ผมกลายเป็นทาส 6

เช้านี้บรรยากาศในกรุงเทพฯ ก็ยังคงคลาคล่ำไปด้วยรถราเหมือนเดิม ผมขับรถแบบอ้อยอิ่ง ไม่รีบมาก เพราะว่าเช้านี้ไม่มีเคสต์สอนอะไร จะมีก็แต่ช่วง 10 โมงเช้าเท่านั้น แต่การที่ผมต้องไปแต่เช้า ก็เพราะว่าคงจะต้องไปเตรียมงานสอนก่อน ผลตอบแทนที่ดี ผมก็ต้องทำให้มันคุ้มค่ากับเงินเดือนที่เค้าจ่ายมา ถึงจะไม่ใช่สถาบันหรือหน่วยงานของรัฐ แต่ก็จัดได้ว่าเป็นสถาบันการเรียน ของเอกชนที่ติดลำดับต้นๆ ของประเทศ เรื่องทีเกิดขึ้นเมื่อคืนมันเหมือนฝันดีกึ่งๆ ฝันร้าย เมื่อนึกไปถึงหน้าตาของเด็กผู้ชายน่ารักคนนึง ผมแยกไม่ออกระหว่างหล่อกับน่ารัก มันจะจัดให้น้องพายอยู่ระหว่างไหนดี แค่นึกถึงผมก็ยิ้มขึ้นมากับตัวเอง แต่ผ่านไปเพียงนิดเดียว ผมก็ต้องกระหวัดไปคิดถึงใครอีกคนหนึ่ง ถึงแม้จะไม่เคยเห็นหน้า ไม่รู้หน้า แต่สำหรับคนนี้มันเสียวๆ อย่างไงบอกไม่ถูก วันนี้ผมยังไม่รู้จะทำตัวอย่างไงดีเลย 10 โมงเช้าวันนี้ ผมมีสอนเคสของห้องน้องพายซะด้วยซิ่ !!!!! “สวัสดีเจี๊ยบ” ทันทีที่ไปถึงสถาบัน ผมก็ต้องทักน้องเจี๊ยบ ก่อนเลย น้องเจี๊ยบในปัจจุบันนี้ หรือไอ้เจต เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ถ้าใครบอกว่าเธอเป็นสาวประเภทสอง หลายคนก็ไม่อาจเชื่อ เพราะไม่ว่าจะมองมุมไหน ก็ไม่มีแววว่าจะเคยเป็นผู้ชายมาก่อนเลย ขาว สวย ตัวเล็ก น่ารัก มากๆๆ ในสายตาของผม แฟนน้องมันคือกัปตันของสายการบิน เตอร์กิสแอร์ไลน์ ที่เจี๊ยบมันเคยไปเที่ยวที่อิสตัลบลู และไปเจอกันที่นั่น ตอนแฟนมันไม่อยู่ และถ้ามันอยากจะกันคนไหนไม่อยากให้ผู้ชายคนนั้นมายุ่ง น้องมันต้องยืมร่างกายของผมไปทุกครั้ง เพื่อเป็นกันชนให้ ในขณะเดียวกัน ผมเองก็เช่นกัน ถ้าไม่อยากให้สาว หรือหนุ่ม(เกย์) คนไหนเข้ามายุ่ง ผมก็ทำเฉกเช่นเดียวกัน แต่เราสองคนก็ไม่เคยมีอะไรเกินเลยไปกว่านั้น เพราะผมรู้ว่าเจี๊ยบมันรักแฟนมันมากขนาดไหน นี่เคยคิดคร่าวๆ ถ้ามันไม่รัก และทำตัวเจนจัดโลกไปมากกว่านี้ ผมก็เคยหวังจะ............. อึ๊บมันเหมือนกันนะนี่ “สวัสดีค่ะพี่แมค วันนี้แต่งตัวหล่อเชียว” ผมก้มลงมองตัวเอง ผมก็ว่าผมแต่งปกตินะ เจี๊ยบมันปากหวานอะไรผิดปกติหรือเปล่า “…………..” ผมไม่รู้จะตอบอย่างไงดี เพียงแต่ทำหน้าฉงน + หล่อใส่ สาวสวยที่อยู่ตรงหน้า “เลี้ยงข้าวม่างดิ่ หิว วันนี้รีบ เมื่อคืนไปก๊งกับเพื่อนมา ลืมเอากระเป๋าตังค์มาน่ะ” “นั่นไง !!! คิดอยู่แล้วเชียวว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆ จะเลี้ยงดีไหมเนี่ย” “นะๆ หิว เลี้ยงหน่อย ยืมก็ได้อ่ะ งกเอ้ย !!” “เออๆ เลี้ยงก็ได้ แค่นี้ไม่ป็นไรหรอก ขนหน้าแข้งไม่ร่วง ..... ว่าแต่ พี่เลี้ยงข้าวแล้ว เจี๊ยบมีไรเลี้ยงพี่บ้างป่ะ !!!” ผมพูด พร้อมกับยักคิ้วใส่ ไอ้คนที่ผมจะต้องเสียเงินค่าข้าวให้อยู่ตรงหน้า ยืนหน้าออกไปให้ใกล้กับด้านบนของอีกฝ่าย แล้วพยายามแกล้งจ้องไปยังร่องเสื้อเชิ้ตที่เจี๊ยบมันใส่มาอยู่ตรงหน้า ทางที่จริงผมไม่ได้อยากจะจ้องอย่างเป็นจริงเป็นจังหรอก ต้องการจะแหย่มันมากกว่า “แน่ะๆ ไม่ต้องมาหื่น เค้าไม่ใช่เสป็คพี่หรอก ไหนที่ว่าขนหน้าแข้งไม่ร่วงอ่ะ เปิดดูซิ” มันพูดไวมาก พอๆ กับมือของมันเลย ขนหน้าแข้งผมอยู่ที่ขานะ ไม่ใช่ตรงหน้าท้อง มันแกล้งดึงชายเสื้อที่อยู่ในกางเกงของผมขึ้น ดีนะตะครุบไว้ทัน ไม่งั้นไอ้ที่คล้ายๆ ขนหน้าแข้ง แต่ขนมันลามตั้งแต่หน้าท้องเลยไปถึงสะดือ เจี๊ยบมันคงเห็น (ใช่ว่ามันจะไม่เคยเห็นนะ มันเคยเห็นแล้วแหละครับที่ไปเที่ยวทะเลด้วยกันปีที่แล้ว และมันบอกว่าชอบผู้ชายมีขนแบบนี้) นั่น จะโดนกินไหมเนี่ย “เฮ้ย !!! เอาล่ะๆๆ เด๋วลากไปโรงแรมซะนี่” “ไปซิ่” เจี๊ยบไม่พูดแค่นั้น แต่มันยืนขึ้นทันที พร้อมเสนอตัวหนักมาก “55555 ไป กินข้าวไม่ใช่เรอะ เอาดิ่ ร้านไหน” ผมพูดพร้อมกับเดินนำหน้ามันออกมา “ร้านเดิม” น้องเจี๊ยบมันหมายถึงร้านประจำของมันแค่นั้นเอง ซึ่งคือร้านประจำของมันจริงๆ และไม่ใช่ร้านประจำของผมเลย ร้านอะไรก็ไม่รู้ มีแต่ผัก สลัด แล้วก็อะไรอีกไม่รู้หวานๆ เลี่ยนๆ แถมบางอย่างก็เผ็ด เปรี้ยว รสจัดมาก (ผมไม่ชอบอาหารอะไรพวกนี้ ถ้ามีเหล้าค่อยว่าไปอย่าง) ผมไม่ชอบกินผัก แต่ก็กินได้ หวานจัดไม่ชอบ กินเผ็ดไม่ได้ เปรี้ยวก็ไม่ชอบ อะไรอย่างอื่นผมว่าผมไม่เรื่องมากนะ เว้นเรื่องกินนี่แหละ ...............บทสนทนาเล็กๆ การกระเซ้าเย้าแหย่ เล่นหัวกันอย่างสนุกสนาน ผมไม่เคยรู้เลยว่า ยังมีสายตาอีกคู่หนึ่งจับจ้องมองอยู่………………. เราใช้เวลาทานอาหารกันเพียงครู่เดียว เพราะว่าเจี๊ยบมีสอนเคสเช้า (09.00 น.) เลยทำให้เราต้องเร่งทานกัน ซึ่งตอนนี้เจี๊ยบแยกออกไปสอนแล้ว ส่วนผมก็เตรียมงานสอนสำหรับอีกหนึ่ง ชั่วโมงข้างหน้านี้ เวลาในการทำงานมันผ่านไปค่อนข้างเร็ว ผมเตรียมงานสอนอย่างไว ก่อนจะเข้าลิฟท์ขึ้นไป 7 ของตึก ลิฟท์เปิดออกทันทีที่มาถึงชั้นที่ผมรออยู่ ข้างในมีนักเรียนที่ผมไม่รู้ว่าแข่งกันมาเรียน หรือแข่งกันมาแต่งตัว ยกมือไหว้ผมทันทีที่เห็นหน้า “สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะอาจารย์” ผมยิ้มให้พร้อมกับรับไหว้ สายตากวาดไปทั่วเพื่อให้รู้ว่าเป็นใครบ้าง ถึงจะจำไม่หมด แต่ก็พอคุ้นหน้าอยู่บ้าง แต่ท้ายสุดก้ต้องมาสะดุดอยู่ที่วงหน้าของใครคนหนึ่ง ..........น้องพาย.......... มันเป็นอะไรของมันนะ ไม่ไหว้ผม ไม่มอง ไม่ทัก ไม่ยิ้มให้ แถมยังหน้าบึ้ง แตกต่างจากเมื่อวาน ...... และเมื่อคืน อย่างสิ้นเชิง หรือว่ามันคิดว่าสิ่งที่มันมีอยู่เหนือผม สิ่งที่มันกุมมืออยู่เหนือผม จะทำให้ความเป็นศิษย์อาจารย์ มันหายไป ผมไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้มันโกรธหรือเปล่า หรือมันเคืองอะไรหรือเปล่า เป็นแบบนี้ผมไม่ชอบนะ ถึงผมจะทำตัวไม่ดีๆ ไว้เมื่อคืนก็เถอะ แต่อย่างว่านั้นแหละนะ เด็กมันสมยอมนี่หว่า ........ แถมเด็กมันยังจัดการซะเอง ช่วยไม่ได้ แต่ถึงอย่างไงก็แล้วแต่ ผมก็อดใจอ่อนไม่ได้ จากที่เข้าไปในลิฟท์แล้วอยู่ห่างๆ ก็ขยับตัวไปทีละนิดแต่ไม่ให้คนอื่นสงสัย เข้าไปเรื่อยๆ จนชิดกับไอ้ตัวเล็กนั่นที่อยู่มุมอีกด้านของลิฟต์ “เป็นไร !!” ผมก้มลงถามกระซิบไอ้ตัวเล็กที่อยู่ด้านหน้า ส่วนตัวผมยืนซ้อนทับมันอยู่ทางด้านหลัง “............” เงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับจากมัน คราวนี้เลยใช้การสัมผัสแบบเบาๆ โดยไม่ให้คนอื่นรู้อีกเช่นกัน มือผมจับต้นแขนมันเบาๆ ให้รู้ว่าเราอ่อนโยนต่อมันนะ แต่สิ่งที่ได้กลับมา ............ มันสะบัดมือผมออก พร้อมกับเดินห่างหนีออกไป {เอ้า งอนอะไรกูวะเนี่ย} ได้แต่พูดในใจ ผมนี่งงไปเลย สาวๆ งอนยังเคยเจอมาบ้าง แต่ไอ้เด็กผู้ชายตรงหน้า ถึงมันจะตัวเล็กหน่อยเถอะ แต่มันก็ดูแปลกไปหน่อยนะที่จะมางอนกับผม (อันที่จริงผมว่ามันงอนได้น่ารักกว่าผู้หญิงบางคนอีกนะ) ผมนิ่งไม่ตาม เพราะถ้าตามไปอีก คนที่อยู่ทางด้านหลังคงเกิดความสงสัยขึ้นแน่ๆ ลิฟต์เปิดขึ้น และหลายๆ คนก็เดินออกมา ซึ่งเป้าหมายก็คือห้องเรียนที่ผมจะต้องสอนในคาบวิชาต่อไปนั้นเอง วันนี้มีนักเรียนมาร่วมเรียนเยอะเหมือนกันเพราะเป็นวิชาหลักในสายวิทย์ของน้องม.ปลาย คือ ฟิสิกส์ ผิดปกติไปจริงๆ ด้วย น้องพายจากที่เคยอยู่หน้าห้อง วันนี้ย้ายไปนั่งหลังสุดกับเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งที่รูปร่างไม่ต่างกันมากนัก และก็จริงๆ ด้วย มันต้องงอนอะไรผมซักอย่างแน่ๆ แต่ไม่ยอมบอกแค่นั้นเอง เวลางาน ผมจะทุ่มกับงานและไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ตอนนี้ปล่อยอารมณ์ของน้องพายออกไปก่อน ผมตั้งใจสอนอย่างเต็มที่ ใครสงสัยอย่างไง ผมก็ตอบคำถามไม่ให้เด็กๆ ต้องกลับไปงงอยู่กับบ้านอีกรอบ ฟิสิกส์เป็นวิชาที่ถือว่ายาก และต้องทำความเข้าใจอย่างมาก ถึงจะมีสูตร มีหลักการคำนวณอย่างแน่นอน แต่ก็ยังยากอยู่ดี ผมปล่อยให้นักเรียนลองทำข้อสอบแบบย่อย เป็นข้อสอบทดลองก่อนการสอบจริง (จะมีเคสแบบนี้อยู่เกือบทุกสถาบัน) ผมคุมการสอบเอง แต่ส่วนใหญ่แล้วเด็กๆ ที่นี่จะมีความเป็นระเบียบเรียบร้อยดี แต่เพียงเดินไปได้ซักครู่ เสียง sms โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา ผมเปิดมาอ่าน ข้อความในโทรศัพท์ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้น มองไปยังไอ้เจ้าของที่ส่งข้อความนี้มา ........ {“วันนี้ไปเป็นเพื่อนเดินจตุจักรหน่อย ไปรถไฟฟ้านะ ไม่เอารถไปขี้เกียจรถติด นาน”} ผมเงยหน้าทำสีหน้าเรียบเฉย แต่ก็อดอมยิ้มนิดหนึ่งไม่ได้ เด็กก็คือเด็ก คงจะหายงอนแล้วมั้ง สอบเสร็จผมสอนไปได้อีกซักพัก ก็ปิดการสอน วันนี้ผมมีสอนแค่เคสเดียว ทำให้มีเวลาว่างในช่วงบ่าย ผมไม่รู้ว่าพายรู้หรือเปล่า ว่าบ่ายผมว่าง หรือว่าแอบไปทางฝ่ายทะเบียน แล้วเอาตารางสอนผมมาดูก็ไม่รู้ พายเดินแยกออกมาจากกลุ่มเพื่อน พร้อมกับหันหน้ามามองผม ทำทีท่าเหมือนให้ผมเดินตามไป ผมแกล้งๆ ทำเป็นเดินตรวจงาน ไม่ยอมทำตามไอ้ตัวเล็กนั้นสั่ง แล้วก็เงยหน้าขึ้นอีกที คราวนี้หน้ามันคว่ำเลยครับ บึ้งอย่างกับตูดเด็ก ผมยิ้มๆ ให้มัน และไม่อยากแกล้งแล้ว เลยเดินตามไปหามันที่มันยืนรออยู่ “เป็นอะไรครับน้องพาย .... วันนี้ไม่เห็นเล่นไม่เห็นยิ้มให้พี่เลย” ผมเปลี่ยนสรรพนามในทันที่อยู่กันสองคน น้องพายมันไม่พูด เอาแต่เดินนำหน้ามันอย่างเดียว จ้ำอ้าว เดินอย่างเร็ว ทำอย่างกับว่ามันจะเดินได้ไวกว่าผมอย่างนั้นแหละ ขาก็ยาวเพียงแค่นั้น จนท้ายสุดเราสองคนเดินมาจนถึงชั้น 2 ของ bts สยาม แต่น้องพายไม่ยอมเดินขึ้นไปต่อ ผมว่าที่ซื้อตั๋วข้างบนก็มีนะ หรือจะให้ซื้อที่ชั้น 2 นี่เลย “พี่ไปซื้อตั๋วก่อนนะครับ น้องพายรอแปบ” แต่ก่อนผมเคยมีแบบเป็นบัตร แต่เดี๋ยวนี้พอกลับมาจากเรียนต่อต่างประเทศ ผมก็ไม่ได้ใช้แล้ว เพราะว่าใช้รถยนต์แทน ทำให้ต้องใช้ตั๋วโดยสารแบบเที่ยวเดียว “เดี๋ยวก่อน” นี่เป็นประโยคแรกเลยนะนี่ ที่ผมได้ยินเสียงของมันในวันนี้ นึกว่าจะไม่คุยกับผมทั้งวันซะแล้ว “ครับ !!!” ผมงงเล็กน้อย อะไรหว่า “เอ้า !!! นี่!!!” มันพูดขึ้นพร้อมกับยื่นถุงกระดาษใบเล็กๆ ให้ แล้วก็พูดซ้ำขึ้นอีกที “เอาไปเปลี่ยนซะ พายไม่อยากเดินไปกับลุง ไปจตุจักรนะ ไม่ใช่สอนหนังสือในมหาวิทยาลัย” อ้าว จากพี่เปลี่ยนไปเป็นลุงซะแล้ว อันที่จริงชุดทำงานผมมันก้ไม่ได้แก่ไปหรอกนะ เพียงแต่มันดูไม่เป็นวัยรุ่นอย่างที่เป็นแค่นั้นเอง ก็ผมมาทำงานนี่นา ไม่ได้คิดว่าจะมาเดินสวนฯ เป็นเพื่อนมันซะหน่อย “หึหึ” ผมยิ้มให้ แล้วก็ส่ายหัว พร้อมกับหยิบถุงกระดาษมารับไป เสื้อเป็นแบบไหนอย่างไงก็ไม่รู้ แต่ผมก็คิดว่าน่าจะใส่ได้นะ ก้เมื่อคืนน้องพายมันสำรวจร่างกายผมซะหมดแลวนี่ คงจะรู้มั้งว่าผมใส่เสื้อไซด์อะไร “ครับที่รัก เจ้านาย” ผมพูดกระเซ้า พายมันดูจะเล่นกับผมแบบเดิมแล้วเพียงแต่ยังไม่ยอมยิ้มแค่นั้นเอง ไอ้นี่งอนหนักเหมือนกันแฮะ “เดี๋ยว” อะไรอีกเนี่ย เดี๋ยวสองรอบแล้วนะ “ไม่ได้ให้เข้าไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำซะหน่อย” “...............” งงครับ อย่าบอกนะว่ามันจะให้ผมเปลี่ยนตรงนี้ อายเค้าตาย คนให้เพียบ “เดินมานี่” มันสั่งผมแล้วเรียบร้อย กฎแบบเดิมกลับมาแล้ว .....ผมคือทาสมัน...... ผมเดินไปอย่างงงๆ ตรงมุมห้องขายของร้านหนึ่ง มีคนเหมือนกัน แต่ก้ไม่เยอะเท่าไหร่ “ถอดเสื้อตรงนี้แหละ” .......... “อ่าๆๆๆ น้องพายครับ คนมันเยอะอ่ะ ดูไม่สุภาพนะ ให้พี่ไปเปลี่ยนในห้องน้ำดีกว่าครับ เดินไปนิดเดียวเอง” ผมรู้ตัวเหมือนกัน ถึงหุ่นผมจะดี แต่ก้ไม่ควรที่จะโชว์อะไรง่ายๆ มั้ง ไม่มีเสียงตอบกลับของน้องพาย แต่จ้องหน้าเข้มกว่าเดิม ทำให้ผมรู้คำตอบทันทีเลยว่า .....ไม่ยอม........... “น้องพายครับ นะๆ ให้พี่ไปเปลี่ยนในห้องน้ำนะครับ” ผมยังคงต่อรองอยู่ แต่ดูแล้วแววที่จะได้อย่างที่หวังลางเลือนเหลือเกิน “ไม่.... ครับ....น้อง....พาย....จะให้.....พี่เปลี่ยน.....ตรงนี้” กระแสเสียงที่ตอบกลับมา พูดช้าๆ แต่เน้นย้ำทุกคำ “เอ่อ....คือ” ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ อายก็อาย แต่ก็ไม่อยากจะขัดใจไอ้เด็กที่อยู่ตรงหน้า ตอนนี้ดวงตามันเริ่มขมวดไปทางอสูรน้อยแล้ว หมดหวังไปกับการขอร้องของผม ผมบรรจงปลดเนคไนท์ก่อนสายตาก็กวาดมองไปรอบๆ คนมีอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่เยอะเท่าไหร่ ถ้ารีบทำมันก็น่าจะไวนะ “ปลดกระดุมเสื้อก่อน” คำสั่งที่สอง มาแล้วครับ แล้วเนคไทน์ล่ะ มันอยู่ด้านนนอกกว่านะเนี่ย ผมมองหน้าน้องพาย แต่ก็ทำตามคำสั่งที่ไอ้ตัวเล็กนี่บอก ปลดจนถึงกระดุมเม็ดล่างสุดของชายเสื้อ พร้อมกับถอดมันออกอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ไอ้ตัวเล็กมาแย่งเสื้อของผมไปแล้ว ส่วนเสื้อตัวใหม่ที่อยู่ในถุงกระดาษนั้นมันถือวิสาสะ เอาไปถือเองตั้งแต่เดินมาทางนี้แล้ว “..........” อากาศมันร้อนนะ แต่ผมรู้สึกหนาวๆ ตอนนี้ด้านบนมันเปลือยกายหมด เว้นแต่เนคไทน์ จุดสนใจเริ่มมา คนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามไม่ห่างออกไป ที่กำลังจะเดินลงมาบันไดเลื่อน ส่วนอีกข้างสำหรับคนที่จะเข้าไปทางสยามดิสฯ เริ่มหันมามองผมบ้างแล้ว ผู้หญิงบางคน หันมองจนต้องหันกลับมามองอีกรอบ พวกผู้ชายที่มองออกว่าไม่ใช่ชายเต็มร้อย บางคนนี่ถึงกับแกล้งเดินช้าๆ เพื่อจะมองผมกันอย่างเต็มที่ น้องพายยิ้มนิดเดียว ขอบอกนะครับ ว่ายิ้มนิดเดียวจริงๆ ก่อนจะดึงเนคทไนท์ลง เหมือนจะกระชากเบาๆให้ผมรู้ตัว ผมโน้มคอต่ำลง เพื่อให้ตามไปแรงดึงเบาๆ ของน้องพาย พายมันเอาเนคไนท์ออกให้หมดเลยทำให้ตอนนี้ ด้านบนของผมมันเลยอวดสรรพคุณให้คนอื่นแถวนั้นได้เห็นกันสบายตา ไหล่กว้าง รับกับวงหน้าที่เข้มๆ แบบคนต่างจังหวัดแต่ดันจมูกโด่ง กล้ามหน้าอกที่พอมีรับกับกล้ามท้องที่ไม่ได้เยอะแบบนักกล้าม แต่ก็สวยรับกับวีด้านข้างสะโพก หุ่นผมไม่ล่ำแบบนักกกล้ามแต่จะไปทางหุ่นดีแบบลีนมากกว่า และประกอบกับตัวสูงถึง 185 ด้วย เลยทำให้ดูดีในสายตาคนอื่นไป แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาหลัก ปัญหาหลักของผมตอนนี้คือน้องพายไม่ยอมที่จะส่งเสื้อให้ซักทีนี่ซิ่ “เสื้อล่ะครับ เอามาให้พี่ใส่เหอะนะ พี่ไม่อยากให้คนอื่นเห้นนะ อยากให้น้องพายเห็นคนเดียว นะครับ นะๆ” ผมยิ้มให้ อ้อนอีกหน่อย เพราะลูกอ้อนนี่ผมใช้ได้ผลกับทุกรายเสมอ น้องพายไม่ยอมยื่นถุงกระดาษให้ แต่พูดขึ้นถามมาอีกคำ “เมื่อคืนนอนกี่ทุ่ม” “ก็ส่งน้องพายที่บ้าน กลับมาพี่ก็นอนเลยครับ ง่วงมากก เมื่อคืนโดนใครแกล้งก้ไม่รู้” ผมยิ้มๆให้อีกที พร้อมกับยักคิ้วเจ้าเล่ห์นิดๆ อาจจะมีเบี่ยงประเด็นบ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่น่าจะใช่สาระอะไร “หึหึ ..... ไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำ เดินไป ด้านหลังนี่มีห้องน้ำอีกทีหนึ่งไม่ค่อยมีคนด้วย” อ้าว แล้วจะให้ถอดเสื้อทำไมเนี่ย แกล้งกันชัดๆ เป้นอย่างที่น้องพายว่าจริงๆ ผมเดินออกมาเพียงอีกนิดเดียว ก็เจอห้องน้ำจริงๆ อย่างที่มันว่า น้องพายเดินนำผมเข้าไปด้วย ห้องน้ำในตรงนี้ไม่ค่อยมีคน ผมเดินตามไปเพื่อจะขอถุงเสื้อ แต่พอเดินไปได้นิดเดียว ไอ้ตัวเล็กที่อยู่ข้างหน้านั้น หันหลังกลับมาเจอผมพอดี พร้อมกับผลักผมเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ด้านในสุด ผมไม่ทันตั้งตัวเหมือนกันนะ ไอ้ตัวเล็กนี่ก็แรงดีใช่ย่อย มันผลักผมเข้าไปพร้อมกับเอาตัวเองเข้ามาแทรกในห้องน้ำด้วย และล็อคประตูทันที ผมยิ้มๆ นี่จะเอาท์ดอร์หรอเนี่ย ถึงจะเคยมีมาบ้าง มันไม่สนุกเท่าไหร่หรอก แต่ถ้ากลับคนตรงหน้า น้องพาย เจ้านายของผม ผมยอมนะ ผมก้มหน้ายิ้มให้อีกที จะเข้าไปหอมแก้มให้ชื่นใจซักหน่อย แต่มันถอยหลังหนีออกไปจนชิดกับผนังห้องน้ำ มันถอยเพียงแต่หลังเท่านั้น แต่มือสองข้างของน้องพายตอนนี้ มากุมอยู่ที่เป้าผมแล้ว น้องพายมองหน้าผมนิ่ง ไม่ยิ้ม ไม่แสดงอาการอะไรทั้งสิ้น ด้วยความไวและช่ำชอง มันรูดซิปเสร็จ พร้อมกับเปิดกางเกงในของผมออกทันทีนั้นไอ้เจ้าแม็คน้อยก็โผล่ออกมาพอดี มันเพิ่งได้รับกับบรรยากาศใหม่เลยไม่ทันที่จะแข็งตัวมาก แต่สิ่งที่ไวเหนือกว่าอะไร มืออีกข้างที่ว่าง มันกดเข้ามาตรง kuy ผมพอดี ลักษณะแข็งๆ เย็นๆ เป็นท่อกลมไม่ใหญ่มากแต่ก็พอสวมไอ้เจ้าแม็กซ์น้อยได้หมดลำ รวมทั้งพวงสวรรค์ด้วย “เฮ้ย !!!!” ผมอุทานอย่างตกใจ ลักษณะของมันเหมือน kuy ปลอม แต่งองุ้มลงมา ด้านล่างสุดของพวงสวรรค์ก็มีอะไรกลมๆ ติดอยู่ด้วยเช่นกัน มันช้อนพวงสวรรค์เก็บเข้าไปข้างในจนหมด จนตอนนี้ทั้ง kuy ผม และไอ้ไข่สองใบนั้นซ้อนอยู่ในไอ้คล้ายๆ kuy ปลอมนั้นเรียบร้อยแล้ว .... คลิ๊ก!!!!!! เสียงคล้ายการล็อคกุญแจ และก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ มันคือแม่กุญแจเล็กๆ เป็นเหล็ก แต่ก็ล็อคได้จริงๆ ทันทีที่ล็อคเสร็จ ลูกกุญแจอันเล็กนั้น น้องพายก็ยกมันขึ้น พร้อมกับยิ้มเป็นครั้งแรกสำหรับผมในวันนี้ แต่การยิ้มในครั้งนี้มันปนๆ น่ากลัวอย่างไงก้ไม่รู้ “.... ซนดีนัก พายว่าจะไม่ทำแบบนี้แล้วนะ แต่พี่ดันหาเรื่องเอง พายไม่ชอบให้พี่เอา kuy ของพี่อันนี้ที่มันเป็นของพายแล้วตอนนี้ ไปโชว์ให้ใครดู............ แม้กระทั่งผ่านกล้อง”