บ่ายแก่ๆ ไอ้เสือกลับเข้าบ้านพร้อมกับซื้อกับข้าวหน้าตลาดติดมาด้วยเพื่อจะได้ไม่ต้องออกไปซื้ออีกเหมือนเมื่อวานเพราะรู้แน่ว่าพี่ชายคนดีของมันคงไม่ออกมาแน่ๆ ทันทีที่ไอ้เสือเข้าบ้าน ก็เห็นพี่นนท์นั่งถอดเสื้ออยู่ที่โซฟา
“อ้าวพี่นนท์ ผมนึกว่าพี่หลับซะอีก เห็นพี่ไม่ได้พักผ่อนยาวๆ มาหลายวัน ไม่นอนพักเยอะๆ หล่ะพี่ เดี๋ยวอีกไม่กี่วันพี่ก็ต้องไปซ้อมอีกแล้ว” ไอ้เสือพูดพลาง เอาถุงกับข้าวที่ซื้อมาวางไว้ที่ครัว ก่อนที่จะเปิดตู้เย็นดื่มน้ำแล้วมานั่งที่โซฟา
“ไอ้เสือ มึงมีอะไรจะบอกกูมั้ย” ไอ้เสือฟังน้ำเสียงของพี่ชายของมัน เริ่มรู้สึกว่าต้องมีอะไรซักอย่างแน่ๆ
“อะไรพี่นนท์ วันนี้มาแปลก”
“เออ กูแปลก แต่กูว่ามึงแปลกกว่ากูว่ะ” ชนนท์พูดจ้องหน้าไอ้เสือเขม็ง ก่อนที่จะหยิบซองสีน้ำตาลขึ้นมาที่โต๊ะ
“ภาพในซองนี้ มึงจะอธิบายยังไง” ไอ้เสือมองที่ซองสีน้ำตาล พลันสะดุ้ง หยิบซองขึ้นมาดูภายในว่าคืออะไร ทันทีที่ไอ้เสือหยิบภาพขึ้นมาก็ตกใจที่พี่ชายของมันเอามาได้ยังไง
“มันไม่ใช่ของผม” ไอ้เสือร้องออกไป
“มันจะไม่ใช่ของมึงได้ยังไง ซองนี้อยู่ใต้เตียงมึง วันนี้กูเข้าไปทำความสะอาด เจอซองนี้เข้า มึงจะปฏิเสธกูเหรอว่าคนในรูปไม่ใช่มึง รูปร่าง ฝ้า ช่วงตัว ขา ลำควยมึง ลักษณะขนของมึง ทำไมกูจะจำไม่ได้ ถึงแม้มึงจะอำพรางใบหน้าก็เถอะ กูรู้ กูดูยังไงก็รู้ว่าเป็นมึง มึงรู้มั้ยถ้าพ่อรู้ว่ามึงมีรสนิยมแบบนี้ พ่อจะรู้สึกยังไง” ชนนท์พูดใส่หน้าไอ้เสือแบบไม่ยั้ง
“พี่ ผมขอโทษ อย่าให้พ่อกับแม่รู้นะพี่ ผมไม่อยากให้ท่านคิดว่าผมวิตถาร โรคจิต พี่ต้องช่วยผมนะอย่าบอกพ่อกับแม่นะ ” ไอ้เสือยอมรับกับพี่นนท์อย่างไม่มีทางเลือก ไอ้เสือฟังคำสารภาพของน้องก็ถอนหายใจ
“ทำไมมึงมีรสนิยมแบบนี้วะ เมื่อก่อนมึงไม่ใช่แบบนี้นี่ มึงถลำไปนานแค่ไหนแล้ว”
“ก็แค่ไม่ถึงปี ผมรู้จักผ่านเวปไซต์ก็เลยนึกสนุก แรกๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร พอผ่านไปมันติดใจ”
“มึงน่ะมึง กูจะทำยังไงดีวะเนี่ย มึงรู้มั้ยถ้าพ่อกับแม่รู้ต้องตีมึงน่วมแน่”
“พี่ก็อย่าบอกท่านซิ พี่ต้องช่วยผมนะ ตอนนี้ผมยังเลิกไม่ได้ มันต้องใช้เวลา พี่อย่าเพิ่งบอกท่านนะ” ไอ้เสือพูดกับพี่ชายอย่างอ้อนวอน
“มึงน่ะมึง มึงชอบแบบนี้เหรอ ได้งั้นกูจะให้มึงได้ทำในสิ่งที่มึงชอบ แต่มึงต้องทำในบ้านนี้ และทำตามคำสั่งของกูเท่านั้น ปิดเทอมนี้มึงต้องเชื่อฟังกูทุกอย่าง ไม่สามารถไปไหนได้ถ้ามึงไม่ได้ขออนุญาตจากกู ต้องอยู่ใกล้กูเท่านั้น เพื่อนมึงก็ต้องอยู่ภายใต้คำสั่งของกู และมึงต้องไปซ้อมกีฬากับกูด้วย แล้วกูจะปิดเรื่องมึงเป็นความลับไม่ให้พ่อกับแม่รู้ เข้าใจมั้ย”
“เข้าใจครับพี่” ไอ้เสือรับปากไปอย่างงงๆ
“ตั้งแต่นี้ ถ้าไม่อยู่ต่อหน้าคนอื่นมึงต้องเรียกกูว่าเจ้านาย และแทนตัวมึงว่าผม ถ้ามีคนอื่นมึงค่อยเรียกกูว่าพี่ เกมนี้มึงเป็นคนอยากเล่นเองนะโว้ย กูจะสงเคราะห์มึงเอง เข้าใจมั้ย” ชนนท์คิดอะไรไม่ออก แต่นึกอยากจะแกล้งไอ้เสือให้อายจากสิ่งที่มันกำลังคิดว่าจะทำกับไอ้เสือยังไงดี
“เข้าใจครับพี่” สิ้นเสียงไอ้เสือ หมัดขวาของชนนท์ก็ต่อยไปที่ท้องไอ้เสือทันที
“โอ๊ย”
“กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย ให้มึงเรียกกูว่าอะไร มึงเรียกใหม่ แล้วลงไปนั่งกับพื้นด้วย”
“ครับเจ้านาย” ไอ้เสือลงไปนั่งกับพื้นพร้อมเปล่งเสียงออกมาในทันที แต่ในใจก็ยังคิดว่าพี่ชายกำลังจะมาไม้ไหนกับมันแน่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น