง
พยาบาลหนุ่มเดินผ่านห้อง521 แล้วเปิดเข้าไปมองเห็นคนไข้ยังคงนอนหลับอยู่จึงเอากระเช้าไปวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียงเฉย ๆเอาไว้ตื่นมาเขาคงจะดีใจที่ได้เห็นของเยี่ยมไข้จาก เพื่อนเก่า แน่ ๆ
แต๊งค์สะดุ้งตื่นเมื่อจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาจำได้ว่าหมอสั่งเด็ดขาดว่าห้ามเอาโทรศัพท์เข้าห้องนี้เป็นเด็ดขาดเพราะว่ามันจะไปรบกวนเครื่องอะไรของเขาซักอย่างที่แต๊งค์เองก็จำชื่อไม่ค่อยได้แต่ก็เห็นว่าคนอื่นก็ถือเดินโทรกันเต็มโรงพยาบาล ไม่ยักจะโดนห้ามจะมาห้ามแต่ห้องของเขาทำไมก็ไม่รู้ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเพลงอยู่ชั่วครู่ก็เงียบไป
ชายหนุ่มค่อย ๆยันตัวขึ้นนั่ง อาการของเขาดีขึ้นมากแล้วตั้งแต่เมื่อวานก็แปลกที่หมอกลับไม่อนุญาตให้เขาออกไปไหนได้คงเป็นเพราะว่าพ่อกับแม่ของเขาตั้งใจจะกักเขาเอาไว้เป็นการดัดนิสัยกระมังแต่ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย วัน ๆ เอาแต่นอนแบบนี้ก็สบายดีเหมือนกันไม่ต้องไปมหาวิทยาลัยเอาไว้เบื่อก่อนแล้วก็ค่อยหนีกลับไปเอง
สำหรับเรื่องร้ายที่ผ่านมาเขาไม่สนใจหรอกช่างหัวมันประไรกะอีเรื่องแค่นั้น ดีเสียอีกที่จะได้หัดเสียวกับหนุ่ม ๆ ด้วยกันเกิดมาทั้งที่ต้องใช้ชีวิตให้คุ้มค่าสิวะ แล้วแต๊งค์ก็ต้องแปลกใจกับกระเช้าสานสีสวยที่ถูกนำมาวางไว้ข้างเตียง
“ของใครวะเนี่ย” แต๊งค์ก้มลงดู
ในกระเช้าไม่มีอะไรนอกจากกระถางต้นไม้ประดับเล็กๆ หน้าตาน่าเกลียดที่เรียกกันว่า Venus Flytrap หรือ กับดักกามเทวี พืชที่กินแมลงเป็นอาหารเสียงของโทรศัพท์ที่แท้ดังมาจากก้นกระเช้านั่นเองมันคงจะถูกซุกซ่อนเอาไว้ไม่ให้ใครเห็น
แต๊งค์เปิดผ้าแก้วที่ห่อคลุมเอาไว้ออกพลันสายตาก็สะดุดเข้ากับซองการ์ดที่เสียบเอาไว้กับลวดหนีบที่ปักอยู่ในกระถางเขาดึงมันมาแกะออกด้วยความอยากรู้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น