ลางคืนเราได้กันอีกสองครั้งตื่นเช้ามาผมระบมไปหมดแทบจับไข้ และหลังจากนั้นเราก็มีอะไรกันเรื่อยๆจนจบ ม.2 หนุ่มก็เริ่มห่างผมไปผมมารู้ทีหลังว่าหนุ่มติดพันธุ์สาวที่มาเชียร์ตอนเล่นฟุตบอลทำให้ผมเสียใจอยู่พักหนึ่ง จนเวลาล่วงเลยมาถึงเทอม 2 ของม.3 ผมลืมหนุ่มไปเลยผมทำตัวเป็นปกติเหมือนเดิมความเรียบร้อยและความน่ารักของผมก็มีคนเข้ามาจีบบ้างแต่ก็ไม่เคยเสียให้ใครอีกมีคุยกันจับมือกันนิดหน่อยเท่านั้นเพราะผมกลัวจะเป็นแบบเดิมอีก
และแล้วเหตุการณ์ที่มันซ้ำรอยก็เกิดขึ้นอีกผมจำได้ว่าวันนั้นเป็นวันเสาร์ผมถีบจักรยานมาเที่ยวที่อ่างเก็บน้ำซึ่งห่างจากบ้านประมาณ 1 กิโลได้ วันนี้ผมใส่เสื้อยืดและกางเกงผ้ายืดสีสดๆเพราะอากาศตอนเย็นไม่ได้ร้อนมาก ผมถีบรถขึ้นมานั่งบนสันอ่างลมพัดเย็นสบายด้านล่างมีคนพายเรือหาปลาหลายลำและมีคนมาวิ่งออกกำลังกายบางคนก็มาเที่ยวเหมือนผมจนใกล้จะมืดหลายคนก็ทยอยกลับกันซึ่งเหลืออีกไม่กี่คน ผมเห็นว่าอากาศดีและไม่ห่างจากบ้านผมนักจึงนั่งจนเพลิน
"นี่น้อง มานั่งอยู่คนเดียวใกล้จะมืดแล้วไม่กลัวหรือครับ"ใครที่ผมไม่รูจักขับมอเตอไซค์มาตะโกนทัก ผมหันหน้าไปมองเขาแต่งชุดกีฬาหน้าตาก็ถือว่าหล่อคิ้วหนาเข้มอายุคงไล่เลี่ยกันทรงผมเกรียนน่าจะเป็นนักเรียน
"ไม่กลัวหรอกเพราะบ้านเราอยู่แถวนี้"ผมตอบแล้วหันหน้ากลับ เขาขับมอเตอไซค์เข้ามาจอดใกล้ๆ
"เราชื่อจุ้น นายชื่ออะไร บ้านอยู่ตรงไหนหรือ"นายคนที่ชื่อจุ้นถาม และยังนั่งอยู่ที่เบาะรถ
"เราชื่อแพน บ้านอยู่ด้านล่างเนี่ยแม่เราเป็นครูชื่อ..."ผมตอบและบอกชื่อแม่ไป ซึ่งก็ทำให้นายจุ้นชะงักไป
"ออลูกครู...นี่เองเป็นครูที่สอนเราด้วย"จุ้นบอกทำให้ผมใจชื่นขึ้นมาเพราะเขาเป็นลูกศิษย์ของแม่ อยู่ๆจุ้นก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาดูด
"อ้าว นี่นายเป็นเด็กดูดบุหรี่ด้วยหรือ พ่อแม่ไม่ว่าหรือไง"ผมว่าเขาไปและจ้องหน้าเขานิ่ง
"ไม่ว่า เพราะไม่รู้และเราก็ไม่ได้เป็นเด็ก ดูตรงไหนที่ว่าเป็นเด็ก เอาซักม้วนไหมหละ"มันตอบและทำหน้ากวนตีนใส่
"ไม่หละ มันเป็นสิ่งไม่ดีนายก็เหมือนกันยังเป็นนักเรียนอยู่ไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับมันหรอก พ่อแม่รู้จะเสียใจ"ผมไม่รู้ว่าพูดสอนไปได้อย่างไงแต่มันก็ทำท่าทางหงุดหงิด
"นี่สอนยังกับเป็นแม่เราเลยนะ ลูกครูก็ยังเงี่ยอ่อนว่ะ"จุ้นพูดแถมทำท่ายียวน
"แต่เราก็ยังรู้ว่าสิ่งไหนดี สิ่งไหนไม่ดีไม่เหมือนนาย ขี้เกียจพูดแล้วกลับดีกว่า"ผมพูดเสร็จก็เดินไปคว้าจักรยานขึ้นไปนั่ง
"อ้าวว่าแล้วจะกลับเลยหรือน้อง หรือว่าเก่งการใช้ปากอย่างเดียว"มันตอบกลับมาแบบกำกวม
"นี่นายพูดให้มันดีๆหน่อย เราก็แค่พูดตามความจริง"ผมเริ่มโมโห แต่ถ้าจะชกต่อยกันผมคงสู้ไม่ได้อยู่แล้วตัวก็เล็กกว่าส่วนไอ้จุ้นตัวใหญ่สูงกว่าล้ำกว่าได้เปรียบทุกอย่าง
"อือ แล้วเราพูดไม่ดีตรงไหน"มันยังทำหน้ากวนๆใส่เหมือนเดิม ปากก็พ่นควันบุหรี่
"ก็...เออ...ช่างเถอะ"ผมขี้เกียจจะพูดเลยคิดจะกลับบ้านจึงพยุงตัวเพื่อจะถีบรถจักรยานกลับ
"นี่ เดี๋ยวซิรีบกลับแล้วหรือกลัวหรือไง"มันยังพูดกวนกับมา
"ไม่กลัว ต้องกลัวอะไร"ผมตอบจุ้นไปโดยไม่ได้คิด
"ก็กลัวโดน.........เรามองแล้วก็น่าอยู่"
"นี่นายจะพูดอะไรก็ให้มันชัดเจนหน่อยอย่ามาทำเป็นคลุมเคลือ"ผมโมโหเลยพูดออกไป
"ก็น่ารักอย่างน้องเนี่ย บรรยากาศมืดๆสลัวๆแบบนี้ระวังจะโดนปล้ำนะ ให้จุ้นไปส่งไหมคราฟ"จุ้นมองแล้วทำหน้าอมยิ้มใส่ผม
"ไอ้บ้า ไม่พูดด้วยแล้ว"ว่าแล้วผมก็ปั่นจักรยานกลับบ้านโดยมีไอ้จุ้นขับตามส่งทางมาด้านหลังจนถึงทางเข้าบ้าน
"หวังว่าคงเจอกันอีกนะ คุยกับน้องแล้วสนุกดี ไปหละฝันดีนะน้องแพนคนน่ารักฝันถึงจุ้นบ้าง ฮี้ว"จุ้นพูดแล้วทำเสียงฮี้วขึ้นมาแล้วก็ขับรถมอเตอไซค์ออกไปดุแล้วจุ้นก็ดูเป็นคนดีแต่จะห้าวไปตามประสาวัยรุ่นทั่วไป ผมมารู้ที่หลังว่าจุ้นมีเพื่อนที่อายุแกกว่าเป็นส่วนใหญ่ เย็นวันอาทิตย์ผมก็ไปที่สันอ่างเหมือนเดิมนั่งอยู่เพลินๆก็ได้ยินเสียงมอเตอไซค์มาจอดข้างๆ
"เจอกันอีกแล้วน้องแพน นึกว่าไม่เจอซะอีก"จุ้นครับมาถึงมันก็แพ่มใส่ ผมหันไปวันนี้จุ้นใส่กางเกงJJตัวเดียวมีเสื้อพาดไว้บนไหล่เผยให้เห็นกล้ามหน้าอกและกล้ามท้องชัดเจน
"มีอะไร"ผมมองหน้าและถามแต่ทำไมจุ้นหน้าแดงๆ และก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาดูดพ่นกลุ่มควันสีขาวออกจากปาก
"ก้อนึกว่ากลัวจนไม่ออกมาอีกหงาย"จุ้นพูดช้าและยานคาง
"นี่นายเมาหรือกินเหล้ามาหรือไง"ผมถามออกไป
"ป่าวซาหน่อย กินเบียร์กระป๋องเดียวไม่ได้เมา"จุ้นตอบและยังพ่นควันบุหรี่อย่างต่อเนื่อง
"เฮ้อ...นายคงจะทำแบบนี้ประจำพูดอะไรไปก็คงป่าวประโยชน์"ผมขี้เกียจที่จะว่าอะไรกับคนแบบนี้เลยเฉย จุ้นลงมาจากรถและนั่งลงข้างๆผมจนได้กลิ่นเบียร์และบุหรี่คละคลุ้งผมใช้มือขยี้จมูกและขยับตัวออกห่าง
"รังเกียจหรือไง"จุ้นหันหน้ามาถาม
"ก็ป่าวนี่ แต่ที่ตั้งกว้างไม่ต้องเบียดก็ได้"ผมตอบ จุ้นก็ขยับเข้ามาอีกพอผมจะขยับออกจุ้นก็จับข้อมือผมไว้ผมสบัดมือให้จุ้นปล่อย
"นี่นายพูดก็ไม่ต้องมาจับมือเราก็ได้"ผมบอกและพยายามสบัดมือให้หลุดแต่จุ้นกับจับแน่น
"เฮ้ย ผิวทำไมนุ่มจัง หอมด้วย"จุ้นยกมือผมขึ้นไปหอม
"นี่นาย ทำบ้าอะไรเนี่ย"ผมสบัดมืออย่างแรงจนหลุดจากการจับของจุ้น
"ก็แค่ล้อเล่นเฉยๆ ทำเป็นโมโหน่าน้องแพนน่ารัก"จุ้นพูดและยื่นหน้าเข้ามา ผมจึงดันตัวลุกขึ้นแต่จุ้นกับรวบตัวผมไว้ผมเสียหลักจนเซเข้าไปในอ้อมกอดทำให้หน้าผมไปแนบกับหน้าของจุ้นพอดี
"แก้มก็หอม คงจะหอมทั้งตัวนะเนี่ย"จุ้นพูดพร้อมกับเอาจมูกเคลียที่แก้ม ผมผลักจุ้นออกมองซ้ายขวาตอนนี้ตะวันตกดินแล้วคนแถวนี้ก็ไม่มี
"นายทำอะไรรู้ตัวป่าว"ผมลุกขึ้นยืนแล้วว่าจุ้นไป และหันหลังจะเดินไปที่จักรยานแต่จุ้นกับกระโดดเข้ามากอดจากข้างหลังรวบแขนผมแนบชิดกับลำตัวไว้ตอนนี้ทำให้ตัวเราแนบชิดกันผมพยายามดิ้นแต่ด้วยขนาดของลำตัวทำอย่างไงก็ไม่หลุด
"นี่นายปล่อยเดี๋ยวนี้"ผมบอกและดิ้นไปด้วย จุ้นจับผมหันหน้ากลับมาและกอดผมแน่นมือผมทุบอยู่แถวหลังของจุ้นถึงจะไม่ถนัดนัก จุ้นก้มลงมาหอมที่แก้มและไซร้แถวต้นคอและหูถึงผมจะเสียวและสยิวแต่ก็พยายามดิ้น ยิ่งดิ้นจุ้นก็ยิ่งไซร้ผมหนักขึ้นจนผมเสียวแทบยืนไม่อยู่จากมือที่ทุบตีตอนนี้ต้องมาโอบที่เอวเพื่อพยุงตัวเองไม่ไห้ตัวยุบลง
"นะ... นาย ปล่อย อ่าว์...ปล่อย...อย่า..."ผมแทบพูดไม่เป็นภาษา จุ้นทั้งดูดทั้งไซร้ตามซอกคอ ตอนนี้มือข้างหนึ่งของจุ้นล้วงไปลูบคลำที่หน้าอกอีกมือก็ลูบอยูแถวแก้มก้นที่มีเพียงกางเกงผ้ายืดปิดบังอยู่และจู่ๆจุ้นก็ประกบปากมาจูบที่ปากใช้ลิ้นชอนไชเข้ามาในปากผมโดนแบบนี้ผมถึงกับตัวอ่อนระทวยหมดแรงมันเสียวสยิวซาบซ่านไปทั้งตัวจนหายใจติดขัด เป้าจุ้นที่บดเบียดทำให้รับรู้ถึงความแข็งของท่อนเนื้ออันอุ่นทิ่มแทงอยู่แถวๆเป้าผมจนตอนนี้ผมเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับความชำนาญของจุ้นแล้ว จากร้องห้ามตอนนี้ผมได้แต่ครางซี๊ดซาดอย่างเดียว จุ้นใช้มือถกเสื้อผมขึ้นและใช้ปากงับมาที่หัวนมเอาลิ้นวนไปมาที่ฐานนมสลับทำทั้งสองข้างจนผมเสียวเป็นทวีคูณผมครางไม่ได้หยุดปาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น